"The American Oystercatcher", "The Marsh Sandpiper", 'The Great Egret", The Northern Harrier", en uiteraard, de trots van Amerika : "The Bald Eagle', zijn geen ruimtetuigen, maar enkele van de meer dan honderd vogelsoorten die we op KSC geobserveerd hebben (9qwerty klqvierem hebbem geem u'lqut0  :roll: ) En allemaal starten ze zonder countdown, schieten sierlijk het blauwe zwerk in en ontploffen zelden.
"'t Waor e graptsje" en toch weer niet. Want KSC is in de eerste plaats een paradijs voor de vogelaar. Het is een enorm stuk schorrengebied, waarvan maar 5% gebruikt wordt door de NASA, de overige 95% door vogels en alligators, die de ongebraden "Double Crested Commorants" in hun opengespalkte bek laten vliegen.
Op KSC word je per autobus rondgevoerd, met begeleider-bewakers, die je af en toe eens uitlaten op plaatsen waar weinig of geen activiteit te bespeuren valt, en waar je volgens de begeleider-bewaker geen voet buiten het omheinde perkje mag zetten of hij wordt opgepeuzeld door een alligator. Ik heb het een keer geriskeerd en werd onmiddellijk teruggefloten, weliswaar met intacte voet, maar toch licht bescheten door de "Black Tailed Godwit"
De assemblagehall, waar gemakkelijk 3 Amerikaanse footballstadia in kunnen (en die zullen wel groot zijn zeker) is ook vanop afstand indrukwekkend en alomtegenwoordig in het landschap. De driveway en het gigantische voertuig dat de verticale raket van hall naar startplaats moet rijden, stonden er wat zielig bij, in afwachting van een volgende lancering in juni. Dat te mogen meemaken zal natuurlijk wel boeiend zijn. Maar in afwachting kies ik beslist voor vogelen...