Dwars door de US in een motorhome : 25 staten in 6 maand
13-05-2007
EVERGLADES
Een topic!!! Een subtiel evenwicht tussen zout- en zoetwater, vol alligators en meer dan 600 verschillende vogelsoorten. De everglades zijn in feite niets mer dan moesrasweiden, gevormd door het overtollige water van "Lake Okeechobee". Dat meer ligt 80 mijl van de zuidkust verwijderd met een hoogteverschil van amper 4 meter. Er zit dus wel stroming op de everglades, maar daar merk je niets van. En hoe meer zuidelijk je komt, hoe brakker het water wordt. Bij storm en springvloed wint de zee terrein, bij rustig weer het zoete water. En als rem op heel dat proces staan er de mangrovebossen : stevige planten, soms bomen, die met hun wortels in het brakke water staan. Ze hebben geen zout nodig, ze filteren het zout uit het water en zetten dat via hun bladeren terug af. Maar omdat ze zo traag groeien staan ze in brak water, waar weinig concurrentie is (zei onze Ranger). In dit landschap leven momenteel meer dan 2 miljoen alligators en enkele zeldzame krokodillen, een ontelbaar aantal schildpadden en vogels : prooivogels, viseters en insecteneters. Van deze laatste soort helaas veel te weinig naar onze smaak, want de muggen waren alomtegenwoordig. "Laat ze maar zuigen" zei de Ranger " het zijn zwangere vrouwtjes die straks 10.000 eitjes gaan leggen. Daarvan dienen er 9.000 voor de voeding van kleine visjes, die dan later worden opgegeten door grotere vissen... viseters... alligators... en uiteindelijk draag je bij tot de instandhouding van de everglades." Dat was mooi gezegd vonden wij, maar stiekem hebben we toch ettelijke alligators op hun smoel geslagen... We hebben 3 dagen gewandeld (Anhinga trail, Gumbo Limbo trail e.a.), gereden, geploeterd, gezeten, gevaren, gezwommen en bloed gegeven in de everglades. We hebben 24 liter water gedronken, 6 spuitbussen muskietendoder opgebruikt (zonder enig resultaat, buiten stank) en voelden ons de gelukkigste mensen op aarde. The everglades... forever!
Nee, geen vice, maar des te meer Miami : bruisend, levendig en broeierig. Een schitterende stad, met een uniek stadsdeel : Miami Beach. Door de aanleg van een spoorbaan in 1900 (+/-) werden de eerste , voornamelijk rijke, toeristen gelokt naar de prachtige stranden en naar het milde winterklimaat. Later, tussen 1920 en 1930 kwam ook de doorsnee Amerikaan zijn weekends en verlofperioden doorbrengen in Miami Beach, en werden er in allerijl talloze kleine, goedkope hotelletjes gebouwd, allemaal in artdecostijl. South Beach, Ocean Drive en Collinsstreet staan vol met "tropical deco" huizen. Felle kleuren, afgeronde hoeken, terracotta dakpannen, ijzeren veranda's en terassen, en vloeren van "frut" (zo noemde mijn grootvader zijn goedkope vloer in de keuken ; tot gruis geklopte stenen met beton). Het zijn tegenwoordig nog altijd in originele staat onderhouden hotelletjes, maar met hun meubelen van Gaudi en Dali zijn ze niet bepaald goedkoop. Deze decostijl is uniek in de wereld en zo is ook het aangename strand met zijn kleurrijke reddershuisjes en de groen begroeide duinstrook tussen strand en promenade. We arriveerden in Miami op 8 mei (meer bepaald in de betere wijk Coconut Groove), om 3 dagen en nachten te logeren bij Thierry (le grand) Desmet, zoon van Alain, mijn goede vriend en (ex)collega. Samen met zijn lieftallige vrouw Lainie en hun charmant dochtertje Emma, betrekt hij een huis met zwembad in de Mc Dolnaldstreet (en toch wel een Mc Donald op de hoek zeker). Beiden zijn advocaat, hij bij de staatsinstelling SEC erg bezig met het veroordelen van drugsbaronnen, zij privaat met het vrijpleiten van drugtrafficanten. Ze vullen mekaar goed aan dus, en dat doen ze ook in het privéleven. Amerikanen met Belgische belangstelling voor lekker eten en een goed glas wijn. Terwijl zij werkten en de equatoriaanse nanny op Emma paste, verkenden wij Miami Beach, downtown Miami en Little Havana (Cuba ligt hier een goede 100 mijl vandaan). Downtown is totaal anders : moderne gebouwen, heerlijk koele lounges, live latijns-amerikaanse muziek, en enorme coctails in artdeco kleuren. Daartussen, schaars geklede senorita's en macho bodybuilders met driekwartbroek, kruis tussen de knieën en mega t-shirts tot juist erboven. Ook uniek! Laat in de namiddag lieten we ons verleiden tot een 2 uur durende boottocht rond "millionaire's island" De boot vaart langs soms mooie, soms afschuwelijk lelijke, maar altijd onbetaalbare villa's van mensen die het (geld) gemaakt hebben in dit leven : Liz Tailer, Iglesias vader en zoon, Tiger Woods, Don Johnson et.al. Op het eiland kom je ofwel op uitnodiging (geen gekregen), om te werken (geen goesting) of als lid van een exclusieve club. Het toegangspasje kost $ 175.000 voor één jaar. We zijn op de boot gebleven...
Het betere amusementswerk, en ook hier weer dat klassenonderscheid : minder barnumesk, volwassener en nog meer technisch dan de 2 vorige dagen. Epcot is het neusje van de pretparken, met zeer interessante, leerrijke en spannende parcours. En ik kan het niet laten, maar ook het voedsel is niet te vergelijken met de fastfood verzameling van Mickey Mouse. We aten in Venetië (Epcot heeft naast het amusementsgedeelte enkele steden nagebouwd : een Beiers dorp, een Noors hovenstadje, Marrakesh, Parijs, Stockholm en dus ook Venetië. We aten op het San Marcoplein : een trio van pasta's, met zwarte truffels en een heerlijke Pinot Grigio. Ik heb bovendien 3 broodjes gegeten; zo van die heerlijk knapperige nog warme broodjes, die je nergens in Amerika vindt. Hebben er ook kennis gemaakt met een koppel uit Chicago, die ons probeerden te overhalen om onze route iets noordelijker te laten lopen, zonder succes, tot hun grote spijt. En ook de onze, maar we zijn hopeloos achterop aan het sukkelen. Eén ding staat vast, 6 maand is niet genoeg om optimaal te genieten van al dit moois. We doen ons best.
