trage stappen lijken op een stil gebed. Ik heb de laatste rozen op jouw graf neergezet. Voorbij dit aardse leven. Om al het goede dat is volbracht bloeien nu late rozen in koude novembernacht.
Het binnenste van een bloem is stilte Alleen die van stilte houdt kan van bloemen houden. Kleur en kelk van een bloem vloeien samen in haar hart en daar is enkel stilte. Daar ruist haar nectar heel zoet en heel krachtig. bijen en vlinders kunnen erbij en leven ervan. Er zijn mensen zonder stilte. Hun gebazel en hungebaren en al waar zij mee uitpakken verwijst naar niets. Zij zijn als kunstbloemen. Na de eerste dag blijft er niets van over om van te houden. Er is geen nectar in hun binnenste. Bijen en vlinders komen nooit op bezoek.
Het leven is een kans, profiteer ervan. Het leven is mooi, bewonder het. Het leven is een zegen, beproef het. Het leven is een droom, verwezenlijk die. Het leven is een uitdaging, neem die aan. Het leven is een plicht, vervul die. Het leven is een spel, speel het. Het leven is duur, koester het. Het leven is rijkdom, bewaar die. Het leven is liefde, geniet ervan. Het leven is een belofte, kom die na. Het leven is droefheid, overwin die. Het leven is een lied, zing het. Het leven is een strijd, aanvaard die. Het leven is een tragedie, zie die onder ogen. Het leven is geluk, maak het. Het leven is te kostbaar, verwoest het niet. Het leven is leven, vecht ervoor.
Er zijn voor de mens slechts drie grote gebeurtenissen: geboren worden, leven en sterven. Hij merkt niet dat hij geboren wordt, hij lijdt doordat hij moet sterven, en hij vergeet te leven.
Geen dag komt ooit terug, elke ontmoeting is eenmalig. Want straks zijn de omstandigheden anders, wellicht heel anders dan nu. Daarom leggen we in het nu-moment het beste van onszelf en beleven het heden ten volle. We beseffen hoe we allen heel kwetsbaar zijn, gevoelig voor blijdschap en verdriet en heel dankbaar voor kleine dingen. We wachten niet tot morgen om goed te zijn voor elkaar. Zo leven we geen dag vergeefs.
Wanneer ik morgen doodga, vertel het dan aan de bomen hoeveel ik van je hield. Vertel het aan de wind, die de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield. Vertel het aan een kind dat jong genoeg is om het te begrijpen. Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen van steen, vertel het aan de stad, hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens. Ze zouden je niet geloven. Ze zouden niet willen geloven dat alleen maar een man alleen maar een vrouw, dat een mens een mens zo liefhad als ik jou.
Op een icoon van allerheiligen staan veel figuren en namen. Alle heiligen moeten erop, met Maria in het midden. Maar zijn er ook niet veel onbekende heiligen? Was mijn moeder niet een Heilige? Meer nog zijn wij niet allen heilig? Ik bedoel: is niet elk van ons uitgenodigd heil te brengen, om anderen te helen, te genezen, ja 'heel', 'volledig mens te worden? Misschien is het feest van Allerheiligen wel het feest van God zelf, die de mens gemaakt heeft naar zijn beeld en gelijkenis? En dan zijn wij er allemaal bij: de mensen vóór ons, de mensen nu in het volle leven en ook de mensen die nog na ons zullen komen. Vroeger noemde men dat de 'gemeenschap van de heiligen'. Eigenlijk wil men daarmee duidelijk maken: elk mens zit in Gods hart, elkeen is door hem graag gezien. In Gods schoot kunnen wij met elkaar communiceren. Ja gestorvenen en levenden kunnen contact houden met elkaar, maar zij moeten dat wel willen en durven doen.
lezen was mijn afleiding en genoegen, mijn troost mijn zelfgekozen verslaving lezen voor de lol, voor de schitterende stilte die je omringt als je de woorden van de schrijver hoort weerklinken in je hoofd. Paul Auster Brooklyn dwaasheid
Een boekenkast zonder boeken is als een lichaam zonder ziel.
Cicero 106-43 v. Chr.
de dingen waar van we houden, vertellen ons wie we zijn.
Thomas Moore
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
