MINDFULNESS. auteur : Roel Richelieu Van Londersele
MINDFULNESS
eten, je moet er alle tijd voor nemen de middag vullen, de avond bereiden de nacht kruiden tot de slaap ontwaakt en vooral: tafelen met haar tot zij de wijn is
lachen, je moet er alle tijd voor nemen veel adem geven aan lippen en tanden je ogen omringen met mirre liggen in het jonge gras van de vreugde
verlaten, je moet er alle tijd voor nemen even de schoenen poetsen, de planten water geven en de kat bij de melk zetten. de deur op een kier, zacht vertrekken en wandelen tot bij jezelf
Het Toreken. auteur : roel richelieu van londersele
Het Toreken
de verzen verhuizen: in het hoofd van Gezelle, in de gouden muziekdozen van Van Ostayen de muze verliest haar armslag, want vandaag wagen de woorden zich onder de meermin nu de dichter in haar spiegel kijkt waant hij zich bij de zee maar hoe meer hij droomt, hoe trager hij wegkomt
de tijd heeft hier zijn eigen klok, klein en beschut, klaar voor het sein dat wij onthouden voortaan hebben de woorden een marktwaarde, zijn de dichters rijk, misschien aan hevig leven, aan handgeschept papier, aan kastanjes in het vuur
hier zullen de woorden leven zonder verdoving worden ze bijgeschreven in het lederen boek van zes eeuwen en wat meer is: zal hun onschuld bewaard blijven
Barst plots in de sneeuw de helleborus open trompettert leven en knalt geel forsythia. Guur waait de lente weg de stille winter dun hoog licht verdrijft behaaglijk vuur. Ineens moet alles uit zijn grond of tak in bermen joelen paardebloemen de kromme wilg rilt in zijn lichte groen. Daar staan wij ook, naakt en koud met bloesem in grijzig haar en willen warm en wild en dat we houden van die schrille kleuren van elkaar.
Het muggenkoor. auteur :Poelman-Duisterwinkel, Coby
Het muggenkoor
Een koor van muggen laat zich horen, juist als je onder ’t dekbed ligt. Je denkt nog ach, het laat geen sporen maar toch doe je geen oog meer dicht. Zodra het licht is aangedaan lijkt het koor verdwenen maar jij bent overstag gegaan de halve nacht nog in de benen.
Pas aan het einde van de nieuwe dag als je weer bij je positieven bent ontdek je met een grinnikende lach: En toch was ik een enthousiaste dirigent
letters zijn simpel aan elkaar geplakte bolletjes en streepjes met hier en daar een puntje, meer niet maar pas op een half rondje teveel bij een l en je noemt je lief een dief één keer een h vergeten en je bent een kannibaal - dag, ik .eet Hans - twee uitschieten in een dictee en hij krabde zijn hond wordt hij krabte zijn kond en dat is dan mooi drie fout
Vanmorgen heb ik hem zien fietsen door de lanen. Zijn bril flikkerde in de zon. Er schoot een scherpte door mijn ingewanden, omdat hij mij gevangen houden kan
zolang hij wil, want duizend wegen leiden naar Rome, één verkeerd gekozen woord staat nog dezelfde avond in 't rapport en blijft bewaard tot aan het eind der tijden.
Onmacht en rechtloosheid ontbinden de ziel, die langzaam onpersoonlijk wordt. Zo zal ze beter passen in het blinde systeem van kaarten, dat zijn tafel torst.
Verraden krachten richten zich op deze mens met het enige tekort dat hij mij zólang zal genezen tot ik een ander word.
Een brief aan de kinderen stelt hij op: ‘zulk een wreed ongeluk, ik zweer dat ik jullie verliet tegen mijn wil’ – maar voogdij gaat naar de moeder.
Op een avond staat hij voor de deur. Er brandt licht in de hal. De deurbel steekt als een mes in de sponning. Drank suist radeloos door zijn hoofd.
Hij verlaat het portiek en regen dwingt hem minutenlang in een steeg te staan. Kinderen hollen hun schaduw achterna, ze rennen alsof hij daar al jaren stond.
Over tien jaar....Schrijver: Catharina van der Linden
Over tien jaar
over tien jaar weten wij niet hoe het was hoe het werkelijk was toen we niet wisten nog niet wisten, nog niet konden weten, dat we wel of niet trouwden met elkaar of met met een ander wel of niet elkaar konden vergeten wel of niet nadachten over het oude zeer of helemaal niets meer voelden bij de naam bij de geur bij de herinnering (of juist niet. het gevreeesde vergeten) van degeen die we nu nog noemen: jou en liefste.
Je moet niet alleen, om de plek te bereiken, thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken. Er is niets te zien, en dat moet je zien, om alles bij het zeer oude te laten.
Er is hier. Er is tijd om overmorgen iets te hebben achtergelaten. Daar moet je vandaag voor zorgen. Voor sterfelijkheid.
Nu alles faalt, heeft dit alleen nog waarde Voor mij, die nooit één waarheid hebt ontdekt; Ik zal van U niet scheiden als deze aarde Mijn pover lichaam dekt.
Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren Wat eens de liefde zalig heeft bevrucht, En waar er twee elkander toebehoren Is zelfs de dood geen vlucht.
Soms zit het mee, soms zit het tegen Na zonneschijn komt ook weer regen Na vandaag gewoon weer morgen Na plezier ook weer zorgen Na een foutje weer de zegen.
