Vanuit het “Humboldt Redwoods State Park” langs de “Avenue of the Giants” naar zee, richting Fort Bragg en Mendocino.  Een wonderlijke ervaring : de avenue is een smalle kronkelende weg los door de onmetelijke bossen, volledig ingekapseld door de grootste bomen ter wereld.  En zeggen dat bijna 90% van de redwoodbossen gekapt is door de houtindustrie en dat zij nu nog verschillende bossen in eigendom hebben.  Maar ze komen meer en meer onder druk te staan.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het noordelijk deel van Californie is zeer dun bevolkt en bestaat, naast de redwoodbossen, uit vulkanisch gebergte en drogere stukken prairie. De kust is fascinerend en route 101, die erlangs loopt is een van de mooiste scenic drives die we gezien hebben.  Helemaal onamerikaans : smal, met veel haarspeldbochten, zonder bruggen, maar iedere baai mee landinwaarts volgend en overal viewpoints. Op elk van die uitzichten sprongen wij onvervaard uit onze praalwagen, onze verrekijkers in aanslag, Dien met haar vogelboek onder de arm ( Field guide to the Birds of North America), en speurden naar loszwemmend wild. En ze hebben ze allemaal ontmoet.  De robben, zeer dichtbij in kalm baaiwater, nieuwsgierig kijkend met ogen als verrekijkers naar ons, turend door onze verrekijkers. De zeeleeuwen, lui liggend op een zandbank en kwaad brullend naar het opkomende water. Duikende zee-otters die rugzwemmend  een schelp kraken tegen een steen die ze op hun buik hebben gelegd. Daartussen ontelbare bruine  pelikanen, aalscholvers en meeuwen die wachten op een stukje visafval.

Hoog daarboven een eenzame zee-arend (osprey) en in de verte zwemt een spuitende familie walvissen voorbij.

Bij Michelin zijn dit *** (vaut le voyage)...