Nog steeds blijft het maar winteren, het wil niet ophouden. In de Ardennen ligt er op de meeste plaatsen al een sneeuwtapijt van meer dan een halve meter dik. Al de sneeuw pistes zijn er open en de eigenaars hopen dat dit nog zal blijven liggen tot na de feest weken. Vorig jaar hebben ze ook veel sneeuw gekregen, maar niet zo vroeg in de winter.

Enfin voor mij mag het gerust gedaan zijn, zeker hier in onze contreien, want de mensen die er voor hun werk door moeten zijn daar het slachtoffer van. Vanavond moet ik er samen met Anita ook door, verplicht is dat niet, maar we hebben reeds kaarten gekocht voor een concert van de bariton Piothr Izbach. Het is niet ver dat we moeten zijn en als er nu vanavond geen verse sneeuw bij valt zal dit wel lukken. De hoofdwegen zijn wel sneeuw vrij gemaakt en de plaats van optrede is gelegen op de baan Brasschaat richting Kapellen, in de kapel Sint Jozef in Brasschaat.

Als ik langs achter buiten kijk, is alles nog maagdelijk wit, de daken en de bomen die ik langs de achterkant van het appartement zie staan, zijn nog getooid met een dik pak sneeuw. Een heel verschil met de voorkant, de Paalstraat is één vuile grijze smurrie. Dat kan ook niet anders, deze morgen heeft de gemeente reeds vroeg zout komen strooien om de automobilisten behulpzaam te zijn en nu is het een vieze toestand in deze straat

Ik heb zojuist een slaapje gedaan, want hedenavond kan het wel laat worden, er zal wel veel nagekaart worden over de prestatie van onze Piothr. Het is een Russische bariton en samen met ons Anita volgen we hem regelmatig tijdens zijn optredens, als die niet te veraf gelegen zijn. Het is bijna drie uur en het wordt tijd om het bericht af te sluiten, hoe het was geweest laat ik jullie morgen weten, na dat ik het programma voor morgenavond heb samengesteld.

18-12-2010 om 15:08 geschreven door francis

Toen we vorige week beslisten om even een vijftal dagen naar de kust te rijden, had dat twee redenen en als eerste reden, even wat gezonde lucht in ademen en dat was wel nodig. Want de gezondheid liet wel wat te wensen over en toen we terug huiswaarts reden was ik helemaal opgeknapt. De tweede reden was de mooie kerstversiering in Blankenberge. Een groot deel was het zelfde als vorig jaar en dat is niet meer dan normaal.

Alleen vorig jaar waren we ’s avonds niet meer aan de jachthaven geraakt en nu zijn we er gebleven tot het begon te schemeren. Natuurlijk zijn de opnames mooier als het volledig donker is, maar daarvoor heb je een reflex camera van doen, maar voor deze toestellen heb je wel het nodige verstand voor nodig. Ik ben al blij dat ik met m’n compacttoestelletje enkele redelijke foto’s kan produceren.

De foto’s van de verlichting van de jachthaven volgen hier onder. Ik sta volledig open voor commentaar en goede raad van de bezoekers van dit blog.

15-12-2010 om 20:30 geschreven door francis

Anita en ik zijn sinds één uur deze middag van een vijftal dagen vakantie in Blankenberge terug. Dinsdag rond half elf zijn we vertrokken naar Blankenberge, eerst was ik van plan om de boeking te annuleren omdat m’n zware hoest niet wilde stoppen. Het was al wel een beetje beter maar ik hoestte toch nog zwaar, maar aangezien we beide graag naar deze badstad gaan, heb ik de appel dan maar doorgebeten. Gelukkig maar; want vorige woensdag was het al heel wat beter en af en toe hoestte ik nog een weinig en nu ben ik er helemaal weer bovenop dankzij de goede lucht van aan de kust.

We hebben er vijf fantastische Bourgondische dagen mogen beleven, ik ga nu niet verkondigen dat het weer geweldig was, want dan zou ik liegen. Maar regen hebben we niet gezien tijdens ons verlof, wel alle dagen bewolkt en één dag heel veel wind. Het waaide zo hard dat we onmogelijk op de dijk konden wandelen, maar voor de rest hebben we alle dagen buiten kunnen zijn.

De donderdag hebben we na de middag een bezoek gebracht aan de gemeente Sluis, niet om een bezoek te brengen aan de sexshoppen, maar gewoon om wat te wandelen en Anita heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om een mooie ring te kopen van de winkelketen Swarovski. Ze had er reeds lang over gesproken, maar hier in het shoppingscenter had ze haar goesting nog niet gevonden en in Sluis zag ze hem liggen en meteen was ze er op verliefd. Waarvoor een shoppingsnamiddag al niet goed is.

Ik heb wel enkele foto’s genomen, maar die staan nog altijd op het geheugenkaartje, als ik straks nog zin heb zal ik ze eens overzetten op de computer en jullie te laten delen met enkele verlichtingsbeelden van Blankenberge, maar het zijn er niet echt veel. Vorig jaar heb ik de meeste getrokken en ik geloof dat ik er enkele van op den blog heb gezet. Die kan je oproepen in de archieven, als jullie dat willen, gewoon de naam Blankenberge intypen in zoeken. Dat was het dan maar voor heden avond en straks slaapzacht.

11-12-2010 om 20:24 geschreven door francis

05-12-2010 om 19:59 geschreven door francis

Zoals de titel laat verstaan, ben ik nog helemaal niet in orde. De zware hoest is wel gedeeltelijk verminderd maar toch nog te zwaar om heden avond m’n programma te gaan verzorgen en heb noodgedwongen forfait moeten geven. In sporttermen uitgedrukt “ heb de handdoek in de ring geworpen”, zo ook voor morgen maandag.

Morgenmiddag moet Anita maar eens alleen naar de show in zaal Bart gaan, want ik wil nog een dagje langer binnen blijven. Ik heb deze namiddag al naar ons Daniëlla gebeld, met het verzoek Anita even weg te brengen naar de show en natuurlijk was ze direct bereidt. Terug thuis geraken is zo’n probleem niet, daar is altijd wel iemand die de richting van Schoten uitmoet of anders er rijden nog altijd wel taxi’s rond.

Het was wel raar dat ik heden morgen geen programma moest samenstellen, dat kwam wel vreemd over, maar men geraakt aan alles gewoon. Morgenvroeg is het van het zelfde liedje, maar met dit verschil dat ik een pak later kan opstaan. Gewoonlijk ben ik de maandag reeds voor half zeven wakker, want ik moet dan nog eerst de cd’s van de zondagavond terug in het klassement steken, vooraleer ik aan de maandagprogrammatie kan beginnen. Over wat niet kan moet niet langer gezeverd worden, dat zijn oude koeien uit de gracht halen.

Als amusement heb ik heden middag naar een veldrit gekeken. Het was een manche die telde voor de wereldbeker veldrijden en ze werd gehouden in het Spaanse stadje of dorpje Igorre. Wat was dat een smeerboel waar de renners door moesten, op de lange duur kon je de renners niet meer erkennen, want de smurrie kleefde gewoon over heel hun lichaam. Voor de sponsors was dit ook niet ideaal, want hun naam was niet meer te erkennen, alles zat onder het slijk bedolven. Ik denk dat hun kledij best weggeworpen kan worden, want zoiets krijg je toch niet meer proper.

De winnaar werd uiteindelijk toch nog een Belg. Niels Albert werd de winnar en dat is niet zomaar de eerste de beste hoor. Vorig jaar was hij wereldkampioen veldrijden en vandaag was het dik verdiend, daar doe ik m’n petje vooraf.

05-12-2010 om 17:40 geschreven door francis

04-12-2010 om 20:04 geschreven door francis

Gisteren voelde ik me echt niet goed en dit van een zware hoest. Ik had er al langer last van, maar gisteren was het tot een hoogtepunt gekomen en alles deed pijn van het hoesten. Anita had de dokter laten komen en met aangepaste geneesmiddelen zou het binnen een paar dagen moeten gedaan zijn en even een paar dagen binnen blijven en dan zou het zwaarste moeten voorbij zijn. Hopelijk heeft hij gelijk, want alles in m’n buik doet zeer van het hoesten.

Volgens mijn bescheiden mening heb ik donderdag tijdens de eredienst ter nagedachtenis van Maria, een tweede verkoudheid bijgekregen in die koude kerk. Ik hoop van morgenavond zover hersteld te zijn om m’n programma te kunnen verzorgen en als het niet lukt, ja dan is het ook maar zo. De wereld zal er niet van vergaan en hopelijk komen er nog vele zondagen na m’n genezing.

We waren van plan om vanavond in de Joy King te gaan eten, maar dat valt nu ook in het water ( pardon ik bedoel in de sneeuw). Maar ons Anita heeft nog genoeg vlees in de diepvriezer zitten om zelf een degelijke maaltijd te fabrikeren. Het zal gestoofd witloof worden met blinde vinken en dat eet ik ook graag, heel graag zelfs. Deze oplossing is veel goedkoper in mijne zak en dat is ook niet te verwaarlozen.

Ze is momenteel een uiltje aan het pakken en dat heeft ze volledig verdiend. Deze morgen door de koude om inkopen te doen, want op zaterdag is de groenteman maar open tot dertien uur. Er moesten witloof en aardappelen gehaald worden en toen ze terug was had ik de afwas al gedaan. Voor dit werk moest ik niet in de koude en de dokter had huishoudelijke klussen niet verboden. Ik had eigenlijk een briefje voor arbeidsonbekwaamheid moeten vragen, stom dat ik daar niet om gevraagd heb.

Dit was natuurlijk als grap bedoeld en m’n artikel begint al weer snel aan uit te breiden, dus ga ik er de blok op leggen. Misschien na het eten nog eens terug komen, want ik heb nog foto’s van Bratislava.

04-12-2010 om 16:14 geschreven door francis

Vorige zondag is de vrouw van onze voorzitter van radio Minerva overleden en vandaag was er een eredienst in de parochie Sint Anna ten drieën, op de Antwerpse Linkeroever. Natuurlijk waren alle medewerkers voor deze uitvaart aanwezig, behalve deze die nog hun dagtaak moesten vervullen. Want niet iedereen van de presentators, hebben het geluk om van zijn pensioen te genieten.

Maar mensenlief toen ik heden morgen buiten keek en die sneeuwtapijt bemerkte, schrok ik nog geen klein beetje en het was nog volop bezig om die tapijt te verdikken. De eredienst begon om elf uur en normaal doe ik er een vijfentwintig minuten over om van Schoten naar Antwerpen Linkeroever te rijden. Dus vandaag mocht ik er wel een twintig minuten bij rekenen, want ik kom niet graag te laat.

Ik moet zeggen dat de gemeenten flink werk hebben geleverd, de straten lagen er zeer goed berijdbaar bij en op amper een half uurtje stond ik voor de kerk geparkeerd, met nog steeds volop aan het sneeuwen. We dachten dat we in de kerk wel wat warmte konden verwachten, maar oh wee, daar was geen grein warmte te voelen. Hoogst waarschijnlijk had de pastoor ook te lijden van de economische crisis en moest hij fors bezuinigen op z’n uitgave.

Ik kan jullie verzekeren dat een uur lang kan duren als je met koude voeten en handen zit en dat je al eens blij bent wanneer de ceremoniemeester teken doet om recht te staan. De dienst was mooi, voor zo ver ik er iets van kende, want het binnenste van een kerk zie ik maar enkel als er een overlijden is en ik er niet onderuit kan om aanwezig te zijn. Er was ontzettend veel publiek aanwezig en dat kan moeilijk anders. Na de dienst zijn we vlug in de auto gestapt en de motor gestart, om toch maar een beetje warmte te voelen.

De koffie was voorzien in taverne De Molen op de wandeldijk van het Sint Annastrand. Daar was het wel gezellig warm en de tafels waren al gedekt toen we aankwamen en na een tiental minuten was iedereen aan het eten en daalde er een weldoende stilte over de tafels. Ik denk dat iedereen grote honger had en misschien even grote dorst. De asverstrooiing was voorzien voor heden namiddag op het kerkhof van Zwijndrecht, maar dat is enkel voor de familie van de overledenen. Iets na drieën waren we terug thuis en niet meer van plan om buiten te komen en het was ondertussen gestopt met sneeuwen.

02-12-2010 om 20:45 geschreven door francis

Ik ga verder waar ik gisteren gebleven was, namelijk de ontdekking dat ik m’n portefeuille en geldbeugel vergeten was in de studio. Wat moest ik met die wetenschap aanvangen, dadelijk terug rijden of wachten tot de volgende morgen. Om dadelijk mijn bezittingen te gaan terug halen, daar voelde ik niet veel voor, was al blij dat ik samen met Anita heelhuids thuis was gekomen. Bleef dan maar één mogelijkheid over, de dinsdagochtend dadelijk naar de collega van dienst telefoneren, om hem te verwittigen dat het hele zootje op de tafel van mij was.

De Leo dat is de naam van m’n collega had het al opgemerkt en aangezien het niet de eerste keer is dat dit mij overkomt, wist hij al van wanten en had alles al in m’n kastje gedeponeerd. Om half tien moest ik Anita afzetten bij haar kinesiste en dan kon ik rechtstreeks door rijden naar het Sint-Anneke op de Antwerpse Linkeroever. Ik had met ons vrouwtje afgesproken, als ik niet op tijd terug was, dat ze dan maar moest wachten in taverne de Salamander. Want met dit winterweer ben je nooit zeker, binnen welke tijd men kan terug zijn.

Enfin in de heenrit liep alles van een leie dakje en iets na tien uur was ik aan de studio. Ik kon de afwisseling van de volgende collega’s meemaken. Dit waren de presentatoren van het programma kopen en verkopen, een heel populair programma op de dinsdagochtend. Zij zijn steeds vergezeld van twee telefonisten, dat maakt dat ik enkele mensen moest begroeten en hier en daar een babbeltje moest maken, want zo dikwijls zien we elkaar nu ook weer niet. dat maakt dat ik om ongeveer kwart na tien terug richting Schoten kon vertrekken.

Ook tijdens de terugrit waren er geen noemenswaardige hindernissen en om tien uur veertig was ik terug in de eigen gemeente en Anita zat reeds op me te wachten in de Salamander. Ze was in gesprek met een vroegere buurman van haar en de bazin was al op komst met een Kerstpalm voor mij. Van daaruit vertrokken we ineens naar de Aldi om onze wekelijkse aankopen. Daar aan de parking was al te zien dat er in de winkel niet veel volk zou rondlopen, dat was geluk hebben. Binnen de kortste keren waren onze inkopen afgelopen en hadden we nog tijd over om in de nieuwe taverne een koffietje te drinken.

Daar heeft altijd wel een taverne geweest, maar die was meer dan een jaar geleden failliet gegaan en alleman dacht dat er nooit meer een horecazaak zou gekomen zijn, maar enkele weken terug heeft de nieuwe taverne haar deuren geopend en ik moet zeggen de inrichting valt best mee en hopelijk hebben de nieuwe eigenaars meer succes.

Voor de rest van de dag zijn we niet meer buiten geweest, want het was verdommelijk koud buiten en thuis was het heerlijk warm en zou het stom geweest zijn om zonder rede buiten te komen.

01-12-2010 om 00:00 geschreven door francis

Toen we gisteren in de late namiddag buiten kwamen,na het bijwonen van de show tussen drie en zes, in zaal Bart, was de straat gewoon helemaal onder gesneeuwd . Ik denk dat het al ruim half zeven was en de uitspraak zou beter luiden als ik nu schreef, in plaats van ( late namiddag ), in de vroege avonduren. Enfin het is al gelijk hoe ik het formuleer, als jullie het maar begrijpen.

Wij waren toen op weg naar de studio op Antwerpen- Linkeroever, voor de uitzending van het programma “Mini-boeketje” en dit voor de seniorenzender Minerva. Het was wel een verrassing van formaat, want dat zijn we niet meer gewoon zulk een vroege winter prik. Maar pak nu een zestig tal jaren terug was dat toch maar heel gewoon, zelfs in het begin van november. Hoe dikwijls gebeurde het niet dat de chrysanten, die met Allerheiligen op de graven gezet werden, met Allerzielen ’s morgens kapot gevroren waren.

Het weer is ondertussen gans veranderd en volgens de deskundigen van dienst, heeft dit te maken met de opwarming der aarde. Maar nu ben ik helemaal de draad van het verhaal kwijt, komt misschien omdat het alweer meer dan een week geleden is, dat ik nog eens aan het computerklavier gaan zitten ben, om een verhaal bij elkaar proberen te schrijven.

Oh ja ik wilde jullie eigenlijk vertellen dat we naar wekelijkse gewoonte, de namiddagshow hadden bijgewoond en het was zeker de moeite waard om de koude te trotseren. Het waren drie prima artiesten, die de show opluisterden. Van twee vocalisten wisten we dat ze goed waren, maar de derde zanger was een nieuweling. Het was de eerste keer dat hij in zaal Bart optrad, zijn naam luidde Steven en afkomstig uit Limburg, net zoals Lia Linda die voor de hoofdbrok zorgde. Deze dame is zomaar niet een waar talent, ze is een klasse apart en ze vertoefd regelmatig op grote cruisschepen. Daarvoor moet je werkelijk heel goed zijn of je komt er niet op als artiest.

De twee uurtjes in de studio vlogen alweer snel voorbij en ik had al eens buiten gaan kijken of er nog veel sneeuw was bij gevallen maar dat viel eigenlijk wel best mee. Maar in de plaats was het beginnen vriezen en toen we huiswaarts wilden rijden moest ik eerst de ruiten ontdooien. Gelukkig lag mijn ijs krabbertje nog in de wagen en de baan lag er betrekkelijk berijdbaar bij. De gemeentediensten hadden al preventief gestrooid. Enfin Anita en ik waren toch maar blij dat we na een half uurtje thuis waren en daar kwam ik tot ontdekking dat ik m’n portefeuille in de studio vergeten was. Maar meer hier over morgen, in een nieuwe aflevering van dit verhaal.

30-11-2010 om 20:47 geschreven door francis

Tweede stad op onze Donau boottocht was de Hongaarse hoofdstad Boedapest en hieronder enkele stemmige foto's van deze prachtige stad.  Alleen spijtig dat het niet zonnig was, dat zou de foto's een beetje meer kleur gegeven hebben.

25-11-2010 om 21:08 geschreven door francis

Ik denk dat het zo’n tien à elf dagen geleden is dat ik nog iets van me laten horen heb, begin zelf verlegen te worden en dan moet het al erg doen. Zelfs m’n dochter vroeg zaterdag laatsleden of ik ziek was, want elke morgen dacht ze iets van ons te kunnen lezen en iedere keer was het tevergeefs, papa zweeg in alle talen. Maar nu ga ik terug aan de slag, want ik heb alle foto’s van onze Donau reis klaar zitten om te presenteren.

De reis was heel mooi, maar toch heel zwaar om alle fantastische plaatsen te bezoeken. Zeker Wenen daar heb je minstens vier à vijf dagen voor nodig. We zijn er zaterdag zes november rond de middag toegekomen en vooraleer te gaan eten, hebben we nog een korte rondrit door de stad gemaakt, voor namelijk door het oude stadsgedeelte.

Dan heeft onze chauffeur ons afgezet in de buurt van de Weense opera en in een zijstraat van die opera zijn we dan gaan eten in een zelfbedieningsrestaurant, want we hadden maar drie kwartier voor het terug verzamelen geblazen was. Maar Anita en ik waren toch niet van plan om zwaar te tafelen, want om zes uur werden we verwacht aan boord. Uit ondervinding weten we dat die maaltijden zwaar kunnen doorwegen op de menselijke maag.

We kozen beide voor een maaltijdsoep aangevuld met twee boterhammen en dat was ruim voldoende. Na de maaltijd nog even een sanitaire stop, vooraleer we naar het punt van verzamelen vertrokken. Daar stond onze gids reeds te wachten, om ons wegwijs te maken in deze wereldstad Wenen. Ik ga nu niet alles vertellen wat ze in m’n hoofd probeerden te stompen, want dat was onmogelijk en ik was ook niet van plan om de rest van de dag met hoofdpijl rondte lopen.

Het enige wat me bijgebleven is, het winterkasteel van de familie Habsburgers en we hebben allemaal wel de film gezien van keizerin Sissi en hare gemaal. We hebben dit gebouw van buiten bewonderd, maar een keizerspaar was er niet meer voorhanden. Spijtig want ik vond Sissi wel een mooie vrouw in die film, maar ja dat is niet moeilijk met de nodige potjes crème en andere attributen kan iedere vrouw mooi gemaakt worden.

Ik ga maar besluiten want anders word ik zo moe dat ik weer een tiental dagen moet rusten. Bekijk de hieronder toegevoegde foto’s. Veel kijkgenot nog met deze beelden uit Wenen.

23-11-2010 om 00:00 geschreven door francis

De donderdagavond na thuiskomst en dat was omstreeks kwart na negen, nog eerst de valiezen uit de wagen geladen en dan de auto in de autobox gaan zetten. Mensen wat was dat een rotweer hier in België, storm en regen en van dat kort stukje van de garage naar het appartement was ik lekkende nat. Ondanks het feit dat ik een groot regenscherm bij me had, maar de regen had vrij spel door de opzwepende stormwind.

Toen ik binnen kwam was Anita reeds bezig met de voornaamste kledingsstukken uit de valiezen te halen, om niet teveel verkreukte broeken en rokken te hebben. De rest uitpakken was voor ’s anderendaags, na een verkwikkende slaap in eigen bedje. Ondertussen de televisie aangeknipt, want de VRT hadden we eigenlijk een lange week niet meer kunnen bekijken en dan mis je wel de nieuwsberichten op tv één en we merkten al vlug dat we nog altijd geen nieuwe regering hadden.

Maar dat was nu het minste van onze zorgen en na het laatste journaal verkozen we voor ons bedje, want na zulk een lange rit van Passau naar Schoten was dat nu eenmaal de plaats waar men tot rust kwam. Maar eerst nog even de vuilbakken van ons zelve en de drie andere weduwen in de appartementsblok buiten zetten.

13-11-2010 om 22:07 geschreven door francis

Sinds donderdagavond zijn we weer terug in ons eigen nestje. Inderdaad zijn we voor een zevental dagen weggeweest, we hadden bij het reisbureau Verhoeven geboekt voor een reis met een luxe boot op de Donau. Met een bezoek aan de steden Wenen, Boedapest en Bratislava.

Vorige week vrijdag vijf november, zijn we om zes uur ’s morgens met een autocar vertrokken langs Duitse wegen richting Oostenrijk met een overnachting in het stadje Passau. Dichtbij de grens met Oostenrijk, het had de ronkende naam “ Hotel Dreiflüssehof”. Het was een heel mooi hotel, maar een nadeel was er, namelijk verbouwingswerken langs de straatkant. Ze waren juist begonnen met uitbreiding van het hotel en de bouwfirma was bezig met graafwerken langs de straatkant.

Dat maakte dat de autobus er enkel kon stilstaan langsheen de rijbaan en moest zich nadien ergens veilig gaan parkeren. Het resultaat was dat we niet alleen de handbagage mee moesten nemen, maar ook de grote reiszakken en dit om veiligheidsmaatregelen. Dit was natuurlijk een extra gesleur met de bagage, maar beter dit dan gestolen koffers omdat de autobus op een onbewaakte parking stond.

Voor de rest was alles naar wens, de kamer was van prima kwaliteit, evenals het restaurant en op de maaltijd viel niets af te keuren.. Na de maaltijd waren we allen vlug terug naar de slaapkamer, want het was een lange vermoeiende busreis geweest en ik denk dat iedereen serieus vermoeid was en om half acht ’s anderdaags was het terug ontbijt en het vertrek was voorzien om negen uur. Dan zouden we rechtstreeks richting Wenen toeren maar meer hierover later.

13-11-2010 om 20:22 geschreven door francis

03-11-2010 om 22:17 geschreven door francis

Zoals de titel laat vermoeden, is dit inderdaad onze laatste avond hier in dit appartement. Morgennamiddag vertrekken we terug huiswaarts, wel een dag vroeger, want de maand eindigt eigenlijk op zondag. Maar voor mij is het gemakkelijker om zaterdagnamiddag huiswaarts te keren. Dit heeft hoofdzakelijk te maken met de uitzending van boeketje en de voorbereidende activiteiten daarmee.

Ook voor Anita is het gemakkelijker om vroeger thuis te zijn dan kan ze zondag in de loop van de dag reeds een machinetje was doen, want eigenlijk zijn we maar vijf dagen thuis. Volgende week vrijdag vertrekken we met reizen Verhoeven voor zeven dagen naar Wenen, zo dus zal Anita die paar dagen haar handen wel vol hebben.

Vandaag hebben we hier het appartement gekuist, zodat we morgen alleen maar in te pakken hebben en we hopen omstreeks half drie te kunnen vertrekken, dan zijn we rond vier uur zeker thuis. Om niet teveel afwas te hebben morgenvroeg, zijn we rond vijf uur gaan eten in restaurant Dante, een klein gezellige bedoening op de zeedijk bijna aan het casino, waar je goed kan eten aan een fatsoenlijke prijs.

De vrouw van de patroon vergastte de aanwezige klanten op live muziek, ze speelde niet onaardig op het accordeon. Enfin om kort te zijn en de andere klanten zullen dit ruimschoots beamen, dit doet de maaltijd veel eer aan. De vrijdag of andere werkdagen doet ze dit normaal niet, maar het was speciaal op aanvraag van een regelmatige klant dat dit nu gebeurde. De zaterdag in de vroege avond is het alle weken muziek van half zeven tot negen uur op het accordeon.

Nu zal dit het laatste bericht zijn op de laptop, want morgenavond moet de gewone computer het werk overnemen, hij heeft reeds genoeg op non actief gestaan en moet morgen maar eens laten zien wat hij kan.

29-10-2010 om 20:43 geschreven door francis

Gisterenavond had ik iets geks voor, ik had een heel artikel klaar voor verzending naar mijn blog over vorig weekeinde dat zo druk was geweest. Ik had het volledig nagelezen en de fouten verbeterd, een fotootje bij gezet en dan op toevoegen gedrukt. Na een tijdje kreeg ik een pagina te zien die me waarschuwde dat ze de pagina niet kon vinden.

Wat was er weer aan de hand, nog eens geprobeerd en weer het zelfde bericht. Nu eens aandachtiger bekeken en toen kwam ik tot ontdekking dat m’n mobiel internet uitgevallen was. Getracht om het internet opnieuw op te laden, dat lukte langs geen kanten. Dan maar het artikel opgeslagen, maar dat lukte ook al niet, misschien is dat normaal zonder internet ik weet het niet. Al de open programma’s gesloten en de laptop uitgezet, terug opgestart en zo driemaal voor ik terug mobiel internet had.

Toen dit gelukt was had ik geen zin meer om opnieuw dat verslag te gaan schrijven en nu had ik er evenmin zin in, maar ik vond dat jullie wel het recht hebben om te weten waarom er geen vervolg kwam van onze belevenissen in de rest van het weekeinde.

28-10-2010 om 20:52 geschreven door francis

Net als vorige week waren we iets na half twaalf terug op ons vakantieadres. Al zeg ik het zelf het was een zeer druk weekeinde. Zaterdag rond twee uur zijn we hier in Blankenberge vertrokken, terug richting Antwerpen. De reden van dit vroege afreizen was, het showprogramma dat om acht uur begon in zaal forum met als zangeres Sofie. Het voorprogramma was een vrij onbekende jongeren groep, goed dat er voorprogramma’s gestaan om zulke jonge opkomende artiesten te steunen.

Naargelang het applaus moeten er veel familieleden in de zaal gezeten hebben, maar ja gelukkig voor die jonge snaken. De show van Sofie dat was wat anders, dat was puur klasse en vakmanschap, dat moet ik toegeven ondanks het feit dat ik eigenlijk geen grote fan ben van haar. Enfin ik ga al vijf jaar naar de show in zaal Forum, de inrichter is een goede kennis van ons en waarom zou ik dan dit jaar overslaan.

De zaal was zo goed als uitverkocht en tijdens de pauze was het moeilijk om aan een drankje te geraken, maar met veel geduld en een beetje duwen en geduwd worden zijn we dan toch aan een palmpje en een colaatje geraakt. Dit was deel één van een druk weekeinde, vervolg straks.

26-10-2010 om 20:50 geschreven door francis

Zoals ze voorspeld hadden was het inderdaad een mooie zonnige dag vandaag. De zon was er al vroeg bij deze ochtend en dat doet een mens herleven. Gisteren in m’n dagboek had ik het reeds gezegd , als het weer goed is dan gaan we vandaag een wandelingetje maken in Lissewege. Het dorpje is niet al te groot, maar wel gezellig om eens in rond te wandelen en enkele fotootjes te maken, niet te veel want thuis heb ik reeds een verzameling foto’s van dit liefelijk dorpje.

Waar ik wel van schrok, was de grote hoeveelheid wandelaars. Want de parking voor de kerk met die stompe toren was met moeite in plaatsje te vinden. Maar wie zoekt die vind wat hij nodig heeft. Onderaan de posting van dit verhaaltje kun je een zestal foto’s bekijken en de zon bracht haar eigen charmes aan de opnamen.

Voor we terug naar Blankenberge reden zijn we in de plaatselijke herberg nog iets gaan drinken en deze kroeg was er nog eentje uit de oude stempel, maar de koffie was er wel lekker en de Leffe mocht er ook wezen. Omstreeks half vijf startte ik de auto om terug te keren en op de baan naar Blankenberge ben ik even gaan tanken. Dan moet ik Zaterdag niet meer stoppen als we voor het weekeinde huiswaarts keren.

Want we moeten zeker tijdig thuis zijn, om acht uur moeten Anita en ik aanwezig zijn bij het optreden van de zangeres Sofie. Alle jaren op de voorlaatste zaterdag van oktober is er de show “Het forum goes to…”en dan telkens een naam van een zanger(es). Ditmaal Sofie een dame met een mooie stem, maar helaas bij het grote publiek niet zo bekend. De inrichter van deze optredens kennen we goed en daarom keren we met plezier terug naar huis.

Momenteel zitten we hier in het appartementsgebouw zonder verwarming, maar de syndic heeft beloofd dat het euvel vlug hersteld zal zijn, even een warme vest aangetrokken en wollen sokken aan en we kunnen er wel even tegen tot de herstelling gebeurd is. Ik ga maar stoppen want m’n vingers raken stijf van de koude(grapje).

21-10-2010 om 20:50 geschreven door francis

Deze woensdag is om zo vlug mogelijk te vergeten, regen, hagel en tussen de bedrijven door bliksem en donder. Met enkele woorden het weder van deze dag samengevat, ergens heeft dat natuurlijk ook z’n charme. Alles in slow-motion gedaan, want gaan wandelen zat er vandaag toch niet in en dan hebben we vandaag eens genoten van de uitzendingen van radio Minerva hier aan zee, geweldig (Eddy Wally).

Na het middagmaal eerst onze siësta gehouden en daarna wou ons Anita eens naar de schoenenzaak “Brantano”’gaan, enfin rijden en dat hebben we dan ook gedaan. Ze had nog een paar elegante schoentjes van doen en met dat weer was dat rustig te doen, even de auto gestart en naar deze winkel gereden. Daar onze tijd genomen om eens rond te kijken en ja hoor ze vond een mooi paar donker grijze schoenen.

Toen we buiten kwamen viel er weer een stevige bui uit de lucht en de auto stond een 100 meter verder op de parking,wij vlug een andere zaak binnen gewandeld. Daar hebben we dan wat rondgekeken tot de zoveelste regenbui van vandaag voorbij was en we konden terug rijden naar het appartement.

In plaats van naar boven te gaan, zijn we in café “ the Nordsea” binnen gegaan om enkele pintjes te pakken, want nu we toch buiten waren en helemaal niets doen dat kon natuurlijk niet. Hoe zouden jullie reageren, toch de normaalste zaak van de wereld. Omstreeks vijf uur zijn we naar boven gegaan en daar hebben we een grote pan spek met eieren gebakken en dat heeft me en ook Anita goed gesmaakt.

Morgen voorspellen ze goed of redelijk goed weer en we hebben al plannen gemaakt om eens naar dat mooie dorpje Lissewege te rijden. Dat is ondertussen alweer een tijdje geleden dat we daar nog eens zijn geweest.

20-10-2010 om 20:40 geschreven door francis