Links op de foto de vlag en rechts het wapen van Hindeloopen. In de lichtkrant het eerste couplet van het volkslied van Hindeloopen. Hindeloopen ligt in het ZW van de provincie Fryslân aan het IJselmeer en is één van de Friese elfsteden. Het heeft een rijke cultuur historie, een eigen dialect en een bijzondere eigen klederdracht. Sinds 1225 was Hindeloopen een zelfstandige gemeente. Met de herindeling van 1 januari 1984 verloor Hindeloopen haar zelfstandigheid. Samen met Hemeleumer Oldefaert. Stavoren en Workum vormden ze de gemeente Nijefurd. Per 1 januari 2011 fuseerde Nijefurd met de gemeenten Bolsward, Sneek, Wûnseradiel en Wymbritseradeel tot de gemeente Sudwest Fryslan.
Hoe kom ik Hindeloopen
Per boot via het IJsselmeer. Met de trein via de lijn Leeuwarden-Stavoren. Voor een route over de weg klik op onderstaande link van ANWB routeplanner en de weg naar Hindeloopen wordt u gewezen.
Het weer in Hindeloopen Een dagje Hindeloopen? Maar u wilt weten hoe het weer is. De Friese weerman Piet Paulusma vertelt u welk weer te verwachten is.
Hierboven de vlag en het wapen van de gemeente Súdwest Fryslan. De gemeente Súdwest Fryslan is op 1 januari 2011 ontstaan uit een fusie van de gemeenten Bolsward, Nijefurd, Sneek, Wûnseradiel en Wymbritseradeel. Súdwest Fryslan is gelegen in Zuid West Friesland. De gemeente heeft cica 82.000 inwoners en een oppervlakte van 815,97 km2 , onderverdeeld in 433,09 km² land en 382,88 km² water. Hiermee is het qua totaal oppervlakte de grootste gemeente van Nederland. Als enkel naar de landoppervlakte gekeken wordt moet het de Noordoostpolder laten voorgaan. Voor meer over de gemeente Sudwest Fryslan verwijs ik graag naar onderstaande gemeentelijke website.
"Er bestaat geen enkele reden om niet gelukkig te zijn, maar we bedenken wel duizenden excuses. " Auteur: Bert Hendriks *** "Niets is linker dan voor rechter spelen." Auteur: Carla Pols *** De eerste dode in elke oorlog is het gezond verstand." Auteur:A. den Doolaard, schrijver. *** "Van een schouderklopje is nog nooit iemand geblesseerd geraakt." Auteur:Leo Beenhakker, voetbaltrainer. *** "Verschans u in tevredenheid, want dat is een onneembare vesting." Auteur:Epictetus *** "Dromen kan een mens alleen, maar leven kan hij slechts met anderen." Auteur onbekend *** Wees een zonnestraal, je medemensen hebben er behoefte aan." Tegeltekst *** "Ik mokte omdat ik geen schoenen had, totdat ik een man tegenkwam die geen voeten had." Chinees gezegde *** "Zo lang ik leef wil ik sterven van geluk." Auteur: Harrie Jekkers, Nederlands cabaretier en schrijver *** "Wat u weggeeft, verliest u niet." Auteur:Pater Henry de Greeve, Nederlands katholiek priester *** "Het is beter een kaars te ontsteken dan te klagen over de duisternis." Chinees gezegde *** "Wie slechts droomt over morgen, verspilt vandaag." Auteur:Billy Joel *** "De kleinste daad van vriendelijkheid is meer waard dan het grootste voornemen." Auteur: Onbekend *** "Het goede woord op het juiste moment is als een gouden appel op een zilveren schaal." Bijbeltekst *** "Van een schouderklopje is nog nooit iemand geblesseerd geraakt." Auteur:Leo Beenhakker *** Er is maar één religie. Dat is de liefde. Eigen spreuk *** "Dromen kan een mens alleen, maar leven kan hij slechts met anderen."Auteur onbekend *** "Laat Kerstmis gebeuren diep in je hart, opdat de liefde moge branden als een zon in de kerstnacht, sterk genoeg om heel het nieuwe jaar te verlichten." Auteur:Phil Bosmans *** De vloed tilt alle schepen op. Auteur: Wijlen president Kennedy *** We meten alles met onze maten. Maar wist u dat slechts 19% van de wereldbevolking blank is. Auteur onbekend *** De hoop sterft als laatste. Russisch gezegde *** Ga nooit hen zonder te groeten. Ga nooit heen zonder een zoen. Wie het noodlot zal ontmoeten, kan het morgen niet meer doen.
Ga nooit weg zonder te praten. Dat doet soms een hart zo pijn. Wat je s’morgens hebt verlaten, kan er s’avonds niet meer zijn. Auteur onbekend ***
Hylpen likje stea oen it Yselmor
mijn Welkom in Hindeloopen. Welkom bij mijn digitaal boek
mijn
Gedichten
Zie ook andere blogs in linker kolom
Ik wens u veel kijk- en leesplezier
Lied bij dia's
Lied voor dia's Jelle Smid
Kijk wat Jelle vond op zolder Fotos in een oude doos Is dat nog van voor het toerisme Van dat oude stukje Oost
Mensen, dat is een gelukkie We waren die beelden bijna kwijt We hebben weer een heel klein stukkie Van die goede oude tijd
Nu jaren later de surfers komen Kroegen en winkels vol toeristen stromen Waar eens de vissers hun netten haalden Ligt nu de pracht en praal van het duitse geld
Waar op het blauwe hok en in de leugenbank Verhalen de ronde doen van toen en nu Maar omdat we 't allemaal niet goed meer weten Daarom laat Jelle ons nu de beelden zien.
Refrein: Eens ging de zee hier tekeer Maar die tijd, komt nooit weer Zuiderzee heet nou Ijsselmeer.
Ik wil niet naar Workum En ook niet naar Sneek Ik wil niet de stad uit Nog niet voor een week Maar loop je de stad door Dan zie je een hond Die zit daar te schijten Je staat in de stront
Ik wil naar de bakker En stap op de stoep Ik kom om een tarwe t wordt een broodje poep Of ga ik te trainen En kom op de mat dan zie ik ze liggen dan ga 'k accuut plat
Je gaat voor de scholen En haalt oud papier Een doosje oppakken Dat gaat met plezier 'T zal je gebeuren Je bukt naar de grond Je hand om een doosje En grijpt in de stront
Pé schoffelt plantsoenen En maait ook het gras Hij loopt wat te praten En is in zijn sas Maar als je gaat maaien Hou dan goed je mond want voor je het weet Zit je bek vol met stront
Refrein:
Want Hielpen is poep op de stoep En stront in de straat Je bent op je hoede Vooral s avonds laat Stront aan je schoenen Je glijdt er in uit En valt op je snuit.
Een feestavond in de Foeke met veel rijm en gedichten.
Oenkondiging:
Boeren, burgers en fansem ek de bûtenlied, hear tô en sén het "Om 'e Toer" jim bêd. Oh,oh, het môôsten wy wur oen jim loeke Om jim hir te kriejen ien de Foeke. Hir barre fanniend woenderijke diengen, ja wier Wy brienge jim een oertjen fol fertier. Mar ek mei wéé moed en herrienering Omdat het wied en fan ûs geeng Wy mutte nô mar gau begonne Oars ken de iend ek jitte ûtronne.
Deklamoasje:
Dit geat oer een stee oan de epen see Mei een eigen haiven en skippen op 'e ré Die farden oer de hele wraald En elk hee wurk, joeng en aald De minsken henen 't go en wieden ryk Ien die mooie stee efter de seedyk Mar dat alles ies ferleden tyd 't ies nô de noadklokke die 't lied. Nei de handel koam ien de Sudersee de fiskersfloat D'r farden tentallen fiskers ût mei jerre boat Jé heden 't go 't koe naat better D'r wied genog ien 't saalte wetter Mar dé koam de ôfslûtdyk En gebeurt wie 't mei 't fiskers ryk Mar dat alles ies ferleden tyd 't ies no de noadklokke die' t lied. Jie heeen dé ek jitte B & W Een tênder en een gemeenteree Ien ut stêhûs ko men it jaword joan En fan een likjen oengifte dwoan Ek wied de droempel naat te haig Der kost so binnen ronne mei een vraig Mar dat alles ies ferleden tyd 't ies no de noadklokke die 't lied Foar die de see en efter die ut laand Mei ut efterlaand hee men gin baand Wied der één sâk, aald, of koast er naat foarût Den hoofde m'n naat Hielpen ût Alles geeng so ut skiende fansem Ja de meensken wieden meienem Mar dat alles ies ferleden tyd 't ies no de noadklokke die 't lied. De ferenigingen hewwe ryklek bloeit De meensken wieden mei jerre klubjen fergroeit Jeld en leden wieden d'r genog En jé toaten dit geat altyd so troch Mei sang, voetbal , volleybal en nêmje jem mar op En mei een optocht roan it eigen korps foarop Mar dat alles ies ferleden tyd 't Ies no de noadkiokke die 't lied. D.'r ies gelokkig ek jitte het oer So as de fereniging "Om 'e Toer" Dizze besteet no al wur santin jier Jout joeng en aald elk jier een soad fertier Wy hôpje dat de belangstelling blieuwe sol Den mekket "Om 'e Toer de fieuw en twientig jier wol fol Dit ies nô de kommende tyd Derom iest nô de feestklokke die 't lied. Wy wolle graaig jimme meiwurking haalde fandêr ûs beroop op dizze aalde Jô haald nô al wieken lang Us likje stee yn jer ban Ame ies her nô en leit op bod Hêt jô drôget wordt nô op de planken sot. 't Geat oer saiken len Hielpen gebart Die tyd komt naat wur, It libben geat hart.
Film:
Het drôget ame fremd fanniend Nô ûteen tyd, naat lang ferliend Der komme jer beelden foar de geest Fan dat fijne "dwoan een oar nei feest"
Playbackshow:
Ame drôget nô oer saiken Die hewwe mei de voetbalklub te maikjen It geat naat altyd even go Der wordt oer soengt dat heare jimme nô
De heilige cup:
Ame drôget,nô, hoe 't ies begont Jim sêne her wol hoe it firder ront
Zeerover en it hoertje:
Der wenje nô jitte minsken, en it heart miskien roar Die 't wierlik ôfstamme fan dit nûvere Os ame wekker wordt, ies de noad groat Jô tienkt, och heden no mut 'k jitte ek, nei de kaant fan de sloat Mar gelokkig het een genot D'r komt één mei de pispot bie 't bot.
Ode aan de po:
Even toat ik nô komt jo ut jerre kôoie Dat soed ûs iend roar ien de war gooie. Mar gelokkig jo slôpt nô wur lekker En kenjitte een keer drôgje foar de wekker.
Film:
Ame's dromen binne nô ût Wy komme nô to oan in plechtig beslût Foar de officiele saiken komt de beue ût dat oare plak Deroan hewwe wy fanniend lak Wy lete ûs naat meer troch de briebekken de les lèse Fanôf nô wolle wy wur sem boas wèse Wy hewwe sem een tènder en een beue ût seeke Die 't fan nô ôf foar us de priesen ût kin reeke Disse beue het it hir nô foar it sizzen En ijimme hewwe jim dêr mar by del telizzen.
Geschreven door: Arnold Eekma ,Wilt Kelderhuis en Jan Bosje. Reden: Een feestavond in de Foeke. Georganiseerd door Om e Toer
Prinsesse van nes laand! Dae 't wij et earst vornoamen, Dot 't jij hir, mei jijn Veer En Mem, jin Freéslaand koamen, Dae weéren wij so blie, Et heart spraaing iin ues op; Vaajk zeéwen ijen enkerm: Miin bliidschip iis un top.
't Is weér, jij viinde hir Uetwendig gin vortooning; Mar, - waes der iin gerust, Wol hearten voar de Koning En voar de Koningiin, En spruet van 't Russe bloo, Wor trog dot dizze stee Van aalds zo vuele koo.
Want voar twa hoendert jeér Dae koast men van Hiinlippen Soms heéle vloaten zaen Van de aldergraatste schippen. Jin voeren jeér op jeér Nej Narf of Riga to; Dae bloeide dizze stee, 't Geéng ieder burger goo.
Et hoegget mii jitte ek, Ho dot ues memme ate Soms un de hearne zeét En oer et zijlen praatte; Den weér er zoo vol veér! Vaaik heerde iik net ziin moend: Zo lang as 'k varde op Narf, Weér 'k altijd fiks gezoend."
No, edele Prinses! Jij koöen 't naat vorwaatsje, Dot 'k iin ues eéne taal Zo roend tjen jii zood praatsje. Mar nim et zo voar goo, Iik heb 't naat better leerd, Doch naanse wordt jii vest, As hir, meer acht en eerd.
Uut het gesprek van Tem en Fod Uut": Taalproeven van Hindeloopen
Vreénden, vreéndinnen Al wa 't hir waeze mei, Aalden of joengen, Dot nimt naat wei ; Ealk mut zijn best hir dwaan Om go de mars to slaan: Refrien
Want op en bruiloft Passet de noglikheid en iik wol leeuwe Dot ealk dit dweit. Zot alle zorg oon kaant, Zoenge wij haand oon haand: Refrien
Mar zoengen allonig Kenn wii naat mei volstaan, Doensje en spriinge Mutte we ek dwaan', En den iis'tek wol zaaik Dot ealk ris nimt en paaik: Refrien
Kom nim et gles ek no En bring et oon de moend; Leét ues no alle Driinke iin et roend; Zegen voart joenge paar! Winskje wij allegaar: Refrien
Ek wouwe hoapje, Dot et jem barre mei n Moone of neeuwgen Nei disse dei, Dot jo him den mei joan Een frisschen joengen zoan, Refrien
Kome er der nei den Jitte en stik zeks zaan, Den het et joeng ief Wol het to dwean Den iis't: haald dii'ris stol, Doe mekkest mii hest dol: Refrien
't Mut jitte weske Pisdooken,scheen en goe 't Bon iinne wale Gealt as en to 't Stof leit jitte oer de vleér, 't Bod iis jitte ek oer steér: Refrien
En komme de ealsten Moarns uet de schoele wei, Jin bringe ek wor Weinig goed mei: Want jea roope allegaer: Mem iis et jitten klaar: Refrien
Den zeit et joenge wief: Heéb iik dot zo iinziend, Iik heéb nooit boaske En vriister bleénd. Mar nee, wor praatje iik van, No heb iik ek en man : Refrien
No, goode vreénden ! Scheidwe meo zoengen uet, En winskje'we ues allen No to bitsluet: Voart en plasierge naat. Nim dizz'tied to baat! Refrien
Wol, joengeleéd ! et boaskijen iis, Zo as men hir wol zogt Iin 't earts altijd en graat vormaaik Omriingd van alle nogt. Refrein.
Mar 'd oendervimding leert ues vaaik, As dot de leefde iis bliind, En as men earst het trouwe iis, Gebrek oon enkerm viindt. Refrein.
As dot mei jim t geval 'ris waard, (Dot God vorhoede mei) Dot 'd eéne d'oore den vorjouwt: dit reéd 'k jimme allebei. Refrein.
En as men den ek zeegne word Mei borntjes laef en vroed Den het men oon dizz',kaant van t grof Al 't beste eardsche goed. Refrein.
Den word et boaskjen, joengeleéd ! En himmel op de wraald ; Den krigget men ek nooit biirouw, Al word men nog zo aald. Refrein.
Dit winskje iik den jimue to, (En 'k tink wol allegaar) Dot men van jimme eés sizze zol: Zii der 'n gelokkig paar! Refrein. Refrein:
Want ealders,zusters,broer en vreénd Ealk deelt mei iin de vreugd As wor en paar voreenge word Iin eere en iin deugd As wor en paar vooreenge word Iin eere en iin deugd.
Niejeérwinsk oon 't volk van ues veerelaand en bizoender oon de burgerie van Hiilpen. 1850.
Liik as en schad iis wor en jeér iin de ieuwigheid vorvliind. Het binne er naat en minsken stoond! En hir bleeuw men bijnei verschoond: Hebb' we ues der nei gedriind?
De cholera van kwaden aard, Weér omtrent algemeén; Men heerde hest van dei to dei, Ja, dii en dii iis ek al wei: Van ues noam er mar eén.
Der geppe soms eén om zijn veer, En hjr eé om zijn mem; En pas weér dizze ellende oer, Den steérf en zuster wor of broer, Hij de oore deis soms zem.
't Iis weér, mii trefte ek en slag(*); Mar 'k zwiege nedrig stol, En toat, al ken 'k et naat trog zaen, De schrift dii zeit doch, zo 't iik maen: Dot God dweit, dot iis wol.
Het sneuwle er buetendien en volk Iin 't zuejen, aast en noord; De blodden (**) weéren vol biischeid Van wraaik en van oproerigheid, Van oarlog en van moord.
En iin ues laand weér rest en vree, Al waard ues 't moe soms vol; Iin hoap , dat 't better worde zoed, Bleeuw ealk van ues biidaard en vroed, En zwiege derom stol.
As ealk hir ek regeerje wol, (Het de oenderviinding leerd) Dot koastet vuele minske bloo; En zelden wordt et der trog goo, Mar vaaik geheél vorkeerd.
Dot ealk den no iin 't nieje jeér Mar dankbaarheid biitoont: Den word' we vaaik van God, de Heer, Iin dizze jeérkriing meer en meer Van rampen wor verschoond.
Schiink Jii ues der to kracht, 0 Heer! En maekje ues heart biireid; Biideél ues mei Jiin Heilge Geest; Jouw, God! dot nimmen van ues vreest Voar daa of ieuwighied.
* Et verlaes van en 34 jeérige zoon,dii trouwe weér. ** De Niesbloden of Kranten. Uut Taalproeven van Hindeloopen
Oen de joengeleed worvan dot de joengeman al jieren uot ziilen west heéb
Wenneer en schipper 't laand vorlot En vutgeét van de ree, Mei voar de wiind en voar de stroom, Iis hii zo wol to vree. Den ziilt er zo et zeegat uet, Mei 't bramzeel haaig iin top; Hit peelt et laant!, en jouwt de koerts De man to roer straks op. Geet dit zo voart en moone twa, Den reknet hii al uet, Wenneer 't er waeze ken to plaats, Mei zok en riiken buet. Mar het wol no et oengelok: De wiind krimpt op mei riin; De schoaten mutte al oon et gat En 't bramzeel dot mut iin. De morszeels mutte gaauw ek vest; No nimt de zaaik en keer; Want kwalik iis de deiwacht uet, Of 't iis al heél stormweer. No drieuwt er der mei schip en good; Et weer wordt schriklik fel; Soms rieze ze eénge vutten haaig, En ploffe den wor del. Jea roope jerre Schepper oon En dwaan en noodgebed; En kort dernet bitdaarge 't weer, En weéren jea wor red. Het weér dii voeooring graat. East toaten s'to vorgaan: Derom iisno jerre earste work En dankgebed to dwaan. Zo geet et mei 't boaskjen vaaik; Want, iis joeng en bliind Den zot men graaig et zeel iin top, Meil n moaije voar de wiind. En kriigget men de slagboog tjen, Meij storm, en 't zeel mut wei, Den strijkt men naat, of al to let, Dot zogt men den dernei. Derom reed 'k alle joengeleéd: Iintieds de riffen iin! Den ken men best en bui uetstaan Van storm, mei wiind en riin. En kriigget men de slagboog mei, Zot den meer zeelen bii; Mei moai weer en en gooden wiind, Den steet et ealk wol vrii Die 't altiid ziin schip biisteért Briingt vest et goo trog zee, En kriigget nej volbroaten reis Ek wol en veilge ree.
Uut Taalproeven van Hindeloopen
Onderstaan de Nederlandse vertaling
Hoe de jonge zeilers
O winter, 0 winter. Ik wou dat u maar kwam En dat die regen en die wind wat afnamen Want alles is nu zo bedrukt en zo treurig En komt u, dan is het tenminste weer vrolijk. Want als u ons met mooi ijs vermaakt Waardoor wij dan aan het schaatsen geraken Dan is er tenminste overal wat te doen Hier zie je iemand komen en daar weer iemand gaan. Dan gaan we eens met een jongedame ergens heen En komen hier dan jongelui soms ver hier vandaan Men rijdt en men jaagt elkaar overal voorbij Ja, dan is iedereen erg vergenoegd en blij. Men gaat dan naar koudum om een bakje (koffie) te halen Want degene die eerst komt is vrij van betalen En als het ijs dan sterk is, gaan we bij de Indijk kijken Daar zien we s middags de meisjes dan priksieden. 't Gaat rechtuit naar Koudum, dat valt licht te denken De gastheer die bedient ons daar op onze wenken Want in de winter kan een zeiler het zich wel veroorloven Dan kan hij wel wat "zesdehalven" verteren. En zijn de meisjes dan soms wat verkleumd "Geef ruimte bij de haardstee, de Hindeloopers komen" Zo roept dan de man vaak, met kracht en gevoel En steekt gauw een vuur aan, zo groot als een stoel. "Ben ik anders zuinig met turf, nu kan dat er wel af Want Hindeloopen geeft mij mijn halve bestaan" En komen we '5 avonds dan van Koudum weer thuis Dan krijgen we ieder een drukker en gaan naar huis. Maar komt het vooijaar, dan gaat het los Dan lopen we over 't Oost, verlangend om te gaan En om ons dan ook naar de tijd te schikken Gaat de ene aan het stoeien en de ander aan het knikkeren. En hoe of dit zo komt, dat wil ik ook niet verzwijgen De broekzakken zijn bijna leeg Daarom als de kaag vaart, dan zijn we uit de nood En met een hoeraaije gaat ieder weer aan boord. En wil iemand zelf niet gaan schaatsenrijden Dan gaat hij maar eens op de lndijksbrug staan Daar ziet hij van alles voorbij komen Van groten en kleinen, rijk, arm en gemiddeld. Hier ziet hij er twee verschrikkelijk vandoor gaan En daar komt iemand aan, die is trots op zijn zwaaien Hier vliegen ze elkaar voorbij als twee kogels En daar dwarrelen ze door elkaar als vogels. Hier ligt er iemand, daar zit er iemand, daar staat weer iemand op En ginder daar valt weer iemand hals over de kop Hier is dan een drukte, als ik weet niet hoe En dan gaat men weer naar de Zijlroede toe. Daar zitten ze aan de kant melk te koken Ze proberen het geld van de kinderen af te troggelen Maar daar redden ze zich maar mee, ieder mag zeggen wat hij wil Mooi ijs dat geeft plezier, dat houd ik altijd vol.
Komt, aalden en joengen, waes noglik en blie Hir op dizze bruiloft, en zoeng ris mei mii, Tot eer van C. B. A. En 't joengwief F. G. H. En ealders en zusters en broers. Ealk waes no vorblied hir un dizze tied, 't Ijs hir no gin zaaik om to treuren; Mar ealk zoeng mei mii, no lustig en blie: Et zoengen dot steet ties no vrii.
Mar zoengen iis 't lang naat allonnig mei goo, Want doensje en spriinge, dot mutte we ek no, En paaikjen en driinken, en vreéndlik to kliinken Komt hir ek wol tiigge to pas. Ealk jouwt uet vormaaik zijn leeuwste en paaik: Dot smekket as prommen en bolle; En zoeng den as wij, ek lustig en blie: Et zoengen dot steet ues no vrii.
Wii winskje bij dizzen de joengeleéd no Mei gaauwens en zoon of en doatertjen to; Dot jerre bom groeije, as haembollen bloeije Tot bliidschip van ues allegaar. Den wordes van zem al meer oen enkerm Trog borntjes en liefde vorboenden, En zoenge as wii ek lustig en blie Et zongen steet jem den ek vrii.
Uut Taalproeven van Hindeloopen" Wieze: Marchand de la parapluie
In Hindeloopen werden in de geschiedenis een aantal keren ijsfeesten georganiseer op de voormalige Zuiderzee. Men kan rustig aannemen dat het er in een dergelijk jaar sprake was van een behoorlijk strenge winter. Schijnbaar is de winter van 1838, gezien onderstaand gedicht, zo'n winter geweest.
En zaaiing op et iesvormaaik to Hiinlippen iin de harde winter van et jeér 1838 van de 10deto de 15 de febrewaris
Kom, burgers, boeren, Jufvrouw, heer! Iik zol no zoenge voor dis keer, Ho dot et iin dit Jeér Hir op zee dae morke weér.
Op de earste det, en man of zaan! t Jin waaigen 't om op zee to gaan, En zeéken der en baan, Wor 't men koast to rieden gaan.
Jea kliewen op do burgen ies, Zo dat et weér en minske gries; Hest trittig vutten haaig! Ealk waard dae alliike greaig.
Om dot ek te biikiikjen, Geéng men der henne piikjen, En kladdre der ek op To de allerhaaigste top.
De twadde dei dae weér 't al raar, Want nimmen zoeg dae meer gevaar; En elk geén nei de zee, Om te rieden op de ree.
De trodde dei waan 't jitte al oen; Der weer en heerschip van fotsoen, Dii lotte en tente slaan Om de ziide van de baan,
Vorzeéke der, dii t naat weér bang, Vorscheidne leéd van de eerste rang; Om de oore deis op zee, Der to driinken en kop thee
De vearde dei dae weér 't zo vol Van minsken,slieden,uet de tol! Men reed dae om en priis 0p de scheije van et iis.
Ik zoeg men dae al rieden Mei moaije hingste-slieden, En vrounleéd on de kaant, Krekt al weér et binnen 't laand.
Veuwer en 't zegtig Friezen, Om vlugheid to bewiizen, Jin komen op et iis, Om to tiingjen nei de pries.
Dii deis waard 't naet biislisse; Dot heéb men al hest gisse; Men koast et naat oafdwaan, Want der blieuwen zegtin staan.
Dae kom et zo vol minsken, Dot wii er naat meer winsken: Acht toezend,waard er zeid, Zoeg men der roendom vorspreid.
Hir weér jitte ek zo vuele bii: Doek, hoed en pet, galanterii; Ealk schreeuwde het er koast, Oft men gin gedachtnis moast.
Der stoegen trouttin tenten, Jin jerre waar uetventten; Ealk roapte; op zee,op zee! Dot men 't heerde iin de stee.
De zegste dei weér ealk wur blie, Dae reéd men mei de burgerie, Omdot men wette moast, Wa t van jem et hardst koast.
't Weér moai te zaen, de leste twa; Jin mekken 't de iene de oore kwa: Tjeerd Roosjen voar dii keer Dii bijhelle dae de eer.
En Andries Draaier,vlug to beén, Dii kreég de premii, nommer eén, En de oore, nomer twa, Geéng oen Eeuwe Frankena.
't weér raar, ho t un jin deggen De vremd' hir henne jeggen; En, dii 't en laeflik koast, Altijd nei de burgen moast.
Het hir op zee dae kaaipe iis, Dot worde wii vest nooit nit vies; Want, nei 't iik gisje ken, Ront et iin de toezenen.
No leét 'k et hir bij blieuwe; 'k Ken alles naat bliischrieuwe; Ek word iik al hest bang, Dot miin zaaing oors word to lang.
(Wieze: Blaauwbloempje, die in het koren staat) Uut Taalproeven van Hindeloopen"
Iik weer langlesten op en beurs Vol kooleéd burgers, boeren ; Der weér en hevelsen ramoer ! Iik kijke stol et volk'ris oer Der ronne ek wol to loeren. Of 't hir soms ek akkaasje iis, Dot se immen piere kenne; Want der iis't zokke om te dwaan Et mei den vroom of oenvroom gaan, Dot mut den zo mar kenne Iik toat,het dweit en minske al, Om oon et jild to kommen! En as men't erris wol iinzogt, Ho gaauw dot hir ues tiid vervlogt, 't Geet krekt as mei de blommen, Jint moams iin 't laand to proenkjen staan Liik as en boenten wrinnde En, op eén en de zoldigg'dei Ken men vaaik ear de zonne iis wei, Jer plaats nit eés wor viinde Derom waarschouwje iik ealk as vreénd Om der vaaik om to tinken. Het healpt et ues hir iin de wraald, Men iis den joang of men iis aald, Iin rijkdom uet to blunken Eéns komt er ziiker doch en tied, Dot we alles misse mutte. Den steet de Koning wor geliik Al weér er hir ek nog zo riik, Mei de alder earearmste butte. Dwaan derom vuele goo, En mie altjid et kwaa Acht nooit et wraaldsche good Bopp' riikdom nei de daa.
Dat jongelieden, die verkeering met elkander hebben, met andere zoodanige paren een gezelschap vormen, om nu en dan een vrolijken avond of nacht door te brengen, in een daartoe afgehuurd of eigen lokaal, -- dit gebruik, dit uitgaan om te vrijen, is nog niet afgeschaft. Dat jongelingen zich naar het huis begeven, waarin zich een gezelschap meisjes bevindt, om daar met haar tot laat in den nacht vrolijk te zijn,-- daarvan heeft ROOSJEN eene even eenvoudige als natuurlijke schildering gegeven in het hierachter voorkomende vers: Hûnlipper Houmanhou of Vastenavond, met de eigenaardige woorden der volkstaal.
Om eerst toegang tot een meisje te bekomen, was het gebruikelijk, dat de jonginan eene bejaarde weduwe uitnoodigde, de baan voor hem bij het meisje en hare ouders klaar te maken. Werd hem het verlangde bezoek toegezegd, dan vond hij de vrijster op een bepaalden avond in het achtergebouw of Lytshuus hem wachten. Ten einde haar vrij te houden, gaf hij haar geld om een en ander te halen, veelal bij of door de weduwe, die daar al voor gezorgd en hiervan mede haar voordeel had. Kwam hij spoedig eens weder, dan was dit een goed teeken; maar liet hij lang op zich wachten, dan vermminderde de hoop. Zoodra dit kortgaerdjen echter door andere vrijers ontdekt werd, vonden deze er genoegen in om het paar te storen, waarom men altijd bedacht was het licht zóó te plaatsen, dat men het buiten niet kon zien, Het verzoek van den struner om toegelaten te worden, of om enkel zijn pijp aan te steken, kon soms niet worden geweigerd, dewijl eene weigering ligt aanleiding gaf tot allerlij baldadigheid en kattekwaad, gelijk op meer plaatsen in Friesland waar dit struunjeijen bekend is.
Uit: Merkwaardigheden van Hindeloopen
HOUMANHOU.
Der weéren veuwer jonge vanen Op Houmanhou oen 't bortedwaan; De ieéns zoeden 's bollebefjes bakke, En weéren oen 't busleek blislaan; Dae waard er kloppe oen de doar: Der weéren veuwer viinten voar.
Jin vriggen: ,,mei we erris opstekke? ,,Toe Jildo, Rimme, Vod en Trien ,,Ho ken jim nou zo noatig weaze, ,,Leét ues er doch mar ewen iin", De doar koam op, iin schun wol traaig, Mar ealk vaan zoeg 't alliike graaig.
De viinten geengen bii jem zitten, De eene hir en de oare der; Jea heében 't al voaroaf bliischerre, Dot ealk van jem dii kree'g zijn ker; De vanen weéren ek to vree, Zo zeét ealk op ziin rogte stee.
De buetebor die waard iinschonken, En der en goe stik soeker to, Van gaan, der waard naat meer van praatte, Et liike jem der virs to goe. De vriesters wisten jem gin ree', Dot ealk zo'n kanten vriejer hee.
De goeffe koam ek op de lappen, Ealk weér zo noglik en blie; De viinten toaten,bii zok zoengen, Der heerde ek wol het vogte bii. Ealk joeg zim jild den oen ziin vaan, Om der mei om en zoep to gaan.
Jea blieuwn naat lang, dot ijs to tiinken, Want 't liike jem der al to wol, De buetebor moast van de tafle, Jea schaainken dae de glezzen vol; No draainken ze op en goe vermaaik, En ealk dii ijoeg zijn vaan en paaik.
,,Et kortegeardijen",zeé dae de eéne, ,,Iis zijker doch en bulte nogt; ,,Et iis mar spiitig dot de tied den, ,,Iin 't aaig van ues ,zo gaauw vervlogt, ,,Want, eer dot alles rogt biigont, ,,Íis mest de naait al haal vorrond".
Zo geéng de tied al vaerdig henne, Mei goefjen, zoengen as en to; Et paaikjen waard ek naat vorjetten, Ealk deé zijn best zo goe 't er koe, Jea rekken danig oen de gang, Trog dot et gles zo geéng iin zwang.
Van 't bakken, der koast naat van komme, Der geéng to vuele tiid mei wei. ,,Stol",zee de een, ,,kiik er bij de smoeger, ,,En nim et gaas der ris voar wei, ,,Den zouwe het wol better zaen; ,,Ealk tunkt doch wol het dot iik maen?"
De deggeree' bligoast to schijnen, En Vod, jo praatte van to gaan, ,,Wol", zeéën de oore, ,,dot ken zo nit, ,,Om boerren mutte we ommers, vaan!" ,,No ja"zeé Vod, ,, dot wet iik wol, ,,Maen jimme dot 'k naat mei dwaan zol?
Dae rekken ze allgaar om boerren, Zo lang, as 't tied waard van nei hues; Ealk geéng dae mei zun vriester henne, En broat jer bii jerre ealders tues, No op de droempel jitte en paaik, En oafdeénd weér die heéle zaaik.
Mar 't eene paar koe 't naat vorjette; Jin weérne enkerm zo wol biivond, Liik as et mei et kortegeardjen Wol vaaik, ja vuele tieden,ront: Ho mennig paar komt der uet voart, Der de eéne ears nooit om de oore toat.
Jin kortegearden alle wiiken Zo vaaik,as 't jier mar waatsje koast; Mar 0! de tiid bugoast to naaikijen, Dot hii wol hest nei 't schip to moast: Want,as se schipper him mar schrieuw, Weér 't vest,dot hii naat lang meer blieuw.
Et doere ek kort:want de oore wiike Dae koam de breéf al mei de kaaig. Om dot no tjen ziin vaan to sizzen, Weér hii un 't earst wol heél het traaig; 't Weer voar him ek en tiige toer, 't Koam jer altii oerschesmis oer.
Hii zeé:,,miin vaan! no mut w' hest scheide; ,,Want,miin! de schipper het mii schreénd, ,,Dat iik eanuete oer mut komme, ,,En 'k haald him ek zo graaig to vreénd; ,,'tIis voar mii ek en besten heér, Waes derom naat to vuele oersteér."
,,O nee,miin viit! iik mut mii voegije; ,,Et zulen briingt et ommers mei? ,,Mar het zol 't mii earst noatig waéze, ,,Want doe geest hir zo vier ewei; ,,O ja,as uk er rogt om tiink, ,,Iis 't krekt of 'k trog de groende ziink."
,,O vaan! doe geest mar vaaik uet neékjen, ,,Bii ate,ame,neef of nicht; ,,Dot zol de tied wol het vorkerte, ,,Wa wet,ho dot et dii vorligt; ,,En kom iik van de heérst wur tues, ,,Het zol dot waeze en nogt voar ues!",,
Kom,derom mut we no naat treure; ,,Haald altiid mar goo moe,miin vaan! ,,En oermoarn teénde zouwe vuije, ,,Want oer-oeremoarn den mut uk gaan. ,,Van 't voarjee'r iis et den voar 't lest; ,,Mar,miin! de knoap leit ommers vest,
Dii naats dae weéren snaat heel vleurig Trog dot et heart jem zeét zo haaig: Want,als se van et scheiden praatten En oer et vutgaan van de kaaig, Den zeéten ze allebei daastol, Want den waard jem et moe zo vol.
Mar, eindlik,'t koast mem naat meer helpe: De tijd weér der,dot hii moast gaan; De tollers heeben 't goed al helle; Jo geéng stol bii "de Foeke" staan: Der weeuwdze jit ris mei de dook, En,o! de kaaig geéng om de hook.
En zommersen uetstep nei et vild op un moarn biitiid van in veer mei ziin zoon.
Lest geén 'k op en moamtiid mei eén van mijn zonen, Mei aaigmork, om him iin et vild oon te toonen, Ho 't zommers der alles weér noglik en blie. Wij stepten vrii haastig en laand menning henne; Zo koamen we al gaauw en eénd steewaarts van denne; Der geéng iik dae zitten, mijn zoon zee't bij mie.
****
'k Zeé: ,, joenge! no mutte wij roendom ues henne ,,Hir alles biikiikje, zo goe as we kenne; ,,Den valt ues voarzijker dizz' moamtiid wol ligt. De dauwe loai jitte op de gersen bij droppen, Dat blaaink iin ues aaigen as zelwere knoppen: Dit joeg voar et earst al en heerlik gezigt.
****
Et doere naat lang, dot iis ligt wol to tiinken' De zonne biigoast mei zijn stralen to biiinken; 't Roan ek al nei vieuwen, to minsten zo 'k maen. Wii kiiken roendom ues, en zoegen de blommen, Zo 't liike, ek uet jerre naaitsleép opkommen: Dot alles weér voar ues ek moai om to zaen.
****
De visken iin 't wetter jin spiillen en spraaingen, De voeglen jin pieppen, jea fluitten, jea zaaingen Mei moaje geluetten, doch ek wol ris tjoe; De lammen jin doensen en weéren zo olik, De hingsten en koebeesten weidden ek vrolik: Ealk prieze zijn Schepper, zo goe as er koe.
****
'k Zee: ,,joenge het binne dot treffende wiinken. ,,Zo heerden wii ek alle moarnen to tiinken: ,,Want graat bin we ziikerlik bop jem iin rang; ,,Wii kenne ommers Genesins eén duedijk laeze, ,,Dot ealk van jem ues oenderdanig mut waeze; ,,Dii 't naat wol mei goedens, dii mut doch trog dwang.
****
,,Dot vlogt iin de loft en dot kroept iin de zaanden, ,,Dot healt iin de vaart en dot ront in de laanden, ,,'t Steet allegaar oender de minsliike magt; ,,Dot zwemt iin de zee en dot geet op de wallen, ,,De heerschappii hebbe wij doch oer jenm allen, ,,Schoan ze ues vaaik oertreffe un graatheid en kracht."
****
,,Mar zoon! men het derom gin rogt om to tiinken: ,,Mut al et gedierte ues zo taenje op ues wiinken, ,,Het binne wii graat, der iis nimmen boppe ues! ,,Want as wii ues zem erris ernstig biikiikje ,,En ues mei de Mekker van 't al vorgeliikje, ,,0! den bin we litj en hir ek nit eés tues.
****
,,Want, wa iis iin staat om dot Wezen to schetsen? ,,Iik heb der zo vaaik al miin hersens mei bretsen, ,,En toat bii mii zem: het iis dii Schepper graat, ,,Dii 't al het we zaene iin seks deggen mekke ! ,,ik doer der nit eés hest mijn haad meer mei brekke, ,,Want 'k viid doch nooit worden, der goe to iin staat.
****
,,Mar zoon! wur voar zouwe zo haaig ek op klieuwe? ,,Wie keime ommers hir op et eardriik wol blieuwe, ,,Iin Jezus wok sizze, der iis 't iin to viinden: ,,Hij heersche oer it wetter, Hii heersche oer de wiinden, ,,Want, mei eén word sprekken weér'n ze allebei stol."
****
,,En derbij geneesde er jitte ek vuele minsken; ,,Ass' Him er om vriggen, en dot van Him winsken ,,Den haalp er de minske, het kwaal 't er ek heé; ,,Ja asse iin Him leeuwden en Him er om baaden, ,,Den roapt er soms wur iin et libben de daaden: ,,'t Geschiedde altijd aanstons, as Jezus 't mar zee'."
****
,,Hir oen iis et ommers no duedlijk to morken, ,, (Want wa deé hir ooit zokke wondere worken?) ,,Dot Hij weér Gods Zoon, - en Hii koam hir om ues, ,,m ues mar to redden, om ues to biivriejen; ,,Om ues woed er sterwe, om ues woed er lieje, ,,Om ues joeg er Him ek vriiwollig oen 't krues.
****
,,Het weér dat en liefde, dot Hij ues biitoonde! ,,Dii 't om ues to redden, him zem naat vorschoonde ,,Het leit er no ek en vorpligting op ues. ,,Wii mutte ek iin vreénschip mei ealk no vorkeere, ,,En naat vreéje, het dot ze tiinke of leere: ,,Wii heere hir boppe doch allegaar tues.
**** ,,No, zoon! et word zoetjes ek tied dot we gane. ,,As wii hir den no mar nei libje en dwane, ,,Den word dizze dei mooglik nuttig voar ues. ,,De zonne dii riest ek al haaig uet de kiimmen; ,,Lik schei derom no mar ris uet mei miin riimmen; ,,Kom, staan den mar op, en den gaan we nei hues."
De zommer wead vorbie, De heast die koom ien 't laand. Ealk dee zien best mei varren, De eene die broat koal. Of cocus,of takken, wurum oaren koamen mei zaand. In heel graat schip, mei turf, koam ut zee vorbie 't Zoal.
De winter koam,en voorré wead van alles, De Granen voor de Bakkers Jin koamen ek op 'e tied, De leste turf, diet no jitte vor de wal ies, Die blieuwt er oer, zoo praten ze al om stried.
Et wetter dot waad ies, Mar men ko toch naat riede, Want it snee, koam hir en der bie heele bulten del. Men hee no niks to As op 'e breagen glide, Of geengen den wor staan, Op 't Aest ien 't citadel.
Mar no koom it feest just oan, De bon hir ut de schoale, Jin rieden,om un pries In moai gezigt,'t krioele. 't wead aadig om te zean, Wa 't hadste dot ko dwaan. Die 't zem naat riede woat, Die blieuw tog even staan.
Mar ho kot wead de wolle, Ho kot it plezier. 't Begoan wor to teijen, En vut wead de tier. De Syl die koam epen, En 't ies geeng wor vut. Wie heejen 't leawer naat, Mar de commissaris ze 't mut.
De boaten jin vadden wor Binnen en buten. Dot joeg wor vortenst En 't dee ek vortuten. De arbeides geengen Mei fliet wor nei 't feald Der komt wor un winter Mei un heel strenge keald.
En de 't wie de vriedes en de sneuntemoans op koamen, De waed of ze alle lust jitte ontnoamen. De oastewiend die bleeste us mei kracht om 'e leden, Want workelik, der wead hest gin minsche tovreden.
Hest veertig man,zoog men mei krodden en schoppen. Want streeten en weegen, 't wead alles opstoppe. En huzen,en baimen,zoo wol bute, as ien 'e steê. 't Het alles een kleur kriege, 't koom van de snee.
En jimme! he jimme mei de winter jitte op. Of zis jimme, as iek, kom voarjier,kom op. Want alles ies no zoo bedrukt en zoo treurig. En komt et voarjier, den ies et ten easten wor fleurig.
En no goade vreanden Tienk jimme zo as lek Den geat schielik ealk Mei de schoppe nei de diek, Gin winter, gin snee, gin Ies meer mar zommer, En dot ealk de gaauw Oan de doebeltjes mei komme.
Toelichting op onderstaand gedicht "Strûners by naet".
Dat jongelieden, die verkeering met elkander hebben, met andere zoodanige paren een gezelschap vormen, om nu en dan een vrolijken avond of nacht door te brengen, in een daartoe afgehuurd of eigen lokaal, -- dit gebruik, dit uitgaan om te vrijen, is nog niet afgeschaft. Dat jongelingen zich naar het huis begeven, waarin zich een gezelschap meisjes bevindt, om daar met haar tot laat in den nacht vrolijk te zijn,-- daarvan heeft ROOSJEN eene even eenvoudige als natuurlijke schildering gegeven in het hierachter voorkomende vers: Hûnlipper Houmanhou of Vastenavond, met de eigenaardige woorden der volkstaal.
Om eerst toegang tot een meisje te bekomen, was het gebruikelijk, dat de jonginan eene bejaarde weduwe uitnoodigde, de baan voor hem bij het meisje en hare ouders klaar te maken. Werd hem het verlangde bezoek toegezegd, dan vond hij de vrijster op een bepaalden avond in het achtergebouw of Lytshuus hem wachten. Ten einde haar vrij te houden, gaf hij haar geld om een en ander te halen, veelal bij of door de weduwe, die daar al voor gezorgd en hiervan mede haar voordeel had. Kwam hij spoedig eens weder, dan was dit een goed teeken; maar liet hij lang op zich wachten, dan vermminderde de hoop. Zoodra dit kortgaerdjen echter door andere vrijers ontdekt werd, vonden deze er genoegen in om het paar te storen, waarom men altijd bedacht was het licht zóó te plaatsen, dat men het buiten niet kon zien, Het verzoek van den struner om toegelaten te worden, of om enkel zijn pijp aan te steken, kon soms niet worden geweigerd, dewijl eene weigering ligt aanleiding gaf tot allerlij baldadigheid en kattekwaad, gelijk op meer plaatsen in Friesland waar dit struunjeijen bekend is.
Uit: Merkwaardigheden van Hindeloopen
De strûners by naet
Kóm jûnges, wy solle faniend Es ferm oen it strúnen. Yk wet in heel geselskip Faniend yn t op e Toenen Kóm, eet ús earst es nei De Krim, En der in slókjen drynke. Of wol'me löuwer nei De Swan En der es mei'nerm klynke. Tynkt jimme dot naat goo, Den kriie wy mear moo. En beste klaere jeneaver, En yk traktearje as 't wêze mut. Kóm staen nó naat te sangerjen Kóm jûnges, kóm nó furt. En jé kómen op it strúnersplak, It wied alles tiaster búten. Jê keken almar óm en óm En Jê kloppen oen 'e rûten. Geart see: 'Der binne têen! Jan see: 'Leet my ris sên'. 'Waraitsjes!' rôpte Stóffel, "k Hear jerm rabbeljen ûnder elkerm': 'Wy wolle gin strúners hewwe, Wy bliuwe mei ús sem. Mar jitte degen jê jer' best Om yn 'e hûs te kómmen. Mar al jerre smeaken jooch jerm naat; Jê kôsten búten brómme. Jê waarden tyge kwaa, Jê skreauden jerm hael daa. Jê skódden oen 'e feensters En je klóppen tyge oen 'e dór.
Mar alles kôst naat hêalpe, Der seten skettels fór.
Ik ben Henk Smid en woon in Hindeloopen. Ben gepensioneerd. Mijn hobby is het verzamelen van verhalen, gedichten en allerhande beeldmatriaal van Hindeloopen. Ook maak ik af en toe zelf een verhaal en/of gedichten. Graag laat ik u via deze webblog mee genieten van mijn verhalen.
Naast mijn foto mijn logo. Op het logo de beide broers Lyme- en Jelle Liemes, beiden van beroep smid. Zij namenals eersten de naam"Smid" aan. In het logo smeden de broers Lyme en Jellede naam "Smid".
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Dropbox Indien u grotere bestanden (b.v. een leuk verhaal) van uw vaste schijf wilt sturen gebruik dan deze dropbox.
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Eerst een raap, dan een schaap, dan een koe. Zo gaat onze Jantje naar de galg toe. *** De waarheid en niets anders dan de waarheid. Helaas, soms is het beter deze niet uit te spreken. *** De grote bult is voor de landheer. De restanten zijn voor mij. Dat is mijn winst. *** De vloed tilt alle schepen op. (Wijlen president Kennedy) *** We meten alles met onze maten. Maar wist u dat slechts 19% van de wereldbevolking blank is. *** De laatste drop is de boterknop. *** Gelijk hebben is één ding, maar gelijk krijgen is iets anders. *** Discussiëren over geloof en politiek geeft koude harten en heette hoofden. *** Arbeid adelt maar adel arbeid niet. *** Geld maakt niet gelukkig. Maar het wel hebben van geld hoeft ook niet ongelukkig te maken. *** Wie meer rechten neemt dan hem toekomt gebruikt het recht van een ander. *** Wie zijn gat uit leent moet zelf door de ribben …… *** Veel beloven maar weinig geven doet velen in vreugde leven. *** Water is net als geld. Het is oneerlijk verdeeld. *** Als het tegenzit krijgt een koe geen kalf. Als het meezit kan de stier wel kalf krijgen. *** De hoop sterft als laatste. *** Iets proberen wat mislukt is beter dan niet geprobeerd en je hele leven lang roepen, had ik het maar geprobeerd. *** Ik heb het nog nooit geweten wat goed was, want toen ik jong was wisten de ouden het. En nu ik oud ben weten de jongen het. *** Ook een afgesneden tak bot weer uit. *** Een geslonken maan wast weer tot vol. *** Loon naar werken? *** De enige manier om niet te werken is een ander voor je laten werken. *** Werken kost helaas veel vrije tijd. *** Het geloven begint, waar het weten ophoudt. *** Een wetenschap is zeker. Een geloof is wat iemand denkt zeker te weten. *** .Als de schuur vol hooi is, de kelder gevuld met aardappels en weckflessen. Het kolenhok gevuld met kolen en brandhoutverzuchtte de boer "Laat nu de winter maar komen. Ik ben er klaar voor". *** Arm of rijk, een ieder kan er heel en schoon bij lopen. *** Geen mens is onmisbaar. Maar de één wordt wel meer gemist dan de ander. *** Trouwen is houen. *** Oud worden is mooi, maar oud zijn valt niet altijd mee. *** Als je jong bent wil je elkaar niet missen. Als je oud bent kun je elkaar niet missen. *** Verliefd worden komt je over. Liefde moet groeien. Maar haat wordt gekweekt. *** Iedere baby is zonder zonde geboren. *** Brood doet wonen. *** Zolang twee kinderen vechten om een snoepje. Zolang zal er oorlog zijn. *** Kan niet ligt op het kerkhof. Wil niet ligt er naast. *** Een kromme ….. piest ook. *** Veel jonge meisjes vinden paardrijden mooi. Maar als ze zelf bereden worden vinden ze het vaak onnozel geklooi. *** Aan het erf kun je zien hoe het in huis is. *** De weg van de minste weerstand is niet altijd beste. *** De tijd zal ons leren wie gelijk heeft. *** Gelijk hebben is een ding. Maar gelijk krijgen is iets anders. *** Wie niet wil gebruikt vaak het excuus"Kan niet". *** Een meisje van een jaar of tien uit een grote stad is te logeren bij haar tante in Hindeloopen. Op een mooie dag gaan ze naar het strand. De hele middag speelt het logeetje in het water en het zand. Op een gegeven moment vraagt ze "tante, hoe laat gaat het hier dicht"? *** Wie de mens leert kennen, gaat van dieren houden ***
Neem een handvol droog en ruil zand in de hand. Knijp deze met zand gevulde hand krampachtig dicht. Gevolg; Bijna al het zand glipt u door de vingers en u blijft over met een praktisch lege hand.
Neem nu wederom een handvol zand in de hand. Knijp nu deze met zand gevulde hand niet stijf dicht. Houdt de hand ontspannen en span uw vingers niet. U zult merken dat u nu veel meer zand in de hand houdt.
In het leven gaat het vaak gelijk als met deze handvol zand. Leef krampachtig en u zult merken dat er weinig overblijft. Degene die meer ontspannen leeft, ‘t leven neemt zoals het is, zal in zijn leven meer bereiken en meer plezier beleven.
