De kinderen verlaten hun thuis ze zoeken hun eigen plek met kluis want ze willen wel maar het gaat niet zo snel zijn gehecht aan moeders keukenfornuis.
Ik neem de trein van kwart over acht dat zei de sergeant tegen de schacht maar die was niet vrij dus hij was er niet bij want hij moest de ganse nacht nog op wacht.
Men zegt dat vele blondjes dom zijn maar zijn zo schoon in de maneschijn het voornaamste is het is leuk aan de dis maar vooral met het feest van Valentijn.
De boog mag niet steeds gespannen staan geen enkel normaal mens kan dat aan want het is een wet voorzichtig opgelet er moet tijd zijn voor een lach en een traan.
Ho wat is hij ruw, die bruine pij dat moet wel hij is ook nog motvrij hij is ook heel breed en wat hij daarmee deed gaat mijn hoofd te boven, Heer sta ons bij.
Onder mijn spot verberg ik een traan wil zo niet verder door 't leven gaan ik hou er mee op het maakt mij kapot maar met uw hulp zal ‘k er mij wel doorslaan.
Ik krijg echt geen hap meer door mijn keel het wordt mij allemaal wat te veel wat heb ik misdaan kan het niet meer aan het spijtige is het is zo reëel.
Twee vlooien in de baard van de sint daarom werd hij niet minder bemind maar ze zijn wel daar ze zijn niet onzichtbaar maar hou 't stil want dat weet geen enkel kind.
