Ik ben Moerman Gerard, en gebruik soms ook wel de schuilnaam igor.
Ik ben een man en woon in 9870 ZULTE (Belgie) en mijn beroep is Op Rust.
Ik ben geboren op 22/12/1942 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Vinkenieren en Vaderlands Lievende Verenigingen..
Het leger vervoegd op 03/07/1961 en op rust gesteld in 1999 als beroeps o/officier.Gehuwd,3 kinderen en 5 kleinkinderen.
Klik op de foto's in het midden voor vergroting.
.
.
Om de foto in het midden te vergroten. Klik op de foto.
.
.
.
.
.
.
Om de foto in het midden te vergroten. Klik op de foto.
De wegen waren op bepaalde plaatsen in zeer slechte staat. In Kroatië hadden we last van de omleidingen , door opgeblazen bruggen , waar het soms nauw was om te passeren. Het was winter en in de bergen en hoogvlakten waren de wegen soms volledig op het onverwachts toe gesneeuwd. Dan was er maar één oplossing , rechts omkeer en een andere weg zoeken , op sneeuwruimers moest men niet wachten. Meestal kozen we dan een weg die lager gelegen was. De militaire wegen in Bosnië hadden alle een code naam , zoals bv. De diamant weg , die was dan aangeduid metplaten die op de bomen bevestigd waren in diamant vorm. Soms vond men de weg moeilijk , omdat men niet kon aannemen dat daar een weg was.De mist was soms ook van de partij , in de bergen , in de mist en in de sneeuw , het was oppassen geblazenmaar de lokale chauffeurs staken ons voor bij in race stijl. Bij nacht was het nog erger , niemand te zien op de baan , geen verlichting en geen schuilplaats in geval van pech. Bij pech moest altijd iemand wakker blijven tot er hulp kwam opdagen. Stel je voor je hebt pech in de bergen men kan je niet direct helpen. Men laat de motor lopen voor de verwarming , men valt in slaap , het voertuig geraakt onder de sneeuw en men sterft door de uitlaat gassen van het voertuig.
Wordt vervolgd.
Foto : Van de diamant weg dat was zijn code naam. Let op de boom links van de weg , op de plaat in ( ruit of diamant) vorm , die erop is aan gebracht
Op zekere dag waren we op weg en kwamen we in een dorp aan , waarschijnlijk een Servische enclave geweest in Kroatië. Het was er doods stil geen mens , geen enkel levenddier te zien , zelfs de vogels waren verdwenen. Wat we raar vonden er waren ook geen zwerf honden te zien , deze trokken in bendes door het land. Na een grondig nazicht van het dorp , stelden we vast dat al de huizen uitgebrand waren , op één gebouw na de kerk. Maar waar waren al die bewoners van het dorp naartoe ? Later zouden we daar meer over horen , wanneer de massagraven ontdekt werden. Het metalen geld lag op de straat , maar het was nu waardeloos geworden , nog goed voor verzamelaars. Speelgoed lag op straat ,een mooie pop een teddy beer enz. Maar Tijdens onze opleiding had men ons gewaarschuwd om daar af te blijven. Men denk direct aan die kinderen van wie dat speelgoed was en men wilhet oprapen , wat fout is , het speelgoed kan met een mijn verbonden zijn. De kerk was nog intact en met had het zodanig aan boord gelegd , dat men via een klein poortje naar binnen kon. Het poortje stond op een kier en men zag op een paar meter in de kerk , mooie kandelaars op de grond liggen en nog ander waardevolle dingen. Zeer verleidelijk om naar binnen te stappen , je kon dat doen , maar waarschijnlijk voor de laatste keer.
Een vernielde brug ergens in Croatie . de oversteek werd verder gedaan met een veerboot , die op zijn beurt ook tot zinken werd gebracht. Uiteindelijk heeft het leger dan een noodbrug geplaats.
Om het verhaal van Mostar af te maken nog enkele anekdotes.
Op zekere dag kwam ik Mostar binnen gereden en bevond mij plots midden in een betoging van de Moslim bevolking. De Moslims waren uit het vernielde gedeelte van Mostar verdreven en mochten niet meer in dat gebied komen. Nu had men aan de Moslims gezegd dat op deze dagterug naar hun woningen konden gaan. Nu stonden die daar nu te wachten om de straat over te steken naar hun gebied.Maar de toelating kwam niet en daar stonden honderden mensen op afstand gehouden door een vijftal Italiaanse Politie mensen .Plots hadden ze vernomen , dat deze belofte niet door ging en het spel zat op de wagen. Gerard en de Italiaanse Politie mensen waren op het slechte moment op de slechte plaats. Ik kreeg de raad zo snel mogelijk te verdwijnen uit Mostar. De betogers hebben dan het team ECMM uit hun hotel verjaagd , dezezijn naar de enige veilige plaats gevlucht , namelijk de gevangenis van Mostar. De Duitse burgemeester is de betogers komen kalmeren , hij heeft gewoon de kans niet gekregen om uit zijn wagen te stappen. Gedurende een 30minuten heeft men de wagen beschoten , enmet van alles geprobeerd om de Mensen uit de wagen te halen. Dat is niet gelukt om dat de wagen volledig geblindeerd was. Ik had niet in de plaats van deze mensen willen zijn , ze moeten doodsangst hebben uitgestaan.
Een paar kilometer buiten Mostar was er een éénheid van het Frans Vreemdeling Legioen gestationeerd in een vallei. Deze zijn op zekere dag overspoeld geworden met water , te wijten aan een Dambreuk verderop in de bergen. Naar ik vernomen heb van Hans , die daar ook was heeft men de bewapening nog volledig kunnen redden. Wat na het terug trekken van het water overbleef was een massa plastiekzakken , die in de bomen en de struiken zijn blijven hangen. Men vroeg zich af waar die vandaan kwamen.
Wordt vervolgd.
Foto : De nieuwe B.M.W. van de Burgemeester was na de betoging rijp voor het schrot. Je kan de kogel inslagen goed zie op de ruiten..