Tot slot van deze blog wil ik het even zeggen dat ik in deze 14 dagen het een ander heb ervaren, leuke dingen, maar ook moeilijke zaken, en die wil ik graag toch met jullie, lezers, toch delen. Had ik pijn? Ja, de knieën en de kuiten voelde ik wel eens, doch helemaal geen rugpijn. Gelukkig had ik een zeer goede fiets, en geen racefiets (te moeilijk op de senderos met de smalle banden). Af en toe blazen en hijgen, af en toe eens stoppen, soms eens naast de fiets lopen, graag eens een foto nemen (kon dan wat uitblazen...), ja, zelfs mijn hoofd eens op het stuur leggen (vooral in het hooggebergte). Het mooiste moment: aankomen in Compostela; Het ontroerendste moment: boven op de top van de Cruz de Ferro en de O Cebreiro; Het lastigste moment: De tweede dag, met de stijging naar de Alto de Perdón; De leukste herinnenring aan een albergue: in Nájera, met ontmoetingen van de talrijke pelgrims uit alle windstreken; De slechtste herinnering aan een albergue: in El Ganso; Het hardste moment: de tocht doorheen de Meseta en de Tierra de Campos; Het charmantste logement: in Vega de Valcarce bij particulieren; Het mooiste traject: langs de wijnvelden van de Bierzo; De mooiste en gezelligste stad: Burgos; De raarste naam van een dorp: Matajudios (matar= doden, judios=joden); De hoogste beklimming: Collado de las Antennas 1515 m.; De moeilijkste beklimming: O Cebreiro; De natste rit: van Arzúa naar Santiago de Compostela; De warmste dag: van Pamplona naar Puente la Reina; De pechdag: van Pamplona naar Puente la Reina met 2 platte banden; De moeilijkste nacht: in Puente la Reina, met maagprobleemke om het zachtjes uit te drukken...
Tot slot wil ik iedereen wil ik iedereen bedanken voor de steun, de talrijke reacties op de blog en zij die mij van dag na dag gevolgd hebben.De cijfers geven 775 bezoekers, met 2.031 pageviews, waarvan op 4 juli het hoogst aantal (40) bezoekers met 143 pageviews.
Bedankt !!
10-07-2011, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
09-07-2011
Wachtend in de luchthavens van Compostela en Barcelona...
Wat doet een mens als hij moet wachten? Juist, nadenken... Mijn vroegste herinneringen gaan terug naar de tijd toen ik een kind van 3 jaar was: de kleuterklas; twee zaken zijn me steeds bijgebleven: de juffrouw die tijdens de speeltijd onze (van mijn zus en mezelf) brooddoos opende en ons een boterham overhandigde; een tweede herinnering gaat naar een straf (weet niet meer waarom) die ik had opgelopen en bijgevolg niet mocht meespelen met de andere kindjes.
Toen ik 12 was had ik graag de leeftijd van 14, bij 14 had ik dan graag 16 geweest en verlangde dan naar 18. Als puber telde ik er meestal een paar jaartjes bovenop toen me gevraagd werd naar mijn leeftijd. Dan komt het volwassen-zijn-moment: 21, yessss. Ik voelde me groot en vrij.
Maar ik werd 30, oei! Wat gebeurt er dan, ik kreeg een ander gevoel en idee.
Ik hol naar de 40, wow! Wat gaat het ineens vlug; ik vroeg aan vader of hij zich het moment van zijn 40-zijn nog herinnert. Ja, het jaar 1958, het expo-jaar.
Wat gaat het snel: met volle vaart word ik 50; en oeps, ik bereik met glans de 60. Met glans? Diabetis en hartproblemen, (Bourgondisch leven ?...) steken de kop op. En dan op slofjes naar de 70 en de 80? Wie weet dat nu? En gaan we nu een paar jaartjes aftrekken als men naar de leeftijd vraagt? Terug naar de jeugd? Niettemin: jong blijven is de boodschap, om zo de oude te blijven.
09-07-2011, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
08-07-2011
Arzua - Pedrouzo - Santiago de Compostela
Vertrokken om kwart over 8 bij zwaarbewolkt weder en motregen met een temperatuur van 17 graden. Heb zoveel mogelijk kleren aan om de koude te trotseren, zelfs het gele fluovestje komt van pas. En het houdt maar niet op met die heuvels, ik haat op de duur al die afdalingen, want telkens komt een vervolg met een bergje, uiteraard niet zoals in het hooggebergte. Bovendien moet het fietslicht voor- en achteraan aangestoken worden, want het blijft maar grijs; van afwisseling gesproken in mijn traject tijdens mijn camino. Ik fiets door de bossen met de aangename geuren van de dennenbossen, ook hier valt het gezang van de merels en de vinken (en het zijn bovendien Vlaamse) bijzonder aangenaam op. In Pedrouzo wordt even halt gehouden voor een pauze, een koffie en een croissant. Dan gaat het eerder afwijkend richting luchthaven waar een ticket voor vanavond wordt geboekt bij Vueling.com, via Barcelona naar Zaventem. De laatste kilometers worden een helse tocht, met tegenwind (altijd hetzelfde...) en hevige regenval. Ik bereik Santiago de Compostea door en door nat, alwaar ik een foto laat nemen voor de kathedraal, een must... Het is dan kwart voor 12, een gelukkig moment voor mij, onvergetelijk en ik heb mijn doel bereikt. De fiets wordt afgeleverd bij een firma die ze naar huis brengt, oeps, een zorg minder. Terplaatse kan ik mijn kledij wisselen en de fietstassen wegen als gevolg van de natte kledij als maar meer kilootjes. Na bezoek aan de katedraal en de butofumeiro haal ik de felbegeerde peregrinopas af. Nadien laat ik het me even smaken in een plaatselijk restaurantje en bekijk intussen de Tv beelden over de Codica die gestolen is, en over de San Ferminfeesten in Pamplona. Me recuerdo mucho bien este lugar!! Raar maar waar: vader en zoon die bij mij waren in de albergue in El Ganso loop ik tegen het lijf: een heerlijk weerzien. In de straten hoort men de Keltische muziek; zeer aangenaam. Er is een heen- en weergeloop van de talrijke pelgrims die ook de tocht, zoals ik, beeindigd hebben. Straks neem ik het vliegtuig richting Barcelona en dan naar Zaventem.
Tot morgen in Deinze, hoop ik toch.
Tot slot deze bemerking:
Mijn grootste overwinning is dat ik niet gefaald heb, maar dat ik telkens als ik struikelde weer opstond !!
Route via Arzúa, Cortobe, Ferreiro, Alto de Santa Irene, A Rúa, O Pedrouzo, San Anton, Cimadevila, Labacolla, Monte de Gozo, Santiago de Compostela.
Bye
08-07-2011, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
07-07-2011
Triacastela - Sarria - Portomarin - Palas de Rei - Arzua
Bij het wakker worden deze morgen in het Hostal Vilansante in Triacastela hoor ik de "bastones" op de grond: de vroege stappers zijn al onderweg. Het is aan iets over zessen. De hemel is bewolkt, het is slechts 13 graden en de wind komt uit het westen. Wie zei weer dat er geen heuvels meer waren? De hoogste bereik ik na 8 km klimwerk in Meixente. De eerste regen valt na 38 km in Paradelo. Het stuwmeer van Portomarin is niet meer dat een watervalletje. Onderweg lees ik de meest onleesbare teksten op naamborden, reclameborden, enz en stel vat dat ik hier in Gallicie met mijn Spaanse taal (Castellano is het officieel) niets ben. Gallicie heeft zijn eigen taaltje, bvb Igrexa is Iglesia, kerk. Uiterst groot en mooi is in Somos het plaatselijk Monasterio. Op de plaatselijke donderdagmarkt in Palas de Rei zie ik chorizo, koop er een, dat smaakt geweldig en ik koop een tweede; ook in wat kersen kan ik mijn gading vinden. Calamares wordt hier in de kraampjes gekookt en verkocht, leuk om zien hoeveel volk in de rij hiervoor staat te wachten. Ben nu aangekomen in Arzua, een mooi stadje op zo ongeveer 45 km van Santiago, mijn doel. Vandaag heb ik om precies te zijn 101 km gefietst. Gallicie is groen, dat heb ik de ganse dag wel gezien, maar dat komt een beetje door het minder leuke weer. En die heuveltjes, verdorie, Gallicie is niet vlak... "Bei uns in Belgien ist alles plat" Route via Triacastela, San Cristobal do Real, Renche, Samos, Pascais, Frollais, Pontao, Sarria, Barbadelo, Ferreiros, Laxe, Tellada, Villachá, Portomarin, Toxibo, Gonzar, Castromaior, Ventas Náron, Ligonde, Lestedo, Vilaxoán, Marzás, Palas de Rei, San Xiao do Camino, O Coto, Leboreiro, Melide, Boente, Doroña, Arzúa.
Mañana el ultimo dia !
07-07-2011, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
06-07-2011
Vega de Valcarce - O Cebreiro - Triacastela
Voldoende gerecupereerd gisteren ben ik deze morgen vertrokken om 08.45 uur met een zwaarbewolkte hemel en met een temperatuur van slechts 15 graden, richting O Cebreiro voor een beklimming van 14 km. Uiteraard hou ik wat tussenstops, niet alleen om op adem te komen, en wat te drinken, maar ook om het mooie panorama te bekijken dat me achter elke bocht te wachten staat. Eerst om de km, en daarna om de halve km, om dan later naar wat adem te happen om de 100 meter. Mijn fiets van 14 kg en mijn bagage van 9 kg protesteren wat omdat ze niet mee willen, maar een extra duwtje moet kunnen. Dat omkijken om even uit te blazen is ook om eens te zien wie er mij vandaag zoal zal passeren, fietsers en voetgangers, en die zijn talrijker naarmate ik Compostela nader. Op de weg toch een positief seintje geschilderd: yes you can... Om 10.30 uur bereik ik het dorpje La laguna, gelegen op 1200 meter hoogte; ik zie even naar de kilometerteller en stel vast dat het gemiddelde slechts 7.5 km per uur is. De temperatuur daalt naarmate het gebergte hoger wordt. Vanuit La Laguna kan ik vergeten dat er gefietst wordt: de sendero wordt zeer hobbelig; een mountainbike (maar dan eentje zonder bagage) zou hier beter passen. Bijna op de O Cebreiro komt de grenspaal: vanaf hier is het Gallicië. Dan volgt de top op 1330 m hoogte, waar in de kapel een kaarsje wordt aangestoken: even een ontroerend moment voor mij. De Gregoriaanse muziek doet me goed. Bovendien blijf ik wat langer in de kapel, want het voelt er alleszins warmer aan dan buiten. Na de korte afdaling via Linares volgt opnieuw een kllimmetje naar de Alto De Poyo op 1337 m. Wie beweert dat na de Cruz de Fer alles naar beneden ging?? Ben nu aangekomen in Triacastela, een mooi dorp in het dal gelegen, en in de plaatselijke hostal direct een warme douche, want ik kan me niet verwarmen. Route via Vega de Valcarce, Las Herrerias de Valcarce, La Laguna, O Cebreiro, Linares, Alto de Poio, Biduedo, Villoval, Ramil, Triacastela.
06-07-2011, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
05-07-2011
Ponferrada - Villafranca del Bierzo - Vega de Valcarce
"Paso la noche en vela" zou men zeggen met een Spaanse uitdrukking. Geen oog dicht gedaan vorige nacht, althans, zo denk ik toch, want spelende, krijsende, giechelende kinderen hielden me wakker tot na 01.00 uur. Wat ik vandaag als een overgangsetappe zou beschouwen, voelt aan als een calvarietocht, die ik wil eindigen rond half drie in een klein maar pitoresk dorpje, genaamd Vega de Valcarce. Bij het opstaan was de lucht bewolkt, dus ideaal fietsweer, met een temperatuur van 18 graden, rond de middag werd het dan 25 gr. Vertrokken in Ponferrada deze morgen rond kwart over 9 met opnieuw de zeer landelijke, sierlijke streek van de Bierzo, bekend om zijn wijnen, en wie zegt wijnstruiken moet daarbij ook denken aan het feit dat de wijnranken aan de zuidelijke hellingen terug te vinden zijn, hellingen die ook moeten beklommen worden, hellingen die men best kan vergelijken met onze Ardennen. In het zonlicht kan dit perfect op een mooi plaatje weergegeven worden, en die plaatjes zijn inderdaad de foto s die ik vandaag nam. Via Villafranca del Bierzo, met hun plaatselijke dinsdagmarkt, het mooie met bloemen versierde Plaza Mayor en zijn oud fort gaat het riching Vega de Valcarce. De Rio Valcarce en de autoweg slingeren zich links en rechts steeds om de weg. Het vlakke: vergeet het, nogal dikwijls een idee dat het plat is, maar dat platte is "vals plat", Van Villafranca op 505 m hoogte gaat het naar Vega de Valcarce met 630 m. Logement in een private verhuring, zeer mooi gelegen huis, waarvan de eigenaars een uitbating hebben van een bakkerij, met een beetje reclame daarbij dat de "cuñada" (schoonzus) ook een restaurantje heeft... Route via Ponferrada, Camponilla, Fuentes Nuevas, Camponaraya, Ermita de san Roque, Cacabelos, Villafranca del Bierzo, Trabadelo, Ambasmestas, Vega de Valcarce. Ik ga nu een beetje recupereren...
Hasta luego
05-07-2011, 00:00
Geschreven door Claude Gekiere
04-07-2011
El Ganso - Rabanal - Cruz de Ferro - Ponferrada
Het is nu iets over half 11, en ik zit momenteel in Foncebadon op een hoogte van 1440 m. En blijkbaar word ik hier erkend door een Italiaans koppel die ik in Orbigo had aangesproken. Zojuist een uitgebreider ontbijt genomen. Goed geslapen in de compagnie van een vader en zijn zoon uit Burgos waar ik een bed kon kiezen in de albergue. Vertrokken om 8 uur om vandaag de Cruz de Ferro met zijn hoogte van 1504 m. Wellicht tot straks... Hier ben ik terug. Na de stijging van 14,9 km (de kilometerteller is geïnstalleerd sinds gisterenavond, en de fiets is ook gepoetst) bereik ik de Cruz de Ferro, een emotioneel moment. Het doet me wat als de meegebrachte stenen uit Ronse en Deinze aldaar kan achteraten. Na een korte afdaling terug bergop voor een hoogte van 1515 m op de Collado de las Antennos (inderdaad, een mast met wat schotelantennes !!!). Een korte pauze gehouden in het intussen toeristisch geworden Acebo, om dan de lange afdaling te kunnen nemen naar het prachtige groene Gallicië, wel traag gereden om vooreerst de veiligheid, en voorts om de mooie panorama's te kunnen aanschouwen. Dit blijkt voor het ogenblik de mooiste streek waar ik nu kom. Ben aangekomen is Ponferrada iets na 15.00 uur. Straks een terrasje met een pintje en een "pincha". Temperatuur voor het ogenblik is hier 35 gr. Route via El Ganso, Rabanal de lCamino, Foncebadon, Cruz de Ferro, Colleda de las Antenas, Acebo, Riego de Ambros, Molinaseca, Ponferrada.
Ponferrada is een gemeente in de Spaanse provincie León in de regio Castilië-León met een oppervlakte van 283 km². Ponferrada telt 68.736 inwoners (2009).De rivier Sil stroomt door de stad. De stad heeft iets met de Tempeliers: hotels, cafes, pleinen, noem maar op. Ook een bezoek aan de kerk Virgen de la Encima is een must.
Cruz de Ferro. Vrij vertaald betekent dit het IJzeren Kruis. In al zijn eenvoud vormt het een indrukwekkend, eeuwenoud monument op een markant punt op de route. Een bemoedigend teken voor de pelgrims dat zij Santiago zouden halen. Symbolisch legden zij een deel van hun last af door het werpen van een steen op een grote hoop aan de voet van de staak en sloten zich zo aan bij hun voorgangers. De huidige pelgrim houdt het gebruik in ere als een stap in een nieuwe fase van zijn levensweg.
"Oud nederlands: Naer Natueren ghelike: Alle mensen zijn hetzelfde. Het zijn slechts hun gebruiken die verschillen."
Tot slot nog deze gedachte van Sue Kenny:
"It is said that if you pick up a stone and than put your sorrow into it; when you place the stone down, you leave some of your sorrow behind." Eén moment van vreugde verdrijft honderd zorgen." (Met dank aan GV).
