Ik ben fons, en gebruik soms ook wel de schuilnaam folion.
Ik ben een man en woon in de omgeving van Antwerpen (België) en mijn beroep is niet meer belangrijk sinds ik op pensioen ben....
Ik ben geboren op 15/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
heel gevarieerd : bij goed weer zitten wij in de tuin of op de fiets... Anders schilder ik wel eens wat en heel af en toe pleeg ik ook wel eens een gedichtje...
'k Tracht elke dag te genieten van het leven ...
Beoordeel dit blog
aemechtig
'aêmechtig' : het machtige gevoel om soms je adem te verliezen...
12-12-2019
vrijwilligers
Vrijwilligers
Onder de leuze 'samen sterk' gaan ze enthousiast voor 't goede doel. Vele handen maken vaak licht werk en geven je zelf ook een goed gevoel...
Ze organiseren regelmatig uitstappen of organiseren toffe evenementen ; zo zorgen ze steeds voor ambiance en zeker ook voor wat extra centen...
Een innig-hartelijk, prettig onthaal met koekjes, koffie of met thee een luisterend oor voor een dof verhaal of gezellig met een wandeling mee...
Een vrijwilliger schittert als een diamant en flonkert ook als een robijn ; misschien is het precies daarom dat ze onbetaalbaar zijn...
Ik heb niets te vertellen, dat vertel ik dan en dat is dan poëzie...
-
-
Een blanco blad
Ik zit hier voor een blanco blad, 'k tracht radeloos te bedenken welke woorden of zinnen dat ik aan dit blad wil schenken...
Het zuiver wit weerkaatst fel licht als hoge tonen in een lied; ik mijmer zachtjes een gedicht maar 'k vind de woorden niet...
Wordt het iets vrolijk, iets om te zingen of iets droevig, iets vol van smart ? Letters die hups van 't blad afspringen of kille letters, koud en hard?...
Zal 't blad mijn woorden welkom heten ? Of kan ik er beter niets op schrijven , want ik denk eigenlijk wel te weten dat het blad liever blanco wil blijven...
Jouw handjes in de mijne zo gaan we hand in hand Mijn grote hand, jouw kleine ; een ijzersterke band... Heel hoog op mijn schouders lijkt beneden alles klein misschien dat ooit die werelden voor ons hetzelfde zijn !
Hei schat, laat ons de auto nemen : we gaan op reis; jij zegt waarheen. Naar Duitsland, Frankrijk of Bohemen of overal ergens nergens heen...
Wij stoppen niet en blijven rijden tot er een nieuw landschap verschijnt : gouden bergen, heuvels of weiden waarop een sappig zonnetje schijnt...
Men spreekt er gek, gebruikt er rare woorden. Massa's bloemen en bomen ruisen er luid een vrolijk lied in ongekende akkoorden en vogels kwetteren hun vreugde uit...
We zullen daar zeker niet verdwalen : want alle wegen staan al op de kaart. 't Is onnodig om te weg te vragen; de GPS heeft die klus geklaard...
En mocht de wagen het begeven -je weet dat zoiets soms kan zijn- zal dat de pret toch niet bederven : dan nemen we gewoon de trein !...
Casa Callenta (Brasschaat) wil aangename activiteiten aanbieden aan kankerpatienten en mensen uit hun omgeving. Lotgenoten kunnen er mekaar ontmoeten...
Lotgenoten
Ik had er liever geen gehad maar ik ben blij dat ze er zijn want zij kenden zeker allemaal hetzelfde verdriet, dezelfde pijn...
Je hoeft niet alles uit te leggen een glimlach, een blik of een gebaar kunnen vaak zoveel meer zeggen dan duizend woorden bij elkaar...
't Is iemand die mijn onmacht kent; die even met me praat en die me steunt in een zwak moment als het even niet meer gaat...
Een lotgenoot voelt met je mee gelouterd door zijn eigen pijn. Ik had er liever geen gehad maar ik ben blij dat ze er zijn...
'k Ben blij dat ik op gedichtendag voor jullie weer iets dichten mag. Ik denk dat ik vandaag iets dicht iets heel uniek, iets vederlicht, iets moeilijk, ja, maar ik denk echt dat het iets is waarvan men zegt : aan wat hij vandaag heeft gedaan daar hebben wij dan toch iets aan. Er werd al veel over geschreven maar daar is het ook bij gebleven. Dus eigenlijk is het wel goed dat iemand er nu iets aan doet... Daarom op algemene vraag dicht ik dan vandaag 'het gat in de ozonlaag...'
De verpleegster vroeg nog voor ik mij kon leggen : "Kan je je geboortedatum zeggen ? "
Gosh...
Is dit een strikvraag of een val ? Ik gaf het antwoord gisteren al en ook zoveel dagen daarvoor.... Dit kan er echt toch niet meer door ! Waar is toch jullie aandacht heen ? Spreek ik over de hoofden heen of alleen tegen de muren ? Dat kan zo echt niet blijven duren !?
Of ?... Och?... Misschien?... Neen toch... ?
Was misschien mijn antwoord slecht ? Heb ik een foute dag gezegd ? Een foute maand of een fout jaar ? Wat ben ik toch een twijfelaar !
Ssssst... Sssssst...
Maar morgen twijfel ik niet want ik schrijf die datum in mijn hand ! Ik hoef die vraag niet meer te vrezen : ik kan het antwoord gewoon lezen !