24 mei : New Orleans dus ; hoe moet ik daar aan beginnen. Het zal me zeker niet lukken om de fantastische sfeer, de supervriendelijke mensen en de buitengewone attracties te beschrijven die we hier hebben mogen beleven.
We zaten dus op ons Bayou Segnette State Park, dat toch nog wel een 20tal km van de stad verwijderd lag, onbegonnen werk om met onze camion te overbruggen : te kleine straatjes, geen parking en onveilig. Dus een taxi naar het Algiers veer ( $30 heen, 30 terug), de Mississipi over en dan te voet door het French Quarter, de ziel, het centrum van de stad, en voor mijn part het centrum vaan de wereld (buiten Antwerpen natuurlijk, maar toch "a very close second")
Het French Quarter is een rechthoek van een tiental blokken, vlak aan de Mississipi, met schilderachtige pleintjes, een mooie oude katholieke kerk, een klooster van de Urselinnen (prachtig, met een tijdelijke tentoonstelling van Vaticaans mozaik) en allemaal 18e - 19e eeuwse huizen in Franse stijl, met bloemrijke overhangende terassen, zodat je constant in de schaduw kon rondwandelen. In enkele straten reden nog de oude streetcars (trammetjes zoals je die ook in San Fransisco ziet). Ze reden van de rue Canal (CANAL) naar de Place Desire (met franse accentjes). (DESIRE).  Tennessee Williams inspireerde er zich op : "A streetcar named Desire" (voor de leek : Engels uitgesproken)
Het originele aan dit alles is, dat terwijl je door historische straten als Basin- Canal- Royal of Bourbon street wandelt, je overal live jazz, blues en/of dixieland muziek hoort. Letterlijk overal ; in de straten, voor de kerk, (in de kerk Gospel), op elk pleintje en uiteraard ook in restaurants, cafes, bars en "private clubs for gentlemen", die vooral in Bourbon Street zeer welig tieren.  Maar ook daar vind je de beroemde "Preservation Hall" (hoek Bourbon -St Peter street), waar oude jazzrakkers "Basin street blues" spelen en zingen zoals "Satchmo" dat voor hen deed.
We lunchten in "Chez Amelie", een prachtig gelegen pand in Royal street, met schaduwrijke binnenkoer : een werkelijk uitstekende Salade Amelie en een fles koele franse Sauvignon Blanc.  Onberispelijke en vriendelijke service door op zijn  "franse bistrot" geklede  lieve dames.  Dien en ik hadden spontaan hetzelfde idee : hier komen we deze avond dineren!  Helaas, alles vol, maar morgenavond (vrijdag 25 mei) is er nog een tafeltje vrij + live optreden van een (plaatselijk) bekende jazzguitarist. Ook daar moesten we niet lang over nadenken. We zouden deze avond wel iets anders vinden...