Ik heb jarenlang gevoetbald. In een zogenaamd caféploegje. Meestal voor de wedstrijd enkele biertjes en dan de wedstrijd. Ik was geen Messi noch een Cruyff. Ik trapte maar wat in het rond, soms op de bal, soms niet. 

De tegenspelers konden er vaak niet tegen als ik de bal miste en hen een trap gaf. Dat vond ik wel flauw van ze. Hadden ze maar ballet moeten gaan doen. Ook de scheids hield niet van mijn manier van voetballen en vaak kreeg ik gele kaarten en nog vaker rode. Daarom ben ik er dan ook mee gestopt. Het is een sport voor mietjes en watjes dus niks voor mij! 

Dan heb ik me op het tennissen gestopt. Eerst vijftig lessen gevolgd à rato van 35 euro per uur. Mijn lesgeefster was mooi. Ze had stevige en grote borsten en een strakke kont. Na die vijftig lessen ben ik gestopt met tennissen. Ik was er niet zo goed in, het gebeurde vaak dat ik mijn racket liet vallen of dat deze plots uit mijn hand schoof en in het publiek belandde. En dan werd ik uitgelachen op de koop toe dus voor mij was het afgelopen met tennis. 

Ik dacht toen diep na. Het deed pijn want denken was ik niet gewoon!Ik ben ook maar een mens, niet?! Ik zou gaan wielrennen. Ik kocht me een super lichtgewicht fiets en een helm en begon dadelijk te fietsen. Maar ik vond het niet leuk; tegenwind, regen, te warm of te koud en ik werd te vaak voorbijgefietst en dan soms nog wel door vijfenzestigplussers dus dat was pas echt afgaan. Dus hing ik de fiets aan de haak en die hangt daar nu al jaren! 

Ik wilde toch niet sportloos door het leven ploeteren dus nam ik het heft in eigen handen en schreef ik me in bij een boksclub. Ik was nog maar net ingeschreven, toen één van de trainers me vroeg of ik zijn sparring-partner wilde zijn voor een uurtje. Ik wist niet eens wat een sparring-partner was maar zei toch maar ja! 

Daar stond ik, met een onderhemdje aan en een te wijde short rond mijn stelten van benen en over mij stond de trainer, overal spieren, breed torso en snel. Ik wilde mijn eerste klap uitdelen maar de trainer was me voor. Hij sloeg me keihard op mijn welgevormde neus en ik viel als een zak cement op het canvas. In de verte hoorde ik hoongelach en fluitende vogeltjes. Het bloed spoot uit mijn neus. Ik vond dit niet plezant. De trainer stopte één of andere tampon in mijn neus en ik verliet even later de club met een neus die nog groter was dan voorheen. Dus exit boksen! 

Op een dag echter besloot ik om te gaan ping-pongen. Ik sloot me aan bij de Essense pingpongclub 'Balletje balletje' alwaar ik probeerde te ping pongen. Doch hoe hard ik ook probeerde, ik slaagde er maar niet in om dat balletje over dat netje te krijgen. Maanden aan een stuk heb ik geprobeerd maar het lukte me niet!Daar ik zag dat ik nogal uitgelachen werd in de club verliet ik deze na enkele maanden! 

Dan besloot ik te gaan biljarten. Leek me leuk en ook het feit dat dit in een kafee plaatsvond. Mijn eerste duel, tegen de plaatselijk biljartkampioen begon slecht. Toen ik mijn keu nam en mijn eerste stoot wilde plaatsen, sloeg ik per ongeluk met de keu tegen de lamp die boven het biljart hing met als resultaat een kapotte lamp en een boze café-uitbater. Maar ik volhardde. Mijn volgende stoot zou ik hard en strak gaan uitvoeren. Ik trok mijn keu wat achteruit en vooruit en probeerde dan de bal te raken. De bal raakte ik echter niet maar wel het dure biljartlaken waarin ik een heel gat had gemaakt. De uitbater werd nog bozer. De plaatselijke kampioen lachte me uit. Ik zette mijn keu weg en bestelde enkele pintjes. Vijf uur later kroop ik naar huis. Gedaan met biljarten. 

Na al dat gedoe met sporten had ik gelukkig na enkele weken eindelijk een betekenisvolle sport gevonden. Ik ging postzegels verzamelen! Intussen na vijftien jaar ben ik de trotse eigenaar van drie postzegels waarop onze koning prijkt. Naar het schijnt zijn ze veel geld waard! Elke dag pak ik mijn postzegelverzameling en kijk ik naar de postzegels. En tot op heden raakte ik nooit gewond bij het uitoefenen van deze sport! Eindelijk had ik ook de sport van mijn dromen gevonden en je werd er helemaal niet moe van!