.
Na dit bezoek wil ik jullie naar voor mij een plaats in België
dat je toch eenmaal moet naartoe gaan.
Op deze kleine kaart zie je al Limbourg staan ja we blijven
in Wallonië.
Het is veel om te lezen, ieder kan gaan bezichtigen of de wandeling maken , maar het voornaamste
GAAT NAAR DE PLACE SAINT- GEORGES
Vanuit Raeren naar Limbourg.
.
Maak kennis met het middeleeuwse stadje Limbourg
.
Een brokje geschiedenis
Limbourg ligt op een uitstekende rotspunt, hoog boven een bocht van de Vesder. De plek is strategisch zo belangrijk, dat er al snel een versterkte burcht wordt gebouwd.
De Place Saint-Georges (Sint-Georgesplein)
Tegenover het schooltje bevindt zich een stenen tafel. In de 18de eeuw stond er op die tafel een hoog stenen kruis. Het belang van waterbevoorrading tijdens een belegering blijkt uit de aanwezigheid van een grote vierkante waterpomp en een diepe put uit ca. 1510. Vlakbij die pomp stonden het perron en de gerechtsboom.
.
De huizen rond het plein dateren uit de 17de, 18de en 19de eeuw. Naast woningen van vroegere magistraten met uitgebreide jurisdictie in het hertogdom treft u er nederige huisjes aan van ambachtslui en gewoon werkvolk. Sommigen hebben hun vroegere elegante interieur bewaard: met stuk versierde plafonds, houtsnijwerk en schouwen van roze marmer uit Baelen.
Daar is een Brasserie Saint-George,maar ook gesloten
op maandag.
Op andere dagen kan men er iets drinken, eten en er is ook taart te verkrijgen.
De Arvô
Het oude stadhuis (nr. 30) met zijn schitterende interieur is een perfect kader voor prestigieuze kunsttentoonstellingen. Het indrukwekkende schaalmodel op het gelijkvloers toont de versterkte stad in 1632. De Arvô is van mei tot eind september toegankelijk.
Het gebouw werd tussen 1681 en 1687 opgetrokken. Het diende als vergaderzaal voor de Staten van het hertogdom. Tot 1703 was het ook de zetel van het hoge gerechtshof en van de feodale kamer.
Om het gebouw binnen te gaan, moet u onder de arvô of de onderdoorgang lopen.
In de boog van de arvô ziet u een stenen blazoen met het Bourgondische kruis en het jaartal 1681. De vensters van de bovenverdiepingen hebben nog hun oorspronkelijke gedrukt gebogen lateien.
Helemaal in de top van de gevel ziet u het wapenschild van de stad.
Het oudste stadszegel van Limbourg is op een reuzensteen op de ondermuur links afgebeeld. Het is overigens al wat rest van het eerder vermelde kleine stadhuis dat in het midden van het plein stond. Het oorspronkelijke kleine stadhuis, dat al in 1446 als hal wordt vermeld, deed dienst als scepenhuis.
De Mariafontein
De fontein dateert van 1675. Hij vervangt de oude fontein die door de Franse bezetters was verwoest. Het water van de fontein komt nog altijd uit de waterput van het oude stadhuis.
Omdat ze negen jaar eerder aan de cholerapest waren ontsnapt, die in de benedenstad voor ontelbare doden had gezorgd, plaatsten de Limburgers er als dank in 1875 een gietijzeren beeld op. Het huidige beeld uit 1960 is het werk van Joseph Gerard van Polleur.
De oude burcht
Het kasteel Poswick, het herenhuis bij de zuidelijke Ardense Poort, domineert het plein. Het recente gebouw (1910) ziet er erg fraai en verfijnd uit. Heel opvallend is de voorgevel met zijn vele vensters.
De Sint-Georgeskerk
De kerk, die momenteel wordt gerestaureerd, is jammer genoeg niet toegankelijk.
Het middeleeuwse gotische gebouw heeft moderne glasramen en fraaie 18de eeuwse zijaltaartjes. Centraal boven het altaar ter ere van O.L.V. van de rozenkrans hangt een schilderij waarop de heilige Anna en Maria staan afgebeeld. Links bij het koor staat de theoteek (1520), een drie verdiepingen hoge gotische toren met gebeeldhouwde taferelen uit het leven van Jezus. Hierin wordt het Heilige sacrament bewaard en uitgestald.
Een trap met 28 treden leidt naar de crypte. Die deed dienst als munitiedepot. Boven de afsluiting staat een geelkoperen Mariabeeld uit de 15de eeuw. De biechtstoelen zijn in Lodewijk XV-stijl. Het schilderij achteraan dateert uit de 17de eeuw en is van de hand van Damery (Luikse school).
De kerk is ook een waar kerkhof: niet minder dan 295 mensen zijn hier begraven!
Door een steegje loopt u verder naar beneden.
Achter de tuinmuur lag het huis van de provoost: zie de inscriptie Dominus providebit (de Heer zal voorzien) op de bovenbalk. Tegen de noordelijke gevel van het laatste huis staan een grafsteen en een Christusbeeld. Het is de enige grafsteen met een Nederlandstalige tekst ter herinnering aan Anna de Hack, die in 1635 overleed. Via de trappen ernaast komt u bij een met roosters afgezette put.
Bij de benedenpoort staat een dikke linde uit 1713 waaraan heel wat misdadigers zijn opgeknoopt. De nacht voor hun terechtstelling brachten de gevangenen door in een kleine cel die in de rots was uitgehouwen. De cel keek uit op de prachtige smeedijzeren poort van het kasteel van Andrimont. Het kasteel, dat dateerde van 1862, werd in 1914 door de Duitsers platgebrand. Het vroegere middeleeuwse kasteel stond op het tegenoverliggende grasveld, maar werd in 1781 door Jozef II van Oostenrijk opgegeven.
Deze noordelijke toegang tot de versterkte stad werd verdedigd met twee vierkante torens, die tijdens de vorige eeuw opnieuw zijn opgebouwd. De torens doen denken aan de twee 15de eeuwse poorttorens. Die stonden via een houten constructie met elkaar in verbinding en de enige toegang was een ophaalbrug over de slotgracht. Volgens een plan uit 1745 moest men nog twee andere versterkte poorten door om in het stadje te geraken. Al deze versterkingen zijn echter tijdens de diverse belegeringen vernield.
Langs het kasteel loopt u terug naar de bovenstad.
Hier lag de oude herberg de Gouden Ster, waarvan al in 1639 sprake was. De herberg bestaat uit drie in elkaar verstrengelde gebouwen. Bij het oude kruis onder de twee linden aan de linkerkant vond elk week de biggenmarkt plaats.
Op de wallen
Via het paadje bij een Y-splitsing komt u bij de hogergelegen garages.
De gedenksteen maakt deel uit van de Mensenrechtenroute. Vanop de zitbanken in de schaduw van de kastanjebomen hebt u een prachtig uitzicht op de vallei. Het lange spoorwegviaduct met zijn 22 bogen overbrugt de Vesder. Verderop liggen de eerste uitlopers van het plateau van Herve.
Loop nu verder naar de bovenstad.
Achter de stenen muur gaan enkele kazematten of munitiebunkers schuil, die soms voor het publiek toegankelijk zijn.
Links vallen de huizen met nr. 118 en 124 op: het huis aan de linkerkant is een laag, bakstenen gebouw; het huis rechts is indrukwekkend door zijn gevel en de 18de eeuwse kalksteen.
Wandeling buiten de poorten
U verlaat het plein langs de noorderpoort, het kwetsbare punt van de vesting. Volg de linkermuur tot op het einde en neem het smalle paadje tussen muur en weide. Rechts ziet u een restant van de oude slotgracht. Aan een T-splitsing slaat u rechtsaf. Op de volgende T-splitsing 200 m verder gaat u linksaf.
Na 150 m ziet u het kasteel dat nu dienst doet als internaat van de Franstalige Gemeenschap. Het park telt heel wat zeldzame bomen. Een eindje verder komt u bij de boerderij van Petite Halloux, waarvan de harmonieuze gevel van baksteen en roze kalksteen sinds 1774 de weg naar Goé verfraait. Volg de asfaltweg naar rechts tot aan de twee linden en de Sint-Annakapel. Het achthoekig gebouwtje uit 1774 is in 1947 gerestaureerd. Beneden ligt het leengoed van Grande Halloux, waarvan al in 1646 sprake was. De gebouwen liggen in een driehoek rond een binnenhof met een grote ingangspoort.
Als u nog een eindje wilt wandelen, steekt u met het kapelletje links van u het kruispunt over. U volgt de oude weg naar Verviers die u bij de Comagnes-hoeve brengt, een grote kasteelhoeve. De naam Comagnes verwijst naar de vroegere gemeentegronden waarop de schapen graasden. Tegen de heuvel verderop ligt het waterzuiveringsstation voor het water van de stuwdam van de Gileppe. Net voorbij het manegeterrein volgt u bij de Y-splitsing de asfaltweg naar rechts. Steek de hoofdweg over en na 2 km bent u opnieuw op het Sint-Georgesplein.
Verder zet ik hier geen foto's op het is het geheel dat je moet bekijken en zeker je wagen niet op de place Saint-George parkeren, geniet van het 18 en 19de eeuw. De wandeling moet ieder voor zichzelf kiezen, het is natuurlijk heel mooi.
.
