Liefde

Heb je eens een slechte dag
verblijd ik jou met mijn lach
Heb je pijn of verdriet
ik ben de gene die dat voelt en ziet
Hoe je dag ook zal verlopen
altijd zal ik naast je lopen
Jij leeft je leven naast mij
dat maakt me elke dag gelukkig en blij

bo

Onbegrip

Soms zwijg ik liever dan te spreken
mensen lijken leken
als het gaat om medeleven
ik weet dat ze simpel niet beter weten

We leven in moeilijke tijden
waarin je zorgen niet altijd kunt ontwijken
als het zwaar word gaan mensen je mijden
missen het besef dat iemand hieronder kan lijden

Soms is begrip en steun zo nodig
zijn veroordelingen overbodig
langdurige eenzaamheid is voor je gevoel dodelijk
onbegrip vergroot dat gevoel onnodig

Waarom kunnen mensen elkaar niet helpen en steunen
in plaats van achterover te leunen

Bo

Zelfacceptatie
is 'thuiskomen' bij jezelf.

Annemarie
Postma in Leven in acceptatie  (Ingestuurd
door:  M. de Jong, Deventer NL)

een fijne week

Tijd

Help me zoeken alleen red ik het niet
wijs mij de weg , ik lijk verdwaald in het riet
Geef me een zetje op weg naar rust
ik ben me van mijn veel te drukke leven bewust 

Men vraagt wel heel erg veel
dat moet je ook maar vol kunnen houden
Ik geef en deel
wil ook graag iets voor mij zelfbehouden

Elke dag maak ik keuzes wat wel wat niet
de tijd gaat te snel voorbij
elke dag is dat het zelfde lied
ik ontvlam niet in razernij
wat ik doe loopt geolied

Bo

Leven

Leven is alles accepteren
wat op je pad komt
Leven is elke dag leren
fouten maken is niet dom

Leven is emoties hanteren
dingen in het positieve blijven proberen
Leven is afscheid nemen  
van dingen die behoren tot het verleden

Leven is oud worden
inleveren van wat eens kon
Samen leven in een horde
waar eens een eind aan komt

Leven is geniet elke dag
leer kijken naar de gratis pracht
Leven voor luxe en macht
word op een dag ontkracht

Bo

Samen

Gezellig samen op vakantie
ieder doet zijn eigen ding
Iets waar men van geniet
een eeuwige herinnering

Trouw zijn aan elkaar
geven nemen ,respecteren
Maakt de liefde waar
door van elkaar te leren

Een schouder in zware tijden
een knuffel bij verdriet
Steun bij afscheid en lijden
meer hoeft het samen niet

Bo

Mijn dag

Mijn dag
bestaat uit een traan en lach
Mijn dag
wetende dat ergens iemand op mij wacht
Mijn dag
verwerken wat verloren ging
Mijn dag
leven met een dierbare herinnering
Mijn dag
Accepteren dat dingen zo gaan
in mijn roerige , drukke bestaan

Ergens blinkt en mooie ster
ik merk het op zelfs van ver
Op een dag
verdwijnt de pijn droogt de traan
zal ik in staat zijn
om terug te komen , door te gaan

Liefs van bo

Leegte

Als de morgen zon stillekes verschijnt
ik mijn ogen open
Vind ik het wakker worden fijn
is de pijn van leegte voelen even afgedropen

Ik luister naar de vogels
die druk zijn met het bouwen van een nest
Verdwijnt het gevoel getroffen te zijn door kogels
ik begin aan een nieuwe dag , doe mijn best

Bo

Het allerbelangrijkste is om erachter te komen
wat het allerbelangrijkste is.
Shunryu Suzuki  (ingestuurd door: M. Peeters, Brugge BE)

Noodzaak

Sla de handen ineen
rijk een ieder de hand
vergeet er geen een
er is overduidelijk iets aan de gang

Strijden voor eten
strijden voor werk
eenvoud is verdwenen
naar een verleden tijdperk

We kunnen dit overwinnen
als we er samen voor gaan
je hoeft niets te verzinnen
simpel hand in hand in deze tijd moeilijke staan

Samen zijn we sterk
werken we hard aan een nieuw tijd
geloof en hoop werkt
als je eigenbelang mijd

Bo

Even

Gaan de dingen niet zoals ze willen
tel dan eventjes tot tien
ga het bos in om te gillen
als je niet wilt dat anderen je horen en zien

Tegenslag is menselijk
al lijkt iedereen dit onwenselijk
eens komt dit op je pad
iedereen weet dat

De kansen keren razend snel
voor je het weet
lukt alles wel

Bedankt voor jullie bezoekjes
echte blogvriendschap
dat waardeer ik zeer

Bo

 Penarie

Zij zat in de penarie
en dacht klere
hoe kom ik hier nu uit
denken hielp geen fluit

Ze liet de dingen op zijn beloop
bleef geloven
had stille hoop
dat de penarie werd geroofd

Rover kwamen niet op haar pad
ze begreep dat deze schat geen waarde had
oplossen kon ze deze zaken niet
ze kon enkel accepteren
dat het liep zoals het liep

Bo

Samen

Ooit deed de mens zoveel samen
zaten ze voor in hun tuin
bewonderde ze hun schone ramen

Ze genoten van de kinderen op straat
van de mensen die voorbij kwamen
met hun gezellige praat

Geen mens voelden zich eenzaam
niemand was alleen
velen waren behulpzaam

Samen was een bijzonder woord
geven en nemen
men gooide dit niet zomaar overboord

Samen behoort tot de geschiedenis
eenzaamheid tot het heden
wat is er in godsnaam fout gegaan
dat samen er niet meer is

Bo

Depressief

Somber staart hij door het raam
wat zal zijn dag hem brengen
In zijn ogen blijkt een traan
zijn gevoelens blijken hem te krenken

Ooit een sterk een waardig mens
tevreden met kleinigheden
zijn leven voldeed elke wens
hij kon zich zelf kleden en eten

Zijn baan als klusjes man
was zijn leven
wat hij elke dag serieus nam
waar hij al zijn energie in kon steken

De klusjes man bleek op een dag overbodig
te duur voor deze tijd
van de een op de andere dag is hij eruit gevlogen
hij voelt elke dag deze pijn

Een nieuwe baan is niet meer mogelijk
hij is te oud en te duur
nu zit hij gedwongen thuis vind het ongelofelijk
dat men ouderen de laan uitstuurt

Door dit gebeuren werd hij depressief
zijn leven kon hem niets meer schelen
hij verloor zijn lief  
zijn wonden zijn niet meer te helen

Afhankelijk van zorg
om zijn dag te structureren
 is hij elke dag bezorgd
dat hij door bezuinigingen
in zijn eenzaamheid zal terug keren

Bo

alzheimer

Haar hoofd was ooit een waar fabriek
die stuurde in elke vorm van paniek
die zorgde voor regelmaat en tijd
nooit raakte zij iets kwijt

Ze zorgde voor iedereen
was een liefdevol mens
ze hielp rende was altijd op de been
verzorgde menig wens

Langzaam sloop vergeetachtigheid erin
vaak moest ze zoeken naar een herinnering
ze mopperde werd negatief
niemand vond haar echt meer lief

Ze raakte in een isolatie
trok zich terug van alles waar ze ooit van hielt
gevoelsmatig zat ze in een animatie
niets in haar leven dat haar nog beviel

Te laat ontdekte haar omgeving
dat ze zich niet meer onderhield
het moeizaam lopen en wat beven
zorgde dat ze viel

Nu slijt ze haar leven achter gesloten deuren
velen vinden haar lastig en zeuren
zou men vergeten zijn wat ze allemaal deed
nu leeft ze eenzaam in haar eigen leed  

Bo