Aard van de weg :ook begaanbaar zowel voor kinderwagens als rolstoelen
Met de ingang van de kerk (1) aan onze linkerkant en de dorpspomp in onze rug, vertrekken we in de richting van de verkeersdrempel.
We gaan nu een stuk van de plaatselijke wandeling Hirondelle volgen. Op de splitsing nemen we links de rue de l'ne en vervolgens nemen we opnieuw de eerste links.
We wandelen in de richting van het bos en op de splitsing met het kruis (2) gaan we rechts.
Op de volgende splitsing houden we links. Ons wegje begint langzaam te stijgen en draait dan het Bois de la Héronnerie in. Voor we het bos betreden, zien we in de verte het koninklijk kasteel in Ciergnon.
We volgen de stijgende bosweg en als we op het hoogste punt komen, passeren we het jachtpaviljoen. Dat klinkt mooi, maar eigenlijk is het niet meer dan een houten bar.1k.
We dalen nu zachtjes het bos uit en wandelen dan terug in een open weidelandschap. In de verte zien we Lavaux-Ste.-Anne liggen en de E 411.
We bochten met ons wegje mee naar links en belanden op de weg Lessive
Lavaux-Ste.-Anne, die we naar links volgen. We zien de schotelantennes van Belgacom al boven het bos uitsteken.
We wandelen nu over een weg die op de stafkaart als moeilijk berijdbaar aangegeven is, maar in werkelijkheid, een mooie brede asfaltweg blijkt te zijn.
We trekken ons niets aan van de zijwegen en vervolgen onze weg steeds rechtdoor. Waar de Hirondelle-wandeling naar rechts gaat, gaan wij rechtdoor.
We stappen voorbij een parking, met picknickplaats.
Sinds1972opereerd het Belgacom-grondstation voor telecommunicatie per sateliet in Lessive
De paraboolantennes verbinden het Belgacomnet met de telecommunicatiesatellieten Intelsat en Eutelsat. Het station is open voor het publiek en dat is enig in de wereld.
We stappen verder rechtdoor en lopen dan over een stukje dat op de stafkaart als smal pad is
Aangeduid.Intussen werd de weg hier rechtoor getrollen en daar maken wij dankbaar gebruik van.
We wandelen voorbij de weg naar Auffe en stappen dan langs de ingang van Belgacom-Lessive (3).
Er komt hier ook een GR-pad langs.
Juist voor een bocht naar rechts, steken we het beekje Le Cobri over en dan splitst onze weg.
Het GR-pad gaat hier rechtsaf, wij houden links en nemen, nog in de bocht, de veldweg links.
We wandelen voorbij een pomp en volgen de kronkelende veldweg, door een mooi weidelandschap. In de verte, zien we alweer het koninklijk kasteel.
We belanden terug op de splitsing met het kruis en gaan nu rechtsaf.
Op het einde, opnieuw rechtsaf en dan rechtdoor tot aan de kerk.
Bewegwijzering : zeshoekige plaatjes met groene pijl
De gemeente Bonheiden vormt samen met Keerbergen de Brabantse Kempen. Het zijn residentiële kernen langs de vallei van de Dijle met veel bos en groen. De Bonheidense deelgemeente Rijmenam is daar geen uitzondering op. Het is één van de oudste dorpen uit de regio. Dat zie je zelfs vandaag nog in de fraaie dorpskern, waar deze wandeling vertrekt.
Het driezijdige dorpsplein duidt op een oude Frankische oorsprong. Het werd aangelegd net buiten het overstromingsgebied van de Dijle. Dat was een strategische keuze. Hier lag immers een oversteekplaats bij de Dijle. Bij de mooie Sint-Martinuskerk wandel je langs een smalle kerkwegel naar de Dijle-oever.
Rond de kerk ligt nog een ommuurd kerkhof. En er staat een schandpaal. Het oude gemeentehuis is in neogotische stijl opgetrokken. Kijk op de dijk van de Dijle zeker achterom. Je hebt er een mooi zicht op de robuuste kerktoren.
Bij de Dijlebrug blijf je de Dijle volgen. De rivier kronkelt er fel. Toch heeft men in de vorige eeuwen de rivier op verschillende plaatsen rechtgetrokken. Toen voeren er nog schepen op de Dijle, maar dat is nu geschiedenis. De dorpsgrens blijft echter tot vandaag de oorspronkelijke rivierloop volgen. Het uitzicht is hier weids en wordt niet verstoord door bomen of bebouwing. Daarvoor is de vallei immers te vochtig. Op de stuifzandruggen ten noorden van de Rijmenamse dorpskern is dat niet het geval. Daar werden wel bossen aangeplant en werd er duchtig gebouwd. Dat ontdekken we straks wel.
Bij een haakse bocht van de rivier naar rechts, verlaat je de dijk links. Via de voormalige meubelfabriek Meurop wandel je de niet-geasfalteerde Kraaivenstraat in. Je belandt nu in een omgeving met een opvallend ander uitzicht. Ten noorden van de Dijle ligt immers een brede, beboste landduin. Die verraadt dat je hier eigenlijk de geografische Kempen binnenwandelt. Je merkt dat hier nu riante villa's in het groen werden opgetrokken.
Via de Oude Keerbergsebaan bereik je de grens met Keerbergen. Deze residentiële gemeente ligt in Vlaams-Brabant. Bij het gemeentebord sla je links de Grote Paallaan in. Die loopt pal op de gemeente- en dus ook provinciegrens. De straatnaam verwijst overigens naar een oude grenspaal.
De grens is dus al veel ouder dan je misschien zou denken. Wanneer je de drukke weg Bonheiden-Keerbergen dwarst, staat er links bij de toegangspoort van een huis zo'n oude stenen grenspaal.
De wandeling blijft verder trekken door dennenbossen, met de onvermijdelijke villa's.
Voorbij de Weynesbaan beland je in een landbouwgebied. Enkele langgevelhoeves zijn typisch voor dit halfopen Kempens landschap.
In een rechtse bocht sla je links een smal pad in. Opgelet, er staat ook een pijltje rechtdoor. Dat is een alternatieve route voor deze wandeling. Maar die volgen we niet.
Linksaf dus. Voorbij het laatste huis voert een spoor door een bos naar een brugje over de Zwartwaterbeek. De vallei van deze beek is erg moerassig.
Even moet je opnieuw over grotere wegen. Tot je rechts de Brakelberglei instapt. Je wandelt
opnieuw over smalle landwegen, zonder verkeer en tussen weiden en velden. Langs een laatste
kerkwegel door de uitbundige natuur van een beekvallei, steven je opnieuw op de dorpskern van Rijmenam af.
De makkelijk herkenbare kerktoren doemt boven het weidelandschap uit.
Door dit zeer mooie decor bereik je opnieuw het vertrekpunt.
Vertrekpunt : Ecocentrum De Goren Langs de Postelsestw. (N 136)
Of bij het provinciaal Domein Zilverstrand
Afstand: 8 km
Bewegwijzering : blauwe pijl op witte zeshoekige plaatjes
Zilvermeer, Zilverstrand... De namen van de recreatiebestemmingen in Mol liegen er niet om.
De oostelijke uithoek van de provincie Antvverpen lijkt wel een eldorado.
Maar dat neem je best met een korreltje zout - of beter: wit zand. Het 'zilver' waarnaar de plaatselijke toponymie verwijst, is ei- genlijk fijn, wit zand. Dat werd er sinds de jaren twintig
in de ondergrond ontgonnen, nadat men vastgesteld had dat het van zeer goede kwaliteit was.
Witter dan wit Het was een schipper die rond 1850 de ontdekking deed. Hij voerde wit zand uit
Zee brugge naar Luik. Toen hij in Mol passeerde, was hij verbaasd dat het zand op de oever
witter was dan zijn vracht. Hij nam een monster en thuis leerde hij dat het Molse zand van de allerbeste kwaliteit was. Glas- verwerkende fabrieken vestigden zich in Mol en verwerkten het
zand tot glas, zoals flessen en vensterglas. Die werkgelegenheid was welkom in deze eerder
arme streek. Door zijn hoge zuiverheid wordt het zand niet alleen voor glasproductie gebruikt, maar ook voor glasvezel, keramiek, glazuur, email en chemische processen.
Na de Tweede Wereldoorlog kwamen nucleaire bedrijven jobs scheppen.
Vandaag is het toerisme echter de grote aantrekkingspool van Mol en omstreken. En weer is
het wit zand er deels verantwoordelijk voor. In de oude zandwinningsputten liggen nu verblijfsparken, waar volop aan waterrecreatie kan gedaan worden. En natuurlijk oogt het s
trand er onberispelijk wit.
Mulzand Bij het begin van de tocht steek je eerst de Postelsesteenweg over. Meteen wandel je
door een mooi dennenbos naar de oever van de grote voormalige zandwinningsput, waarrond
de wandeling trekt. Het verblijfspark SunParks heeft zich aan de oever van het meer genesteld. Hier mag je in het water zwemmen en ravotten. Elders mag het niet en kan zwemmen gevaarlijk zijn.
Je wandelt door SunParks, maar je blijft er de oever dicht volgen. Zo kom je dicht bij de eerste huizen van het Molse gehucht Rauw. Je blijft echter door de bosstrook wandelen, die de huizen
van het meer scheidt. Onder je voeten kraakt mul, wit zand. Het is dit zand dat hier decennia ontgonnen werd. Je merkt dat het bijzonder fijn is. Vind je het ook een beetje vermoeiend om
door dat mulle zand te stappen? Dan kun je ook tussen de bomen stappen. Dat gaat beter.
Je merkt dat hier in het water enkele stei- gers aangelegd werden. Soms werpt een visser er
een hengel uit.
Natuurreservaat De Maat Je blijft de oever trouw volgen. Tot je het bos verlaat en even over
een betonnen weg stapt. Dit is de Blauwe Keidreef. Rechts wandel je langs een zandwinningsput waar de ontginning nog doorgaat. Je mag het gebied niet betreden. links wandel je langs
een nieuwexpositiecentrum. Even er voorbij moet je door een poortje opnieuw naar het meer wandelen .
Je wandelt nu over een smalle dijk tussen twee grote plassen. Het gebied dat je nu betreedt,
werd ingericht als natuurreservaat. Je merkt vast dat hier veel meer waterwild zwemt,
waaronder verschillende soorten ganzen.
Je bent hier het verst verwijderd van het recreatiegedeelte van het meer. Hier vinden de dieren dus de meeste rust.
Je blijft de oever dicht volgen. Rechts strekt het natuurreservaat De Maat zich uit.
Het is een gevarieerd, nat gebied met plassen en broekbossen.
Zo bereik je opnieuw de westelijke grens van het meer. Door het bos wandel je terug naar de parking.
Afstand : 12 km , verkorting 8 km (de stippellijn) Start : Aan de kerk in Messelbroek ( deelgemeente van Scherpenheuvel-zichem) Bewegwijzering : grote zeskante borden met de de naam van de wandeling op
Messelbroek, gelegen in het noorden van het golvend Hageland, kwam voor het eerst in de bekendheid door schenkingen die prins-bisschop Hendrik III verrichte bij de stichting van de abdij van Averbode in 1134. Door schenkingen van de hertogen van Brabant aan de abdij van Averbode, kwam deze abdij in het bezit van de tiendheffingen in de parochie.
Het dorpje, met zijn 556 ha, kan zeker niet groot genoemd worden. Een groot gedeelte ervan ligt in de Demervallei (14 meter boven de zeespiegel). Naar het zuiden toe zijn er twee heuvels, die nog tot in de helft van deze eeuw bewerkt werden, maar nu bedekt zijn met naaldbomen. Op de Wijngaardberg (45 meter)- de naam doet het al vermoeden - werd in de vorige eeuwen aan wijnbouw gedaan. De Waaiberg, grenzend aan de Engelenberg, waar ook de scheiding met Keiberg doorloopt, is met zijn 47 meter het hoogste punt. Van daar kon men vroeger bij heldere hemel de zware St.-Romboutstoren van Mechelen waarnemen; door de beplanting is dit nu echter niet meer mogelijk. Voorts bestaat het grondgebied van Messelbroek uit zanderige gronden, die zeker niet geschikt waren om er zich als keuterboerke probleemloos door het leven te slaan. In de zeventiende eeuw richtte de hertog van Aarschot een boottrekkersgilde op, voor Messelbroek en Testelt samen, om alzo de arme bevolking enig inkomen te bezorgen. Arm waren ze inderdaad, maar daarom niet minder gelukkig.
Sint-Michielskerk (de start van onze route)
De huidige neogotische kerk, met uitzondering van de toren, werd gebouwd in 1909 onder leiding van architect P. Langerock. De inwijding vond plaats op woensdag 11 mei 1910. Het geheel is opgetrokken in baksteen met sierelementen in zandsteen.
De zware vierkantige westertoren is opgetrokken in baksteen en omgeven met een muurwand in ijzerhoudende zandsteen van de streek.
Hij dateert van de vijftiende eeuw en heeft vermoedelijk nog de torenspits van 1717. De toren werd volledig hersteld in 1993. Het gelijkvloers van het torengebouw is afgedekt met een platte zoldering. De vloer is geplaveid met witte en blauwe tegels.
Deze wandeling maakt deel uit van de Velpevallei in Lubbeek
Afstand : 6,5 km Start : aan winkel "Happy Land" Bewegwijzering :De wandeling is aangeduid met zeshoekige bordjes kwadeschuurwandeliing Weg: meestal verharde weg en een gedeelte zandweg
Dit wandelpad brengt je langs holle wegen, oude landhuizen en de plaats in het veld waar de bekende Vlaamse romanschrijver Hendrik Conscience tijdens een veldtocht zou hebben overnacht.
In de verte zie je als baken de watertoren van lubbeek.
dicht bij 28 wandelt u langs een diepe oranjekleurige zandput. De steile wanden zijn begroeid met bomen die zich dapper in het zand vasthouden. Maar dat lukt niet altijd goed: erosie schuurt het zand tussen de wortels weg. Een knap natuurmonument! Helaas verraden wielsporen dat quads en mountainbikers hier soms passeren en de erosie alleen maar versnellen.
. Bij knooppunt 20:
vogelkijkhut bij het Zwart Water.
. Tussen knooppunt 20 en 28:
een van de mooiste stukken van de route. Een vrij smal bospad slingert zich langs brede zandvlakten,
donkere dennen en gemengde bossen vol leven. Aan het heuvelachtige parcours zult u merken dat het
mooie natuurgebied De Witte Bergen vlakbij ligt.
. Tussen knooppunt 15 en 16:
picknicken! Als u voor u vertrekt een hapje in uw rugzak stopt, kunt u halthouden bij de nieuwe picknicktafel.
U hebt uitzicht over een uitgestrekte zandvlakte, waar door deskundig natuurbeheer
ook de heide opnieuw een kans krijgt.
. Tussen knooppunt 15 en 17:
eerst gaat u door een prachtig stukje natuur, alleen voor voetgangers toegankelijk. Dan, na het oversteken
van de drukke weg, wandelt u voorbij sportcentrum Ter Heyde. De taverne heeft een groot zonneterras op
de eerste verdieping. Voor kinderen is er een speeltuintje. Wie energie te veel heeft, kan zich wagen aan
een partijtje tennis of een spelletje paddle-tennis, een soort kruising tussen squash en tennis. Het wordt gespeeld op een klein veldje omringd door muren en hoge draad.
Ter Heyde, lichtaartseweg 216/1, Herentals, 014-22 1622.
. Tussen knooppunt 17 en 31:
op dit stukje valt u van de ene verbazing in de andere. U wandelt langs het Moerven, een grote vijver
waarvan het oppervlak voor een groot gedeelte bedekt is door waterlelies. Een nieuw bankje kreeg
terecht de vermelding: 'Hier zit je goed'. Wat verderop een oude dennenboom vol holen die bezet
worden door een heus mierennest met vliegende mieren. Nog verderop vennen: aan de ene kant
omringd door een grassoort met zaden als pluizig katoen, die van ver net grote witte bloemen lijken.
Aan de andere kant een ven met gele plomp en een tapijt van drijvende bladeren, met bloem kopjes die
boven het water uitsteken. Hier en daar zijn de bossen ook nog bedekt met een deken van frisgroene varens. Prachtig!
. Bij knooppunt 31:
Camping Korte Heide ligt recht tegenover Bobbejaanland - het vrolijke gejoel weerklinkt geregeld in de verte.
U vindt er een leuke taverne en een zwemvijver. Voor kinderen zijn er gocarts te huur. Camping Korte Heide, Olensteenweg 40, 2460 Lichtaart, 014-553294, www.kempencampings.be
. Tussen knooppunt 29 en 31:
hier wandelt u door een woonwijk. Wat een schril contrast met de rijke natuur van het andere deel van de route. Even opletten: de historische Sint-Rochushoeve is geen taverne meer, ze wordt momenteel verbouwd.
Met de opening van de 5de en laatste wandelkamer op de Heuvelse Heide, met als startplaats de passantenhaven en taverne De Meerpaal, is de volledige wandelcapaciteit in Lommel gerealiseerd. Samen met het Regionaal Landschap Lage Kempen en dankzij Europese middelen van Beleef het Groen heeft het stadsbestuur samen met Toerisme Lommel vijf wandelkamers kunnen inrichten:
De Sahara Vertrek aan De Soeverein, Sportveldenstraat
Kerkhoven Vertrek aan kruispunt Kanaalstraat - Zwarte Weg
Blauwe Kei Vertrek aan kruispunt Blauwe Kei - De Maat
Kattenbos Vertrek aan de Leyssensmolen in Kattenbos
De Heuvelse Heide met een blotevoetenwandelpad Vertrek aan taverne De Meerpaal in de Boskantstraat
Deze wandelkamers zijn locaties met een goed bereikbare startplaats, horeca- en parkinggelegenheid, van waaruit goed bewegwijzerde wandelroutes vertrekken.
Bewegwijzering : Witte zeskante bordjes met blauwe pijl
Het Netepad
Laarzen of stevige wandelschoenen zijn geen overdadige luxe om het Netepad te bewandelen. Centraal in deze wandeling staan de Neten die door drassige beemden kronkelen zoals de spaghetti- slierten in de kom van een Italiaanse Mama. Weilanden omzoomd met knotelzen vormen een lappendeken met populieren bossen zo statig als kathedralen. En Iet op het einde van de trip, langs de wandelweg achter de Molse Nete, eens goed op het Solferkot en het Wettewa-leerpad.
Parcours
We stappen de sporthal naar buiten en kiezen resoluut voor links tot we over de Nete zijn. Net over de brugleuning draaien we rechts. We volgen het Heipaadje door elzenbroeken tot we aan de laterale weg langs de Zuiderring komen: de St.-Jansstraat.
Deze volgen we links tot aan het Kruispunt met de Molderdijk. Hier gaan de 5 en 6 km rechtdoor, de andere afstanden steken de Zuiderring over.
Rolstoelgebruikers, 5 km en diegenen die voor de 6 km kozen, steken de Molderdijk over en volgen de Vogelzangstraat tot aan de Bresserdijk. Hier draaien rolstoelgebruikers links.
Voor de andere stappers (6 km) is er halfweg de brughelling (links) een trap naar beneden. Als we deze afdalen komen we aan de Nete en aan een picknickplaats.
Hier komen later de langere afstanden (7,10 en 13 km) ook samen.
De 7, 10 en 13 km komen ondertussen langs het St.- Antoniuskapelletje.
Even verderop draaien we links de Lieven Heerstraat in waar we verder stappen tot aan de
gemeentegrens met buurgemeente Balen.
Hier gaat de 7 km wandeling 400 m rechtdoor om dan links af te slaan. De 10 en 13 km gaan rechtsaf door de bossen. Langs kronkelende paadjes is het bijzonder leuk wandelen tot aan de spoorlijn
Mol-Hasselt.
Voor de 10 km linksaf en voor de 13 km steken we over en langs de Molderloop duiken we een donker bos in. Van hieruit gaan we rechts naar het kanaal Dessel-Kwaadmechelen.
We wandelen over de kanaaldijk in rechtse richting, richting Glaverbel, tot aan een duiker die de Molse Nete onder het kanaal doorstuurt (tekens op de weg volgen). We volgen deze rivier stroomafwaarts (rechts dus) langs de schitterende kronkels, overkoepeld door reusachtige populieren.
Dankzij het Molse gemeentebestuur werden de meeste moerassige plekken op de oever overbrugd en kwam er ook een brug over de Nete. Zo komen we op de linkeroever terecht waar het op en neer gaat tussen Nete en visvijvers.
We komen aan de Molderioop, de bovenloop van de Oude Nete.
De zandvlakte die vroeger als crossterrein diende is nu één groot landbouwveld.
Helemaal achteraan draaien we eventjes naar rechts en we komen weer aan de spoorlijn uit. Hier vervoegen we het traject van de 7 en 10 km
Langs de oude stortplaats van de gemeente Balen in de Spruiten steken we de Oude Nete over via een typisch boogbruggetje, waar we ook een rustplaats vinden.
Door een redelijk moerassig populierenbos komen we weer aan de spoorwegbedding die we links volgen om onder de Zuiderring door te gaan.
Aan de Scheppelijke Nete gekomen, volgen we deze naar links. We steken een noodbrug over en volgen links de Kolkstraat tot aan de Molse Nete, die we rechts volgen.
Aan de brug in de Bresserdijk vloeien beide Neten samen. We hebben nu een wandelweg langs de Molse Nete die we stroomafwaarts volgen. Waar dit pad eindigt gaan we links langs de kerk en via de Markt en de Rivierstraat komen we weer aan sportpark Den Uyt.
Het solferkot
Op de Wandelweg staat langs de oever van de Nete het gerenoveerde 19de eeuwse 'wolwashuisje: waar vroeger de schapenwol gewassen en gedroogd werd. Het huisje, dat ook het 'solferkot' werd genoemd, is het laatste overblijfsel van de vroegere wolindustrie in Mol. De naam 'solferkotteke' komt van de ongeverfde schapenweefsels met hun natuurlijke lichtbeige kleur die door zwaveldampen tot helderwit gebleekt werden.
Wettewa
Nog langs de Wandelweg is het project 'Wettewa' uitgebouwd dat uit acht toestellen en informatiepanelen bestaat. De 'Asymmetrische wip: 'Spiegelbeelden' en de 'Fietsconstructie' zijn daar voorbeelden van, samen met vier panelen van de nucleaire instellingen en bedrijven. Die geven een overzicht van de delen van de nucleaire brandstofcyclus die in België bestaat.
Honden? Het is toegestaan om de hond mee te nemen tijdens deze wandeling
Zeer gemakkelijke luswandeling.
De wandeling start aan het kerkje van Vliermaalroot, deelgemeente van Kortessem, en loopt door het vlakke mooie Haspengouw met veel velden, weiden en beekjes.
Ook bij vochtig weer vrij goed te lopen omdat ze voor een groot deel gebruik maakt van het fietsnetwerk Limburg.
Onderweg merk je nog vele vakwerkhuisjes op, en typische kerken en kapelletjes, ook het kasteel Ridderborn wordt aangedaan. De gemeente Kortessem verzorgt haar erfgoed en landschap prima !
WAT KOMEN WE TEGEN
Het kerkje van Vliermaalroot, startpunt
Vakwerkhuis langs de Gauwerstraat
De Mombeek in het Haspengouwse landschap
De voormalige Bembroekmolen op de Winterbeek
Winterbeek met bruggetje in Haspengouwse landschap
Doorkijkje naar St-Pieterskerk (11de eeuw) in Kortessem
Het goed onderhouden Mersenhovenkapelletje in Kortessem
Doorkijkje naar (kasteelhoeve) in Wintershoven
Doorkijkje naar St-Pietersbanden-kerk in Wintershoven.
Bewegwijzering: paaltjes met een afgeschuinde en rood beschilderde kop.
Vertrekpunt: de parking aan het domeinbos Lozerheide in de Fabriekstraat Bocholt/Kaulille tussen de brug over het Kempisch Kanaal en de sluis van Lozen op de Zuid Willemsvaart.
Aard van de weg: onverharde wegen en paden, waarvan een aantal ooit bestrooid is geweest met grind. Vlakke, maar soms smalle en ook in de zomer modderige weggetjes.
Houd op de parking (1) het informatiebord links van je en ga rechtdoor de grootste bosweg in. Het is een mooie dreef, omzoomd met walnoot. Rechts schieten populieren de hemel in.Deze boomsoort neemt ongeveer 45 procent van het domeinbos in beslag maar de bestanden worden geleidelijk aan omgevormd met diverse soorten inheemse loofboom. Neem de eerste weg rechts, een fijnsparrendreef. Hier zie je in het landschap nog restanten van de vroegere vloeiweiden zoals de afvoersloot die je bijna aan het einde van de weg oversteekt via een plankenbrugje (2).
Aangezien je de rode wandeling volgt ga je nog eens rechts af en blijf je rechtdoor stappen tot ongeveer 50 m voor de verkeersweg N747.In dertig vijvers, samen 15 ha groot, wordt hier door het Vlaams Gewest vis geteeld ten behoeve van de riviervisserij.Sla de eerste linkerzijweg in, steek een plankenbruggetje over, sla links af bij de T-splitsing iets verderop en je komt uit op zon 15 m voor het hek van de viskwekerij (3). In dertig vijvers, samen 15 ha groot, wordt hier vis geteeld ten behoeve van de riviervisserij. Tegelijk wordt er ook aan wetenschappelijk onderzoek gedaan.
Steek de beek over en volg het rode pad langs de visvijvers. Voorbij de vijvers ga je de eerstvolgende linkerweg in, kruis je nogmaals de beek, waarna je dadelijk rechts afslaat. Sla links af bij de eerstvolgende T-splitsing en rechts af bij een grote weide. Je bereikt vervolgens alweer een
T-splitsing (4), waar je links een brede kronkelweg door een populierenbos volgt.
Het gaat nu door het groene hart van de Lozerheide. Trek je niets aan van de eerstvolgende linkerzijweg. Je komt uit op een T-splitsing en gaat linksaf over een brede sloot. Blijf rechtdoor lopen bij een rechterzijweg. Je wandelt dus tussen een prachtige vijver en de viskwekerij. Sla rechts af bij de volgende T-splitsing en keer de viskwekerij de rug toe. Volg de naar rechts afbuigende weg langs het fotogenieke Klotven. Het werd uitgegraven door de mens en met de uitgegraven aarde werd een soort dijkweg aangelegd waarover je nu loopt, door het laagste deel van het bos. Op en rond het ven broeden en pleisteren tal van vogels, waaronder ook de blauwe reiger. Op een perceel dat aan het domeinbos paalt, broeden jaarlijks vijftien tot twintig koppels van deze grote vogelsoort. Net voorbij het Klotven sla je links af en steek je via een plankenbruggetje (5) de grote afvoersloot of collector over.
Vervolgens leidt de wandeling door het noordelijkste deel van het domeinbos. Voorbij een T-vormige splitsing, waar je de linkerweg kiest, sla je rechts de eerstvolgende rechterzijweg in (blijf rood volgen, geel gaat rechtdoor). Er volgt alweer een T-splitsing: sla rechts af en ga daarna de eerstvolgende linkerzijweg in. Op een viersprong moet je linksaf. Iets voor een gerestaureerde vloeiweide (6) buigt het weggetje naar links af. Rechts van je strekt zich een oude, 2,6 ha grote vloeiweide uit.
Je wandelt door een sparrendreef, met de vloeiweide aan je rechterkant. Iets voor een infobord 'Watering' moet je de eerstvolgende linkerweg in. Je komt uit op een kruispunt van grote boswegen: blijf rechtdoor wandelen langs een schuurtje van de boswachterij. Bij een volgend gebouw van de boswachterij staat een fraai informatiebord (7).
Op een viersprong met pictogrammen moet je linksaf. Het wandelpad leidt nu door privé-domein met akkers en een weide. Sla de nu volgende linkerzijweg in. Die weg loopt parallel aan het Kempense Kanaal, dat ooit de magere heidegronden verrijkte en soms zaden met zich meevoerde van planten die normaal niet in de streek voorkomen, bijvoorbeeld de al genoemde herfsttijloos. Blijf de weg gewoon rechtdoor volgen, terug naar de parking (1).
Vertrek : Aan het Centraal Station Afstand : Van Station tot 2de ml groenplaats 5,5 km
België en goed eten, dat hoort bij elkaar. Antwerpen is dichtbij en toch al helemaal België wat eten betreft.En dus daagt deze stad uit tot culinaire avonturen. Waar in Nederland de traditionele gerechten steeds meer verdwijnen worden deze in België nog steeds gewaardeerd en is het niet moeilijk om hier authentieke Vlaamse gerechten te eten.
Deze wandeling in Antwerpen voert langs diverse adressen met typisch Belgische producten. Op twee minuten lopen vanaf het Centraal Station, over de Keyserlei en vervolgens de eerste straat links, is de Appelmanstraat waar patisserie en chocolaterie Del Rey zit.
Bij Antwerpenaren is Del Rey een begrip en ze komen er voor de meest verfijnde gebakjes en chocolade. Als kleine kunstwerkjes liggen ze uitgestald met namen als Acapulco, gemaakt van gevulde biscuit, verse frambozen, citroencrème en ingenieuze decoraties van chocolade. Naast de winkel is de tearoom, of degustatie zoals ze dat hier zo mooi noemen. Koffie of thee geserveerd in zilveren kannetjes met een zandlopertje voor de juiste trektijd van de thee en standaard een schaaltje met verschillende koekjes en bonbons. Het uitgekozen gebakje wordt gebracht op een driehoekig porseleinen bord. Eerst kijken, dan proeven! Hier krijgt men perfectie tot in de kleine details.
Na deze zoete starter lopen we via de Keyserlei naar de Meir en dan richting de Graanmarkt waar het markt is op zaterdag. Het is een markt zoals je die overal hebt; goedkoop textiel, groenten en fruit, maar met één verrassing. Midden op het terrein staat een kraampje waar het opvallend druk is. Dichterbij gekomen staan Antwerpenaren met volle boodschappentassen escargots in bouillon en verse oesters te eten.
Een eenvoudig gekleed ouder echtpaar dat de verkoopster goed schijnt te kennen, maar ook hippe jongeren staan met een plastic bakje in de hand. Enkel gekoelde witte wijn wordt erbij geschonken en dit alles voor een paar euro.
Verder via de chique Schuttershofstraat waar culinair niet zo heel veel te beleven valt, naar 'De Wilde Zee', een concentratie van kleine wandelstraatjes met veel bijzondere culinaire zaken zoals kaashandel Vervloet in de Wiegstraat 28, een smalle zaak die opvalt door de sobere inrichting waardoor alle aandacht naar de kazen gaat. In de winkel bestaat de toonbank uit een roestvrijstalen richel waar houten bakjes overheen glijden waarin de klant zijn gekozen kaasjes kan verzamelen.
Hier moet je zijn voor bijvoorbeeld een echte Crottin de Chavignol, miniscule geitenkaasjes bedekt met een dikke laag schimmel en in de as gerold. Maar ook voor Belgische abdijkazen en platte kaas. Vlak ernaast is een slager met zwarte en witte beuling. Zwarte beuling is bloedworst maar dan niet gelardeerd met stukken wit vet en kruidiger van smaak dan wij kennen. De vierde generatie Goossens verkoopt brood in de Korte Gasthuisstraat 31, ook weer een kleine zaak waar lange rijen buiten wachten voor het rogge-rozijnenbrood.
Als je geen zin hebt om zelf je broodjes te smeren is er 'Het Dagelijks Brood' op het Steenhouwersvest 48. Hier mag je aanschuiven aan een grote houten tafel. Geen broodjes, pistoletten, maar biologische boterhammen belegd met hesp of platte kaas en daarbij een tas koffie of glas cider. Op tafel staat de betere confiture en chocoladepasta van Callebaut. Minder verantwoord maar wel smakelijk zijn de
wafels van 'Van Hecke' in de Nationalestraat 88. Hier is al veertig jaar niet veel aan de inrichting veranderd, en worden ook de wafels nog bereid volgens de traditie.
Dan is het tijd voor een biertje. 'Fortuna' op de Eiermarkt 1 is een typisch kroegje voor Antwerpen. Eigenlijk is het meer een huiskamer, vier tafeltjes bedekt met gobelinkleedjes, een sansevieria in de vensterbank en een bar zo klein dat alleen gastvrouw Gerda erachter past. Koninck van het vat, een bolleke, Primus of een Duvel en de Gazet van Antwerpen.
Na dit aperitief gaan we naar eetcafé 'In de Gloria' op de Kleine Koraalberg. Het is er stampvol met Vlamingen die paardencervelaat, mergpijpjes en spin weten te waarderen. Wat is spin? De spinspier (araignée) is de binnenkant van het bekken van een rund, bewerkelijk om uit te benen en daarom weinig bekend. Het lijkt op biefstuk maar heeft ook de structuur van zwezerik. Natuurlijk friet en mayonaise erbij, geen spuitfriet of uit potjes maar 'alles handgemaakt.
Er zijn meer plekken met eenvoudige maar authentieke maaltijden zoals 'De Stoemppot' op de Vlasmarkt 12, genoemd naar het Vlaamse woord voor stamppot. Op tafel staat brood met reuzel en mosterd en op de kaart staan een paar vlees- of visgerechten die allemaal met stoemp worden vergezeld. Deze stoemp is een zachte puree met kervel en andere kruiden waardoor het gerecht een frisse smaak heeft. Verder ligt er op het bord nog geglaceerde witlof, witloof zoals het hier wordt genoemd, de nationale groente. Rond 1850 heeft een hovenier van de Koninklijke Maatschappij van Kruid-, Bloem- en Boomkwekerijen geëxperimenteerd met de cichoreiplant en werd de moderne witloof een feit. Sindsdien werd het steeds populairder en nog steeds is België het witloof de groente bij uitstek. Waar wij niet verder komen dan witlof met ham en kaas bestaan er hier talrijke recepten en is geglaceerde witloof een simpele maar goede manier om het bittere niet te laten overheersen. De stronk is in boter (absoluut geen water erbij) met een klein beetje suiker gestoofd.
Smakelijk
Met dank aan http://www.trouw.nl/groen/natuurtochten
Start : Chemin de Fontaines bij de brug Promonadedes Artistes.
Gps coordinaten : N50 28.588 -- E5 53.171
De route :
Het beginpunt is op de Chemin des Fontaines bij de brug over de Picherotte waar we de auto neerzetten. We dalen de brug aan de zijkant af en volgen de Promenade des Artistes, tevens aangegeven als het Grote-Routepad (rood-wit vierkantje). De ruwe bosweg volgt min of meer de loop van het riviertje, door een groots beukenbos. Steek het zijbeekje over via een vlonder. Vervolgens de Picherotte zelf via een knuppelbrug. Laat de volgende twee bruggetjes rechts liggen. Blijf dus links van het riviertje en wel tot bij een schuilhut, waar je wel oversteekt. Rechts verschijnen eiken en grove dennen. Steek ook het volgende bruggetje over.
Buiten het bos kom je terecht bij nieuwbouw en een informatiebord. Sla links af, maar nauwelijks enkele schreden verder moet je de eerste brede linker bosweg ingaan: de Avenue Belleheid (Grote-Routepad gaat rechtdoor). De weg stijgt matig langs een omheining.
De wandeling (liggende blauwe ruitjes) buigt via een vlondertje links af; jij blijft rechtdoor gaan. De weg buigt rechts af, vrij fors stijgend onder de kronen van prachtige beuken. Verderop krijg je rechts tussen de bomen weiden te zien.
Weer buiten het bos leidt de asfaltweg langs bewoning. Aan het eind van de Avenue Belleheid bereik je een groot kruispunt (vijfsprong met overdekte picknicktafel): de Thier de Statte. Steek de Route de la Géronstère over en ga de asfaltweg in langs de picknicktafel: de met esdoorns omzoomde Chemin de la Herde.
Passeer (rechts) de Vieille Route de Stavelot en (links) de Ferme de Transvaal, een manege. Rechts: weids uitzicht over het dal waarin de stad Spa zich uitstrekt (onzichtbaar vanaf je standpunt).
Passeer (links) eveneens de Chemin Loschet, die naar het kasteel van Meyerbeer leidt. De weg daalt af langs het witte plaatsnaambord van Spa.
Sla de dwarsweg naar links in. Volg dus een stukje van de toeristische Route des Sources (Bronnenroute), langs het bord met de doorgestreepte plaatsnaam Spa.
Je moet al de eerste straat rechts inslaan: de Chemin de Mambaye (de naam van een groot domein met onder andere een manege en logeerruimtes). De weg loopt wat omhoog tussen weiland en veel groen. Bij de bosrand (bord doodlopende weg) moet je rechtsaf een dalend paadje in tussen een weide (links) en bewoning (rechts). Het wordt weldra onverhard en leidt naar bos.
Steek daar een beekje - de Ruisseau du Vieux Spa over - via een knuppel-bruggetje en sla meteen links af, de Promonade des Chèvrefeuilles (wilde kamperfoelie). Dit wandelpad is uitstekend aangegeven met de wit-rode tekens van het Grote-Routepad en met (in mindere mate) opstaande blauwe rechthoekjes.
Je volgt de beek stroomopwaarts, dus matig klimmend. Steek over via een knuppelbruggetje en volg rechtsaf, het kronkelpad door een eikenbos. Wat een verschil van ondergroei vergeleken met die van een beukenbos.
Het Grote-Routepad volgt over het algemeen heel trouw de loop van de beek, waarin een massa kwartsietblokken ligt.
Verderop krijg je, aan de overkant van het riviertje, een glooiende weide te zien. Intussen zijn ook de dikke beuken verschenen in het boslandschap. Bij een bank volg je een bredere weg. Net voorbij de weide gaat het Grote-Routepad er bij een Y-vormige splitsing naar rechts vandoor. Jij volgt de linkerweg, aangegeven met opstaande blauwe rechthoekjes. Je blijft het almaar dunner wordende beekje volgen.
Iets verderop wacht andermaal een Y-vormige splitsing. Kies voor links, verlaat dus het beekje en volg een pijlrechte weg door een sparrenbos( met een zoom van eik en veel adelaarsvarens)
Ongeveer 600 meter verder steek je een grote dwarsweg over en kom je terecht op een brede, met gras begroeide weg, een stuk natter dan die van daarnet.
Je loopt wat forser klimmend langs een omrasterde waterwinningsplek en komt terecht op een grotere dwarsweg die je naar rechts moet inslaan.
Nog wat hogerop kom je uit bij een zogoed als verharde dwarsweg. Je houdt de wandelweg die naar de Chemin des Gardes leidt (zie gele pijl) aan je linkerhand en volgt de brede, licht verharde, vlakke bosweg. Je loopt door een bos, hoofdzakelijk met beuken. Je passeert links de Meyerbeer-wandelroute (zie gele pijl) en al na een paar honderd meter verlaat je het bos via een slagboom.
Meteen sta je bij de bekende Gérestérebron, een kennismaking waard.
Voorbij de bron bereik je de verkeersweg Spa-Andrimont. Volg op het kruispunt de pijl Sauvenière, dus de geasfalteerde Route des Fontaines, die lichtjes stijgt door een beukenbos. Blijf deze weg volgen tot aan de auto.
Afstand : +/- 7 km Vertrek : Aan hotel "Inn Pfenn" Bewegwijzering : Blauwe bordjes met nummer of markering op bomen
De Route :
Vanaf het hotel ga je naar de bosrand waar je nummer 139 tegenkomt rechtse pad nemen Volgen tot aan de Kamping met Immbiss winkel,ga rechts tot aan het info bord vooraan de ingang. Ga links en volg de blauwe letter P,je naderd nu een van de mooiste plekjes van Irrhausen Het meer van Irsental,natuurgebied met visvijver en infoborden. ga links de brug over ,door het pad in het gras en volg NR2 Eerste splitsing rechtdoor,daarna 2 maal links aanhouden Op het kruispunt rechtdoor NR139 terug tot aan het hotel
Afstand : 7 km Vertrek : Aan de kerk van Irrhausen Bewegwijzering : Blauwe bordjes met nummer
De Route : Vanaf de kerk volg je bordje met nummer 26 een stuk op de hoofdweg, Sla de eerste weg aan de linkerkant in en volg NR26 Op de moment dat je aan de linkerzijde een brugje zietga je naar links en volgt NR18 Volg dit nummer tot aan een rusthutje en ga dan links naar NR26 Volgen tot aan een splitsing waar je geen nummer vind, ga dan naar rechts tot aan de grote baan,volg deze links en na 100 meter terug links (geen aanduiding) Onderweg zul je terug NR26 tegenkomen en die volg je tot aan je vertrekpunt
BEZIENSWAARDIGHEDEN
Beschrijving:
Irrhausen is een uitgesproken groen dorp in het romantische Irsental, niet ver van het Dal van de 1000 vlinders.
De groene dalbodem van het Irsental wordt omzoomd door hellingen met gemengd bos. In het zuidwesten is er een opening naar het, met rond 80 hectare, kleinste beschermde natuurgebied in het Duits Luxemburgse natuurpark: Ginsterheiden in het Irsental bij Daleiden. Op harmonische wijze gaan hier natuurlijk stromende riviertjes met aangrenzende weiden, rots- ecosystemen en laagbosgebieden in elkaar over. Tot in de 19e eeuw was Irrhausen vooral een agrarisch dorp
Irrhausen Natuurreservaat 'Ginsterheiden' in het Irsendal naar Irrhausen
Beschrijving:
Het 76 ha grote natuurreservaat ligt tussen de plaats Daleiden, de Laarberg en de Irsen. Het bestaat overwegend uit heide, steppegras met witte meidoornstruiken en bomengroepen. Het beschermde natuurgebied is het leefgebied van veel zeldzame dier- en plantsoorten. Het gebied werd in 1987 onder natuurbescherming geplaatst
Irrhausen Opstoppingzee in Irrhausen
Beschrijving:
Twee visvijver met een oppervlak van 4000 en 6000 m² en tot 2,50 m diep. Het is tevens mogelijk langs de Irsen te vissen. Hoofdzakelijk voorkomende vissen: beekforellen en karpers.
In deze wandeling rond Meerhout begeef je je in de erg agrarische vallei van de bovenloop van de Grote Nete. De rivier kronkelt er nog onbedijkt tussen verspreide hoeves. De natuur gaat er dus vrij zijn gang en dat geldt ook voor de wind. Door de afwezigheid van grote bossen krijgt die er vrij spel. De twee windmolens onderweg (waaronder de oudste van de provincie Antwerpen) bewijzen dat de Meerhoutenaren altijd dicht bij de natuur leefden
Meerhout is een woondorp in het zuidoosten van de provincie Antwerpen. Meerhout is een groene gemeente in de vallei van de Grote Nete, even ten noorden van het Albertkanaal en de E313. De dorpskern strekt zich uit langs de weg van Mol naar Tessenderlo. Meerhout heeft nogal wat interessante bezienswaardigheden en aantrekkelijke natuurgebieden, die zich uitstekend lenen voor zachte recreatie. Meerhout telt nog drie intacte molens en meerdere Kempische langgevelhoeven.
Meerhout wordt voor het eerst vermeld in een oorkonde van de abdij van Sint-Truiden uit de 8ste eeuw onder de naam Mareholt. De driehoekige vorm van het dorpsplein duidt in elk geval op een nog oudere, Frankische bewoning. Het dorp behoorde in de 13de eeuw tot het hertogdom Brabant. De gemeente viel onder de jurisdictie van de Heren van Diest. Enkele Brabantse en Limburgse abdijen hadden tot het eind van het ancien régime eigendomsrechten te Meerhout. Tijdens de Boerenkrijg in 1798 werd te Meerhout slag geleverd. Een monument herinnert aan de 22 gesneuvelden.
GEBOUWEN om te bekijken
Haenvense molen
Prinskensmolen
Sluizencomplex
Watermolen
En niet te vergeten de mooie markt en plein met kiosk en de bijbehorende bistros
Hou je van ijscreme,vraag waar Ijssalon den Ijsberg is,is op de weg van de kerk richting Olmen
Vertrek : Achelse kluis (op de grens met Nederland)
Bewegwijzering : Geen (gpx-file beschikbaar)
Je kan de route ook opdelen in twee wandelingen van elk ongeveer 8 km (je keert in de helft van het planneke terug naar startplaats)
Ofwel vertrek je dan aan de Achelse kluis
Ofwel vertrek je aan het Kruisherenklooster in Achel dorp
Deze wandeling ten zuiden van Valkenswaard net over de grens met België van de Achelse Kluis naar Achel Kasteel is buitengewoon mooi en anders van aard dan de meeste boswandelingen rond Eindhoven. Naast een route van 15 kilometer kunt deze wandeling ook in 2 gedeeltes lopen. Beide kortere routes zijn 8 kilometer.
De wandeling start bij de Achelse Kluis en voert ons meteen door de weilanden langs de Warmbeek naar de bossen. Voor de Bever gaan we over en langs hetzelfde riviertje verder tot bij de watermolen links op de verharde weg.
Daarna volgen we naar rechts het Planetenpad, met een beschrijving en uitbeelding van ons zonnestelsel. Ook passeren we nog een oude kapel en maken we een rondje siluur, carboon, conglomeraat en kwarts.
Verder gaand door de loofbossen komen we even in wat open terrein op de verharde weg en zien daar nog grafheuvels.
Even voor Achel passeren we een bedevaartskapel en verscholen achter het groen verschijnt voor ons het Kasteel Grevenbroek in volle glorie. Het terras bij het koetshuis biedt naast een Achelaartje allerlei verrassende lekkernijen.
De terugweg via de buitenrand van Achel loopt door open terrein naar het loofbos bij de Tomp, een door water omgeven oude toren.
De Tomp Torenburcht door Willem van Boxtel opgericht begin 14e eeuw. Zetel van de Heerlijk- heid Achel-Hamont-Sint-Huibrechts-Lille, huys van Boxtel. Begin 15e eeuw werd deze primitieve burcht vervangen door de moderne grote burch van Grevenbroek. Toren, grachten, pallisade en woning werden gerestaureerd in 1968.
René Winters schreef over de torenburcht: De Achelse middeleeuwse toren de Tomp is geen schans- of verdedigingstoren maar een zeer zeldzame torenmolen. Dat beweert het bestuur van de geschied- en heemkundige kring De Goede Stede uit Hamont. In hun speurtocht naar de oorsprong van Hamont-Achels meest bekende monument gingen enkele kringleden op zoek naar soortgelijke middeleeuwse bouwwerken. Ze kwamen terecht bij de ruïne van de ronde toren van het kasteel van Well in Nederlands-Limburg. Het dorp ligt een 15-tal kilometer boven Venlo en was vroeger een strategische oversteekplaats van de Maas. Het is opmerkelijk dat de bakstenen toren, in de volksmond Draketoren genoemd, tal van gelijkenissen vertoont met de Tomp in Achel. Er is zelfs een historisch-genealogische connectie tussen Achel en Well.
Tot in de zestiger jaren was de ruïne van de Tomp een mysterieus gebouw van middeleeuwse oorsprong binnen de heerlijkheid Grevenbroek. De heerlijkheid omvatte de dorpen Achel, Sint-Huibrechts-Lille en de stad Hamont. Volgens secretaris Luc Van de Sijpe van De Goede Stede Hamont moet men terug- gaan naar de oorspronkelijke toestand van de cilindrische stenen toren van Well om van een kopie te kunnen spreken. Van de Sijpe: «In eerste instantie werden we door een aantal aanpassingen misleid. De toren van Well werd verhoogd tijdens verbou- wingen aan het naburige kasteel. De toren kreeg ook een overwelfde kelder die van buitenaf bereikbaar werd. Boven deze overwelving werd rond heel de toren grond gestort.
Na opzoekingswerk in de zestiger jaren kwam de Achelse priester Adriaan Claassen tot het besluit dat de Tomp een torenburcht was. Een noodtoren waarin bij gevaar de heer met zijn gevolg toevlucht kon nemen. Claassen stelde dat de Tomp een van de weinige bewaarde voorbeelden was van primitieve burchtvormen. In de jaren '67-'68 werd de toren gerestaureerd. Het restauratiedossier kreeg in januari '64 een gunstig advies van de toenmalige Commissie van Monumenten. Adriaan Claas- sen ontving in '71 de Pro Civitate-prijs voor de restauratie van de Achelse Tomp.
Voor de zoveelste maal over de Warmbeek door het bos terug naar de kluis, die we van verre zien liggen .zo moet in het verleden de pelgrim deze abdij ook gezien hebben na een lange vermoeiende reis.
We belonen ons met een abdijbier. Met dank aan GPS Walking
lengte: 7 km : De wandeling loopt gedeeltetijk over veld- en boswegen
Vertrekpunt en parkeerplaats: Sint-Mauruskerk te Holsbeek.
Bewegwijzering : Houten palen met schuine kop in gele kleur.
In het zuiden van Holsbeek strekt zich van west naar oost een rij Hagelandse heuvels uit. Het zijn de Kesselberg, de Attenhovenberg, de Meesberg, de Chartreuzenberg, de Ramselberg en de Speelberg. Hun soms zeer steile hellingen bleven bebost
DE WANDELING
-We vertrekken bij de SINT- MAURUSKERK te Holsbeek. Het is een neogotisch gebouw dat ingewijd werd in 191 0 en sindsdien een oudere kerk vervangt waarvan alleen de zandstenen toren basis uit de tweede helft van de 16de eeuw bewaard bleef. Een ingemetselde steen draagt het jaartal 1564
-Vanaf de kerk volgen we de Rotselaarsebaan in zuidelijke richting, steken de Nobelbergstraat over en wandelen het Asseltveld in.
-Een honderdtal meter verder nemen we, rechts, de Biekedelle.
Waar deze asfaltweg naar links afbuigt, blijven wij rechtdoor de kasseiweg volgen.
-We wandelen nu door een delfe of dal. De weg vormde vroeger de enige verbinding tussen het dorp en het kasteel De Bruyn op de Chartreuzenberg en was afgezoomd met statige beuken of "bieken", zoals dat in het Holsbeekse dialect luidt. Deze bomen werden echter geveld tijdens de Tweede Wereldoorlog.
In 1992 werden nieuwe beuken aangeplant. Wetende dat een beuk jaarlijks met 2,5 cm aangroeit in omtrek, zal het dus nog wel een hele tijd duren vooraleer de Biekedelle haar dreefuitzicht van vroeger zal teruggekregen hebben.
-De weg buigt linksaf en stijgt nog enkele meters. Vervolgens komen we bij een tweesprong, waar we links nemen. Hier bleven de oude beuken aan één kant van de weg wel bewaard.
-Aan de Kapeldreef gekomen, volgen we deze rechtsaf. ~ We bevinden ons nu op de Chartreuzenberg.
Het plateau was tot in de 18de eeuw bebost en werd later ontgonnen voor de landbouw. Een groot deel van het bos was eigendom van het Leuvense Kartuizerklooster of Chartreuse, dat gesticht werd in 1489 en opgeheven werd in 1783. Ook nu nog is dit gedeelte van de Chartreuzenberg grotendeels ingenomen door akkers en weiden.
-We volgen de Chartreuzenbergstraat linksaf en wandelen even verder voorbij de voormalige hoeve van het landgoed De Bruyn.
-We volgen verder de Chartreuzenbergstraat tot aan de T-wegsplitsing.
WIE DE TOCHT MET 2,5 KM WIL VERKORTEN, NEEMT HIER LINKSAF MAAR MIST DAN EEN WANDELING DOOR HET CHARTREUZENBOS.
-Wij volgen de hoofdwandeling, slaan dus rechtsaf en nemen onmiddellijk daarna links.
-We wandelen nu aan de noord rand van het Chartreuzenbos, dat hier vooral bestaat uit een aanplanting van beuk. De beuk is een boom met een zeer dichte kruin Dit gebrek aan licht sluit dan ook elke onderbegroeiing uit.
-Aan de T -wegsplitsing, raakpunt met de Bergbroekwandeling, nemen we rechtsaf.
Ten oosten van de weg die we nu volgen, bestaat de begroeiing overwegend uit tamme kastanje.
-Bij het eerstvolgende wegenkruispunt nemen we rechts.
Verder wandelend daalt de weg af naar de vallei van de Leming beek en komen ook enkele villa's van Hoog Linden in het gezicht. De Leming of Lieming was de bakermat van het Leuvense patriciërsgeslacht Uyten Lieminghen.
-In de vallei, aan de Lemingstraat, nemen we rechts.
We klimmen terug de Chartreuzenberg op langsheen de rand van het bos. -Terug op de Chartreuzenberg, wandelen we nu in noordelijke richting. Voorbij de akker aan onze rechterhand duiken we opnieuw een bos in.
Het wordt tevens een duik in de diepte, want we verlaten nu de Chartreuzenberg via zijn steile nooderhelling. Over een afstand van 250 meter dalen we 20 meter.
Op die hoogtelijn buigt het voetpad linksaf en leidt het ons naar een diepe holle weg die we linksaf volgen. -Enkele meters verder nemen we rechts Ook deze weg is hol
Voorbij de bocht wacht ons een korte maar steile klim van 10 meter. Van een mooie sportieve wandeling gesproken! Weet echter dat dit de laatste klim is van deze wandeling. -Want we slaan rechtsaf en een voetpad leidt ons nu definitief van de berg naar het brede valleigebied van de Winge te Holsbeek. Achtereenvolgens is er een vlak stukje weg, dan een korte maar zeer steile helling en tenslotte een licht dalende holle weg.
-Aan de Kortrijksebaan gekomen, steken we deze over en volgen ze linksaf tot aan de Verhaegenstraat. -Hier nemen we rechts. Achter een haag bevindt zich het rusthuis Sint-Margaretha, gebouwd in 1990 bij de plek waar zich tot dan het rusthuis bevond dat was opgericht door Victor De Bruyn, ter nagedachtenis van zijn in 1908 overleden vrouw. Dit "Hospice Sainte-Marguerite" werd in 1992 gesloopt.
-Via de Sint-Maurusstraat bereiken we tenslotte terug de kerk van Holsbeek.
Start : Het Vinne in Zoutleeuw of aan de Leonarduskerk
Afstand : 13 km
Onze route
De wandeling start aan de Leonarduskerkerk en is 13 km lang.
We wandelen de Tiensestraat in en passeren de Scholierenhoeve.
Vanaf hier loopt het wandelpad enkele kilometers langs de Gete, hoofdzakelijk weilanden omzoomd door hoge populieraanplantingen.
Aangekomen aan het "Vinne" trekt de motte "Castelberg" onze aandacht. Het is een restant van een burchtheuvel uit de 12de eeuw.
Even verpozen in de taverne van het provinciedomein en dan op pad door het natuurreservaat. Prachtig hoe de natuur zich hier hersteld heeft en van het Vinne weer een uniek meer heeft gemaakt. Tal van infopanelen vertellen ons over de fauna en flora. Door de overvloedige regenval van de laatste dagen lag dit stukje er erg modderig bij, maar het was de moeite om te genieten van de rust.
We verlaten het domein langs een paar hoogstamboomgaarden en wandelen door de fruitaanplantingen naar Halle-Booienhoven.
De Sint-Odulphuskerk uit de 13de eeuw vormt samen met de gelijknamige kapel en de ernaast liggende hoeve en pastorie een fraai dorpszicht.
Tussen de velden en boomgaarden zien we de torentjes van de Zoutleeuwse kerk weer groter worden en weten we dat de wandeling er weer op zit. loopbrug in het Vinne
Han-sur-Lesse dankt zijn roem aan zijn unieke grotten, uitgeloogd door de Lesse in de Boine.
In de omgeving maakt u kennis met een bos van bijna 29,5 ha op fraaie kalkheuvels of 'tiennes' tussen Auffe en Han-sur-Lesse. In de bossen volgt u bijna altijd onverharde wegen. Enkele keren moet u steil stijgen en afdalen. Maak deze wandeling dus het beste bij droog weer.
PARKEREN In Han-sur-Lesse parkeert u in de omgeving van de brug over de Lesse. U keert de kerk en het dorpscentrum van Han-sur-Lesse de rug toe en volgt in de rue de Charleville de roodwitte tekens van het Grote- Rourepad 577.
DE ROUTE
Bij een kruis slaat u de eerste straat links in en volgt u de plaatselijke wandeling 2A- Turmont.
U gaat rechts de volgende straat en nog een kruis voorbij. Links beneden zijn er doorkijkjes naar de Lesse, door een oeverbos op een steile helling.
Aan het einde van de rue de Collires slaat u de geasfalteerde dwarsweg naar links in (GR-pad en Turmont-wandeling) en loopt u rechtdoor, voorbij het doorgestreepte plaatsnaambord van Han-sur-Lesse. Links verheft zich de beroemde kalkheuvel, de Boine 1, waardoor de Lesse zich via een uniek grottenstelsel eeuwenlang een mysterieuze weg heeft gebaand.
Een dubbel GR-teken kondigt een richtingverandering aan: bij een wilg moet u de verkeersweg naar rechts verlaten. Via een nauwe doorgang 2 doorkruist u een weide en loopt u het bos in dat de 'tienne' Turmont 3 . overdekt. De onverharde weg kronkelt onder de dennekronen en verlaat via een tweede smalle doorgang de weide. De weg raakt even de bosrand en u komt uit bij een Y-vormige wegsplitsing.
Volg de roodwitte tekens van het GR-pad en bij een Y-vormige wegsplitsing kiest u de rechter weg, onder fraaie grove dennen.
Buiten het bos wacht u een machtig panorama van het dorpje Auffe, de Boine-kalkheuvel (links) en de 'tienne Les Grignaux' rechts.
U moet nu linksaf, stevig dalend over een in de rots uitgehouwen pad, en komt beneden uit bij een vijver 4.
Het GR- pad en de Turmontwandeling lopen naar links, maar u moet rechtsaf.
Even verderop volgt u de verkeersweg naar links over het riviertje de Ry d' Ave. Iets voorbij het plaatsnaambord Ave-et-Auffe, village Heurie' (bloemendorp) moet u naar rechts een teruglopende weg ingaan
Meteen komt u in het natuurreservaat 'Les Grignaux' 5, dat beheerd wordt door de natuurvereniging Ardenne et Gaume'. De brede, halfverharde weg stijgt naar een Y-vormige wegsplitsing, waar u de linker weg kiest (5, Les Grignaux ) door het bos.
Links zijn er doorkijkjes naar weiden, akkers en een deelvan Auffe.
Over een flank van de 'tienne' stijgt u almaar hoger, afwisselend in en langs her bos,
maar uireindelijk buigt de weg naar rechts en komt u een poos het bos niet meer uit. Na een eindje stijgen daalt u naar een Y-vormige wegsplitsing, waar u de linker weg kiest.
U komt uit bij een landweggetje, dat u rechts inslaat. Meteen bevindt u zich weer op het Grote-Routepad. Rechts ziet u al de woonkern van Han-sur- Lesse en de Boine.
Bij een geasfalteerde dwarsweg moet u rechtsaf (GR-pad) en steekt u de Ri d' Ave over 6.
Bij de grotere verkeersweg duidt een monument je de plek aan waar het Duitse Ardennenoffensief (winter 1944-1945) doodliep.
U slaat er links af en bereikt het eindpunt van deze wandeling.
Samen met het Meerdaalwoud en andere bossen op de taalgrens, is het Zoniënwoud een van
de resten van het Grote Kolenwoud dat bij het begin van onze tijdrekening heel Midden-België bedekte. Maar Zoniën is ook een heel apart landschap, met riviertjes, valleien, plateau's, eeuwenoude wegen...
Van oudsher gebruikte de mens het woud in zijn voordeel, als leverancier van hout en als jachtterrein. Aan de rand ontstonden dorpen van houthakkers die stukken woud rooiden. Heersers en aristocraten zetten er kastelen neer van waaruit ze hun jachtpartijen ondernamen. Zo'n dorp aan de rand is Bosvoorde. Het Zoniënwoud is er overal aanwezig en ondanks zijn opname in de Brusselse agglomeratie ziet het er nog steeds uit als een dorp, maar dan een met een heel speciale sfeer.
Op deze wandeling verkennen we de dorpskern maar we trekken ook het woud in.
De wandeling loopt deels over onverharde boswegen. Er wordt ook wat geklommen
en gedaald, zorg dus voor goede wandelschoenen.
Route
Met de rug naar het gemeentehuis van Watermaal-Bosvoorde. neemt u links het voetpad langs de drukke Delleurlaan. Even verder aan de lichten steekt u rechts de laan over. Van de drie straten aan de overkant neemt u de meest linkse: de Opper- jachtmeesterstraat.
Bij het kruispunt met de Buksboomstraat staat u aan de rand van het Zoniënwoud.
Volg de Welriekende Dreef. tot aan de kruising met de Roodborstjesstraat en sla deze rechts in. Na ongeveer 600 m wordt dit een kasseiweg en verlaat u het woud. Loop nog even door tot aan het kruispunt met de Dennebosstraat die u rechts inslaat. Aan het ovalen pleintje, het Rik Woutersplein. gaat u rechtdoor en op het kruispunt neemt u links de Auguste-Beernaertstraat. Draai mee naar links en neem beneden de straat rechts (Terhulpsesteenweg).
Na 100 m wandelt u linksaf het doodlopende straatje in (Kattenberg).
Op het einde neemt u het voetpad tot aan de Vorsterielaan, die u aan de lichten oversteekt. Daarna volgt u het voetpad aan de overkant rechtsaf.
Achter de vijver slaat u links af (Vuursteendreef) en deze dreef volgt u ongeveer 350 m tot aan het kruispunt.
Neem op het kruispunt de linker weg (Tweebergenweg), draai mee naar rechts en ga via het tunneltje onder de spoorweg door. Onmiddellijk na de spoorweg moet u het pad nemen dat links afdaalt.
Beneden staat u in de Vuilbeekvallei. Volg het pad tussen de twee vijvers door en daarna mee naar rechts (Vuilbeekvoetpad). Blijf het pad aan de linkerkant van de vallei volgen. U passeert de wandelpaaltjes 15, 16 en 17 (blauw vlak, gele driehoek). Bij nummer 18 steekt een ruiterweg (Graaf dreef) de vallei over, maar wij blijven hier rechtdoor lopen langs hetzelfde pad. Even verder kruist een geasfalteerde weg,de Tumuliweg,de vallei.
Volg deze weg rechtsaf.De weg stijgt en kronkelt,en komt na een goede 400 m bij een kruispunt met de Tweebergenweg. Volg rechtdoor de Tumuliweg.
Na een kleine 600 m komt u aan de Hoefijzervijver ..
Sla bij de vijver rechts het Boshya- cinrenpad in (wandelpaaltje nr. 2). Volg dit pad ongeveer 500 m. Ondertussen passeert u de paaltjes 3, 4, 5 en 6. Bij paaltje nt. 7 dtaait het pad 90° naar rechts en even verder weer naar links. U klimt nu omhoog tot aan de Tweebergenweg.
Sla bij de speeltuigen boven links de Tweebergenweg in en loop door het tunneltje onder de spoorweg. Even verder is er een poort in de lange muur links, waarlangs u in de moestuin van het Park Tournay-Solvay. komt. (Het park is open van 8 tot 17.30 u of tot zonsondergang.
Als de poort gesloten is, volg dan gewoon de Tweebergenweg en verder de Vuursteenweg tot aan het station van Bosvoorde.)
Loop door de moestuin tot in het eigenlijke park. Sla links af en draai rond de appelboomgaard. Beneden neemt u scherp links het bruggetje en even verder bij de vijver het pad dat links steil de helling naar het kasteel opgaat.
Aan de uitgang van het park gaat u even links en steekt u aan de lichten de Delleurlaan over. Volg aan de overkant rechts het voetpad langs deze laan. Iets voorbij de kerk van Bosvoorde neemt u het straatje schuinlinks omhoog (Honden- wedstraat). Bij villa Rozenberg . neemt u rechts het smalle kasseistraatje (Hondenberg), dat u terug naar het gemeentehuis leidt.
