|
Eens buiten het park is het nog maar een boogscheut naar de staat Montana, home van het Glacier National Park, vlak aan de grens met Canada.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Montana is, zoals de naam doet vermoeden bergachtig, maar hier in het zuiden van de staat is daar niet veel van te merken. Het land is lichtjes heuvelachtig en volledig bekleed met oneindige goudgele graanvelden, af en toe onderbroken door een farm of een dorpje, waarvan alleen de naam interessant is.
Er is 1 stad van belang : Bozeman, omwille van zijn (haar gaat moeilijk vind ik) goed gestoffeerd historisch museum, meer bepaald de afdeling dinosauriers. Ik had al 2 van dergelijke musea gemist dus dit moest het zijn. We arriveerden er rond 3 uur, samen met een opkomende storm en een verschrikkelijke windhoos,
Ideaal museumweer dus.
Een pracht van een modern gebouw, deel uitmakend van de plaatselijke universiteit en momenteel verrijkt met een tentoonstelling over de grafkamer van Toetankhamon.
Laten we daar mee beginnen zei Dien, en toegegeven, het begin was prachtig. Aan de hand van uitvergrote fotos van de grafkamer, door Carter in 23 of 33 (?) ontgraven, werd deze hier in levende lijve gereconstrueerd. Echt buitengewoon knap gedaan, alhoewel de meeste stukken (zeer goede) namaak waren
Ik was net de binnenste sarcofaag (solid gold) aan het bewonderen, toen plots alle lichten uitvielen en ik in het pikkedonker bijna naast King Tut, zoals hij hier amicaal wordt genoemd, kwam te liggen. Er waren veel bezoekers in deze zaal, die nu allemaal stilletjes tastend hun weg naar het verre lichtpuntje van de inkomhall begonnen te zoeken, al snel geholpen door personeel met zaklantaarns.
Een bescheiden orkaan had de helft van de stad zonder stroom gezet, maar het zou niet lang duren verzekerde men ons.
Na 2 uur wachten kregen we ons geld terug en wandelden de uitdeinende storm in.
Ik heb geen enkele dinosaurusknook gezien.
Als dat geen vloek van Toetankhamon is...
|
