In september 2008 werd ik 58 jaar. Het juiste moment om aan fietstocht naar Santiago de Compostela te beginnen, een tocht die sinds de middeleeuwen al velen voor mij hebben gemaakt. Ik doe de tocht van zon 2200 km doen en start vanaf thuis.
Santiago de Compostela ligt in Galicië in het Noord-Westen van Spanje. Door het regenachtige klimaat en weelderige groene landschap doet het meer aan Ierland, Bretagne of de Hebriden denken dan aan Spanje. Het landschap heeft ook dezelfde mystiek. De inwoners zijn van Keltische komaf. Het is een hardwerkend en ondernemend volk, dat zowel figuren als Franco als ook Fidel Castro heeft voortgebracht. En net als hun keltische broedervolken spelen ze doedelzak (!). De stam van de naam Galicië is dezelfde als van Wales (Gales) of het Iers (Gaelic).
Santiago de Compostela had een magische klank in de oren van de middeleeuwer. Pelgrims uit heel Europa trokken eeuwen achtereen naar deze Spaanse stad. Maanden waren zij onderweg op een soms barre tocht. Gedreven door een innerlijke drang naar wat achter de horizon lag waren zij de voorlopers van de tegenwoordige lange-afstands-wandelaars en -fietsers. Na al die eeuwen is de belangstelling voor de St. Jacobsroute nog springlevend. Het idee pelgrim te zijn, het trekken naar een nog onbekend doel, spreekt ook de hedendaagse mens aan. Daarbij is de fiets favoriet. De St. Jacobsroute verbindt historische plaatsen, zodat men op eigen kracht kan genieten van de culturele historie en rijk geschakeerde landschappen.
Hoe ik er toe gekomen ben om naar Santiago de Compostela te fietsen,die vraag heb ik mij al meermaals gesteld. Waarom zulke lange tocht ondernemen? Eigenlijk is er een eenvoudig antwoord op te geven. Het fietsen is me met de jaren voor mij een mooie hobby geworden. Daarom is het dan ook een grote uitdaging om eens in mijn leven, een lange fietstocht te ondernemen die meerdere dagen, en zelfs meerdere jaren in beslag neemt. De bedevaart naar Santiago de Compostela is daarvoor een pracht van een uitdaging, niet alleen om te fietsen maar ook, na het bekijken van de vele documentatie, is het cultureel historische mij niet ontvallen. Hoe meer informatie ik inkijk, des te meer groeit mijn belangstelling voor het Camino gebeuren van het verleden. Een tweede reden die mij er toe aanzette om te fietsen naar Santiago de Compostela is de vastberadenheid van iemand die al eerder de beslissing had genomen om naar Santiago te wandelen. Willem, schoonbroer, en zijn echtgenote Paula vertelden over hun voettocht die zij een aantal jaren terug in een tijdspanne van twee maanden in een periode van twee jaren aanvatten vanuit Frankrijk naar Santiago de Compostela. Deze fietstocht is zeker geen gemakkelijke opgave. Alhoewel mijn gezondheid me wel eens in de steek laat (4 stents, diabetes, ) voel ik me fit om deze tocht aan te vatten, zij het over verschillende korte etappes en bijgevolg in een langere periode. Fietsen is een activiteit die je tot in hoge leeftijd kunt beoefenen, ook al treden bij het ouder worden diverse gebreken op.
Wat gaan we doen? In juli 2008 startte ik in Deinze met mijn pelgrimsfietstocht naar Santiago de Compostela. Voor mij geldt meer dat de tocht een uitdaging is, je bent er eens helemaal uit, ver weg van de normale dagelijkse beslommeringen. Dit wil echter niet zeggen dat je op de tocht geen moeilijkheden tegen kunt komen. Zo schijnt echt niet elke dag de zon en moet er, weer of geen weer, elke dag toch een behoorlijke afstand gefietst worden (gemiddeld zon 70 km per dag). De tegenwind, de hitte, de hellingen, de lekke banden, de regenvlagen, maar vooral de mooie dingen zoals vriendschap, genieten van de prachtige natuur, zullen mij voor eeuwig bijblijven.
Waarom doe ik dit? Ik ga in ieder geval niet om mezelf te bewijzen, niet om boete te doen, niet om mezelf tegen te komen enz. Waarom dan wel? Ik denk dat na het lezen van alle informatie die in boeken en op het internet te vinden is over deze pelgrimstocht ik nieuwsgierig werd naar het avontuurlijke van zo'n tocht. M.a.w. de cultuur en de historie van deze pelgrimsweg moeten iets bijzonder zijn. De tocht is voor mij meer dan een sportief, een cultureel en een religieus doeleinde. Ik mag niet zeggen dat ik 'de lotto gewonnen heb, maar een belangrijk feit in mijn leven noopt mij ertoe deze stap te ondernemen. Het schapulier van tante Laura wou ik tot in Compostella dragen. Jammer genoeg ben ik dat 'juweeltje' kwijtgespeeld in oktober 2010. Een vervangend attribuut heb ik nu in de vorm van een gekruisigde Christus, een talisman.
Het pelgrim-zijn wordt aanvaard als een fase in het leven. Een fase zoals andere stadia in het leven: die van kind, leerling, soldaat, echtgenoot en vader en nu ook grootvader.
Als men een beetje Frans en Spaans spreekt, loopt men tegen geen taalbarriere aan. In een vreemde omgeving besef je pas goed hoe je van anderen afhankelijk bent: voor het vinden van de goede weg, een logement, wat eten.
Ik ben lid geworden van het St. Jacobsgenootschap, en zodoende bezit ik een pelgrimspas waar stempels onderweg op de St. Jacobsroute in kunnen worden gezet.
Tot slot nog deze bedenking: Een kruisje geeft kracht; een kruisje dat leed verzacht; Een kruisje op al de wegen; een kruisje als een zegen; en hopende met dit kruisje behouden in Santiago de Compostela te geraken.(GvW).
Finis coronat opus ! - Het einde kroont het werk !
