Ik zou graag eens meerijden met de Sint van zodra hij zijn ronde begint met die grote zak op de nok van het dak en dan eens zien hoe hij daar zijn weg vindt.
Ook wanneer je het niet verwacht het leven je toch soms toelacht dan krijg je weer hoop al is die niet te koop maar ze heeft toch weer vreugde gebracht.
De eenzaamheid deed hem vaak huilen en soms deed het hem ook nog pruilen hij kon het niet aan om alleen te staan maar moest hij zich daarom dan verschuilen.
Verban me niet naar "Sint-Helena" al staat dat dan ook op die nota als het even kan mijn drank mis ik dan als het toch moet dan 't liefst met een “Stella.”
De zon als die nu eens nooit meer scheen dan helpt er misschien nog een noveen wat ik dan nog doe doet er dat nog iets toe want het lot is dan 't zelfde voor elkeen.
'k Heb geen pingping om weg te geven voel mij daar ook niet toe gedreven en heb 'k veel geduld van één gedacht vervuld een eigenschap die 'k met ieder wil delen.
Wij waren bloemenkinderen toen en leefden van liefde en een zoen nu zie je 't niet meer en het doet ook geen zeer maar vond 't mooi kan er echt niets aan doen.
Op “SeniorenNet” kom ik het meest als ik hier ben is het altijd feest je bent nooit alleen kom allen maar meteen want Pascal verrijkt je in hart en geest.
Het tellen is niet zo belangrijk imposant is wel je woordenrijk die strooi je in 't rond voor ieder die ze vond en dat breng je voortdurend in praktijk.
Er was eens een zeeman in Blankenberge een reus was hij onder de dwergen dat deerde hem niet er niet slechter van sliep en zijn haren rezen hem wel ten bergen.
