Je zou zo denken : na 3 dagen en 2 nachten midden tussen de Redwoods staan, wandelen, slapen, eten en dies meer, kun je geen boom meer zien. En op bepaalde momenten is dat wel zo, vooral als je een trektocht van enkele uren onderneemt in een National Forest, waar geen enkele boom wordt geveld.  Het is er duister, vochtig en er groeien enkel maar reuzevarens op de grond en vogels hoor en zie je niet ; veel te hoog.
Maar niet zo in het "Humboldt Redwood State Park": er zijn hogere plekken waar minder redwoods staan en er zijn kale plekken door omgevallen kanjers, die er altijd wel een paar in hun val meesleuren. Het bos is lichter, je kan de bomen beter bewonderen in hun groeizucht naar zon en op de grond ligt een tapijt van bodembedekkers : een soort reuzeklaver en verschillende varieteiten varens.  Dit bos staat beschreven als het mooiste ter wereld en wie zijn wij om daaraan te twijfelen.
We hebben ons er uitgeleefd, hebben er geslapen en zijn met pijn in ons hart (en onze nek) vertrokken.
De zee riep...