|
So here I've stood while wind and rain
Have set the trees a sobbin'
And risked my life for that damn' stage
That wasn't worth the robbin'
Black Bart The Po8
Black Bart was in de streek rond Flagstaff, in de periode voor de railroad een beruchte en succesvolle postkoetsovervaller, met minstens 27 geslaagde overvallen op Wells-Fargo en een hele reeks pogingen. Waarschijnlijk niet zo'n abnormaal fenomeen, ware het niet dat Bart ook dichter was en iedere overvallen postkoets beloonde met een van zijn gedichten.
Hij noemde zichzelf "a po8" en ondertekende zijn gedrochten op die manier. De man is vredig en rijk gestorven en zijn naam leeft verder in het populairste restaurant van Flagstaff: "Black Bart's". Het restaurant is gespecialiseerd in lappen vlees van Amerikaans koebeesten, die groter zijn dan het bord waarop ze worden geserveerd.
We kozen voor een Porterhouse van 24 oz.
"One for the both of you, I guess?' vroeg de waiter en begon al te schrijven
" No, no, one each" zeiden we in koor, maar , hoe overheerlijk het vlees ook was, we moesten onze toevlucht nemen tot een Amerikaanse gewoonte die we tot nu toe hadden kunnen vermijden : "a doggy bag please" .
Het originele aan dit restaurant was eigenlijk dat tussen de soep en de patatten het voltallige personeel van ongeveer 15 mannen en vrouwen op het podium sprong en samen met een pianist 2- en soms driestemmige amerikaanse musicals begon te zingen. Sommigen bleven als solist op het podium, anderen bedienden al zingend !
Ongelooflijk ! Dit waren acteurs die het vak "garcon" hadden bijgeleerd en niet omgekeerd.
De volgende morgen heb ik de Porterhouse steak zingend uit de koelkast gehaald. Koud was het vlees ook nog lekker.
|
