Als je een grizzly tegenkomt (die meestal bruin ziet) dan moet je voor dood op de grond gaan liggen, je zo klein mogelijk maken en je met je rugzak beschermen, want een grizzly valt alles aan wat beweegt.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

 Een bruine beer (die meestal zwart ziet) daarentegen moet je traag, maar agressief tegemoet treden, met handengezwaai en lawaaimakend. Als je voor dood gaat liggen in de nabijheid van een bruine beer denkt hij dat je voedsel bent en begint hij je uiteen te rijten met zijn scherpe klauwen.

Simpel nietwaar?

Maar een bruine beer kan ook wel bruin zijn , tenzij hij oud is, dan is hij grijs, juist zoals een oude grizzly trouwens.

Gelukkig kan je de beren onderscheiden aan hun pootafdruk : die van de grizzly is vol en rond, die van de bruine beer iets ovaler, scherper uitlopend naar achteren toe, Bovendien heeft een bruine beer een spitsere snuit en is doorgaans iets kleiner dan een grizzly.

Zo moeilijk is het dus niet !

Helaas, laten de beren zich in de warme zomermaanden alleen maar ‘s avonds zien,  vaag afgetekend tegen de duistere achtergrond van het donkere bos en dat maakt het onderscheid wel iets moeilijker. Gaan lopen is helemaal uit den boze want beide soorten lopen sneller dan de mens.  En vermits je in een natuurpark zit mag je ze niet neerschieten. Rest er maar 1 oplossing : een spuitbusje “ Bear pepper spray” dat hier in alle winkeltjes, lodgen, rangerstations en visitor’s centra te koop is.

Want Yellowstone is bear country en dagelijks zijn er rangerprogramma’s over verdedigingstechnieken tegen beren. Ook voor kinderen, waar rangers afwisselend grizzly of bruine beer spelen ( met klauwen en al) en dan moeten de kinderen vliegensvlug de juiste techniek toepassen. Leuk spelletje, vooral als je merkt dat ongeveer 50% van de kinderen het er niet levend van afbrengt.

Maar goed !

Wie ooit op safari is geweest in Afrika kent 'the big 5'. Yellowstone heeft die ook: the moose, the elk, the bison, the wolf and the bear. De 4 eerste hebben we gezien : grazend, slapend, badend, wandelend dwars over de weg of vlak naast onze huifkar, alleen of in groep, roedel, troep, konvooi of kudde en met (voorlopige) uitsluiting van de wolf heb ik ze ook allemaal al eens gegeten.  Bovendien hebben we diverse soorten hert geschoten (met de camera), coyotes, vossen, geelbuikmarmotten, vis- en andere arenden en dies meer,

                                                                            maar geen beer,

                                                                   zelfs geen teddybeer.

En geloof ons, we hebben ons best gedaan.  Op de West Yellowstone Lions Head Campground, waar we drie nachten verbleven hebben we een spoor van rotte bananen en rauwe steaks achtergelaten, bewust de stalen antibeervuilbakken negerend.  Niks, nada, noppes.  Uit arren moede zijn we dan maar naar een berenparkje getrokken  (Inkom $9 en $6 voor gepensioneerden) waar Kelly en Sally achter electrische draad en veiligheidsgracht zaten te treuren...

Het is ooit anders geweest : naast de beroemde geisers waren de beren de grote attractie van Yellowstone. Tot laat in de jaren zeventig mocht je die dieren voederen en ze stonden dan ook in rijen langs de weg, wandelden voor een tomaat even mee met je motorhome, deden voor een trosje druiven een dansje op de motorkap en plasten voor een homp brood tegen de wielen van je auto. Er zijn zelfs foto’s van toeristen die bierkannetjes leeggoten in de opengesperde muil van een bruine grizzly.

Dat kon niet blijven duren : het rangersaantal werd verdubbeld en er staan zeer strenge straffen op het voederen van gelijk welk in het wild levend dier.

En dat is het natuurlijk : de wraak van de grizzly : geen eten, geen foto’s

Maar Dien wou absoluut met een beer op de foto.

Het is me gelukt...