In het "Museum of The History of Arizona"  vond tijdens het weekend het "7th Annual Hopi Festival" plaats. Geen toeristenattractie, maar een samenkomst van verschillende hopigemeennschappen, met hun kunstenaars, hun dansers, hun kokende squaws en hun muzikanten.
De Hopi's zijn vergeleken met de extroverte Amerikaan een eerder zwijgzaam volk, en hun muziek zou dat voor mijn part ook mogen zijn.  Vijf man stoten een half uur lang dezelfde schorre keelklank uit, enkel onderbroken door een onregelmatig geklop op een opgespannen dierenhuid. De dans die daarbij gepleegd werd leek sterk op de processie van Echternach, met dit verschil dat hier een boog en een rammelaar werd meegedragen, waar overigens niets mee wordt gedaan.
Wij beleefden de dans van de bison en de dans voor regen. Hoe het hier nooit bisons heeft geregend is niet te begrijpen want beide dansen verschilden geen pas, laat staan een noot.
Maar hun kunstwerken waren prachtig : uit cottonwood ( zeer veel voorkomemde en snelgroeiende boom, bija zo licht als balsahout) gesneden beeldjes die prachtig beschilderd waren en figuurtjes voorstelden uit het leven van de Hopi : de vogeldanser, de medicijnman, de bisondanser enz., maar te groot en te duur om mee te nemen.
Ik zal thuis wel even een bisondans uitvoeren. En dan maar hopen dat het nog meer gaat regenen...