|
Amaai. Moet er geen zand zijn? Zo ver het oog reikt, ongelooflijk hoge gouden duinen, doorspekt met plukjes dennebossen die soms doorlopen tot aan het strand. Een groot gedeelte van deze duinbergen is natuurreservaat, maar een deel is voorbehouden voor recreatie van de puurste soort : dune riding. Mijlen en mijlenver kan je hier ongestoord met quads, buggies, trials, jeeps, en zelfgemaakte combinaties daarvan over duinen vliegen, tegen bomen knallen, op steile hellingen kruipen, in afgronden vallen en je machien uitrgraven.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Jongens jongens wat een feest. Je kan alles huren en dat hebben we graag gedaan. Dien voor 1 uur, ik voor 2 en dat was ruim voldoende want je word driester en driester op zon ding,. Op het einde heb ik een spectaculaire koprol uitgelokt (ongewild) met een blauwe voorarm en vieze zalfstank tot gevolg.
Diezelfde dag wilden we nog doorrijden naar Crater Lake National Park, 170 mijl terug het binnenland in, maar daar is niet veel van in huis gekomen. De eerste 70 gingen vlotjes op anderhalf uur, maar daarna kozen we een shortcut door een kloof en over een bergkam : een prachtige weg, maar bochtig en hellend. Na 2 uur vroeten waren we 40 mijl gevorderd, hadden welgeteld 1 tegenligger ontmoet en 5 keer moeten remmen voor overstekende herten met bambietjes die blijkbaar nog nooit een RV hadden gezien.
We kapten ons af op het Steward State Park mooi gelegen aan een stuwmeer, en kregen een site van 60 voet met vuurplaats en bbq. We waren nog juist in staat om een rijpe Oregon cantaloupe (soort cavaillon) te verdrinken in amontillado sherry met parmaham en ieder een poot van +/- 50 cm gekookte king crab te soppen in zelfgemaakte cocktailsaus.
Oh ja, der was ook nog een fles goedkope Washingtonse riesling...
|
