|
Foto:Het badpaviljoen circa 1914
Een gedicht dat aan geeft dat de mens vaak bang is voor nieuwe ontwikkelingen.
DAAR WAAR DE KLOKKE
BLEEF STILLE STAAN
O, rustig stadje Hindeloopen,
Ik wens en wil het voor U hopen
Dat het U beter zal vergaan
Dan toen uw klok bleef stille staan.
Ik las zoo juist hier een bericht
Een strandbad wordt bij u opgericht
Hoe zal 't nu met uw rust vergaan?
Daar waar de klokke bleef stille staan
Hoe heerlijk was het daar te meren,
Zooals wij deden zoo veel keren,
Uw rust deed steeds weldadig aan,
Daar waar uw klokke bleef stille staan.
Twee vissertjes belaân met buit,
Liepen ook binnen met hun schuit,
De stadsomroep begon te slaan,
Al had de klok hier stilgestaan.
'k Zag Petrus op uw visafslag,
of wat het nu dan zijn wel mag,
Stille getuigen van 't vergaan,
Waarmee dus ook de klok bleef staan!
Een huisje met een tien er op
Al stond die dan op de kop,
Een brugje,waar geen koe mag gaan,
Een toren, waar de klok bleef staan.
De schilderkunst van Arend Roosje,
op tafel stoel en menig doosje,
Door hem na eeuwen nog gedaan,
Al was de klok toen blijven staan.
Waar nog de stads fanfara klinkt,
De zonne in zee verzinkt,
Zoals het eeuwen is gegaan,
Daar waar de klokke bleef stille staan.
O, rustig stadje Hindeloopen,
Van nu af aan gaat uw klokke lopen,
Een klok die mogelijk zelfs gaat slaan,
al heeft hij jaren stil gestaan.
Al had de klok hier stilgestaan.
Wij wensen en willen hopen
Dat als wij straks weer binnen lopen,
Het met uw rust niet is gedaan,
Uw toren en de welvaarts klok,
Er nimmer stille zal staan.
Bron: Dit gedicht vond Marijke Griek, toen haar moeder Sietske Amsterdam-Bakker overleden was, bij het opruimen van het huis. Het gedicht was ondertekend door JANMAR.Tevens stond er in een ander handschrift onder dat het overgeschreven was van oude Ham, 90 Jaar. Ik op mijn beurt kreeg dit gedicht weer van Marijke Griek.
N.B. 1. Het badpaviljoen werd in 1912 gebouwd. Uit andere verhalen heb ik begrepen dat men toen verwachtte dat er door deze bouw een soort Scheveningen bij Hindeloopen zou ontstaan. Het kwam echter nooit tot grote bloei.
N.B. 2. Ik kreeg dit gedicht in 1996. Net werden er toen grote plannen ontwikkeld om de recreatie daar nieuw leven in te blazen. En net als toen waren er ook nu mensen die de rust van Hindeloopen zagen verdwijnen. Maar ook in 1996 waren er mensen die het positief zagen.
*****
De wereld verandert maar de geschiedenis, zij het in andere vorm, herhaalt zich.
Zo is het eeuwen lang gegaan, en zo zal het nog eeuwen lang doorgaan.
*****
Henk Smid
|
