Van Hearst Castle naar Mountain View is een hele hap, zeker als je weet dat highway 1 een slingerende smalle kustweg is, die keurig de met baaien doorspekte rotskust volgt, waardoor je gemiddelde snelheid niet veel hoger dan 30 mijl/uur komt te liggen.
Bovendien stond er nog een belangrijke activiteit op ons programma ; de beroemde "17 miles drive", ten zuiden van Frisco, ergens tussen Monterey en Carmel. Door een pijnlijke vergissing in ons navigatiesysteem maakten we er de "34 miles drive" van en ondanks het feit dat we alles dubbel zagen konden we er geen topic in herkennen. Akkoord, de villa's waren mooi, maar dat zijn die in 't Nachtegalenpark ook. De Pebble Beach golflink lag er maar verlaten bij, nu de zon verscholen zat achter enkele grijze regenwolken en van de meest gefotografeerde boom ter wereld (the Lone Cypress, met staaldraad overeind gehouden) hebben we maar 3 fotootjes getrokken, in tegenstelling tot de rij geduldig wachtenden voor ons. "Is this a line?"
Maar de dag eindigde in schoonheid.  Voor de laatste nacht in onze woonkar hadden we het "New Brighton State Park" uitgekozen, niet ver van Capitola en dat bleek een voltreffer.  Het was zeker een van de best gelegen State Parks die we ooit gezien hadden : vlak aan zee, op een klifje met trapjes naar een gouden strand. Enkele bomen hielden de wind tegen en de zon ging stralend voor ons onder.
We kookten onze laatste groenten en aardappelen, grilden het laatste stuk vlees en brandden al ons kampvuurhout op.
De laatste nacht in onze RV sliepen we apart ; Dien in het cabover-bed en ik in de slaapkamer. Misschien een vreemde manier om afscheid te nemen, maar op deze wijze konden we allebei nog eens lang- en breeduit liggen wachten tot het ruisen van de zee ons in slaap wiegde...