Onze eerste dag Hawa’i verliep perfect zoals gepland ; zonnebaden, zwemmen, lichte lunch, zonnebaden, slapen, lezen, zwemmen, strandwandelen, zwemmen, zonnebaden, aperitieven, lezen, diner met vis en rijst, lezen, strandwandelen, cocktails, avondwandeling, douchen, slapen. Als we dit ritme 5 dagen konden volhouden, dan zou het ook voor mijn blog een rustverlof zijn.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Helaas !

Dag 2 was een zondag en in Kapa’a stond een klein houten kerkje van de First Hawaiian Church ( Ekalesia Hawai’i Mua o Kapa’a) waar de mis werd gezongen in het Hawaiaans en het Engels. We waren er om kwart voor 10, en werden aan de voordeur uitbundig verwelkomd door de Kahu (pastor), kregen een schelpenkrans om onze hals en een tekstboek in de hand en mochten plaatsnemen in het kleine kerkje, waar vensters en deuren langs de 4 kanten wagenwijd openstonden, zodat de aangename zeebries vrij spel had.

Aan het begin van de mis liet de Kahu ons nog even rechtstaan en applaus ontvangen omdat we zo ver gekomen waren. De dienst was mooi, heel vrolijk en  kindvriendelijk. We hebben echt ons best gedaan om mee te zingen : in het hawaiaans lukte het al aardig.

Op het einde van de mis nodigde de Kahu ons allen uit om samen drank en spijs te delen. Een glaasje en een koekje konden er altijd wel in vonden wij en we volgden de kerkgangers naar een schuurtje in de tuin, naast het kerkhof. Daar stonden hele potten met soep, dampende rijst, gebraden kippen, diverse groenten, gekookte aardappelen en een soort gestoomd varkentje en een uitgebreid dessertenbuffet. Het varken smaakte wel lekker, maar de dikke blubbersaus, waarin je een stukje varken moest soppen, smaakte zoals ze eruit zag : oude behangpapierenlijm.

De drank beperkte zich tot mierzoete punch of kraanwater. ( Een mengeling was best te smaken)

Allemaal gratis en zoveel je wou !

Als ze deze formule in Vlaanderen zouden toepassen en de punch vervangen door bier, dan zouden onze kerken snel te klein zijn.