"Bezit je niet wat je op prijs stelt,
stel dan op prijs wat je bezit."
31-01-2025
Onderscheid.
.
Onderscheid.
De duizend bereikt dat was geen strijd het was zelfs geen gedwongen arbeid ’t kwam uit vrije wil zonder meningsverschil. dat was wat ‘t van andere onderscheid.
Onderweg is een pad soms geen pad niemand die daar een probleem mee had was ‘t een weg of dier oh, op zo een manier dat was het onderwerp van het debat.
De herfstkleuren blijven mij boeien nu even geen takken gaan snoeien het is nog te vroeg er is nog tijd genoeg want nu kan je daar veel mee verknoeien.
’t Kwam eensklaps uit de lucht gevallen afscheid, hoe droef ook, best voor allen het deed ons veel pijn die zal er altijd zijn onze tranen zien als kwartskristallen.
Er was eens een hond met naam Happy was het een reu of was ’t een juffie maar was toch zo lief een echte hartendief voor een wandeling was hij steeds ready.
Dankzij een capuchon, bril en baard alleen mijn broek die werd niet gespaard die werd kloddernat en dat deed me wel wat maar gedroogd aan de open haard was ‘t waard.
Lente, zomer, herfst en winter gaan elkhebben ze een eigen bestaan van drie maanden lang jagen elkaar op stang en hun zijn dat komt door onze aardbaan.
Als de winter weer voorbij zal zijn is niet zo heel lang meer op termijn de tijd die gaat vlug 't is zo achter de rug ga te voet in plaats van met de sneltrein.
Maak nog eens kip met curry saus bestelde ik in een snackbar house op mijn verjaardag de factuur die 'k niet zag en na 't eten kreeg 'k nog een warm applaus.
Ja, ik wil heel graag een vogel zijn een grote of anders een heel klein ik vlieg in de lucht gedragen door een zucht ja daarboven daar vind ik het heel fijn.
Ik wil graag eens terug naar m'n jeugd die tijd doet mij nu nog steeds veel deugd daar droom ik nog van vind het fijn dat dat kan die gedachte maakt mij nog steeds verheugd.
Haar ogen die straalden bij die kus ze smachtte naar meer dat zag ik dus gaf er haar nog één en waar is die tijd heen want tezamen vinden wij het heel knus.
Ik kan mijn jeugdliefde niet vergeten haar voornaam die was Margarete ik zie haar nog staan starende naar de maan in mijn hoofd heeft ze steeds zo gezeten.
Het wuivend ritselend fluitenkruid de stengel doet soms dienst als een fluit wat het met je doet het heeft een invloed op je met een oorverdovend geluid.
Er was eens een levendig wezen hij vloog op een felrode bezem hij scheerde in ’t rond of hij zijn weg niet vond maar geen mens die het daarom zou vrezen.
