Enkele jaren geleden moest mijn vrouw het bedrijf waar ze werkte gaan
vertegenwoordigen in Zuid-Afrika, bij een trouwfeest van de dochter van een
grote klant van hen.

Mijn vrouw reisde dus gratis en ik kon ook mee, zodat we maar voor één
persoon moesten betalen. Het was FAN-TAS-TISCH !

Maar ik maakte er, als pechvogel, natuurlijk wel het één en ander mee. Vooral
het één dan. Neen, ik werd niet opgegeten door een malafide leeuw noch werd
ik achterna gezeten door glimlachende hyena’s.

Ik kreeg geen ebola of andere ziekte noch een aanval van malaria of homofilie
of is het hemofilie?

Het volgende gebeurde echter wel.

We waren dus met een tiental Westerlingen
daar, allemaal bekenden van de bruid. De tweede avond was het
vrijgezellenavond van de bruid en alle vrouwen moesten mee. Eén dame had
echter haar 14-jarige zoon mee en mijn vrouw besliste dan maar (zoals vaak om
niet te zeggen altijd) dat ik op dat gastje moest passen.

Ik was ongelooflijk blij met deze taak, helemaal niet dus!

Dus had mijn vrouw in het hotel een tafel geboekt voor twee. Ik, al niet danig
sociaal georiënteerd en zeker niet als het jonge mannen betrof, zag er tegenop
en dit manneke praatte zelf al niet veel en dan was het nog in het Angelsaksisch
ook.

Met lood in de schoenen zat ik die avond aan tafel met dat kereltje. We praatten
over giraffen en olifanten (hoe toepasselijk toch !). Gelukkige wilde dat kereltje
om acht uur naar bed. Ik hield hem niet tegen, nadat ik hem gegoodnight had,
vertrok hij; ik besloot dan ook maar naar de kamer te gaan.

Ik keek wat tv. Om twaalf uur kwam mijn vrouw ladderzat de kamer binnen
gewandeld, of dronken of pissed, ze waggelde naar het toilet en viel daarna
prompt in slaap op het bed.

Het vreemde was, dat het bad één meter van het bed
stond aan de kant waar ze sliep, gelukkig was er een gordijn rond dat ik dicht
deed omdat het dan toch een beetje op een muur geleek.

Ik viel, ondanks het luide gesnurk in slaap. Na een uurtje of twee was ik alweer
wakker. Ik moest dringend plassen.

Dus ik in het donker, slaapdronken, voelend aan het gordijn rond het bad en zo
bereikte ik in het pikdonker een deur, ik deed ze open en stond plots, in mijn
onderbroek op de gang, de deur sloeg met een harde knal dicht.

Ik schrok en was klaarwakker dankzij de felle lichten in de gang. Gelukkig was
er niemand.
Ik klopte zachtjes op onze kamerdeur. Ik hoorde mijn andere helft snurken. Ik
klopte wat harder op de deur maar niks hielp, ze sliep vast.

Plots ging de lift open en een zwarte man stapte er uit, toen hij me zag staan met
mijn Seamanonderbroek aan ging hij gauw zijn kamer in, die net naast de onze
was.
Even later kwam hij terug buiten en gaf me een handdoek om me een beetje te
bedekken. Ik dankte hem en hij verdween weer.

Ik liep de gang door, maar moest echt dringend plassen, ik nam ipv de lift de
trap en daar stond een grote plant in de hoek, ik plaste daar dan maar in altijd
beter dan tegen de muur dacht ik.

Daarna kwam ik beneden, met dat handdoekje om mijn vette billen. Ik was aan
de receptie en wachtte om de hoek, ik keek eerst of er niet teveel volk was.

Neen dus, enkel een viertal receptionisten. Ik strompelde op blote voeten en met
lendendoek naar de receptionisten toe. Net op het moment dat ik in het midden
van de hall was ging de grote voordeur open en stapten er een dertigtal Japanse
toeristen de hall binnen, toen ze me zagen begonnen ze luid te krijsen en namen
ze hun fototoestellen en namen ze foto’s.

Ik zakte door de grond van schaamte.

Ik keek de dichtsbijzijnde receptionist aan, die nauwelijks zijn lach kon
bedwingen en legde hem mijn situatie uit. Hij knikte en overhandigde me een
kaart om onze kamerdeur te openen.

Als een pijl uit een boog stormde ik de trap op met het schaamrood over mijn
hele lichaam.
Even later lag ik in bed, mijn vrouw snurkte rustig verder, toen ik haar ‘s
morgens mijn event vertelde geloofde ze me niet, toen ik haar de derde
deurkaart toonde moest ze me wel geloven.

Gelukkig waren er ook leuke dingen zoals safari’s, drank, lekker eten en zo
verder.
Maar de pech sloeg weer toe...

Op een andere avond moet mijn vrouw naar één of andere show voor vrouwen.
Ik zat weer alleen, gelukkig moest ik niet babysitten.

Na enkele biertjes aan de bar, ging ik naar mijn kamer. Na een uurtje kreeg ik
honger, ik bestelde kip en frietjes en enkele blikjes bier via roomservice . Het
was lekker.

Toen ik gedaan had besloot ik om de tray en het bord op een trolley te zetten die
ik in de gang had zien staan.

Maar hola, ik was geen ezel die zichzelf twee keer aan dezelfde steen zou
stoten, dus legde ik een schoen tussen de deur, ik verliet de kamer, alweer in
onderbroek, maar de rem op de deur was zo krachtig dat de deur gewoon mijn
schoen de gang in duwde en sloot.

Ik durfde echt niet meer naar de receptie gaan en bleef gewoon voor onze
kamerdeur zitten. Mensen die voorbij kwamen schudden met hun hoofden en
dachten waarschijnlijk dat ik een bedelaar of zo was...

Toen mijn eega arriveerde lachtte ze met me.

“Twee keer, dat kan toch niet?” proestte ze.

Ik was kwaad en ging slapen...