dicht bij 28 wandelt u langs een diepe oranjekleurige zandput. De steile wanden zijn begroeid met bomen die zich dapper in het zand vasthouden. Maar dat lukt niet altijd goed: erosie schuurt het zand tussen de wortels weg. Een knap natuurmonument! Helaas verraden wielsporen dat quads en mountainbikers hier soms passeren en de erosie alleen maar versnellen.
. Bij knooppunt 20:
vogelkijkhut bij het Zwart Water.
. Tussen knooppunt 20 en 28:
een van de mooiste stukken van de route. Een vrij smal bospad slingert zich langs brede zandvlakten,
donkere dennen en gemengde bossen vol leven. Aan het heuvelachtige parcours zult u merken dat het
mooie natuurgebied De Witte Bergen vlakbij ligt.
. Tussen knooppunt 15 en 16:
picknicken! Als u voor u vertrekt een hapje in uw rugzak stopt, kunt u halthouden bij de nieuwe picknicktafel.
U hebt uitzicht over een uitgestrekte zandvlakte, waar door deskundig natuurbeheer
ook de heide opnieuw een kans krijgt.
. Tussen knooppunt 15 en 17:
eerst gaat u door een prachtig stukje natuur, alleen voor voetgangers toegankelijk. Dan, na het oversteken
van de drukke weg, wandelt u voorbij sportcentrum Ter Heyde. De taverne heeft een groot zonneterras op
de eerste verdieping. Voor kinderen is er een speeltuintje. Wie energie te veel heeft, kan zich wagen aan
een partijtje tennis of een spelletje paddle-tennis, een soort kruising tussen squash en tennis. Het wordt gespeeld op een klein veldje omringd door muren en hoge draad.
Ter Heyde, lichtaartseweg 216/1, Herentals, 014-22 1622.
. Tussen knooppunt 17 en 31:
op dit stukje valt u van de ene verbazing in de andere. U wandelt langs het Moerven, een grote vijver
waarvan het oppervlak voor een groot gedeelte bedekt is door waterlelies. Een nieuw bankje kreeg
terecht de vermelding: 'Hier zit je goed'. Wat verderop een oude dennenboom vol holen die bezet
worden door een heus mierennest met vliegende mieren. Nog verderop vennen: aan de ene kant
omringd door een grassoort met zaden als pluizig katoen, die van ver net grote witte bloemen lijken.
Aan de andere kant een ven met gele plomp en een tapijt van drijvende bladeren, met bloem kopjes die
boven het water uitsteken. Hier en daar zijn de bossen ook nog bedekt met een deken van frisgroene varens. Prachtig!
. Bij knooppunt 31:
Camping Korte Heide ligt recht tegenover Bobbejaanland - het vrolijke gejoel weerklinkt geregeld in de verte.
U vindt er een leuke taverne en een zwemvijver. Voor kinderen zijn er gocarts te huur. Camping Korte Heide, Olensteenweg 40, 2460 Lichtaart, 014-553294, www.kempencampings.be
. Tussen knooppunt 29 en 31:
hier wandelt u door een woonwijk. Wat een schril contrast met de rijke natuur van het andere deel van de route. Even opletten: de historische Sint-Rochushoeve is geen taverne meer, ze wordt momenteel verbouwd.
Met de opening van de 5de en laatste wandelkamer op de Heuvelse Heide, met als startplaats de passantenhaven en taverne De Meerpaal, is de volledige wandelcapaciteit in Lommel gerealiseerd. Samen met het Regionaal Landschap Lage Kempen en dankzij Europese middelen van Beleef het Groen heeft het stadsbestuur samen met Toerisme Lommel vijf wandelkamers kunnen inrichten:
De Sahara Vertrek aan De Soeverein, Sportveldenstraat
Kerkhoven Vertrek aan kruispunt Kanaalstraat - Zwarte Weg
Blauwe Kei Vertrek aan kruispunt Blauwe Kei - De Maat
Kattenbos Vertrek aan de Leyssensmolen in Kattenbos
De Heuvelse Heide met een blotevoetenwandelpad Vertrek aan taverne De Meerpaal in de Boskantstraat
Deze wandelkamers zijn locaties met een goed bereikbare startplaats, horeca- en parkinggelegenheid, van waaruit goed bewegwijzerde wandelroutes vertrekken.
Bewegwijzering : Witte zeskante bordjes met blauwe pijl
Het Netepad
Laarzen of stevige wandelschoenen zijn geen overdadige luxe om het Netepad te bewandelen. Centraal in deze wandeling staan de Neten die door drassige beemden kronkelen zoals de spaghetti- slierten in de kom van een Italiaanse Mama. Weilanden omzoomd met knotelzen vormen een lappendeken met populieren bossen zo statig als kathedralen. En Iet op het einde van de trip, langs de wandelweg achter de Molse Nete, eens goed op het Solferkot en het Wettewa-leerpad.
Parcours
We stappen de sporthal naar buiten en kiezen resoluut voor links tot we over de Nete zijn. Net over de brugleuning draaien we rechts. We volgen het Heipaadje door elzenbroeken tot we aan de laterale weg langs de Zuiderring komen: de St.-Jansstraat.
Deze volgen we links tot aan het Kruispunt met de Molderdijk. Hier gaan de 5 en 6 km rechtdoor, de andere afstanden steken de Zuiderring over.
Rolstoelgebruikers, 5 km en diegenen die voor de 6 km kozen, steken de Molderdijk over en volgen de Vogelzangstraat tot aan de Bresserdijk. Hier draaien rolstoelgebruikers links.
Voor de andere stappers (6 km) is er halfweg de brughelling (links) een trap naar beneden. Als we deze afdalen komen we aan de Nete en aan een picknickplaats.
Hier komen later de langere afstanden (7,10 en 13 km) ook samen.
De 7, 10 en 13 km komen ondertussen langs het St.- Antoniuskapelletje.
Even verderop draaien we links de Lieven Heerstraat in waar we verder stappen tot aan de
gemeentegrens met buurgemeente Balen.
Hier gaat de 7 km wandeling 400 m rechtdoor om dan links af te slaan. De 10 en 13 km gaan rechtsaf door de bossen. Langs kronkelende paadjes is het bijzonder leuk wandelen tot aan de spoorlijn
Mol-Hasselt.
Voor de 10 km linksaf en voor de 13 km steken we over en langs de Molderloop duiken we een donker bos in. Van hieruit gaan we rechts naar het kanaal Dessel-Kwaadmechelen.
We wandelen over de kanaaldijk in rechtse richting, richting Glaverbel, tot aan een duiker die de Molse Nete onder het kanaal doorstuurt (tekens op de weg volgen). We volgen deze rivier stroomafwaarts (rechts dus) langs de schitterende kronkels, overkoepeld door reusachtige populieren.
Dankzij het Molse gemeentebestuur werden de meeste moerassige plekken op de oever overbrugd en kwam er ook een brug over de Nete. Zo komen we op de linkeroever terecht waar het op en neer gaat tussen Nete en visvijvers.
We komen aan de Molderioop, de bovenloop van de Oude Nete.
De zandvlakte die vroeger als crossterrein diende is nu één groot landbouwveld.
Helemaal achteraan draaien we eventjes naar rechts en we komen weer aan de spoorlijn uit. Hier vervoegen we het traject van de 7 en 10 km
Langs de oude stortplaats van de gemeente Balen in de Spruiten steken we de Oude Nete over via een typisch boogbruggetje, waar we ook een rustplaats vinden.
Door een redelijk moerassig populierenbos komen we weer aan de spoorwegbedding die we links volgen om onder de Zuiderring door te gaan.
Aan de Scheppelijke Nete gekomen, volgen we deze naar links. We steken een noodbrug over en volgen links de Kolkstraat tot aan de Molse Nete, die we rechts volgen.
Aan de brug in de Bresserdijk vloeien beide Neten samen. We hebben nu een wandelweg langs de Molse Nete die we stroomafwaarts volgen. Waar dit pad eindigt gaan we links langs de kerk en via de Markt en de Rivierstraat komen we weer aan sportpark Den Uyt.
Het solferkot
Op de Wandelweg staat langs de oever van de Nete het gerenoveerde 19de eeuwse 'wolwashuisje: waar vroeger de schapenwol gewassen en gedroogd werd. Het huisje, dat ook het 'solferkot' werd genoemd, is het laatste overblijfsel van de vroegere wolindustrie in Mol. De naam 'solferkotteke' komt van de ongeverfde schapenweefsels met hun natuurlijke lichtbeige kleur die door zwaveldampen tot helderwit gebleekt werden.
Wettewa
Nog langs de Wandelweg is het project 'Wettewa' uitgebouwd dat uit acht toestellen en informatiepanelen bestaat. De 'Asymmetrische wip: 'Spiegelbeelden' en de 'Fietsconstructie' zijn daar voorbeelden van, samen met vier panelen van de nucleaire instellingen en bedrijven. Die geven een overzicht van de delen van de nucleaire brandstofcyclus die in België bestaat.
Honden? Het is toegestaan om de hond mee te nemen tijdens deze wandeling
Zeer gemakkelijke luswandeling.
De wandeling start aan het kerkje van Vliermaalroot, deelgemeente van Kortessem, en loopt door het vlakke mooie Haspengouw met veel velden, weiden en beekjes.
Ook bij vochtig weer vrij goed te lopen omdat ze voor een groot deel gebruik maakt van het fietsnetwerk Limburg.
Onderweg merk je nog vele vakwerkhuisjes op, en typische kerken en kapelletjes, ook het kasteel Ridderborn wordt aangedaan. De gemeente Kortessem verzorgt haar erfgoed en landschap prima !
WAT KOMEN WE TEGEN
Het kerkje van Vliermaalroot, startpunt
Vakwerkhuis langs de Gauwerstraat
De Mombeek in het Haspengouwse landschap
De voormalige Bembroekmolen op de Winterbeek
Winterbeek met bruggetje in Haspengouwse landschap
Doorkijkje naar St-Pieterskerk (11de eeuw) in Kortessem
Het goed onderhouden Mersenhovenkapelletje in Kortessem
Doorkijkje naar (kasteelhoeve) in Wintershoven
Doorkijkje naar St-Pietersbanden-kerk in Wintershoven.
Bewegwijzering: paaltjes met een afgeschuinde en rood beschilderde kop.
Vertrekpunt: de parking aan het domeinbos Lozerheide in de Fabriekstraat Bocholt/Kaulille tussen de brug over het Kempisch Kanaal en de sluis van Lozen op de Zuid Willemsvaart.
Aard van de weg: onverharde wegen en paden, waarvan een aantal ooit bestrooid is geweest met grind. Vlakke, maar soms smalle en ook in de zomer modderige weggetjes.
Houd op de parking (1) het informatiebord links van je en ga rechtdoor de grootste bosweg in. Het is een mooie dreef, omzoomd met walnoot. Rechts schieten populieren de hemel in.Deze boomsoort neemt ongeveer 45 procent van het domeinbos in beslag maar de bestanden worden geleidelijk aan omgevormd met diverse soorten inheemse loofboom. Neem de eerste weg rechts, een fijnsparrendreef. Hier zie je in het landschap nog restanten van de vroegere vloeiweiden zoals de afvoersloot die je bijna aan het einde van de weg oversteekt via een plankenbrugje (2).
Aangezien je de rode wandeling volgt ga je nog eens rechts af en blijf je rechtdoor stappen tot ongeveer 50 m voor de verkeersweg N747.In dertig vijvers, samen 15 ha groot, wordt hier door het Vlaams Gewest vis geteeld ten behoeve van de riviervisserij.Sla de eerste linkerzijweg in, steek een plankenbruggetje over, sla links af bij de T-splitsing iets verderop en je komt uit op zon 15 m voor het hek van de viskwekerij (3). In dertig vijvers, samen 15 ha groot, wordt hier vis geteeld ten behoeve van de riviervisserij. Tegelijk wordt er ook aan wetenschappelijk onderzoek gedaan.
Steek de beek over en volg het rode pad langs de visvijvers. Voorbij de vijvers ga je de eerstvolgende linkerweg in, kruis je nogmaals de beek, waarna je dadelijk rechts afslaat. Sla links af bij de eerstvolgende T-splitsing en rechts af bij een grote weide. Je bereikt vervolgens alweer een
T-splitsing (4), waar je links een brede kronkelweg door een populierenbos volgt.
Het gaat nu door het groene hart van de Lozerheide. Trek je niets aan van de eerstvolgende linkerzijweg. Je komt uit op een T-splitsing en gaat linksaf over een brede sloot. Blijf rechtdoor lopen bij een rechterzijweg. Je wandelt dus tussen een prachtige vijver en de viskwekerij. Sla rechts af bij de volgende T-splitsing en keer de viskwekerij de rug toe. Volg de naar rechts afbuigende weg langs het fotogenieke Klotven. Het werd uitgegraven door de mens en met de uitgegraven aarde werd een soort dijkweg aangelegd waarover je nu loopt, door het laagste deel van het bos. Op en rond het ven broeden en pleisteren tal van vogels, waaronder ook de blauwe reiger. Op een perceel dat aan het domeinbos paalt, broeden jaarlijks vijftien tot twintig koppels van deze grote vogelsoort. Net voorbij het Klotven sla je links af en steek je via een plankenbruggetje (5) de grote afvoersloot of collector over.
Vervolgens leidt de wandeling door het noordelijkste deel van het domeinbos. Voorbij een T-vormige splitsing, waar je de linkerweg kiest, sla je rechts de eerstvolgende rechterzijweg in (blijf rood volgen, geel gaat rechtdoor). Er volgt alweer een T-splitsing: sla rechts af en ga daarna de eerstvolgende linkerzijweg in. Op een viersprong moet je linksaf. Iets voor een gerestaureerde vloeiweide (6) buigt het weggetje naar links af. Rechts van je strekt zich een oude, 2,6 ha grote vloeiweide uit.
Je wandelt door een sparrendreef, met de vloeiweide aan je rechterkant. Iets voor een infobord 'Watering' moet je de eerstvolgende linkerweg in. Je komt uit op een kruispunt van grote boswegen: blijf rechtdoor wandelen langs een schuurtje van de boswachterij. Bij een volgend gebouw van de boswachterij staat een fraai informatiebord (7).
Op een viersprong met pictogrammen moet je linksaf. Het wandelpad leidt nu door privé-domein met akkers en een weide. Sla de nu volgende linkerzijweg in. Die weg loopt parallel aan het Kempense Kanaal, dat ooit de magere heidegronden verrijkte en soms zaden met zich meevoerde van planten die normaal niet in de streek voorkomen, bijvoorbeeld de al genoemde herfsttijloos. Blijf de weg gewoon rechtdoor volgen, terug naar de parking (1).
Vertrek : Aan het Centraal Station Afstand : Van Station tot 2de ml groenplaats 5,5 km
België en goed eten, dat hoort bij elkaar. Antwerpen is dichtbij en toch al helemaal België wat eten betreft.En dus daagt deze stad uit tot culinaire avonturen. Waar in Nederland de traditionele gerechten steeds meer verdwijnen worden deze in België nog steeds gewaardeerd en is het niet moeilijk om hier authentieke Vlaamse gerechten te eten.
Deze wandeling in Antwerpen voert langs diverse adressen met typisch Belgische producten. Op twee minuten lopen vanaf het Centraal Station, over de Keyserlei en vervolgens de eerste straat links, is de Appelmanstraat waar patisserie en chocolaterie Del Rey zit.
Bij Antwerpenaren is Del Rey een begrip en ze komen er voor de meest verfijnde gebakjes en chocolade. Als kleine kunstwerkjes liggen ze uitgestald met namen als Acapulco, gemaakt van gevulde biscuit, verse frambozen, citroencrème en ingenieuze decoraties van chocolade. Naast de winkel is de tearoom, of degustatie zoals ze dat hier zo mooi noemen. Koffie of thee geserveerd in zilveren kannetjes met een zandlopertje voor de juiste trektijd van de thee en standaard een schaaltje met verschillende koekjes en bonbons. Het uitgekozen gebakje wordt gebracht op een driehoekig porseleinen bord. Eerst kijken, dan proeven! Hier krijgt men perfectie tot in de kleine details.
Na deze zoete starter lopen we via de Keyserlei naar de Meir en dan richting de Graanmarkt waar het markt is op zaterdag. Het is een markt zoals je die overal hebt; goedkoop textiel, groenten en fruit, maar met één verrassing. Midden op het terrein staat een kraampje waar het opvallend druk is. Dichterbij gekomen staan Antwerpenaren met volle boodschappentassen escargots in bouillon en verse oesters te eten.
Een eenvoudig gekleed ouder echtpaar dat de verkoopster goed schijnt te kennen, maar ook hippe jongeren staan met een plastic bakje in de hand. Enkel gekoelde witte wijn wordt erbij geschonken en dit alles voor een paar euro.
Verder via de chique Schuttershofstraat waar culinair niet zo heel veel te beleven valt, naar 'De Wilde Zee', een concentratie van kleine wandelstraatjes met veel bijzondere culinaire zaken zoals kaashandel Vervloet in de Wiegstraat 28, een smalle zaak die opvalt door de sobere inrichting waardoor alle aandacht naar de kazen gaat. In de winkel bestaat de toonbank uit een roestvrijstalen richel waar houten bakjes overheen glijden waarin de klant zijn gekozen kaasjes kan verzamelen.
Hier moet je zijn voor bijvoorbeeld een echte Crottin de Chavignol, miniscule geitenkaasjes bedekt met een dikke laag schimmel en in de as gerold. Maar ook voor Belgische abdijkazen en platte kaas. Vlak ernaast is een slager met zwarte en witte beuling. Zwarte beuling is bloedworst maar dan niet gelardeerd met stukken wit vet en kruidiger van smaak dan wij kennen. De vierde generatie Goossens verkoopt brood in de Korte Gasthuisstraat 31, ook weer een kleine zaak waar lange rijen buiten wachten voor het rogge-rozijnenbrood.
Als je geen zin hebt om zelf je broodjes te smeren is er 'Het Dagelijks Brood' op het Steenhouwersvest 48. Hier mag je aanschuiven aan een grote houten tafel. Geen broodjes, pistoletten, maar biologische boterhammen belegd met hesp of platte kaas en daarbij een tas koffie of glas cider. Op tafel staat de betere confiture en chocoladepasta van Callebaut. Minder verantwoord maar wel smakelijk zijn de
wafels van 'Van Hecke' in de Nationalestraat 88. Hier is al veertig jaar niet veel aan de inrichting veranderd, en worden ook de wafels nog bereid volgens de traditie.
Dan is het tijd voor een biertje. 'Fortuna' op de Eiermarkt 1 is een typisch kroegje voor Antwerpen. Eigenlijk is het meer een huiskamer, vier tafeltjes bedekt met gobelinkleedjes, een sansevieria in de vensterbank en een bar zo klein dat alleen gastvrouw Gerda erachter past. Koninck van het vat, een bolleke, Primus of een Duvel en de Gazet van Antwerpen.
Na dit aperitief gaan we naar eetcafé 'In de Gloria' op de Kleine Koraalberg. Het is er stampvol met Vlamingen die paardencervelaat, mergpijpjes en spin weten te waarderen. Wat is spin? De spinspier (araignée) is de binnenkant van het bekken van een rund, bewerkelijk om uit te benen en daarom weinig bekend. Het lijkt op biefstuk maar heeft ook de structuur van zwezerik. Natuurlijk friet en mayonaise erbij, geen spuitfriet of uit potjes maar 'alles handgemaakt.
Er zijn meer plekken met eenvoudige maar authentieke maaltijden zoals 'De Stoemppot' op de Vlasmarkt 12, genoemd naar het Vlaamse woord voor stamppot. Op tafel staat brood met reuzel en mosterd en op de kaart staan een paar vlees- of visgerechten die allemaal met stoemp worden vergezeld. Deze stoemp is een zachte puree met kervel en andere kruiden waardoor het gerecht een frisse smaak heeft. Verder ligt er op het bord nog geglaceerde witlof, witloof zoals het hier wordt genoemd, de nationale groente. Rond 1850 heeft een hovenier van de Koninklijke Maatschappij van Kruid-, Bloem- en Boomkwekerijen geëxperimenteerd met de cichoreiplant en werd de moderne witloof een feit. Sindsdien werd het steeds populairder en nog steeds is België het witloof de groente bij uitstek. Waar wij niet verder komen dan witlof met ham en kaas bestaan er hier talrijke recepten en is geglaceerde witloof een simpele maar goede manier om het bittere niet te laten overheersen. De stronk is in boter (absoluut geen water erbij) met een klein beetje suiker gestoofd.
Smakelijk
Met dank aan http://www.trouw.nl/groen/natuurtochten
Start : Chemin de Fontaines bij de brug Promonadedes Artistes.
Gps coordinaten : N50 28.588 -- E5 53.171
De route :
Het beginpunt is op de Chemin des Fontaines bij de brug over de Picherotte waar we de auto neerzetten. We dalen de brug aan de zijkant af en volgen de Promenade des Artistes, tevens aangegeven als het Grote-Routepad (rood-wit vierkantje). De ruwe bosweg volgt min of meer de loop van het riviertje, door een groots beukenbos. Steek het zijbeekje over via een vlonder. Vervolgens de Picherotte zelf via een knuppelbrug. Laat de volgende twee bruggetjes rechts liggen. Blijf dus links van het riviertje en wel tot bij een schuilhut, waar je wel oversteekt. Rechts verschijnen eiken en grove dennen. Steek ook het volgende bruggetje over.
Buiten het bos kom je terecht bij nieuwbouw en een informatiebord. Sla links af, maar nauwelijks enkele schreden verder moet je de eerste brede linker bosweg ingaan: de Avenue Belleheid (Grote-Routepad gaat rechtdoor). De weg stijgt matig langs een omheining.
De wandeling (liggende blauwe ruitjes) buigt via een vlondertje links af; jij blijft rechtdoor gaan. De weg buigt rechts af, vrij fors stijgend onder de kronen van prachtige beuken. Verderop krijg je rechts tussen de bomen weiden te zien.
Weer buiten het bos leidt de asfaltweg langs bewoning. Aan het eind van de Avenue Belleheid bereik je een groot kruispunt (vijfsprong met overdekte picknicktafel): de Thier de Statte. Steek de Route de la Géronstère over en ga de asfaltweg in langs de picknicktafel: de met esdoorns omzoomde Chemin de la Herde.
Passeer (rechts) de Vieille Route de Stavelot en (links) de Ferme de Transvaal, een manege. Rechts: weids uitzicht over het dal waarin de stad Spa zich uitstrekt (onzichtbaar vanaf je standpunt).
Passeer (links) eveneens de Chemin Loschet, die naar het kasteel van Meyerbeer leidt. De weg daalt af langs het witte plaatsnaambord van Spa.
Sla de dwarsweg naar links in. Volg dus een stukje van de toeristische Route des Sources (Bronnenroute), langs het bord met de doorgestreepte plaatsnaam Spa.
Je moet al de eerste straat rechts inslaan: de Chemin de Mambaye (de naam van een groot domein met onder andere een manege en logeerruimtes). De weg loopt wat omhoog tussen weiland en veel groen. Bij de bosrand (bord doodlopende weg) moet je rechtsaf een dalend paadje in tussen een weide (links) en bewoning (rechts). Het wordt weldra onverhard en leidt naar bos.
Steek daar een beekje - de Ruisseau du Vieux Spa over - via een knuppel-bruggetje en sla meteen links af, de Promonade des Chèvrefeuilles (wilde kamperfoelie). Dit wandelpad is uitstekend aangegeven met de wit-rode tekens van het Grote-Routepad en met (in mindere mate) opstaande blauwe rechthoekjes.
Je volgt de beek stroomopwaarts, dus matig klimmend. Steek over via een knuppelbruggetje en volg rechtsaf, het kronkelpad door een eikenbos. Wat een verschil van ondergroei vergeleken met die van een beukenbos.
Het Grote-Routepad volgt over het algemeen heel trouw de loop van de beek, waarin een massa kwartsietblokken ligt.
Verderop krijg je, aan de overkant van het riviertje, een glooiende weide te zien. Intussen zijn ook de dikke beuken verschenen in het boslandschap. Bij een bank volg je een bredere weg. Net voorbij de weide gaat het Grote-Routepad er bij een Y-vormige splitsing naar rechts vandoor. Jij volgt de linkerweg, aangegeven met opstaande blauwe rechthoekjes. Je blijft het almaar dunner wordende beekje volgen.
Iets verderop wacht andermaal een Y-vormige splitsing. Kies voor links, verlaat dus het beekje en volg een pijlrechte weg door een sparrenbos( met een zoom van eik en veel adelaarsvarens)
Ongeveer 600 meter verder steek je een grote dwarsweg over en kom je terecht op een brede, met gras begroeide weg, een stuk natter dan die van daarnet.
Je loopt wat forser klimmend langs een omrasterde waterwinningsplek en komt terecht op een grotere dwarsweg die je naar rechts moet inslaan.
Nog wat hogerop kom je uit bij een zogoed als verharde dwarsweg. Je houdt de wandelweg die naar de Chemin des Gardes leidt (zie gele pijl) aan je linkerhand en volgt de brede, licht verharde, vlakke bosweg. Je loopt door een bos, hoofdzakelijk met beuken. Je passeert links de Meyerbeer-wandelroute (zie gele pijl) en al na een paar honderd meter verlaat je het bos via een slagboom.
Meteen sta je bij de bekende Gérestérebron, een kennismaking waard.
Voorbij de bron bereik je de verkeersweg Spa-Andrimont. Volg op het kruispunt de pijl Sauvenière, dus de geasfalteerde Route des Fontaines, die lichtjes stijgt door een beukenbos. Blijf deze weg volgen tot aan de auto.
Afstand : +/- 7 km Vertrek : Aan hotel "Inn Pfenn" Bewegwijzering : Blauwe bordjes met nummer of markering op bomen
De Route :
Vanaf het hotel ga je naar de bosrand waar je nummer 139 tegenkomt rechtse pad nemen Volgen tot aan de Kamping met Immbiss winkel,ga rechts tot aan het info bord vooraan de ingang. Ga links en volg de blauwe letter P,je naderd nu een van de mooiste plekjes van Irrhausen Het meer van Irsental,natuurgebied met visvijver en infoborden. ga links de brug over ,door het pad in het gras en volg NR2 Eerste splitsing rechtdoor,daarna 2 maal links aanhouden Op het kruispunt rechtdoor NR139 terug tot aan het hotel
Afstand : 7 km Vertrek : Aan de kerk van Irrhausen Bewegwijzering : Blauwe bordjes met nummer
De Route : Vanaf de kerk volg je bordje met nummer 26 een stuk op de hoofdweg, Sla de eerste weg aan de linkerkant in en volg NR26 Op de moment dat je aan de linkerzijde een brugje zietga je naar links en volgt NR18 Volg dit nummer tot aan een rusthutje en ga dan links naar NR26 Volgen tot aan een splitsing waar je geen nummer vind, ga dan naar rechts tot aan de grote baan,volg deze links en na 100 meter terug links (geen aanduiding) Onderweg zul je terug NR26 tegenkomen en die volg je tot aan je vertrekpunt
BEZIENSWAARDIGHEDEN
Beschrijving:
Irrhausen is een uitgesproken groen dorp in het romantische Irsental, niet ver van het Dal van de 1000 vlinders.
De groene dalbodem van het Irsental wordt omzoomd door hellingen met gemengd bos. In het zuidwesten is er een opening naar het, met rond 80 hectare, kleinste beschermde natuurgebied in het Duits Luxemburgse natuurpark: Ginsterheiden in het Irsental bij Daleiden. Op harmonische wijze gaan hier natuurlijk stromende riviertjes met aangrenzende weiden, rots- ecosystemen en laagbosgebieden in elkaar over. Tot in de 19e eeuw was Irrhausen vooral een agrarisch dorp
Irrhausen Natuurreservaat 'Ginsterheiden' in het Irsendal naar Irrhausen
Beschrijving:
Het 76 ha grote natuurreservaat ligt tussen de plaats Daleiden, de Laarberg en de Irsen. Het bestaat overwegend uit heide, steppegras met witte meidoornstruiken en bomengroepen. Het beschermde natuurgebied is het leefgebied van veel zeldzame dier- en plantsoorten. Het gebied werd in 1987 onder natuurbescherming geplaatst
Irrhausen Opstoppingzee in Irrhausen
Beschrijving:
Twee visvijver met een oppervlak van 4000 en 6000 m² en tot 2,50 m diep. Het is tevens mogelijk langs de Irsen te vissen. Hoofdzakelijk voorkomende vissen: beekforellen en karpers.
In deze wandeling rond Meerhout begeef je je in de erg agrarische vallei van de bovenloop van de Grote Nete. De rivier kronkelt er nog onbedijkt tussen verspreide hoeves. De natuur gaat er dus vrij zijn gang en dat geldt ook voor de wind. Door de afwezigheid van grote bossen krijgt die er vrij spel. De twee windmolens onderweg (waaronder de oudste van de provincie Antwerpen) bewijzen dat de Meerhoutenaren altijd dicht bij de natuur leefden
Meerhout is een woondorp in het zuidoosten van de provincie Antwerpen. Meerhout is een groene gemeente in de vallei van de Grote Nete, even ten noorden van het Albertkanaal en de E313. De dorpskern strekt zich uit langs de weg van Mol naar Tessenderlo. Meerhout heeft nogal wat interessante bezienswaardigheden en aantrekkelijke natuurgebieden, die zich uitstekend lenen voor zachte recreatie. Meerhout telt nog drie intacte molens en meerdere Kempische langgevelhoeven.
Meerhout wordt voor het eerst vermeld in een oorkonde van de abdij van Sint-Truiden uit de 8ste eeuw onder de naam Mareholt. De driehoekige vorm van het dorpsplein duidt in elk geval op een nog oudere, Frankische bewoning. Het dorp behoorde in de 13de eeuw tot het hertogdom Brabant. De gemeente viel onder de jurisdictie van de Heren van Diest. Enkele Brabantse en Limburgse abdijen hadden tot het eind van het ancien régime eigendomsrechten te Meerhout. Tijdens de Boerenkrijg in 1798 werd te Meerhout slag geleverd. Een monument herinnert aan de 22 gesneuvelden.
GEBOUWEN om te bekijken
Haenvense molen
Prinskensmolen
Sluizencomplex
Watermolen
En niet te vergeten de mooie markt en plein met kiosk en de bijbehorende bistros
Hou je van ijscreme,vraag waar Ijssalon den Ijsberg is,is op de weg van de kerk richting Olmen
Vertrek : Achelse kluis (op de grens met Nederland)
Bewegwijzering : Geen (gpx-file beschikbaar)
Je kan de route ook opdelen in twee wandelingen van elk ongeveer 8 km (je keert in de helft van het planneke terug naar startplaats)
Ofwel vertrek je dan aan de Achelse kluis
Ofwel vertrek je aan het Kruisherenklooster in Achel dorp
Deze wandeling ten zuiden van Valkenswaard net over de grens met België van de Achelse Kluis naar Achel Kasteel is buitengewoon mooi en anders van aard dan de meeste boswandelingen rond Eindhoven. Naast een route van 15 kilometer kunt deze wandeling ook in 2 gedeeltes lopen. Beide kortere routes zijn 8 kilometer.
De wandeling start bij de Achelse Kluis en voert ons meteen door de weilanden langs de Warmbeek naar de bossen. Voor de Bever gaan we over en langs hetzelfde riviertje verder tot bij de watermolen links op de verharde weg.
Daarna volgen we naar rechts het Planetenpad, met een beschrijving en uitbeelding van ons zonnestelsel. Ook passeren we nog een oude kapel en maken we een rondje siluur, carboon, conglomeraat en kwarts.
Verder gaand door de loofbossen komen we even in wat open terrein op de verharde weg en zien daar nog grafheuvels.
Even voor Achel passeren we een bedevaartskapel en verscholen achter het groen verschijnt voor ons het Kasteel Grevenbroek in volle glorie. Het terras bij het koetshuis biedt naast een Achelaartje allerlei verrassende lekkernijen.
De terugweg via de buitenrand van Achel loopt door open terrein naar het loofbos bij de Tomp, een door water omgeven oude toren.
De Tomp Torenburcht door Willem van Boxtel opgericht begin 14e eeuw. Zetel van de Heerlijk- heid Achel-Hamont-Sint-Huibrechts-Lille, huys van Boxtel. Begin 15e eeuw werd deze primitieve burcht vervangen door de moderne grote burch van Grevenbroek. Toren, grachten, pallisade en woning werden gerestaureerd in 1968.
René Winters schreef over de torenburcht: De Achelse middeleeuwse toren de Tomp is geen schans- of verdedigingstoren maar een zeer zeldzame torenmolen. Dat beweert het bestuur van de geschied- en heemkundige kring De Goede Stede uit Hamont. In hun speurtocht naar de oorsprong van Hamont-Achels meest bekende monument gingen enkele kringleden op zoek naar soortgelijke middeleeuwse bouwwerken. Ze kwamen terecht bij de ruïne van de ronde toren van het kasteel van Well in Nederlands-Limburg. Het dorp ligt een 15-tal kilometer boven Venlo en was vroeger een strategische oversteekplaats van de Maas. Het is opmerkelijk dat de bakstenen toren, in de volksmond Draketoren genoemd, tal van gelijkenissen vertoont met de Tomp in Achel. Er is zelfs een historisch-genealogische connectie tussen Achel en Well.
Tot in de zestiger jaren was de ruïne van de Tomp een mysterieus gebouw van middeleeuwse oorsprong binnen de heerlijkheid Grevenbroek. De heerlijkheid omvatte de dorpen Achel, Sint-Huibrechts-Lille en de stad Hamont. Volgens secretaris Luc Van de Sijpe van De Goede Stede Hamont moet men terug- gaan naar de oorspronkelijke toestand van de cilindrische stenen toren van Well om van een kopie te kunnen spreken. Van de Sijpe: «In eerste instantie werden we door een aantal aanpassingen misleid. De toren van Well werd verhoogd tijdens verbou- wingen aan het naburige kasteel. De toren kreeg ook een overwelfde kelder die van buitenaf bereikbaar werd. Boven deze overwelving werd rond heel de toren grond gestort.
Na opzoekingswerk in de zestiger jaren kwam de Achelse priester Adriaan Claassen tot het besluit dat de Tomp een torenburcht was. Een noodtoren waarin bij gevaar de heer met zijn gevolg toevlucht kon nemen. Claassen stelde dat de Tomp een van de weinige bewaarde voorbeelden was van primitieve burchtvormen. In de jaren '67-'68 werd de toren gerestaureerd. Het restauratiedossier kreeg in januari '64 een gunstig advies van de toenmalige Commissie van Monumenten. Adriaan Claas- sen ontving in '71 de Pro Civitate-prijs voor de restauratie van de Achelse Tomp.
Voor de zoveelste maal over de Warmbeek door het bos terug naar de kluis, die we van verre zien liggen .zo moet in het verleden de pelgrim deze abdij ook gezien hebben na een lange vermoeiende reis.
We belonen ons met een abdijbier. Met dank aan GPS Walking
lengte: 7 km : De wandeling loopt gedeeltetijk over veld- en boswegen
Vertrekpunt en parkeerplaats: Sint-Mauruskerk te Holsbeek.
Bewegwijzering : Houten palen met schuine kop in gele kleur.
In het zuiden van Holsbeek strekt zich van west naar oost een rij Hagelandse heuvels uit. Het zijn de Kesselberg, de Attenhovenberg, de Meesberg, de Chartreuzenberg, de Ramselberg en de Speelberg. Hun soms zeer steile hellingen bleven bebost
DE WANDELING
-We vertrekken bij de SINT- MAURUSKERK te Holsbeek. Het is een neogotisch gebouw dat ingewijd werd in 191 0 en sindsdien een oudere kerk vervangt waarvan alleen de zandstenen toren basis uit de tweede helft van de 16de eeuw bewaard bleef. Een ingemetselde steen draagt het jaartal 1564
-Vanaf de kerk volgen we de Rotselaarsebaan in zuidelijke richting, steken de Nobelbergstraat over en wandelen het Asseltveld in.
-Een honderdtal meter verder nemen we, rechts, de Biekedelle.
Waar deze asfaltweg naar links afbuigt, blijven wij rechtdoor de kasseiweg volgen.
-We wandelen nu door een delfe of dal. De weg vormde vroeger de enige verbinding tussen het dorp en het kasteel De Bruyn op de Chartreuzenberg en was afgezoomd met statige beuken of "bieken", zoals dat in het Holsbeekse dialect luidt. Deze bomen werden echter geveld tijdens de Tweede Wereldoorlog.
In 1992 werden nieuwe beuken aangeplant. Wetende dat een beuk jaarlijks met 2,5 cm aangroeit in omtrek, zal het dus nog wel een hele tijd duren vooraleer de Biekedelle haar dreefuitzicht van vroeger zal teruggekregen hebben.
-De weg buigt linksaf en stijgt nog enkele meters. Vervolgens komen we bij een tweesprong, waar we links nemen. Hier bleven de oude beuken aan één kant van de weg wel bewaard.
-Aan de Kapeldreef gekomen, volgen we deze rechtsaf. ~ We bevinden ons nu op de Chartreuzenberg.
Het plateau was tot in de 18de eeuw bebost en werd later ontgonnen voor de landbouw. Een groot deel van het bos was eigendom van het Leuvense Kartuizerklooster of Chartreuse, dat gesticht werd in 1489 en opgeheven werd in 1783. Ook nu nog is dit gedeelte van de Chartreuzenberg grotendeels ingenomen door akkers en weiden.
-We volgen de Chartreuzenbergstraat linksaf en wandelen even verder voorbij de voormalige hoeve van het landgoed De Bruyn.
-We volgen verder de Chartreuzenbergstraat tot aan de T-wegsplitsing.
WIE DE TOCHT MET 2,5 KM WIL VERKORTEN, NEEMT HIER LINKSAF MAAR MIST DAN EEN WANDELING DOOR HET CHARTREUZENBOS.
-Wij volgen de hoofdwandeling, slaan dus rechtsaf en nemen onmiddellijk daarna links.
-We wandelen nu aan de noord rand van het Chartreuzenbos, dat hier vooral bestaat uit een aanplanting van beuk. De beuk is een boom met een zeer dichte kruin Dit gebrek aan licht sluit dan ook elke onderbegroeiing uit.
-Aan de T -wegsplitsing, raakpunt met de Bergbroekwandeling, nemen we rechtsaf.
Ten oosten van de weg die we nu volgen, bestaat de begroeiing overwegend uit tamme kastanje.
-Bij het eerstvolgende wegenkruispunt nemen we rechts.
Verder wandelend daalt de weg af naar de vallei van de Leming beek en komen ook enkele villa's van Hoog Linden in het gezicht. De Leming of Lieming was de bakermat van het Leuvense patriciërsgeslacht Uyten Lieminghen.
-In de vallei, aan de Lemingstraat, nemen we rechts.
We klimmen terug de Chartreuzenberg op langsheen de rand van het bos. -Terug op de Chartreuzenberg, wandelen we nu in noordelijke richting. Voorbij de akker aan onze rechterhand duiken we opnieuw een bos in.
Het wordt tevens een duik in de diepte, want we verlaten nu de Chartreuzenberg via zijn steile nooderhelling. Over een afstand van 250 meter dalen we 20 meter.
Op die hoogtelijn buigt het voetpad linksaf en leidt het ons naar een diepe holle weg die we linksaf volgen. -Enkele meters verder nemen we rechts Ook deze weg is hol
Voorbij de bocht wacht ons een korte maar steile klim van 10 meter. Van een mooie sportieve wandeling gesproken! Weet echter dat dit de laatste klim is van deze wandeling. -Want we slaan rechtsaf en een voetpad leidt ons nu definitief van de berg naar het brede valleigebied van de Winge te Holsbeek. Achtereenvolgens is er een vlak stukje weg, dan een korte maar zeer steile helling en tenslotte een licht dalende holle weg.
-Aan de Kortrijksebaan gekomen, steken we deze over en volgen ze linksaf tot aan de Verhaegenstraat. -Hier nemen we rechts. Achter een haag bevindt zich het rusthuis Sint-Margaretha, gebouwd in 1990 bij de plek waar zich tot dan het rusthuis bevond dat was opgericht door Victor De Bruyn, ter nagedachtenis van zijn in 1908 overleden vrouw. Dit "Hospice Sainte-Marguerite" werd in 1992 gesloopt.
-Via de Sint-Maurusstraat bereiken we tenslotte terug de kerk van Holsbeek.
Start : Het Vinne in Zoutleeuw of aan de Leonarduskerk
Afstand : 13 km
Onze route
De wandeling start aan de Leonarduskerkerk en is 13 km lang.
We wandelen de Tiensestraat in en passeren de Scholierenhoeve.
Vanaf hier loopt het wandelpad enkele kilometers langs de Gete, hoofdzakelijk weilanden omzoomd door hoge populieraanplantingen.
Aangekomen aan het "Vinne" trekt de motte "Castelberg" onze aandacht. Het is een restant van een burchtheuvel uit de 12de eeuw.
Even verpozen in de taverne van het provinciedomein en dan op pad door het natuurreservaat. Prachtig hoe de natuur zich hier hersteld heeft en van het Vinne weer een uniek meer heeft gemaakt. Tal van infopanelen vertellen ons over de fauna en flora. Door de overvloedige regenval van de laatste dagen lag dit stukje er erg modderig bij, maar het was de moeite om te genieten van de rust.
We verlaten het domein langs een paar hoogstamboomgaarden en wandelen door de fruitaanplantingen naar Halle-Booienhoven.
De Sint-Odulphuskerk uit de 13de eeuw vormt samen met de gelijknamige kapel en de ernaast liggende hoeve en pastorie een fraai dorpszicht.
Tussen de velden en boomgaarden zien we de torentjes van de Zoutleeuwse kerk weer groter worden en weten we dat de wandeling er weer op zit. loopbrug in het Vinne
Han-sur-Lesse dankt zijn roem aan zijn unieke grotten, uitgeloogd door de Lesse in de Boine.
In de omgeving maakt u kennis met een bos van bijna 29,5 ha op fraaie kalkheuvels of 'tiennes' tussen Auffe en Han-sur-Lesse. In de bossen volgt u bijna altijd onverharde wegen. Enkele keren moet u steil stijgen en afdalen. Maak deze wandeling dus het beste bij droog weer.
PARKEREN In Han-sur-Lesse parkeert u in de omgeving van de brug over de Lesse. U keert de kerk en het dorpscentrum van Han-sur-Lesse de rug toe en volgt in de rue de Charleville de roodwitte tekens van het Grote- Rourepad 577.
DE ROUTE
Bij een kruis slaat u de eerste straat links in en volgt u de plaatselijke wandeling 2A- Turmont.
U gaat rechts de volgende straat en nog een kruis voorbij. Links beneden zijn er doorkijkjes naar de Lesse, door een oeverbos op een steile helling.
Aan het einde van de rue de Collires slaat u de geasfalteerde dwarsweg naar links in (GR-pad en Turmont-wandeling) en loopt u rechtdoor, voorbij het doorgestreepte plaatsnaambord van Han-sur-Lesse. Links verheft zich de beroemde kalkheuvel, de Boine 1, waardoor de Lesse zich via een uniek grottenstelsel eeuwenlang een mysterieuze weg heeft gebaand.
Een dubbel GR-teken kondigt een richtingverandering aan: bij een wilg moet u de verkeersweg naar rechts verlaten. Via een nauwe doorgang 2 doorkruist u een weide en loopt u het bos in dat de 'tienne' Turmont 3 . overdekt. De onverharde weg kronkelt onder de dennekronen en verlaat via een tweede smalle doorgang de weide. De weg raakt even de bosrand en u komt uit bij een Y-vormige wegsplitsing.
Volg de roodwitte tekens van het GR-pad en bij een Y-vormige wegsplitsing kiest u de rechter weg, onder fraaie grove dennen.
Buiten het bos wacht u een machtig panorama van het dorpje Auffe, de Boine-kalkheuvel (links) en de 'tienne Les Grignaux' rechts.
U moet nu linksaf, stevig dalend over een in de rots uitgehouwen pad, en komt beneden uit bij een vijver 4.
Het GR- pad en de Turmontwandeling lopen naar links, maar u moet rechtsaf.
Even verderop volgt u de verkeersweg naar links over het riviertje de Ry d' Ave. Iets voorbij het plaatsnaambord Ave-et-Auffe, village Heurie' (bloemendorp) moet u naar rechts een teruglopende weg ingaan
Meteen komt u in het natuurreservaat 'Les Grignaux' 5, dat beheerd wordt door de natuurvereniging Ardenne et Gaume'. De brede, halfverharde weg stijgt naar een Y-vormige wegsplitsing, waar u de linker weg kiest (5, Les Grignaux ) door het bos.
Links zijn er doorkijkjes naar weiden, akkers en een deelvan Auffe.
Over een flank van de 'tienne' stijgt u almaar hoger, afwisselend in en langs her bos,
maar uireindelijk buigt de weg naar rechts en komt u een poos het bos niet meer uit. Na een eindje stijgen daalt u naar een Y-vormige wegsplitsing, waar u de linker weg kiest.
U komt uit bij een landweggetje, dat u rechts inslaat. Meteen bevindt u zich weer op het Grote-Routepad. Rechts ziet u al de woonkern van Han-sur- Lesse en de Boine.
Bij een geasfalteerde dwarsweg moet u rechtsaf (GR-pad) en steekt u de Ri d' Ave over 6.
Bij de grotere verkeersweg duidt een monument je de plek aan waar het Duitse Ardennenoffensief (winter 1944-1945) doodliep.
U slaat er links af en bereikt het eindpunt van deze wandeling.
Samen met het Meerdaalwoud en andere bossen op de taalgrens, is het Zoniënwoud een van
de resten van het Grote Kolenwoud dat bij het begin van onze tijdrekening heel Midden-België bedekte. Maar Zoniën is ook een heel apart landschap, met riviertjes, valleien, plateau's, eeuwenoude wegen...
Van oudsher gebruikte de mens het woud in zijn voordeel, als leverancier van hout en als jachtterrein. Aan de rand ontstonden dorpen van houthakkers die stukken woud rooiden. Heersers en aristocraten zetten er kastelen neer van waaruit ze hun jachtpartijen ondernamen. Zo'n dorp aan de rand is Bosvoorde. Het Zoniënwoud is er overal aanwezig en ondanks zijn opname in de Brusselse agglomeratie ziet het er nog steeds uit als een dorp, maar dan een met een heel speciale sfeer.
Op deze wandeling verkennen we de dorpskern maar we trekken ook het woud in.
De wandeling loopt deels over onverharde boswegen. Er wordt ook wat geklommen
en gedaald, zorg dus voor goede wandelschoenen.
Route
Met de rug naar het gemeentehuis van Watermaal-Bosvoorde. neemt u links het voetpad langs de drukke Delleurlaan. Even verder aan de lichten steekt u rechts de laan over. Van de drie straten aan de overkant neemt u de meest linkse: de Opper- jachtmeesterstraat.
Bij het kruispunt met de Buksboomstraat staat u aan de rand van het Zoniënwoud.
Volg de Welriekende Dreef. tot aan de kruising met de Roodborstjesstraat en sla deze rechts in. Na ongeveer 600 m wordt dit een kasseiweg en verlaat u het woud. Loop nog even door tot aan het kruispunt met de Dennebosstraat die u rechts inslaat. Aan het ovalen pleintje, het Rik Woutersplein. gaat u rechtdoor en op het kruispunt neemt u links de Auguste-Beernaertstraat. Draai mee naar links en neem beneden de straat rechts (Terhulpsesteenweg).
Na 100 m wandelt u linksaf het doodlopende straatje in (Kattenberg).
Op het einde neemt u het voetpad tot aan de Vorsterielaan, die u aan de lichten oversteekt. Daarna volgt u het voetpad aan de overkant rechtsaf.
Achter de vijver slaat u links af (Vuursteendreef) en deze dreef volgt u ongeveer 350 m tot aan het kruispunt.
Neem op het kruispunt de linker weg (Tweebergenweg), draai mee naar rechts en ga via het tunneltje onder de spoorweg door. Onmiddellijk na de spoorweg moet u het pad nemen dat links afdaalt.
Beneden staat u in de Vuilbeekvallei. Volg het pad tussen de twee vijvers door en daarna mee naar rechts (Vuilbeekvoetpad). Blijf het pad aan de linkerkant van de vallei volgen. U passeert de wandelpaaltjes 15, 16 en 17 (blauw vlak, gele driehoek). Bij nummer 18 steekt een ruiterweg (Graaf dreef) de vallei over, maar wij blijven hier rechtdoor lopen langs hetzelfde pad. Even verder kruist een geasfalteerde weg,de Tumuliweg,de vallei.
Volg deze weg rechtsaf.De weg stijgt en kronkelt,en komt na een goede 400 m bij een kruispunt met de Tweebergenweg. Volg rechtdoor de Tumuliweg.
Na een kleine 600 m komt u aan de Hoefijzervijver ..
Sla bij de vijver rechts het Boshya- cinrenpad in (wandelpaaltje nr. 2). Volg dit pad ongeveer 500 m. Ondertussen passeert u de paaltjes 3, 4, 5 en 6. Bij paaltje nt. 7 dtaait het pad 90° naar rechts en even verder weer naar links. U klimt nu omhoog tot aan de Tweebergenweg.
Sla bij de speeltuigen boven links de Tweebergenweg in en loop door het tunneltje onder de spoorweg. Even verder is er een poort in de lange muur links, waarlangs u in de moestuin van het Park Tournay-Solvay. komt. (Het park is open van 8 tot 17.30 u of tot zonsondergang.
Als de poort gesloten is, volg dan gewoon de Tweebergenweg en verder de Vuursteenweg tot aan het station van Bosvoorde.)
Loop door de moestuin tot in het eigenlijke park. Sla links af en draai rond de appelboomgaard. Beneden neemt u scherp links het bruggetje en even verder bij de vijver het pad dat links steil de helling naar het kasteel opgaat.
Aan de uitgang van het park gaat u even links en steekt u aan de lichten de Delleurlaan over. Volg aan de overkant rechts het voetpad langs deze laan. Iets voorbij de kerk van Bosvoorde neemt u het straatje schuinlinks omhoog (Honden- wedstraat). Bij villa Rozenberg . neemt u rechts het smalle kasseistraatje (Hondenberg), dat u terug naar het gemeentehuis leidt.
Wat? Een wandeltocht door een landelijk gebied van het schilderachtige dorpje Mullem naar Wannegem, Lede en Huise, elk met hun typische windmolens en kastelen.
Afstand: 5,5 km of 12,3 km.
Vertrekpunt: de kerk van Mullem.
Praktisch: vlakke en licht heuvelende wegen, overal verhard behalve het gedeelte van de ingekorte wandeling.
Wie Mullem (een deelgemeente van Oudenaarde) voor de eerste keer binnenkomt en halt houdt aan de kerk, kan zijn ogen nauwelijks geloven. Hier is de 19de eeuw blijven stilstaan: een kerkje te midden van een kerkhof, een plein met het voormalige dorpsschooltje, 'het Kasteeltje'
verscholen in een park, enkele goed bewaarde boerderijen in een opvallend okergele kleur, maar
vooral rust. En dit op amper 30 km van Gent.
Bij het verlaten van het dorpsplein kom je onmiddellijk in het lage weiland en al na de eerste haakse bocht zie je de vallei van de Rooigemsebeek: een landschap dat je tijdens de hele tocht volgt en vanaf verscheidene plaatsen kunt bewonderen. Al wandelend zie je open kouters op de valleiflanken, het drassige weiland in het diepst van de vallei met enkele rijen prachtige knotwilgen, de stompe kerktoren van Lede in de verte en de wieken van de Huisekoutermolen.
Langs de oever van de Rooigemse beek kun je op verschillende plaatsen zien hoe in de beek vistrappen werden aangelegd, om de doorgang van visjes op moeilijke plaatsen te vergemakkelijken.
Aan de Ledepontweg is het even opletten. Kies je voor de korte wandeling van 5,5 km, dan sla je hier rechtsaf in de richting van de kerk van Lede. De straat verandert in een niet verharde veldweg die uiteindelijk weer uitkomt op het grote wandel parcours.
Wie de volledige wandeling wil maken, slaat aan de Ledepontweg links af en steekt even later de Rooigemse beek over.
De wandeling gaat verder langs een moerasbosje.. het Wachtbekken Lede, maakt een korte klim langs een bos met overwegend populieren. Daarna gaat het weer in dalende lijn en op het laagste punt van de weg heb je een prachtig zicht op de vijver, het park en het Kasteel de Ghellinck.
En er volgt nog meer: een houten staakmolen, de Schietsjampettermolen op de heuvel kam , die je later op de wandeling zult passeren, het landelijke dorpje Wannegem, panoramische uitzichten op en over een langgerekte vallei en een tweede windmolen, de Huisekoutermolen in Huise.
Wat verder, verscholen in een park met indrukwekkende bomen staat het mooie Kasteel 'ter Ast'
of Kasteel de Gerlache.
Het wandelpad loopt verder langs een paar schilderachtige hoeven, steekt de Rooigemsebeek een laatste keer over en brengt je weer in Mullem.
Vertrekpunt: windmolen aan de Geelsebaan in Kasterlee
Wat? Een wandeling door bossen en over zandpaden die typisch zijn voor de Antwerpse Kempen. Bossen vol dennenbomen en duinen heuvels zijn de hoofdbrok van deze tocht.
Praktisch: hoofdzakelijk over bos- en aardewegen. Vergeet je stevige wandelschoenen niet!
Kasterlee ligt midden op de Kempense heuvelrug. Het is een charmant en levendig dorp met maar liefst 2000 ha wandelbossen. Vertrekpunt is de Keeses Molen, die ooit eigendom was van Kees Van Gorp. Vandaar zijn naam.
Je loopt voorbij de Britse militaire begraafplaats die herinnert aan één van de grootste tragedies uit de 20ste eeuw,
In de zomermaanden kun je er alle dagen naar sprookjes en vertellingen luisteren.
En tijdens de Kabouterdag (9 september) is het de héle dag feest. Vlakbij ligt het centrum Frans Masereel, een grafisch atelier waar je ook terecht kunt voor interessante tentoonstellingen.
De huizen verdwijnen nu uit beeld en je loopt naast een duinenrij, dicht begroeid met dennenbomen.
Links kijk je uit op de Netevallei en zie je in de verte hoe de Kleine Nete er kronkelt tussen de weilanden.
Je volgt de weg tot in het gehucht Goor, dat je links laat liggen om het gebied van de 'holle wegen' in te trekken.
Onder de duinen heuvels zit een laag leem die de vorming van ijzerzandsteen in de hand werkte.
Regen en sneeuw spoelden de zandlagen weg en in de holle wegen zie je nog goed de brokken ijzersteen die zijn
blootgelegd.
Via een brede zandweg kom je aan de achterkant van het provinciaal park
'Hoge Mouw', dat vroeger 'Hoge Moude' heette (moude betekende mul zand). Met zijn 39 meter hoogte was deze heuvelrug ooit het hoogste punt van Kasterlee.
Vele generaties hebben hier urenlang zomer- en winterpret beleefd.
Om verdere erosie tegen te gaan, is het domein nu aangeplant. Zo blijft dit natuurhistorisch monument bewaard.
Uiteindelijk kom je aan een lange, ondiepe kuil: de Duivelskuil. Uit opgravingen is gebleken dat dit een dodenakker, een oude begraafplaats geweest is.
Heidense priesters hielden er godsdienstoefeningen en voor hen was het een gewijde plaats.
De mensen in de streek schuwden deze plaatsen als de duivel.
Aan de overkant van een asfaltweggetje ligt nog een stukje hei. Je ziet er niet zo veel van, maar natuurgidse proberen zo te laten zien hoede streek er vroeger, vóór de bebossing, uitzag.
Je passeert nog een duinenrij en voor de laatste meters van dit Konijnenpad moet je nog een verrassend steil heuveltje op.
De gemeente Boom ligt in de provincie Antwerpen, in de driehoek Antwerpen, Brussel, Mechelen. De Grote Markt van Boom vind je gemakkelijk. Zij is echt het centrum van de gemeente. Zoek de scherpe torenspits van de Onze-Lieve-Vrouwkerk en je bent er.
Onze-Lieve-Vrouw- en Sint-Rochuskerk De neo-gotische Onze-Lieve-Vrouw- en Sint-Rochuskerk is een driebeukig gebouw in Boomse baksteen, met kruisbeuk, koor en ingebouwde 75 meter hoge westertoren. De eerste steen van de neo-gotische kerk werd gelegd op 24 april 1849 door de burgemeester Tuyaerts. Boven het hoogaltaar bevinden zich drie schilderijen uit 1852 van de Boomse kunstenaar Karel August Wauters. De preekstoel werd gebouwd in 1859 door H. Van Ockerhout. Verspreid in de kerk bevinden zich diverse merkwaardige schilderijen, deels afkomstig uit de vorige kerk, o.a. de "Verering van de Onze-Lieve-Vrouw" (paneel ca. 1600), de "Kroning van Maria" (midden zeventiende eeuw), vier doeken met blijde mysteries (1787), de "Onze-Lieve-Vrouw van Boom" door Peter Weleman (1616) en een groot doek dat toegeschreven wordt aan Rubens' beste leerling, Antoon Van Dyck. In de kruisbeuk bevindt zich een smeedwerk van de Boomse kunstenaar Edward Roofthooft. Het betreft een statig voetstuk voor een beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes, met een bevallig prieel met klimrozen en met een achtergrond van druivenranken. Het wonderdadig Mariabeeld dat zich in het zijkoor bevindt is een merkwaardig kunstwerk, vermoedelijk uit de vijftiende eeuw, vervaardigd uit wilgehout (75 cm hoog).
Steek de Grote Markt over richting Niel, ga voorbij de fontein en neem de straat die recht voor je ligt, de Colonel Silvertopstraat. Neem het linker voetpad (= het veiligste!).
Colonel Silvertop(straat) Op 4 september 1944 werd Boom bevrijd door Engelse tanks onder leiding van Colonel Silvertop en met de hulp van Robert Vekemans, ingenieur van Bruggen en Wegen.
Even verder ga je onder de brug over rijksweg 177 Antwerpen-Brussel.
Brug Boven in de brugleuning bemerk je het wapenschild van de gemeente Boom. Aan de trappen (voor en achter de brug) zie je honden uitgebeeld (zie hondenfretters).
Wapen van de gemeente Boom In zilver een gekroonde Onze-Lieve-Vrouw met kind Jezus en scepter van natuurlijke kleur, haar mantel van lazuur (blauw) bezaaid met sterren van goud, staande voor een eik van sinopel (groen) op een zwevende grasgrond.
150 meter verder, vóór de brug over de A12 (tussen huisnummers 4 en 6) bemerk je een aangebouwd kapelletje ter ere van Onze-Lieve-Vrouw.
Vervolg de weg en stap over de brug over de A12. Op je linkerkant zie je de in- en uitrit van de Rupeltunnel.
Rupeltunnel De verkeersmoeilijkheden bij de bruggen over de Rupel en het Zeevaartkanaal leidden tot het graven van een tunnel die in 1982 geopend werd, zes jaar later dan voorzien en bijna vier keer zo duur als gepland. Het is de enige Belgische tunnel die onder twee waterlopen gaat, nl. de Rupel en het Zeevaartkanaal.
Ga de brug op (Broekweg, na 450 meter) en hou bovenop de brug even halt. Aan je linkerzijde zie je de Rupel en het Zeevaartkanaal liggen, alsook twee grote chemische bedrijven: Prayon-Rupel en Grace (Puurs). Recht voor je heb je een prachtig uitzicht over de Rupel, steenbakkerijschouwen en de kerktoren van "Hellegat" (Niel). Aan je rechterzijde zie je het treinstation van Boom en de spoorweglijn Dendermonde-Boom-Antwerpen. Ook zie je het begin van de wijk Noeveren. Let even op de mooi aangelegde tuintjes en de zithoek voor de woningenrij.
De Rupel (Rivier) De Rupel ontstaat in Rumst door het samenvloeien van de Nete en de Dijle en mondt 12 km verder uit in de Schelde te Rupelmonde. De Rupel staat in verbinding met het zeekanaal Willebroek-Brussel. Aan de Kaai te Boom bedraagt de diepte van de Rupel bij laag water ongeveer 2,5 meter; bij hoog water stijgt het waterniveau met 5,3 meter (bij springtij met 5,6 meter). De breedte van de Rupel aan de Kaai bedraagt bij hoog water ongeveer 200 meter.
Ga verder rechtdoor richting Niel. Zo kom je in de Nielsestraat, waar je ongeveer 150 meter verder links afslaat aan het bord "Gebr. Lauwers" (huisnummer 211) (na 1,3 km)
Ontstaan van de baksteennijverheid
De Romeinen voerden het steenbakken in onze streken in, maar de val van het Romeinse Rijk betekende ook het einde van de baksteennijverheid.
In de 13de eeuw kende deze industrie een heropbloei. In die periode waren de eerste steenbakkers kloosterlingen die materiaal nodig hadden voor de bouw van hun abdij (Sint-Bernardusabdij) te Hemiksem. Eerst werd klei gebakken in open lucht. Maar door de eeuwen heen werden steeds betere bakovens gebouwd, zodat meer stenen in steeds minder tijd konden geproduceerd worden.
Begin jaren '60 werkten in de Rupelstreek ongeveer 5.000 personen in de baksteennijverheid, en nog eens 7.000 personen in aanverwante nijverheden.
Concurrentie uit andere streken, crisis in de bouwsector en het gebruik van andere bouwmaterialen deden de steennijverheid geen goed. Bovendien weigerden vele steenbakkers te mechaniseren. De resultaten bleven niet lang uit... Bij het begin van de jaren '70 begon de teloorgang van de baksteennijverheid in de Rupelstreek: verscheidene fabrieken moesten hun deuren sluiten, met grote werkloosheid tot gevolg. Van de 34 steenbakkerijen langs de Rupel, tussen Hemiksem en Rumst, zijn er in 1991 nog 6 in werking.
Ga op het einde van de zandweg naar rechts tot aan "Café de Koophandel - Bij Maria" waar je even kan verpozen (na 1,5 km).
Café de Koophandel Reeds van vóór 1900 is de uitbating altijd verbonden geweest met de familie Lauwers. Café de Koophandel, voorheen "Bij Gusta", heet momenteel "Bij Maria".
Rond de eeuwwisseling telde de Nielsestraat (bovenkant) over een afstand van ongeveer 1 km 37 café's. Tussen de steenbakkerijen (benedenkant) waren er een tiental. Café "Bij Maria" is het enige overgebleven café en de inrichting is nog bijna oorspronkelijk.
Zet je wandeltocht verder tussen de steenbakkerijen
Voorbij het museum ga je even naar links de Rupeldijk op, waar je weer een mooi uitzicht hebt over de Rupel.
Vervolg de weg tot aan de grens met de gemeente Niel (na 2,3 km)
Juist vóór het grondgebied Niel, tegenover huisnummer 274, ga je naar rechts (even naar beneden, tussen 2 huizenrijen). Voorbij huisnummer 288 ga je even naar links en kom je in de eigenlijke straat uit. Hier zie je duidelijk dat de meeste huizen met de achtergevel op de straat uitkomen. Deze huizenrij is dan ook gekend als de "Averechtse Root". Voorbij huisnummer 292 ga je terug naar beneden. Wandel de "straat" ten einde en sla dan rechtsaf. Zo kom je in een grote straat, de Nielsestraat
Opmerking: Beneden tussen de huizenrijen bevindt u zich eigenlijk op een woonerf. Gelieve de privacy van de bewoners te respecteren a.u.b.
Als je gekozen hebt om alleen "Oud Boom" (de steenbakkerijen) te bezoeken, dan sla je de Nielsestraat rechts in en wandel je rechtdoor, richting Boom.
Sla de Nielsestraat naar links in en wandel even over Niels grondgebied. Honderd meter verder sla je rechts het industrieterrein "Krekelenberg" in. (zie plan) Volg nu de Tunnelweg teneinde. Zo kom je dan rechts in de Industrieweg, sla links de Scheldeweg in, om op het einde rechts de Neteweg te volgen. Deze laatste brengt je bij de spoorweg Boom-Antwerpen. Sla hier rechts af en volg de Lange Lei.
Na 400 meter kom je aan een splitsing. Hier neem je de straat rechts, de Diepestraat. Even verder ben je bij de Nielsestraat die je links inslaat en ga dan via de voetgangerstunnel onder de spoorweg door. Eens uit de voetgangerstunnel zie ja aan de linkerkant het spoorwegstation van Boom. Stap rechtdoor de Vrijheidsstraat in. Zo kom je terug op het eerste stuk van onze wandeling. Neem richting Grote Markt (links) om aldus het beginpunt en tevens eindpunt te bereiken. (6,2 km)
Grensoverschrijdende wandeling door en rondom het natuurgebied Altenbroek tussen 's Gravenvoeren en Noorbeek.
Prettige onverharde wegen en weilanden toegankelijk gemaakt via draaipoortjes.
Met wat geluk kom je loslopende Galowayrunderen in het natuurgebied tegen.
De route is ook gemarkeerd met de plaatselijke vermelding V7.
Bij regenweer kan het parcours er nat bijliggen, goed schoeisel is dus belangrijk.
Af en toe een natje en een droogje beschikbaar
's-Gravenvoeren heeft zich ontwikkeld als een lintdorp langs de rivier de Voer, met talrijke loopbruggetjes over het water naar de huizen.
De kerk, de pastorie en verscheidene boerderijen in de onmiddellijke omgeving stammen uit de 18de eeuw.Die (Oostenrijkse) periode was klaarblijkelijk een heel voorspoedige tijd voor dit dorp.
De Sint-Lambertuskerk werd opgetrokken tussen 1782 en 1786 tegen de laat-Rhenomosaanse toren uit de 14de eeuw.
Buiten tegen de kerkmuur staan een hele reeks merkwaardige arduinen grafkruisen uit de 17de en 18de eeuw. Aangrenzend aan de kerk ligt de pastorie die in 1774 werd gebouwd.
Een heel mooi plekje is het beschermde pleintje van Kinkenberg, met de recent gerestaureerde Onze-Lieve-Vrouwekapel (1715) Het ligt op de noordelijke oever van de Voer op 100 m van de kerk.
In het gehucht Schoppem vind je het Steenboskapelletje. In 1846 werd hier een Romeinse villa blootgelegd. Met de restanten van het opgegraven materiaal werd deze kapel gebouwd.
Het kasteel van de 'graven van Voeren' is al lang verdwenen. 's-Gravenvoeren is van 1661 tot 1785 hoofdplaats van het spaanse deel van de grafschap Dalhem gebleven. Er zijn wel nog twee andere kasteeltjes: Altenbroek (te midden van een prachtig parklandschap) en Ottegraven (op de grens met Sint-Martens-Voeren).
