We besloten ons tempo iets te verhogenen reden zowat heel de voormiddag los door "noisy' North Carolina, naar South Carolina, tot in Florence, waar we op een rustige KOA een lekkere koude schotel prepareerden en verder oefenden met het opstellen van onze luifel, ondertussen een onmisbaar instrument geworden, want het begon aardig warm te worden, ook 's nachts (waar een luifel totaal nutteloos is, maar kom.)
De volgende morgen bogen we af naar de kust, naar MYRTLE BEACH. Ongelooflijk, Blankenberge in Amerika, compleet met zeedijk, staketsel en pier.
Gelukkig bezat de badplaats ook een Amerikaanse versie van de "oesterput" , Murrel's Inlet genaamd, waar de visserboten bijna letterlijk de restaurants binnenvoeren.  Op aanraden van een local kozen we voor "Drunken Jack's" ( don't let our name inspire you !). Dien kreeft, ik yellow tuna, geroosterd met gesmolten honigboter.  Samen dronken we een fles Californische Sauvignan Blanc, veel subtieler van smaak dan de alomtegenwoordige "tsjardoneey". Ook hier weer veel te lang blijven hangen aan een bordje gefriteerde "hush puppies" (zoete maiskoekjes), waardoor we onze eindbestemming van de dag weeral niet haalden. Walmarten dus ...