Ik heb er jaren naar gezocht, naar dit gat. Op de Antwerpse markt, net achter het standbeeld van Brabo, de handenwerper, vond ik een gat van 1cm doorsnede. Niet groot genoeg dus. Ik zocht verder, op de markt van Eeklo niks, op de markt van Eupen rien, op de markt van Zwevezele, buiten een hondendrol, ook niks.

Zelfs de markten van Houthalen, Helchteren, Durbuy, Aalter, Brugge noch Brussel , buiten de rioolputjes , ook geen gaten gevonden. Ik was danig teleurgesteld in deze markten !

Verdorie zei ik tegen mezelf, mezelf zei niks terug.

Ik bleef verder zoeken naar ‘het gat in de markt’. U vraagt zich af waarom, wel ik was het beu om arm te zijn, om belastingen te betalen en om amper rond te komen, ik besliste het roer om te gooien en op zoek te gaan naar het gat in de markt, er moest toch iets zijn dat over het hoofd was gezien door uitvinders en bedenkers, er moest toch nog iets over zijn, waardoor een arme schlemiel als ik , ook stinkend rijk zou kunnen worden…

Na diverse nachten en dagen van zoeken besloot ik thuis iets te bedenken dat het gat in de markt zou kunnen zijn. Een elektrische kam ? Bestaat al! Een app die je stappen meet? Bestaat al !

Een automatische step? Bestaat al.Ook de automatische koffiemachine, de automatische toiletbrilreiniger , de afstandsbediening van je auto, de oven met grill, de boormachine met klopfunctie, de tuinsproeier met timer, de haarborstel met verwarming, de automatische eierkoker, de draadloze stofzuiger, de robotmaaier, de fotograferende gsm, de elektrische fiets, alles wat ik ook maar bedacht, het bestond verdorie al, wat nu ????!!!!!

Ik zat daar, aan mijn bureau, mijn hoofd te breken, iets wat ongelooflijk pijn doet, maar kon niks bedenken dat nog niet bestond. Ik besloot mijn vriend , meneer Google, te raadplegen. Ik zette me voor mijn computer die net gekuist was door mijn andere vriend, meneer Proper, U weet wel die reus met zijn idiote glimlach, en typte in ‘gat in de markt’.

Honderdduizenden hits.

Artikels over andere idioten die WEL het gat in de markt vonden, artikels met de titel ‘gat in de markt’ , het ene na het andere, over gelukszoekers die het gat wel vonden. Ik las de verhalen over de stadbakkerij, over de vrouwen die een nieuw bier brouwden, over een man die een digitale weegschaal uitvond, over een frituur die friet aan huis leverde, over een behaontwerpster die voorverwarmde beha’s uitvond, over een farmaceutisch bedrijf dat een zichzelfvernietigende tampon uitvond, over hondeneten waardoor je hond geen kaka meer doet zodat je dit niet meer moet opkuisen, over voedingswaren die zichzelf na een week ontbonden zodat de afvalberg kleiner werd, over de uitvinder van de gekruide kauwgom, over de volledig recycleerbare telefoon enzovoorts en verder.

Ik was verbouwereerd over het enorme aantal ideeen.

Maar ondertussen had ik het gat in de markt nog niet ontdekt. Ik besloot me erbij neer te leggen, dat gat kon me gestolen worden, het interesseerde me niet meer. Tot ik plots een schitterend idee kreeg. Waarom zou ik niet eens op zoek gaan naar mysterieuze personen. Zoals Maarten bijvoorbeeld.

Die van de uitdrukking ‘ hij gaf de pijn aan Maarten’. Wie was deze Maarten, waarom werd die pijp aan hem gegeven en niet aan Prosper of Eduard ? Of Joost ? Wie was hij, hoe leefde hij ? Hoe komt het dat hij alles scheen te weten, deze man van de slogan ‘Joost mag het weten’.