Het is vandaag de laatste dag in Spanje. We zitten in Portugalete, een deel van Bilbao. We passeren eerst het voetbalstadion van Atletic Bilbao met zijn wit-rode kleuren met de naam van San Mamés. Een bezoek in deze stad aan zijn befaamd Guggenheim Museum mag zeker niet ontbreken. Het moderne gebouw en de oude stad leven in harmonie met elkaar. Na het middagmaal in Irun in "El 20", waarbij de super gemotiveerde bazin ons bedient, nemen wij afscheid van Spanje en bereiken wij ons overnachtingshotel in de omgeving van Castets (Frankrijk). De laatste overnachting is in een hotelkamer langs de A63 met name "Les Bruyeres" en "Het laatste avondmaal" is in het naastgelegen restaurant "La Tchanka".

Portugalete is een gemeente in de Spaanse provincie Biskaje, in de regio Baskenland, met een oppervlakte van 3 km². Portugalete vormt een deel van Groot Bilbao (Gran Bilbao) en telde in 2001 51.066 inwoners.

De Rivier Nervión stroomt tussen twee steden, Portugalete aan de linkeroever en Las Arenas aan de rechteroever. Vanwege de grote natuurlijke riviermonding, El Abra, was Portugalete in de middeleeuwen (tussen 1300 en 1511) een belangrijke zeehaven. In 1511 kreeg de Poort van Bilbao handelsrechten, waarna het belang van Portugalete als haven afnam.

Nog iets van gisteren: De Hangende Brug (Puente Colgante)

In Spanje is Portugalete bekend vanwege de Brug van Biskaje (voornamelijk bekend als de Hangende Brug (Puente Colgante)) een zogenaamde zweefbrug. De brug bestaat uit een groot frame, waaraan een klein platform hangt. Dit platform beweegt tussen de twee rivieroevers heen en weer via een tractiesysteem - een pendeldienst. De Brug van Biskaje is sinds 13 juli 2006 door UNESCO als werelderfgoed erkend.

15-06-2024, 00:00 Geschreven door Claude Gekiere

We overnachtten in het hotel "Museum Los Infantes", een 17-18 eeuws gebouw, een echt museum destijds ingericht ten tijde van koning Filips V. Na het ontbijt gaat het naar Comillas, het vroegere zomerverblijf van de Spaanse koninklijke familie. Naast het paleis staat “Il Capricho”, het bekendste gebouw van Comillas, één van de eerste werken van de bekende Spaanse architect Gaudi. Zo hebben we de enige 3 meesterwerken van Gaudi gezien buiten Catalonië. Vanaf nu reizen we eigenlijk op een andere Santiago-camino, el Camino de la Costa of Camino del Norte.

Na het middagmaal vertrekken we opnieuw naar Santilliana del Mar. Die naam klopt niet met wat men in de naam leest: niet heilig, niet in het vlakke landschap en evenmin aan de zee gelegen. Dit schilderachtige dorp met zijn geplaveide straten, vele winkeltjes en oude huizen is in zijn geheel geklasseerd en behoort tot de mooiste van Spanje. Daar bevindt zich ook het vroegere huis van de toenmalige Markies, dat thans een restaurant is.

Tijd voor de verdere stap naar Bilbao, de stad in het Baskenland. Wij rijden over de spectaculaire brug "la Arena" en in een uitgestrekt industriegebied. Rond 18 uur komen we aan in het hotel "El palacio de Oriol", gelegen recht tegenover het bisschoppelijk paleis, in de wijk Santurtzi. Daar bezoeken we de hangbrug met naam "Puente Calgante", die tot het werelderfgoed van de Unesco behoort.

Santillana del Mar is een gemeente in de Spaanse provincie Cantabrië in de regio Cantabrië met een oppervlakte van 29 km². Santillana del Mar telt 4.184 inwoners (1 januari 2016).

Het dorpscentrum van Santillana del Mar telt veel historische gebouwen. De geschiedenis van het benedictijnenabdij Colegiata Santa Juliana gaat terug tot de 12e eeuw en heeft nog veel van zijn oorspronkelijke karakter behouden. Op het plein staat de Torre de don Borja uit de 15e eeuw vernoemd naar Don Borja Barreda. Verder zijn er veel mooi versierde herenhuizen met op de gevel de wapens van oude Spaanse adellijke families. Het dorp ademt nog steeds een middeleeuwse sfeer, wegverkeer is nauwelijks toegestaan waardoor het veel op een openluchtmuseum lijkt.

Dicht bij dit dorp ligt de grot van Altamira. In deze grot zijn zo'n 150 rotstekeningen van bizons, herten, paarden, zwijnen en mensen te vinden die zo'n 15.000 jaar oud zijn.

Men zegt dat de naam drie leugens bevat: "Santa" (heilig), "llana" (vlak) en "del Mar" (aan de zee). Het dorp is niet heilig, is erg heuvelachtig en is enkele kilometers verwijderd van de zee. In werkelijkheid komt de naam van de heilige Juliana (of Santa Illana) van wie de resten worden bewaard in de Benedictijnerabdij Colegiata Santa Juliana (12de eeuw).

El Capricho (Spaans voor 'gril', kuur', iets 'buitenissigs') is een bouwwerk (gebouwd tussen 1883 en 1885) van de Catalaanse architect Antoni Gaudí. Het is een huis (villa) in Comillas nabij Santander.

Gaudí kreeg van de vrijgezel Don Maxímo Díaz de Quijano de opdracht tot het bouwen van een herenhuis op een niet al te groot stuk grond in een parkachtige omgeving. Gaudí heeft gepoogd in dit huis diverse historische periodes in de Catalaanse bouwkunst te verenigen. Het huis werd dan ook een architectonische 'mengelmoes' van bouwstijlen, waarin zowel middeleeuwse, Catalaanse, Moorse, en fantasie-elementen verenigd werden. Zo heeft het huis een toren met robuuste voet op vier Dorische zuilen (die de entree van het huis verbergen), waarboven grove natuurstenen blokken op middeleeuwse wijze een draagconstructie voor de ranke meer Moorse toren (die aan een minaret doet denken) erboven vormen. De toren zelf is (net als de rest van het huis) dichtbezet met zonnebloemtegels en rijk versierd met smeedijzeren hekwerk, en gesculptuurd metselwerk. De top van het torentje wordt gevormd door een soort kroon, een afdak dat in de lucht lijkt te zweven omdat het rust op vier zeer ranke pilaartjes.

De combinatie van Moorse motieven en Spaans metselwerk is karakteristiek, en geeft het geheel een grillige uitstraling. Het interieur van het huis is mede opmerkelijk door de houten plafonds die in regelmatige vlakken zijn onderverdeeld. Aan de noordzijde kent het huis een muur met nissen, waarin gesprekken konden worden gevoerd. In tegenstelling tot veel andere gebouwen van Gaudí is het dak van dit huis opvallend eenvoudig met vlakke dakpannen bedekt. Dit was nodig vanwege de vele regen in de streek, waardoor het dak in dit gebouw eerder een praktische dan een decoratieve functie vervult. Het huis kent een grote salon, die alle verdiepingen van het gebouw omvat.

Opmerkelijk is verder dat Gaudí, die doorgaans bij vrijwel al zijn bouwprojecten zelf de bouw leidde vanaf de bouwplaats, bij de bouw van dit huis nooit aanwezig was. Hij besteedde het werk uit aan een vriend, Christòfol Cascante i Colom.

14-06-2024, 19:51 Geschreven door Claude Gekiere

We verlaten het feestende Cangas, feest van de parochieheilige San Antonius. Vandaag zal daar een processie doorgaan. Omwille van het feest was gisteravond tot diep in nacht vooral luid feestelijk lawaai, maar voor ons primeerde de vermoeidheid zodat we weinig last van wakker zijn niet zo'n grote rol heeft gespeeld. Tijdens de voormiddag rijden we door Desfiladero de la Hermida, een magnifieke kloof van meer dan 20 km lang en vervolgen we, doorheen een adembenemend landschap, onze weg naar het pittoreske Potes en naar Santo Toribio De Liébana. In de kloosterkerk (van de paters Franciscanen) wordt de grootste splinter uit het kruis van Christus bewaard in een gouden kruisbeeld, versierd met talrijke edelstenen. We merken ook dat er een wegwijzer naar Compostela ( de Camino Lebaniego) staat die signaleert dar er van daar uit nog 552,78 km rest. Dan  rijden we naar Potes voor het middagmaal, restaurant genaamd Amimfa Plaza. Na wat vrije tijd zetten we onze rit verder naar Fuente Dé, gelegen in een doodlopend keteldal. Een kabelbaan brengt ons, met het mooie weer en voldoende zichtbaarheid, 800 m hoger naar de Mirador del Cable, waar we een prachtig zicht hebben op de Rio Deva en de omliggende bergen van de Picos de Europa. De temperatuur gaat naar de 24 graden. We rijden naar ons hotel in Santillana del Mar. De smalle straten geven weer problemen voor onze bus, ja, accident bij het achteruitrijden. 

De Desfiladero de la Hermida (kloof van La Hermida) is een kloof in het noorden van Spanje, op de grens van de provincies Asturië en Cantabrië.

De kloof is 21 kilometer lang en daarmee de langste van Spanje. Ze is gevormd door de benedenloop van de Río Deva, die zich in het kalkplateau van de oostelijke flank van de Picos de Europa heeft ingegraven. Het grootste hoogteverschil tussen de bodem en de omliggende bergen is ongeveer 600 m.

De kloof ontleent zijn naam aan het plaatsje La Hermida, dat halverwege de kloof ligt.

 De smalle N-621, die over de hele lengte langs de bodem van de kloof voert, vormt de enige verbinding tussen de Cantabrische kust en het stadje Potes in de regio Liébana.

Monasterio Santo Toribio

Op een heuvel, 3 km buiten Potes, in de richting van Fuente Dé, staat een kerk met een klooster: Monasterio Santo Toribio. Dit is het oudste klooster van Spanje. Daarin wordt het relikwie bewaard een fragment van het heilige kruis waarop Christus werd gekruisigd en dat bekend staat als het “ lignum crucis”.
Het fragment is in de 5de eeuw meegenomen uit het heilige land door Santo Toribio en is sinds die tijd in het klooster opgeslagen.

13-06-2024, 22:15 Geschreven door Claude Gekiere

Wij verlaten Santiago iets na 8 uur en begeven ons van Gallicïe naar de deelstaat Asturias, de streek van de "Siderías", in een wolkenloze hemel.  Het middagmaal wordt genomen in de grote stad Gijon, en er wordt een tussenstop gehouden in Ribadeo, waar m een must-zee de rotsformaties in de Cantabrische Zee zich bevinden. Onderweg zien we de gevolgen nog van de bosbranden van in 2022; we ruiken zelfs nog de brandgeur. De zwartgekleurde boomstammen hebben intussen nieuwe takjes en bladeren. De volgende stop is in Covadonga, een bedevaartsoord. Vóór de roze basiliek staat het beeld van de volksheld Pelayo die met behulp van Onze-Lieve-Vrouw de Saracenen versloeg. Een gang, gegraven in een rots, leidt naar het miraculeuze beeld van de “Allerheiligste Maagd”, die hier vereerd wordt. Nadien rijden we naar ons hotel in Cangas de Onís, genaamd "Los Lagos", op een 12-tal km van Covadonga.

Covadonga is een nationaal schrijn en een bedevaartsoord omdat in de slag bij Covadonga koning Pelayo in 722 de Moren versloeg, waarmee de Reconquista begon, die zeven eeuwen zou duren (1492, val van Granada). In de Santa Cueva of Heilige Grot, bevindt zich een kapel met de Virgen de Las Batallas, een houten 18de-eeuws madonnabeeld, en tevens de graftombe van Don Pelayo, zijn vrouw en zijn zuster. De kapel werd herhaaldelijk vernietigd en daarna terug gerestaureerd. De laatste keer dat dit gebeurde was tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939).

Don Pelayo hield zich hier schuil in zijn gevecht tegen de Saracenen. In 718 werd hier door Pelayo en zijn gezellen de Eed van Covadonga gezworen, die inhield dat zij tot het uiterste zouden vechten tegen de Moren, die daarna inderdaad verslagen werden, waardoor de krijgskans een keer nam. Ondanks het legendarisch karakter van verschillende elementen van de verhalen over Pelayo, werd hij een belangrijk symbool van de christelijke weerstand in de middeleeuwse geschiedenis van Spanje. In de islamitische geschiedschrijving is de Slag bij Covadonga slechts van ondergeschikte betekenis.

Van het klooster dat in 1777 door brand verwoest werd zijn alleen een binnenplaats en twee grafkapellen overgebleven.

De basiliek van Santa María la Real de Covadonga, naar een ontwerp van Roberto Frassinelli, gebouwd tussen 1877 en 1901 in een neoromaanse stijl, is rijk aan historische souvenirs.

12-06-2024, 19:58 Geschreven door Claude Gekiere

We verblijven twee dagen in Santiago, hotel ExePeregrino, Av. Rosalia de Castro. We genieten van deze middeleeuwse stad met zijn ontelbare kerken en kloosters, maar ook met zijn vele visrestaurantjes waar je heerlijk en niet duur eet. In de namiddag maken we een ommetje naar het ruige maar wondermooie Fisterra, destijds geacht als het 'einde van de wereld'. 

De meest bekende bedevaartsplek in Spanje is Santiago de Compostela, vaak kortweg ‘Santiago’ genoemd. Deze stad ligt in het noordwestelijke deel van Spanje in de provincie 'A Coruña' en de regio Galicië. Het is een stad met slechts 100.000 inwoners, waarvan ook nog eens een derde deel studenten zijn aan de universiteit. Het autovrije en historische centrum van de stad staat sinds 1985 als één van de dertien Spaanse steden op de UNESCO Werelderfgoedlijst en heeft de nodige religieuze gebouwen, zoals kathedralen en kloosters. Grote voordeel is dat alle bezienswaardigheden van Santiago op wandelafstand van elkaar liggen vanaf het plein Plaza de Obradoiro met de kathedraal. Daarnaast is door de grote studentenpopulatie de stad ’s avonds een levendige mengeling van studenten, pelgrims en andere toeristen.

11-06-2024, 19:45 Geschreven door Claude Gekiere

De dag zal vroeg beginnen en vrij laat eindigen Na een ritje doorheen de regio Castilla y León komen we aan in León. Hiervoor reden we door de meseta, een kilometers lang gebied met graanvelden. We verkennen de voor ons onbekende stad. Deze van oorsprong Romeinse stad heeft heel wat bezienswaardigheden zoals de Basiliek en Pantheon San Isidoro, de prachtige kathedraal, een huis van Gaudi en het klooster van San Marcos, nu een 5-sterrenparador, maar ooit een fameus hospitaal voor pelgrims op weg naar Santiago de Compostela. Het middageten wordt verorberd bij Ezequiel, in de Calle Ancha maar beter gekend "El embutido de siempre". Vanaf Burgos tot Santiago flirt onze reisroute met de befaamde bedevaartsweg. We  wandelen ook door het historische centrum en de zogenaamde “vochtige wijk”. Na het middagmaal stoppen we in Astorga, bekend door het bisschoppelijk paleis ontworpen door Antoni Gaudi, waar we een kort bezoek inlassen. Verder rijden we langs de oude pelgrimsweg naar Santiago de Compostela, alwaar we aankomen na 21 uur.

De stad León ligt in de autonome regio Castilië en León en is de hoofdstad van de provincie León. De stad ligt op de Spaanse Hoogvlakte op een hoogte van 841 meter en heeft 124.303 inwoners en is een van de groenste steden van Spanje. Onder Nederlandse toeristen is de stad nog vrij onbekend, onder de Spanjaarden en pelgrims is het een stuk bekender. Sinds de Middeleeuwen is León een echt christelijke stad geworden, wat blijkt dat León een belangrijke stop is op de pelgrimsroute (Camino Francés) naar Santiago de Compostella en door de Leonese processies die met name in de heilige week voor Pasen op authentieke wijze worden gevierd. Combineer dit met een bruisend leven van tapasbars, een aantal musea en u heeft voldoende redenen om deze verrassende stad te bezoeken.

 Astorga is een charmante stad in de provincie León (Spanje). Bezoekers kiezen voor haar geschiedenis, haar monumenten en haar gastronomie.

Astorga is een stad van Romeinse oorsprong. Het werd meer dan 2000 jaar geleden gesticht door keizer Augustus. Er is een Romeinse Route die het mogelijk maakt om de archeologische overblijfselen uit deze periode te bezoeken. De Romeinse mozaïeken en riolen zijn zeer interessant. Er is ook een Romeins museum met voorwerpen van het dagelijks leven in de stad zoals het enkele eeuwen geleden was. De stadsmuur is van Romeinse oorsprong, hoewel deze in latere eeuwen is herbouwd.

10-06-2024, 23:12 Geschreven door Claude Gekiere

Vandaag zijn we 9 juni, dag van de verkiezingen in ons land, maar dat brengt voor ons geen hoofdbrekens. Na de goeie nachtrust en een stevig ontbijt nemen we de bus, welswaar in de smalle straatjes voor een rondrit in San Sebastián, de parel van het Baskenland. Een panoramische rit door de hoofdstad van de provincie Guipuzcoa brengt ons langs de oude stad met zijn smalle straatjes, prachtige stranden en vissershaven. Ja dat eerste is correct, maar van prachtige stranden en die vissershaven kwam niet aan de orde. Maneuvreren met de bus leidt tot het aanrijden van een verkeerslicht. De politie komt erbij en na een uurtje zetten de richting Burgos. Intussen geeft de gids een uitleg over de Basken. Oorspronkelijk zijn de Basken een bergvolk met eeuwenoude tradities, een stevig karakter en een groot (bij)geloof. Ook staan zij er bekend voor, om naast hun serieuze levenshouding, uitbundig feest te vieren. We rijden richting Burgos voor (het latere) middagmaal. In de namiddag brengen we een bezoek aan zijn mooie kathedraal waar El Cid en echtgenote begraven liggen. Uitstekende uitleg van de gids maakt ons wijzer van de plaatselijke geschiedenis. Daarna gaan we naar het hotel in het centrum van Burgos voor overnachting en avondmaal. We komen rond 18 uur aan in het hotel Reyes Catolicas, gelegen in de avenida Reyes Catolicas nr 30. Het weder begon met lichte regen en naarmate de dag evolueerde kwam de zon op het toneel. Pelgrims te voet en met de fiets zijn via Burgos op weg naar Compostela.

De stad Burgos ligt in de regio Castilië en León en is de hoofdstad van de gelijknamige provincie Burgos. Ooit was het de hoofdstad van het koninkrijk Castilië en León, maar die eer is nu vergeven aan Valladolid. De stad met 175.821 inwoners ligt aan de rivier Arlazón en ligt op een hoogte van 860 meter op de Noord-Castiliaanse hoogvlakte. Mede door de kathedraal (op de kathedraal van Sevilla en Toledo na de grootste van Spanje) en het Monasterio de las Huelgas is Burgos een belangrijke pelgrimstad op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela; speciaal voor de pelgrims werd in de Middeleeuwen al een brug aangelegd over de rivier Arlanzón. Verder zult u bij verschillende bezienswaardigheden in Burgos herinnerd worden aan ‘El Cid’. Rodrigo Díaz de Vivar zoals de echte naam van El Cid Campeador luidde, was een Spaanse ridder die in de 11e eeuw uitgroeide tot een nationale held in Spanje. De laatste jaren timmert Burgos enorm aan de weg als culinaire stad en kun je hier goed terecht voor traditionele gerechten met een moderne twist. Burgos, een verrassende en bruisende stad mét geschiedenis.

09-06-2024, 19:11 Geschreven door Claude Gekiere

We vertrekken in Deinze om 3 uur en in Moorslede om 4 uur.  Via autosnelwegen rijden we doorheen West-Frankrijk over Parijs, Tours, Bordeaux en de Landes naar het mooie San Sebastián, net over de Spaanse grens, voor onze eerste overnachting. We zijn met een groep van 33 deelnemers plus de chauffeur en de gids. Die gids is Frans Orbie, hij is de oom van An Orbie die op haart beurt de aangetrouwde nicht is van Rita. Familieverband is dus bewezen. Geen files in Parijs maar wel was het aanschuiven in Bayonne. Om 18.15 rijden we de Frans-Spaanse grens over, het riviertje op die scheiding is La Bidassoa. Het hotel is Silken Amara Plaza, en we worden op de 9de verdieping gedropt. Een mist hangt boven de stad en zodoende zien we niets van de bergachtige omgeving.

San Sebastian (in het Baskische “Donostia”) ligt in de Spaanse autonome regio Baskenland. De populaire badplaats ligt aan een baai van de Golf van Biskaje aan de Noord-Spaanse kust met ongeveer 200.000 inwoners. De baai van La Concha ligt zomers vol met jachten en trekt daardoor ook veel rijke bezoekers. In het midden van de baai van San Sebastian ligt het eiland van Santa Clara en beide zijdes van het strand van La Concha worden afgeschermd door de twee belangrijke heuvels van de stad, Monte Urgull met het kasteel en Monte Igueldo. Voor surfers is het Baskenland absoluut een aanrader. De golven zijn in deze baai ideaal door de sterke wind en natuurlijke windtunnels.

De Baskische kustplaats is een van de meest bezochte steden van Spanje. Behalve mooie stranden met boulevards vindt u ook mooie winkelstraten (met enkele chique winkels), gezellige restaurantjes in het oude centrum en een natuurrijke omgeving. De stad kent ook veel leuke festivals, waarvan het filmfestival misschien wel de bekendste is. Tijdens deze periode is San Sebastian Spanje erg levendig met allerlei activiteiten en feestjes.

08-06-2024, 19:51 Geschreven door Claude Gekiere

Wij hebben geopteerd voor Reizen Patteeuw uit Moorslede. Geen zorgen dus voor vliegtuig, huur auto, maaltijden, hotels, enz.

Onze rondreis begint al in het noorden. We rijden door het Baskenland met de uitlopers van de woeste Pyreneeën en de middeleeuwse provinciehoofdstad Burgos. Het echte Spanje van de authentieke Spanjaarden zelf vind je niet terug aan de quasi Europese kust maar hier in het binnenland! Onderweg naar Santiago en doorheen het groene Spanje bewijzen we je dit. Het kenteken van de Santiago-pelgrims is een schelp, daarom vinden wij dit symbool overal terug in Santiago. Cantabrië lijkt een beetje Bretoens of Iers aan de kust, doet een beetje Oostenrijks aan in de Picos (het gebergte), Frans in de Gorges (kloven) en toch is het een stukje Spanje! Bergdorpjes met oude romaanse kerkjes, prachtige kleine stadjes, pittoreske vissershaventjes, groene glooiende weiden, afgewisseld met stukken zandstrand, maken HET verschil met het Spanje van de oostkust. En dit is het geval in het Baskenland, Cantabrië, Asturias en in Galicië, de 4 belangrijkste Spaanse regio’s (comunidades autónomas) die we op onze reis aandoen. Op deze reis maken we kennis met de rijke Spaanse regionale keuken, proeven we van de Spaanse cultuur en geschiedenis en rijden we langs prachtige landschappen. Hoewel Santiago niet bij de deur ligt, zorgen de vele bezoeken voor de nodige afwisseling.

05-06-2024, 10:23 Geschreven door Claude Gekiere

Heen langs de "Camino del Norte" met een toetje naar "prolongiación a Finisterre" en dan terug via "Camino Francés", zo ziet het tweede Compostela-tocht er uit ! We starten op 8 juni 2024 !

26-02-2024, 00:00 Geschreven door Claude Gekiere

Na 12 jaren begint het opnieuw te "kriebelen". Santiago de Compostela is aan het roepen om hun terug te gaan bezoeken. 

In eerste instantie denk ik, gelet op ijn leeftijd en ijn gezondheidstoestand niet met de fiets noch te voet de tocht aan te vatten. Neen, ik denk eraan om de tocht toch niet zo eenvoudig te maken en de lasten van het openbaar (tram, bus, trein) te trotseren. Men moet dit verdienen, zo denk ik...

Echter, de compagnie, in casu vrouwe Rita, heeft hierop een andere zienswijze. 

13-01-2024, 08:54 Geschreven door Claude Gekiere

10-07-2011, 00:00 Geschreven door Claude Gekiere

Wat doet een mens als hij moet wachten? Juist, nadenken...
Mijn vroegste herinneringen gaan terug naar de tijd toen ik een kind van 3 jaar was: de kleuterklas; twee zaken zijn me steeds bijgebleven: de juffrouw die tijdens de speeltijd onze (van mijn zus en mezelf) brooddoos opende en ons een boterham overhandigde; een tweede herinnering gaat naar een straf (weet niet meer waarom) die ik had opgelopen en bijgevolg niet mocht meespelen met de andere kindjes.

Toen ik 12 was had ik graag de leeftijd van 14, bij 14 had ik dan graag 16 geweest en verlangde dan naar 18. Als puber telde ik er meestal een paar jaartjes bovenop toen me gevraagd werd naar mijn leeftijd. Dan komt het ‘volwassen-zijn-moment: 21, ‘yessss’. Ik voelde me groot en vrij.

Maar ik werd 30, oei! Wat gebeurt er dan, ik kreeg een ander gevoel en idee.

Ik hol naar de 40, wow! Wat gaat het ineens vlug; ik vroeg aan vader of hij zich het moment van zijn 40-zijn nog herinnert. Ja, het jaar 1958, het expo-jaar.

09-07-2011, 00:00 Geschreven door Claude Gekiere

08-07-2011, 00:00 Geschreven door Claude Gekiere

07-07-2011, 00:00 Geschreven door Claude Gekiere

Voldoende gerecupereerd gisteren ben ik deze morgen vertrokken om 08.45 uur met een zwaarbewolkte hemel en met een temperatuur van slechts 15 graden, richting O Cebreiro voor een beklimming van 14 km. Uiteraard hou ik wat tussenstops, niet alleen om op adem te komen, en wat te drinken, maar ook om het mooie panorama te bekijken dat me achter elke bocht te wachten staat. Eerst om de km, en daarna om de halve km, om dan later naar wat adem te happen om de 100 meter. Mijn fiets van 14 kg en mijn bagage van 9 kg protesteren wat omdat ze niet mee willen, maar een extra duwtje moet kunnen. Dat omkijken om even uit te blazen is ook om eens te zien wie er mij vandaag zoal zal passeren, fietsers en voetgangers, en die zijn talrijker naarmate ik Compostela nader.
Op de weg toch een positief seintje geschilderd: yes you can... Om 10.30 uur bereik ik het dorpje La laguna, gelegen op 1200 meter hoogte; ik zie even naar de kilometerteller en stel vast dat het gemiddelde slechts 7.5 km per uur is. De temperatuur daalt naarmate het gebergte hoger wordt.
Vanuit La Laguna  kan ik vergeten dat er gefietst wordt: de sendero wordt zeer hobbelig; een mountainbike (maar dan eentje zonder bagage)  zou hier beter passen.
Bijna op de O Cebreiro komt de grenspaal: vanaf hier is het Gallicië. Dan volgt de top op 1330 m hoogte, waar in de kapel een kaarsje wordt aangestoken: even een ontroerend moment voor mij. De Gregoriaanse muziek doet me goed. Bovendien blijf ik wat langer in de kapel, want het voelt er alleszins warmer aan dan buiten.
Na de korte afdaling via Linares volgt opnieuw een kllimmetje naar de Alto De Poyo op 1337 m. Wie beweert dat na de Cruz de Fer alles naar beneden ging??
Ben nu aangekomen in Triacastela, een mooi dorp in het dal gelegen, en in de plaatselijke hostal direct een warme douche, want ik kan me niet verwarmen.
Route via Vega de Valcarce, Las Herrerias de Valcarce, La Laguna, O Cebreiro, Linares, Alto de Poio, Biduedo, Villoval, Ramil, Triacastela.

06-07-2011, 00:00 Geschreven door Claude Gekiere

05-07-2011, 00:00 Geschreven door Claude Gekiere

Het is nu iets over half 11, en ik zit momenteel in Foncebadon op een hoogte van 1440 m. En blijkbaar word ik hier erkend door een Italiaans koppel die ik in Orbigo had aangesproken. Zojuist een uitgebreider ontbijt genomen.
Goed geslapen in de compagnie van een vader en zijn zoon uit Burgos waar ik een bed kon kiezen in de albergue.
Vertrokken om 8 uur om vandaag de Cruz de Ferro met zijn hoogte van 1504 m.
Wellicht tot straks...
Hier ben ik terug.
Na de stijging van 14,9 km (de kilometerteller is geïnstalleerd sinds gisterenavond, en de fiets is ook gepoetst) bereik ik de Cruz de Ferro, een emotioneel moment. Het doet me wat als de meegebrachte stenen uit Ronse en Deinze aldaar kan achteraten.
Na een korte afdaling terug bergop voor een hoogte van 1515 m op de Collado de las Antennos (inderdaad, een mast met wat schotelantennes !!!). Een korte pauze gehouden in het intussen toeristisch geworden Acebo, om dan de lange afdaling te kunnen nemen naar het prachtige groene Gallicië, wel traag gereden om vooreerst de veiligheid, en voorts om de mooie panorama's te kunnen aanschouwen. Dit blijkt voor het ogenblik de mooiste streek waar ik nu kom.
Ben aangekomen is Ponferrada iets na 15.00 uur. Straks een terrasje met een pintje en een "pincha". Temperatuur voor het ogenblik is hier 35 gr.
Route via El Ganso, Rabanal de lCamino, Foncebadon, Cruz de Ferro, Colleda de las Antenas, Acebo, Riego de Ambros, Molinaseca, Ponferrada.

Ponferrada is een gemeente in de Spaanse provincie León in de regio Castilië-León met een oppervlakte van 283 km². Ponferrada telt 68.736 inwoners (2009).De rivier Sil stroomt door de stad. De stad heeft iets met de Tempeliers: hotels, cafes, pleinen, noem maar op. Ook een bezoek aan de kerk Virgen de la Encima is een must.

Cruz de Ferro.
Vrij vertaald betekent dit het IJzeren Kruis. In al zijn eenvoud vormt het een indrukwekkend, eeuwenoud monument op een markant punt op de route. Een bemoedigend teken voor de pelgrims dat zij Santiago zouden halen. Symbolisch legden zij een deel van hun last af door het werpen van een steen op een grote hoop aan de voet van de staak en sloten zich zo aan bij hun voorgangers. De huidige pelgrim houdt het gebruik in ere als een stap in een nieuwe fase van zijn levensweg.
 
"Oud nederlands: Naer Natueren ghelike: Alle mensen zijn hetzelfde. Het zijn slechts hun gebruiken die verschillen."

Tot slot nog deze gedachte van Sue Kenny:

"It is said that if you pick up a stone
and than put your sorrow into it;
when you place the stone down,
you leave some of your sorrow behind."
Eén moment van vreugde verdrijft honderd zorgen."
(Met dank aan GV).

04-07-2011, 00:00 Geschreven door Claude Gekiere

Gisteravond nog een klein feestje, nou ja, feestje. 2 pintjes en tapas, in de binnenstad van León op een terrasje samen met de Oostenrijkers Herman und Ingrid.
Vetrokken op de Plaza Mayor met een afscheid van een plaatselijke fanfare die me komt uitzwaaien (allee, zo denk ik toch). Afscheid van de stad León langs de mooie Parador.
Ik passeer Orbigo me mijn mooie kerk en zijn bekende brug. Op de foto gegaan met 2 Barcelonesas. In San Justo bemerk ik in de verte het panoramisch zicht over Astorga met zijn Plaza Mayor en uiteraard zijn Palacio de Gaudi. Ongelooflijk, maar ik mag mijn fiets stallen in het café, waar ik mij opnieuw riskeer aan een "menu del peregrino".
Na Astorga rij ik opnieuw de natuur in, waar het landschap "a la Gieskiere" (onbewerkte grond) verandert. In Santa Catalina De Somoza komen onweerswolken opzetten, en besluit ik na 62 km in het volgende dorpje met 10 huizen en 1 cafeetje, genaamd El Ganso te overnachten in een albergue met 12 bedden. Tegen de avond komen daar nog een vader en zijn zoon toe. Gelukkig is hier wel een hoofdkussen en een deken op het bed, in elkaar genageld door weliswaar geen beroepstimmerman. Een hevig onweer geeft wat meer zuurstof in de lucht, oeps, ik zit binnen...
Route via León, Valverde de la Virgen, Villadangos del Páramo, San Martin del Camino, Hostital de Orbigo, Majada de Ventura, Astorga, Murias de Rechivaldo, Santa Catalina de Somoza, El Ganso.

03-07-2011, 00:00 Geschreven door Claude Gekiere

02-07-2011, 00:00 Geschreven door Claude Gekiere