Stamboom Familie GOOS
Foto
Foto
Over mijzelf
Ik ben Van Camp Alfons, en gebruik soms ook wel de schuilnaam fonne - ennof - fons - alfons - fonsvc - alfie.
Ik ben een man en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is gepensionneerde politieman.
Ik ben geboren op 29/12/1935 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: genealogie - voetbal - zwemmen - tennis en geschiedenis en foto's over Antwerpen.
Welkom op mijn blog ! Hieronder, bij de inhoud, vindt U de recentste berichten van bovenaf te lezen -
Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • Stamboomonderzoek fons van camp
  • Stamboom Horemans
  • Stamboom Van Camp
  • Stamboom Raepers
  • Stamboom Viaene/Van de Maele
  • Antwerpen, mijn geboortestad
  • Inhoud blog
  • Mijn blogs
  • Folkloristische figuren uit het Sint-Andrieskwartier - Deel 5 -
  • Bijkomende inlichtingen inzake Josephus Emmanuel DE MAERE
  • VIII.176/177.- GOOS Henricus x WUYTS Anna Catharina - huwelijksakte van overgrootouders -
  • VIII.177.- WUYTS Anna Catharina - Geboorteakte van overgrootmoeder -
  • VIII.176.- GOOS Henricus - Overlijdensakte van oudovergrootvader -
  • VIII.176.- GOOS Henricus - Geboorteakte van oudovergrootvader -
  • VII.88.4.- GOOS Anna Catharina - Geboorteakte -
  • CLAES Arthur man van GOOS Maria (VII.88.3.-) - geboorteakte -
  • VII.88.3.- GOOS Maria Ludovica - Overlijdensakte -
  • VII.88.3.- GOOS Maria Ludovica - Geboorteakte -
  • VII.88.2.b.- BRUCKENBURG Joanna x JANSSENS Franciscus : huwelijksakte -
  • VII.88.2.- GOOS Antonia x BRUCKENBURG Carolus - Huwelijksakte -
  • VII.88.2.- GOOS Antonia Carolina - Geboorteakte -
  • VII.89.- VAN VELTHOVEN Joanna - Overlijdensakte van Oudgrootmoeder -
  • VII.89.- VAN VELTHOVEN Joanna - Geboorteakte van Oudgrootmoeder -
  • VII.88.- GOOS Joannes - Overlijdensakte van Oudgrootvader -
  • VII.88.- GOOS Joannes - Geboorteakte van Oudgrootvader -
  • VI.46.5.- VAN HOVE Franciscus - Overlijdensakte van oudoom -
  • VI.46.5.- VAN HOVE Franciscus - Geboorteakte van oudoom -
  • TIJSSEN Antonius - Geboorteakte van Oudoom -
  • VI.46.3.- VAN HOVE Maria Ludovica - geboorteakte van Oudtante -
  • VI.46.2.a.- VAN HOVE Theresia Ludovica - geboorteakte van oudnicht -
  • BACHOT Caroline - Overlijdensakte van Oudtante -
  • BACHOT Caroline - Geboorteakte van Oudtante -
  • VI.46.2.- VAN HOVE Gommarus Alfons - Huwelijksakte van OUDOOM -
  • VI.46.2.- VAN HOVE Gommarus Alfons - Geboorteakte van OUDOOM -
  • Wandeling in het Sint-Andrieskwartier
  • VI.46.- VAN HOVE Carolus x DE MAERE Maria - Huwelijksakte van de OUDOUDERS -
  • VI.47.- DE MAERE Maria Rosalia - Overlijdensakte van OUDMOEDER -
  • VI.47.- DE MAERE Maria Rosalia - Geboorteakte van OUDMOEDER -
  • Verjaardagen van de blogs "alfie" en "fonsvc"
  • VI.46.- VAN HOVE Carolus - Geboorteakte van OUDVADER -
  • VI.44/45.- GOOS Henricus/JACOBS Agnes - Huwelijksakte van oudouders -
  • VI.45.- JACOBS Agnes - Geboorteakte van oudmoeder -
  • V.23.- VAN HOVE Irma - Overlijdensakte van Betovergrootmoeder -
  • V.23.- VAN HOVE Irma - Geboorteakte van Betovergrootmoeder -
  • V.22.-GOOS Joannes - Huwelijksakte van Betovergrootouders -
  • V.22.- GOOS Joannes - Overlijdensakte van Betovergrootvader -
  • V.22.- GOOS Joannes - Geboorteakte van Betovergrootvader -
  • HOREMANS Lodewijk/GOOS Agnes - Huwelijksakte van overgrootouders -
  • HOREMANS Lodewijk - Overlijdensakte van Overgrootvader -
  • HOREMANS Lodewijk - Geboorteakte van Overgrootvader -
  • IV.11.- GOOS Agnes - Overlijdensakte van overgrootmoeder -
  • IV.11.- GOOS Agnes - Geboorteakte van overgrootmoeder -
  • Folkloristische figuren - Jef Pladijs -
  • Folkloristische figuren - Rosse Wannes -
  • Folkloristische figuren - Jan-met-zijn-stekken -
  • VI.44.- GOOS Henricus - overlijdensakte van OUDVADER -
  • Nieuw lied van den brand entrepot
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Startpagina !
    Foto
    Moeder Netje
    Foto
    Het Muntplein
    Foto
    De Boeksteeg
    Foto
    Café Boeksteeg
    31-05-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HOREMANS Lodewijk - Geboorteakte van Overgrootvader -
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Geboorteakte nr 363
    dd. 1.2.1915, Antwerpen
    van :

    Overgrootvader :
    - HOREMANS Lodewijk
       ° Antwerpen, 30.1.1915
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    31-05-2007, 15:06 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    24-05-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.IV.11.- GOOS Agnes - Overlijdensakte van overgrootmoeder -
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Overlijdensakte nr 1040
    dd. 2.4.1984, Antwerpen
    van :

    Overgrootmoeder :

    IV.11.-
    - GOOS Agnes

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    24-05-2007, 15:36 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.IV.11.- GOOS Agnes - Geboorteakte van overgrootmoeder -
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Geboorteakte nr 346
    dd. 19.4.1916, Antwerpen
    van :

    Overgrootmoeder :

    IV.11.-
    - GOOS Agnes

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    24-05-2007, 15:29 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    07-05-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Folkloristische figuren - Jef Pladijs -
    Jef Pladijs

         Deze visinvoerder had zijn vrienden van de kegelclub "Onder Ons" eens uitgenodigd voor een etentje waar o.a. heerlijke paling zou opgediend worden.  Alle leden van de club waren natuurlijk van de partij !  Ook Jef Janssens was bekend als een ware lekkerbek.  Zijn tafelgenoten zaten al lang voor lege borden terwijl Janssens nog profijtig de beentjes van zijn kip afpeuzelde.  Daarom had Jef Pladijs besloten deze Janssens eens een poets te bakken tijdens een etentje dat door ging in een café aan de vismarkt.  Toen Pladijs Janssens vroeg of hij kreeft lusste had deze laatste volmondig ja geantwoord.  Hij zou daarvoor zelfs op zijn blote voeten naar Brussel gaan als dat nodig was.  Tijdens het etentje werd eerst heerlijke paling opgediend die met de nodige hoeveelheid Liebfraumilch verorberd werd.  Daarna kwamen de kreeften aan de beurt.  De dieren zagen er echt prachtig uit en Jef Pladijs beloofde dat ieder één van de beestjes zou krijgen. Tien stuks had hij besteld.  Eén voor één werden de schotels van uit de keuken opgediend.  Ze werden door de gretige ogen van Jef Janssens nauwlettend gevolgd.  Nadat de negende kreeft geserveerd was keek Jef hoopvol naar de keukendeur.  Maar in de plaats van de laatste kreeft werd de schotel met sla opgediend.  Verbijsterd zag Janssens dat zijn vrienden reeds begonnen waren de diertjes smakelijk op te eten.  Toen kwam de waardin zeggen dat er maar negen kreeften geleverd waren in de plaats van tien, tot grote teleurstelling van Jef Janssens die op dat moment zijn derde portie paling juist opgesmuld had.  Hij wist niet waar hij het had en zijn gezicht werd rood van ergernis.  Hij wou heel het gebeuren met een glimlach opnemen, maar daar bracht hij niet veel van terecht.

         Toen hij naar huis keerde was hij erg ontgoocheld.  Hij had zich zo verheugd op het naar binnen spelen van de lekkere kreeft.   Thuis hing hij zijn overjas aan een kapstok en wat ontdekte hij ?  In één van zijn jaszakken zat een levende kreeft !

         De grap die Jef Pladijs met de waardin bekokstoofd had, bleek erg geslaagd !  Janssens is dat nooit vergeten.

                                           -o-o-o-O-o-o-o-  


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-05-2007, 13:57 geschreven door ennof - G -
    Reacties (1)
    26-04-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Folkloristische figuren - Rosse Wannes -
    Rosse Wannes

             Rosse Wannes reed met het dievenkarretje van de gevangenis uit de Begijnenstraat.  Zijn bijnaam kreeg hij door de vuurrode kleur
    van zijn haardos.  Wannes was een grote kerel met een ruig uiterlijk.

             Hij was een regelmatige klant in het café "De Schapekop", dat zich naast "De Spiegelpoort" bevond in de Boeksteeg, de huidige Nationalestraat.  De Spiegelpoort was de stapelplaats van houthandelaar Blanckaert.  De klanten van de De Schapekop waren meestal mensen die wat extra bijverdiende hadden door hout te lossen of te laden en die dan hun dorst kwamen lessen en wat zij bijverdiend hadden kwamen verteren.  Naast deze klusjesmannen trof men ook voddenrapers, leurders, viskopers, duivenmelkers aan.  Het was een bont gezelschap.

              De tanden van Rosse Wannes waren zo sterk dat hij in De Schapekop een zwaar bierglas stuk kon kauwen en een koperen cent in tweeën kon bijten.  Dat leverde hem bij weddenschappen menig biertje of jenever op.  Wannes had tevens de reputatie agressieve honden kalm te laten worden.  Daardoor werd zijn hulp vaak ingeroepen.  Wanneer hij zo'n kwade  hond moest temmen, volgde hij een heel ritueel.  Rosse Wannes kroop dan behoedzaam op handen en voeten naar het dier toe, legde een rode zakdoek op zijn roestkleurig haar en keek de hond recht in de ogen.  De verhalen deden de ronden dat deze tactiek altijd lukte en dat het agressieve beest hem dan gedwee volgde, tot grote verbazing van de toekijkende menigte.  De beloning die Wannes voor deze stoutmoedige daden verdiende werd vlug omgezet in bier of pinard in het café De Schapekop.  Daar werd naarmate het aantal consumpties vorderde, tijdens het vertellen, de hond steeds groter en kwader aan de tooghangers beschreven, zodat
    Wannes voor de zoveelste keer de caféheld van de dag werd.  Rosse Wannes blijft in de herinnering van de Sint-Andriezenaren een moedige kerel die voor geen enkele hond terugdeinsde.

                                        -o-o-o-O-o-o-o-  


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    26-04-2007, 16:07 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    18-04-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Folkloristische figuren - Jan-met-zijn-stekken -
    Jan-met-zijn-stekken

              Dicht tegen de kerkmuur van de Sint-Andriesstraat stond zijn winkeltje.  Men herkende het direct aan de ranken van een wingerd die langs de raampjes naar boven kronkelden tot aan het venster van de zolderkamer.  Het houtwerk van de ramen en van de deur was helgroen geschilderd.  Het onderste van de gevel was tot aan de ramen met teer besmeerd.  Een kantkussen van zijn vrouw stond voor het ene raam en voor het andere zag je een koperen bus met enkele zwavel-stokken erin.  Het waren dunne lange kempsplinters.  Voor die tijd bestonden er verschillende manieren om vlammetjes te laten branden.  De meest gebruikte was de tondeldoos.  Een tondel is geschroeid linnen waarmee men vuur kan maken.  De rijken kochten de chemische vuurdoos, die voor het eerst in Londen gebruikt werd.  Deze kostte toen 12 gulden en kon enkel de schouwmantel van de rijken sieren .  Een paar jaar later kon men voor 3 gulden de ontvlambare zwavel-stokken kopen met het daarbijhorende flesje fosfor.  Onnodig te zeggen dat dit een algemeen gebruik werd.  Daardoor kwam het dat men na enkele jaren de zwavelstokjes en flesjes kon kopen voor amper 50 cent.  De solferstekjes werden uitgevonden in 1831.

              Veel volk kwam er niet in het winkeltje van Jan, omdat de mensen veel liever stekken van hem op straat kochten.  Hij liep van deur tot deur om die te verkopen.  Je zag hem dan gaan, gekleed in een lange kiel.  Jan hield in iedere hand een cirkelvormige bussel met
    solferstekken.  Hij leurde niet enkel in het Sint-Andrieskwartier, maar verkocht zijn waar tot aan de Meir, waar men hem de bijnaam van "Jan-met-zijn-stekken" gaf.

              Wanneer Jan 's avonds thuis kwam, ging hij in een achter-kamertje bij het schijnsel van een peerke zijn geld tellen dat hij die dag ontvangen had.  Hij was altijd een beetje zenuwachtig wanneer hij dit deed omdat hij graag had dat zijn centjes opgeborgen waren voor
    Laguerre thuiskwam die boven de winkel op een zolderkamer woonde.

                                          -o-o-o-O-o-o-o- 


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    18-04-2007, 15:48 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    08-04-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VI.44.- GOOS Henricus - overlijdensakte van OUDVADER -
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Overlijdensakte nr 270,
    dd. 11.6.1934, Borgerhout (A)
    van :

    Oudvader :
    VII.44.-
    - GOOS Henricus

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    08-04-2007, 13:07 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    01-04-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuw lied van den brand entrepot
    Nieuw lied van den brand entrepot

    Antwerpen heeft weer iets op de bult
    Nochtans weet niemand daarvan de schuld
    Van zoo een schoon en sterk monument
    Waar dat den vreemde zeer kontent was
    't Is niet plezant voor Belgeland
    Dat er zoo iets moet gebeuren
    Al zijn z'in ons stad ook nag al plat
    't Is waarlijk om te treuren
    De mensenvriend van vrouw en kind
    Dat ligt daar nu weer in puinen
    En vriendenlief wat groot verdriet
    't Is om 't hart te verscheuren

    Als men daar zag op de plaats der ramp
    Hoeveel goed der menschen daar lag te verbranden
    En zonder middelen van bestaan
    Zullen zij moeten zoeken waarheen te gaan
    Zou er niemand eene goed hand
    Aan al die menschen toereiken
    Die al hun goed al door den gloed
    Tot pulver toe hier ligt te prijzen
    Als men met moeite iets voor hen doet
    Wil ik ook een milde hand leenen
    En met gemoed en liefde teer
    Mijn beste werking ten beste geven

    Nochtans zijn wij nogal kontent
    Dat er geen malheuren zijn gekend
    Want voor het leven van een mensch
    Geven wij toch geen enkele cent
    Of het zou moeten zijn dat een rijkaard fij
    Door zulk ramp ging verloren
    Van den arme man daar spreekt niemand van
    Dat is niet waard om 't aanhoren
    Tot zelfs de stad geeft iets of wat
    Om de schamele te helpen
    Een vrouw en kind door hun bemind
    Van honger niet te laten gaan verloren

                           -o-o-o-O-o-o-o-
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    01-04-2007, 14:43 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    24-03-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Folkloristische figuren - Willem Audiffret -
    Willem Audiffret

         De folkloristische figuur die wij vandaag bespreken is Willem Audiffret, een leurder van beroep.  Hij werd geboren in Antwerpen op 12 augustus 1881.  Hij is nooit getrouwd geweest.  Audiffret woonde o.a. in de Oude Beurs, in de Grote Pieter Potstraat 30 en op het einde van zijn leven in de Waaistraat 6 in de schaduw van de Sint-Andrieskerk.

         Willem zong net als Frans Van Kets als marktzanger op het Sint-Jansplein en op de Rui.  Geen jaarmarkt, geen kermis, zelfs geen processie, liet Audiffret voorbijgaan zonder er zijn muzikaal tintje aan toe te voegen.

         's Zondagsnamiddags toen honderden Antwerpenaren de Schelde overstaken op de Sint-Annekesboot stond Willem zijn verhalen te zingen op het Vlaams Hoofd.

         Van deze marktzanger zijn er twee gelegenheidsliederen overgebleven : "Groote Kuisch te Antwerpen" en "Het nieuw lied van den brand Entrepot" uit 1901.

         Dit laatste lied van Willem Audiffret handelde over de brand van woensdag 5 juni 1901 op de twee bovenste verdiepingen (de 5° en de 6°) van het groot middengebouw van het Entrepot.  Deze verdiepingen langs de zuidoostelijke hoek van het gebouw brandden de hele nacht terwijl de bewoners van de naburige Koeikensgracht hun huisraad veilig probeerden weg de brengen.

         Deze brandramp lokte heel wat Antwerpse toeschouwers.  Maar
    ook de koning kwam daags nadien de aangerichte brandschade vaststellen.  Deze schade werd geschat op 26.782.628 fr.

         Audiffret stierf in zijn woning van de Waaistraat op 23 februari 1913.  Samen met Frans Van Kets is hij één van de beste marktzangers uit de geschiedenis van het Sint-Andrieskwartier.

         Het liedje over deze ramp verhalen wij in een volgende rubriek.

                                        -o-o-o-O-o-o-o-
        


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    24-03-2007, 18:07 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    20-03-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Folkloristische figuren - Piet Van Schoor -

    Piet Van Schoor

         Voor de zoveelste maal vertellen we over de geschiedenis van een merkwaardig volksfiguur uit de Parochie van Miserie.  Deze keer is het de beurt aan "Piet Van Schoor".  Deze schoenmaker woonde in de Schoytestraat in het "Bloemenhofken", samen met zijn vrouw Bartien.

         Met zijn vriend, de Prik, een gasontsteker uit de Leliepoort in de Schoytestraat, bracht hij de gerepareerde schoenen naar zijn klanten.  Deze droeg hij steeds in dezelfde zwarte doek.  Een groot deel van het geld dat de reparaties opbrachten besteedde hij aan drank in de verschillende cafés die hij met de Prik op de terugweg tegenkwam.

         Tegen middernacht belandden zij gewoonlijk in "De Drij Ouderlingen" bij moeder Coffo in de Happaertstraat.  Tijdens de terugkeer naar huis bond Piet de te herstellen schoenen aan de gasstok van de Prik.  Als in een stoet droegen ze de stok tussen hen in, waaraan de schoenen feestelijk bengelden.  Piet liep fier vooraan en de Prik volgde enthousiast.  Toen ze stomdronken aan de deur van Piets woning stonden, zongen ze uit volle borst : Bartien, Bartien, w'hebben de reus gezien ! "Bartien, Bartien, hedde de drij vrienden ni gezien ?"  Bartien liet dan de twee mannen binnen en schonk voor hen sterke koffie op, want de Prik moest de dag daarna al om acht uur zijn gasronde doen.  Daarna kroop Van Schoor vlug in bed om van het gezeur van Bartien af te zijn.

         De buren in de Schoytestraat hebben Piet en de Prik zo nog jaren zien lopen door het Sint-Andrieskwartier.  De Prik heeft zich om onbekende redenen verhangen en Piet stierf kort daarna naast Bartien in bed.

         Piet Van Schoor blijft één van de onvergetelijke volksfiguren uit de 4de wijk.

                                         -o-o-o-O-o-o-o-


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (3 Stemmen)
    20-03-2007, 15:04 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    04-03-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.XI.1406.- PRINS Paschase - STAMGROOTVADER -
    Stamgrootvader :

    XI.1406.-
    - PRINS Paschase
    Guillaume, schoenmaker
       ° en = Antwerpen, St.-Andrieskerk ca 1751
           Zoon van :
           - François Guillaume PRINS
                    - zie XII.2812 -, en
           - Jeanne BROUWERS
                    - zie XII.2813 -
      - - - - -
      + Antwerpen, MA 22.12.1823, om 4.00 uur
         's morgens in het Burgerlijk Gasthuis.
         Hij was 72 jaar en 5 maanden oud.
         Adres bij overlijden :
         - S4/1790 = Lange Ridderstraat 12)
         (OA nr 2147, dd. 23.12.1823, Antwerpen)
       - - - - -
       1° x Antwerpen, St.-Andrieskerk met :
       XI.1407*.-
       - VAN den BERGH Joanna
    Catharina
          = Antwerpen, St.-Andriekskerk in 1750
       - - - - -
       2° x Antwerpen, St.-Andrieskerk met :
       XI.1407**.-
       - STEENS Joanna
    Maria 
                        (ook Joanna Catharina)
         = Antwerpen, St.-Andrieskerk op
            MA 18.10.171
            Dochter van :
            - Guielmus Augustinus STEENS
                       - zie XII.2814.-, en
            - Maria Magdalena SPEIRELS
                       - zie XII.2815.-
          - - - - -
          + Antwerpen, WO 22.8.1832,
             om 10.00 uur 's morgens.
             Zij was 80jaar - 10 mnd en 4 dagen oud.
             Adres bij overlijden :
             - S4/496 = St.-Jansstraat 90.
             (OA nr 1729, dd. 22.8.1832, Antwerpen)
          - - - - - - - - - - -
          6 kinderen uit dit huwelijk :

          worden een volgende maal besproken.
                  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    04-03-2007, 13:45 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VI.44.- GOOS Henricus - geboorteakte van OUDVADER -
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Geboorteakte nr 2884,
    dd. 24.6.1875, Antwerpen
    van :

    OUDVADER :
    VI.44.-
    - GOOS Henricus

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    04-03-2007, 13:31 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Folkloristische figuren - Frans de Neus -

    Frans de Neus  

            Frans was een grote kerel die bang was van werken.  Frans was niet getrouwd en sliep steeds gekleed op wat zakkengoed.  Hij dacht er niet aan de handen uit de mouwen te steken als hij nog enkele franken op zak had.

         In de Spiegelpoort van de Nationalestraat bevond zich de stapelplaats van houthandelaar Blanckaert.  De café's in de buurt
    hadden daarna aan hem een goede klant.  Frans leed namelijk aan chronische dorst die hij probeerde te lessen met romers "Pinard", een soort rode wijn.  Vaste klant was hij in het "Pinardkot" op de hoek van de Lange Vlierstraat en het pleintje aan de Nationalestraat.

         Als Frans in het "Pinardkot" honger kreeg, kocht hij een pak fritten met pickels en een worst.  Of hij haalde in de Steenbergstraat
    een "gardevil", een gerookte haring die hij met vel en graten naar binnen slokte.  Natuurlijk werden fritten of "gardevil" flik doorgespoeld met enorme hoeveelheden "Pinard".

         Ook hielpen de lossers en de laders van Blanckaert elkaar aan eten.  Zo had Jef, de chauffeur, Frans de overschot van aardappelen met stoofkarbonaden aangeboden.  Die had hongerige Frans gretig aangenomen.  Hij at alles likkebaardend op zonder te merken dat Jef de aardappalen en de karbonaden had opgemaakt met stampte rode baksteen en roet van de kachel.

         Eens wilde Frans de Neus een biefstuk braden.  Terwijl deze op
    het gasvuur in de pan lag, was Frans in slaap gevallen.  Plots werd hij wakker door een brandgeur.  Hij probeerde het vuur te blussen en zocht naar een fles water, maar hij goot er per vergissing een fles petroleum over.  Toen het brandje heviger begon te laaien wierp hij er zijn jas over om het te doven.  Toen men Frans de Neus maanden later tegenkwam rook zijn jas nog naar verbrand goed.  Hij blijft in de herinnering als één van de stevigste Pinard-drinker uit het Sint-Andrieskwartier.

                                            -o-o-o-O-o-o-o-   


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    04-03-2007, 13:24 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    25-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Folkloristische figuren - Scheerdijck -
    Scheerdijck

         Vandaag nog een merkwaardige figuur, nl. "Johannes Ludovicus Scheerdijck", een schrijnwerker die in het krankzinnigengesticht van de Sint-Rochusstraat de 4de mei 1889 op tachtigjarige leeftijd overleed.

         Hij werd geboren te Antwerpen op 30 maart 1809.

         Scheerdijck huwde met Joanna Catharina Van de Velde.  Dokter Vaerenberg werd gelast te onderzoeken of Scheerdijck niet te
    lastig was voor zijn omgeving.  Na een bezoek bij de schrijnwerker thuis oordeelde de arts dat zijn zwakzinnigheid alleen voor zichzelf gevaarlijk was.  In het verslag van de dokter stond toen dat Scheerdijck nog niet opgesloten diende te worden.

         Toen de vorstin van België overleden was, werd een uitvaartmis in de kathedraal van Antwerpen opgedragen.  In de rouwstoet stapte Scheerdijck toen plechtig op tussen de officiële hoogwaardigheidsbe-kleders.   Op zijn hoofd droeg hij een hoge zwarte hoed, waaraan vanachter een fluwelen doek bevestigd was, dit tot op zijn hielen neerhing.  Om zijn nek waren allerlei "eretekens", penningen en
    medailles" gehangen.  Wie echter nader toekeek, zag dat het gewoon deksels van conservenblikjes waren !   Met een hoogmoedig gebaar wierp Scheerdijck er een wijde mantel over.

         In de kathedraal wilde hij naast de personaliteiten plaatsnemen,
    maar de "suisse" bemerkte dat en hij versperde hem de weg.  Scheerdijck bekeek de "suisse" echter op zo'n minachtende wijze dat deze even de kluts kwijt raakte.  Daar profiteerde Scheerdijck van en onder het mom van de "onderkoning van België" te zijn nam hij plaats in het koorgestoelte.

         Toen hij op een zekere avond terug naar zijn woning wandelde, zag hij enkele militairen ruzie maken met elkaar.  Scheerdijck gebood hen te stoppen met dat getwist.  Geïrriteerd riepen de soldaten hem toe dat hij zich niet met hen mocht bemoeien.  Waarop Scheerdijck plechtig zijn mantel openspreidde en zijn "decoraties" toonde, terwijl hij riep : "jullie spreken tegen de onderkoning van België !"   De soldaten schaterden van pret bij het horen van zulke onzin !  Scheerdijck werd daar echter zo kwaad van dat hij één van de militairen te lijf wilde gaan.  Deze soldaat sloeg toen zo krachtig met zijn sabel op het hoofd van de zwakzinnige dat deze neerviel.

         Toen de jongens dit zagen sloegen ze verschrikt op de vlucht.  Bloedend bleef de krankzinnige schrijnwerker liggen.  Hij werd daarna verpleegd en genas, maar hij raakte door dit voorval zodanig in de war dat hij in het gesticht van de Sint-Rochusstraat moesten worden opgenomen.

                                     -o-o-o-O-o-o-o-    


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    25-02-2007, 12:58 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    18-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Folkloristische figuren - Frans Van Kets -
    Frans Van Kets

          Vandaag vertellen we deze keer over de marktzanger Frans Van Kets.

           Hij werd geboren op 12 mei 1862, te Aarschot.  Van Kets was schoenmaker van beroep.  Het zingen op de markten was louter een bijverdienste voor de onderhoud van zijn groot gezin.

           Met zijn vrouw Maria Van Gestel stond hij in de jaren 1875 tot 1914 regelmatig op de Antwerpse markten.  Frans zong niet enkel, hij praatte zijn liedjes aaneen met voor die tijd gewaagde grappen.  Ook één van zijn vijf dochters zong haar deel in het programma.  Van Kets begeleidde zichzelf op de viool.  Zijn zwaarlijvige echtgenote zong de strofen van de liederen.  Frans zelf voorzag de hele repertoire van veel gesproken commentaar.  Frans en zijn vrouw woonden in ons
     Sint-Andrieskwartier in de Rijke Beuckelaarstraat nummer 17.

           Het marktzingen werd in de familie voortgezet van ouders op kinderen.  Zijn vrouw kwam ook uit een familie van marktzangers.  Zij kon makkelijk een tekst uit het hoofd leren.  Na een paar keren lezen, kende zij het reeds van buiten.

           Een gemeenteraadslid verkreeg de toestemming van toenmalig burgemeester Jan Van Rijswijck dat Van Kets op de Antwerpse markten mocht zingen.  's Vrijdags op het Sint-Jansplein en 's zondags op de rui.  Dertig jaar lang zong Van Kets er zijn marktliederen.
    's Zondagsnamiddags toen honderden Antwerpenaren de Schelde overstaken op de Sint-Annekesboot stond Frans zijn moordverhalen te zingen op het Vlaams Hoofd.  Geen jaarmarkt, geen kermis, zelfs geen processie liet het echtpaar Van Kets voorbijgaan zonder er hun muzikaal tintje aan toe te voegen.  Frans maakte zijn liedjes echter niet zelf.   Pierre Bauwens, een gewezen politieagent, componeerde ze en bedacht er teksten bij.  De marktzanger betaalde hem hiervoor.  Te Hoogstraten waren de liedjeszangers tijdens de bedevaarten bevoor- rechte personen.  Zij mochten de nacht gratis doorbrengen in een bed onder het toneel van de zaal "Het Eglantierke" terwijl de pelgrims 5 cent per nacht moesten geven.

           Frans Van Kets blijft in de herinnering één van de beste markt- zangers van het Sint-Andrieskwartier.

                                   -o-o-o-O-o-o-o-

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    18-02-2007, 11:00 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    11-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Folkloristische figuren - Driesken de Nijper -
    Driesken de Nijper

         Over de merkwaardige figuren uit de geschiedenis van de Parochie van Miserie vertellen we deze keer over de jonge en doodarme Driesken de Nijper.

         Hij is wel geen langdurig inwoner van het St.-Andrieskwartier geweest, maar de 24jarige jonge man heeft toch enige tijd vertoefd in de afspanning "De Star" in de Kammenstraat.  Hij had daar in een knap herenpak plaats genomen om de mensen die aan een ernstige kwaal leden te genezen door op de zere plekken van hun lichaam te nijpen.  Al spoedig kreeg hij van de mensen uit de 4de wijk de bijnaam
    "Driesken de Nijper".

        
    De vraag "Wie moet er eens genepen worden ?" lag op de spottende lippen van vele Sint-Andriezenaren.  Vrij vlug gingen de gesprekken aan de togen van de volkscafés over niets anders meer dan over het merkwaardig nijpen van de wonderdokter.  Zij die zijn genezingen belachelijk durfden maken werden door enkele goedgelovige volksvrouwen betiteld als "slechte mensen".  Toch geloofde het merendeel van de mensen uit de Parochie van Miserie na een tijdje niet zo erg meer in de kwakzalverij van Driesken.  Hij besloot daarom zijn kunsten te gaan proberen in onze hoofdstad.  De naïeve volksmensen van Brussel trapten dadelijk in de genezingskun-sten van de wonderdoener.

         Deze mensen waren meer dan twintig jaar in het Frans aangespro-ken en praktisch niemand onder hen verstond die taal.  Die onwetend-heid van de Brusselse volksmens deed het vertrouwen in bijgeloof en kwakzalverij groeien.  Driesken de Nijper oogstte met zijn praktijken dan ook veel meer bijval in onze hoofdstad dan in de Antwerpse Sint-Andrieswijk.

         De grote schaal die voor gulle gaven klaarstond aan de inkom van de Brusselse cafés werd goed gevuld door de genezen volksmensen.
    Na ongeveer één jaar was Driesken zo rijk geworden door zijn patiënten dat hij een paard en een chees kon kopen.  De periode van de welstand was echter van korte duur voor de wonderdokter.  Zichzelf kon hij door zijn nijpen niet genezen.  Hij stierf op 25jarige leeftijd.  In de gedachten van vele naïevelingen leefde hij echter verder.

                                                -o-o-o-O-o-o-o-


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    11-02-2007, 10:10 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    02-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Folkloristische figuren - Guillaume Wolry -
    Guillaume Wolry

         Voor de zoveelste keer zijn we erin geslaagd in deze folklorerubriek over een bekende figuur uit de geschiedenis van de Parochie van Miserie te vertellen.  Guillaume Wolry was de zoon van mosselleurster "Beth de zevenste".  Hij woonde in het poortje van suikerbakker Olfs in de Schoytestraat.  De mensen van de 4de wijk hadden hem de bijnaam "Nonkel" gegeven.

         Van zijn moeder kreeg Guillaume drie frank zondaggeld en als de mosselzaken goed draaiden 4 frank.  Onze "nonkel" hield echter van lekker eten en van veel drinken en probeerde langs listen en knepen zo goed mogelijk zijn inwendige mens te versterken.  Op die manier geraakte hij dikwijls gratis aan drank via de pakjesdragers van het station aan het Koningin Astridplein.

         A. Van Cakenberghe vertelt in "
    Wij, jongens van het Sint-Andries-
    kwartier" 
    over een ontmoeting van Wolry met een boerin in de buurt van dit station.  De vrouw die twee korven eieren sjouwde vroeg Guillaume waar ze de trein naar Boom kon nemen.  Hij vertelde haar dat ze door de spleet van de brievenbus aan de overkant van de straat "Boom" moest roepen.  Onze bereidwillige "nonkel" bood haar zelfs aan één van de korven met eieren te dragen.  "Ik ga alvast plaats houden op de trein", riep hij haar toe, terwijl hij zich met de korf uit de voeten maakte.  Terwijl de boerin alsmaar "Boom" door de brievenbus bleef roepen, vluchtte Wolry met de korf naar de Arme Beukelaerstraat in het Sint-Andrieskwartier.  In deze straat woonde Roos, de echtgenote van Zwik, een man die veertien dagen in de cel zat wegens openbare dronkenschap.  Guillaume had een stiekeme verhouding met deze volksvrouw.  Bij wijze van attentie schonk hij haar de korf eieren.  Toen haar man kort daarna vrij kwam, maakte Roos een eierkoek van de ondertussen al niet meer zo vers uitziende eitjes.  Toen Zwik de rotte eiergeur rook, werd hij zo kwaad dat hij de pan met inhoud naar het hoofd van Roos slingerde.  Op dat moment kwam een niets vermoedende "nonkel" binnen en hij kreeg heel het zootje over zijn kleren.

         De week daarop monsterde Zwik voor een maand als stoker aan op het schip Friesland van de Red Star Line.  Deze reis leek Roos een goede gelegenheid om Guillaume te vertellen dat ze zwanger van hem
    was.  Het kind was door "nonkel" verwekt na een avondje "doorzakken" in het café van Rik Boonen op het Scheldeken, in de periode dat Zwik voor de zoveelste keer in de gevangenis zat nadat hij de schenen van een agent openstampte.  Veertien dagen na de thuiskomst van Zwik werd de kleine geboren.  Aan "nonkel" werd gevraagd het peterschap op zich te nemen.  Na de doop bezocht de feestende familie vele café in het Sint-Andrieskwartier.  Al die tijd leefde Guillaume op de kosten van de gelukkige vader.  Trotse Zwik trakteerde voortdurend en kon maar niet ophouden de cafébazen de geboorte van zijn gezonde erfgenaam mee te delen ...

                                          -o-o-o-O-o-o-o-


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    02-02-2007, 15:12 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    28-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Folkloristische figuren - Frans, het zoontje van Trees -
    Frans, het zoontje van Trees.

         Vandaag vertellen we over Frans,
    "Het Grootste Broodje".

        
    Niemand in de 4de wijk zou gezegd hebben dat Frans slechts zeven jaar oud was.  Zijn grote gestalte en zijn sterke spieren gaven hem een veel ouder uitzicht.  Van zijn ouders had hij echter die kloeke lichaamsbouw niet geërfd, want die waren beiden mager en lang.
    Frans moest in de schoenmakerij van zijn vader werken.  Hij maakte daar pikdraad en deed daar boodschappen.  Naar school gaan zat er bij Frans niet in.

         Alle ochtenden ging zijn moeder Trees in de bakkerij "broodjes" kopen.  Ze betaalde één cent per broodje.  De pistolets kosten twee centen per stuk.  Deze kwamen meestal bij de rijken en op de ont-bijttafel terecht.  Frans maakte elke morgen ruzie met zijn broer Jan omdat hij steeds het grootste broodje voor zichzelf wilde hebben.  Hij bleef daarvoor zeuren en maakte zoveel kabaal tot Trees hem zijn zin gaf.  Daardoor gaven de buren hem de bijnaam "Het Grootste Broodje" .  Deze bijnaam bleef hij in het Sint-Andrieskwartier behouden.

         Elke morgen haalde Frans een flesje "kwak" voor zijn vader in de herberg van Suske Fries.  Telkens dronk kleine Frans echter een ferme slok uit zijn flesje.  Hij hield het daarna onder de waterpomp, zodat het toch nog vol leek.  Op een dag verklapte de herbergier aan de vader van Frans wat zijn zoontje met zijn "kwak" uitrichtte.  Razend kwaad nam vader de ochtend daarop het grootste broodje van Frans af.  Voor zijn straf moest hij onmiddellijk boodschappen gaan doen.  Frans moest een paar herenschoenen naar gemeenteraadslid
    De Vocht dragen in de Happaertstraat en ook een paar damesschoenen naar juffrouw Van Noyen, de directrice van de meisjesschool in de Sint-Jansstraat (de huidige Aalmoezenierstraat).  Zijn moeder Trees had zijn haar nog netjes gekamd en hem gevraagd beleefd zijn pet af te nemen wanneer hij die deftige lieden zou ontmoeten.  Frans hield echter van grappen maken en opende al gauw de pakjes onderweg in de poort van Scheel Net.  Hij legde een herenschoen bij een dames- schoen.  De dienstmeid van meneer De Vocht bedankte Frans hartelijk en gaf ze hem zelfs een klein fooitje.  De schooldirectrice was ook heel vriendelijk en ze stopte kleine Frans extra vijf centen toe.  Ze stond te wachten om met de mesijes naar de mis te gaan in de Sint-Andrieskerk.

         Blij over deze gelukte opdracht kocht Frans in het naar huis gaan twee grote broodjes.  Ze waren belegd met kaas en stroop.  Na deze grap weigerde de vader van Frans zijn zoon nog in de schoenmakerij
    te laten werken.  Frans werd toen helper van de Cité.  Dit is zijn hele verdere leven gebleven.

                                       -o-o-o-O-o-o-o-


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    28-01-2007, 11:26 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    21-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Folkloristische figuren - Jef en Piet Janssens-
    Jef en Piet Janssens

         Vandaag vertellen we over de zonen van vader Janssens.  Piet en Jef woonden met hun vader bij meneer De Groof in de Happaert-straat. Jef hielp vader Janssens bij het schoenen maken en Piet verdiende zijn centen als loopjongen in een kaarsenfabriek, wat hem de bijnaam "Piet Bougie" bezorgde.

         Alhoewel zij alle drie onder één dak woonden, maakte ieder apart zijn eigen eten klaar.  Vader Janssens nam na zijn belegde boterham-men steeds een ontbijtkoek als "dessert".  Terwijl Jef zich tevreden stelde met enkel stroop op zijn brood, gaf Piet er de voorkeur aan zijn boterhammetjes te beleggen met "gerookt vlees".  Op het middagmenu stonden veelal stoofvlees of worsten 's avonds nog met een veeg mosterd.

           Elke zaterdag, zondag en maandag gingen ze uit.  Wanneer ze dan elk apart tegen de ochtend thuis kwamen, dronken ze koude koffie uit de tuit van de koffiekan.

           Jan De Schuyter vertelt in zijn boek "Wij, jongens van het Sint-Andrieskwartier" een prettige anekdote over Piet en Jef Janssens die tijdens één van de beruchtte "kermisweken" gebeurd was.  Tijdens de feestelijkheden speelde vader Janssens steeds de bas en zijn zoon Jef de triangel in café "Het Wereldje" in de Schoytestraat.  Het was reeds een traditie geworden dat de schoenmakerij van de familie Janssens tijdens de kermissen een hele week gesloten bleef.  Zo konden zij veel tijd besteden aan het tot zich nemen van pinten en borrels.  Lang van tevoren leefde men in huize Janssens naar de kermis toe.  Om direct aan de slag te kunnen gaan na de kermis, sneed vader Janssens reeds zolen en halve zolen op voorhand.  Omdat ze naar de kermisstoet gingen zien, had Janssens senior die ochtend van de feestelijkheden zes biefstukken gekocht bij beenhouwer Breydel in de Sint-Antoniusstraat.  Het plan bestond erin deze stukken vlees na de stoet te braden.

         In het feestgewoel na de stoet geraakte de heren Janssens elkaar kwijt.  Elk van de drie verdwaalde met enkele vrienden van het ene café in het andere

         De traditionele ommegangen behoorden tot de mooiste uitingen van het volksleven.

         De stoeten van het "Landjuweel" bevat steeds de walvis met Cupido, de dolfijnen, de bootjes, het schip en de zeelieden van alle landen, allemaal zinnebeelden van de rijkdom die Antwerpen vanuit de zee via de Schelde ontving.  Cupido spoot de aanwezige kijkers van de feeststoet zo nat dat de paraplu's te voorschijn kwamen.  Jef Janssens was echter niet alleen nat van buiten, maar zeker even nat van binnen toen hij die avond huiswaarts keerde.

         Wanneer hij de huiskamer binnenwandelde zag hij scheel van de honger.  Hij zocht naar het vlees dat zijn vader die ochtend gekocht had.  Toen nam hij per vergissing een paar gereed gesneden halve zolen.  Hij wierp ze in de pan en "braadde" de toch wel erg taaie biefstukken.  Toen hij ging eten, geraakte hij maar niet door zijn lappen vlees met zijn mes.  Razend omdat het niet lukken wou, viel hij uiteindelijk toch in slaap, met zijn hoofd op de arm op de tafel naast het bord met het onsmakelijke avondmaal.

         Toen rond vier uur in de morgen vader en Piet thuis kwamen, vonden ze het huis vol stinkende rook.  Daar zij echter mosselen gegeten hadden in de Hoogstraat en deze schaaldieren nadien rijkelijk hadden laten zwemmen in het bier en de jenever, trokken zij zich van heel de huiselijke situatie niets aan en gingen nog half gekleed slapen.

         In de voormiddag werd Piet wakker door het gebraak van de andere huisgenoten.  Met een enorme kater vertelden ze toen alle drie hoe mooi de stoet geweest was aan elkaar.  Ze waren ervan overtuigd dat het de laatste keer zou zijn dat ze nog zo iets moois gezien hadden.  Jef voegde eraan toe dat het te hopen was dat het ook de laatste keer zou zijn dat hij zo'n taaie "biefstuk" te eten kreeg als die vorige nacht.

                                  -o-o-o-O-o-o-o-  


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    21-01-2007, 16:06 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    14-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Folkloristische figuren - Op Karlientje met zijn klarinet -
    Op Karlientje met zijn klarinet

         Vandaag wijden wij ons aan een korte, dikke vreemdeling die door de mensen van de Parochie van Miserie 
    "Karlientje met zijn klarinet"
    genoemd werd, omdat hij steeds op stap ging met dit merkwaardig muziekinstrument.

         Deze zonderlinge man woonde bij Trees de Neus in het Steegsken. Hij was bijzonder goed gekend bij de dokwerkers die dagelijks naar de dokken trokken of naar de werven met de boeren van Zwijndrecht, Beveren, Kruibeke, Melsele en omgeving.  Ze verdienden daar hun dagelijks brood en ... hun dagelijkse drank.  De mannen van de dok noemden hun dagelijkse portie drank
    "hun kwak".

         Rond halftien 's morgens trok "Op Karlien met zijn klarinet" erop uit, zijn muziekinstrument stevig onder de arm geklemd.  Hij zocht dan de kade op waar de schepen aanlegden en verwelkomde de matrozen op een muzikale wijze. 
    Weldra vormden ze een klein optochtje.  Aan het begin van de stoet liep dan de muziekmakende vreemdeling.  Dit bracht een heel eigenaardig stuk sfeer aan de havenkant.  In de druk bezochte herbergen krioelde het toen van schippers en ander havenvolk.

         De voornaamste havencafés waren toen het "Oud Schippershuis" op de Jordaenskaai, de "oude Marktschuit", "Kleine Brabant" en
    "Hollandsch Hof" alle op de Van Dyckkaai, "Den Hert" op de Orteliuskaai, "de Eenhoorn" op het Zand en "In Jonas" op de Sint-
    Pietersvliet.
    De tocht ging verder van het ene café naar het andere op de deuntjes van de klarinet.  Arm aan arm en al zingend trokken ze tenslotte van het lokaal "De Pauw" op de hoek van de Oever en de Muntstraat naar het "Grijs Peerd" op de hoek van de Augustijnenstraat. 

         Aan eten werd niet gedacht.  De groep feestvierders vonden de biertjes belangerijker.  Soms gaf men "Op Karlientje met zijn klarinet" een fooitje.  Maar dat was niet zo belangrijk voor hem.  Het voornaamste vond hij dat zijn lever voortdurend bevochtigd werd met fris gerstenat.  Het gebeurde zelfs dat hij een hele nacht gratis klarinet speelde. 
    Ook de zatte vrouwtjes van de wijk hoorden de vreemdeling graag spelen.  Zo gaf hij soms "klarinetrecitals" aan "Mieke zonder hemd".

         Dat onze muzikant niet altijd een aandachtig luisterpubliek onder zijn toehoorders aantrof, bewijst het feit dat zijn muziek helemaal niet doordrong tot "Marie de voddenlingé" die dikwijls stomdronken in de goot van de straat door enkele spelende kinderen op een stootkar geladen werd en naar het politiebureau gereden werd waar ze haar roes kon uitslapen tot de volgende morgen.

                                   -o-o-o-O-o-o-o- 

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    14-01-2007, 13:59 geschreven door ennof - G -
    Reacties (0)
    Foto
    Foto van :
    I.1.-
    Pat VAN CAMP

    kwartierdrager of probandus
    Hier worden regelmatig gegevens ingebracht over personen die opgegroeid of woonachtig waren in het St.-Andrieskwartier te Antwerpen. Wij gaan verder tot de XII° generatie
    Archief per maand
  • 04-2014
  • 06-2011
  • 12-2010
  • 10-2009
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 04-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Foto
    Gastenboek
  • FCTN
  • Bezoekje,lieve groetjes
  • groeten uit Spanje
  • Groeten uit De Haan
  • Bezoekje

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Blog als favoriet !
    Laatste commentaren
  • Vraag akte Bruckenburg (Walter Sluydts)
        op VII.88.2.b.- BRUCKENBURG Joanna x JANSSENS Franciscus : huwelijksakte -
  • carolina ludovica gedopt (monique)
        op Folkloristische figuren - Blinde Mus -
  • familie gedopt (seppe GEDOPT)
        op Folkloristische figuren - Blinde Mus -
  • Sint-Andries (W-16)
    Geen wijk in Antwerpen heeft zoveel namen als het Sint Andrieskwartier: de Vierde Wijk, de Parochie van Miserie, de Luizenmarkt, de Rode Burcht. Ze is de wijk van volkse figuren zoals Mie Citroen, Zotte Rik en Lange Sander. Maar ook van grote namen zoals Hendrik Conscience, Door Van Rijswijck, de volksschrijver John Wilms en Lode Zielens.

    Via een zoektocht kan u op eigen tempo het Sint Andries ontdekken. Het was een typische arbeidersbuurt en uitsluitend bevolkt door de armsten der armen. In de ontelbare gangen en stegen en smalle straatjes, in de dikwijls bekrompen huisjes, woonden een bonte mengeling van leurders, dokwerkers, koffieboonraapsters, zakkenmaaksters, zwervers en bedelaars.

    Vandaag is het nog steeds een levendige buurt, waar het aangenaam is om te wonen. De misérie is gelukkig verdwenen, maar enkele mooie pareltjes zoals de Paardekensgang en de Sint Andrieskerk nog niet.

    Foto
    Foto
    Sint-Andrieskerk
    ANTWERPEN - Als je door de straten van Sint-Andries kuiert, stap je van het ene mini-straatje in het andere. Het geeft een beetje een vakantiegevoel. Tussen de smalle huisjes ontdek je vaak mooie verrassingen. Via de Willem Lepelstraat kom je zo in het Paardenpoortje of Paardekensgang. Het piepkleine steegje is in 1997 verkocht voor 5,6 miljoen frank (bijna 140.000 euro) omdat de eigenaars het niet eens waren over de bestemming. Het ultra kleine straatje telt zes huisjes aan elke kant en is iets meer dan twee meter breed. Om te tonen hoe erg ze aan hun stekje verknocht zijn, versieren ze het elke zomer met kleurrijke bloemen. Het is maar enkele decennia geleden dat de bewoners er nog één douche en één toilet deelden. Ze leefden heel primitief, maar ze bleven steeds super opgewekt

                                                               -o-o-o-O-o-o-o-
    Foto

    Paardenpoortje of Paardekensgang

    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    grobbendonk
    blog.seniorennet.be/grobben
    Foto
    Pastoor Vissersplein

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!