In het zuidwesten van Texas ligt het meest verlaten en wildste stuk land van heel de US. Dat stuk is groter dan België, met slechts enkele grote ranchen en een paar kleine dorpjes, één bereidbare weg, enkele stoffige zandwegen en verschillende trails, die vroeger door de beroemde postkoetsen en kolonisten werden gebruikt, op weg naar de farwest. Een paar moedige kolonisten hebben zich in deze streek proberen te vestigen, om meloenen en mais te kweken, maar zonder veel succes.
In dit onherbergzame land is het grootste nationaal park van de US gevestigd : Big Bend National Park, een streek van 500.000 ha zonder inwoners (buiten de rangers en af en toe border patrols langs de grens met Mexico). Het park omvat drie gebieden :
*  Een verschrikkelijk heet canyonland langsheen de Rio Grande, die zich hier tussen massieve rotsen perst en zelf een zeer mooie canyon heeft uitgehold (Santa Elena Canyon). De rio krijgt in het regenseizoen een enorme massa water uit de bergen te verwerken, dat via prachtige canyons  naar beneden stroomt (nu stonden de meeste hiervan droog). Als je je leven moe bent kan je die canyons doorwandelen : het weer kan hier in 10 minuten omslaan in een zware "thunderstorm with severe rainfall" die de droge canyons in kolkende stromen doet veranderen die alles meesleuren. We hebben het zelf meegemaakt, weliswaar van op veilige afstand, maar toch nog erg beangstigend. Het water blijft één nacht stromen, de volgende dag is er niets meer te zien, behalve een laag slijk en afgerukte struiken op de weg.
*  Een bergland; de Chisos mountains (7918 voet) : grillige pieken vulkanisch gesteente, met tal van warmwaterbronnen (alsof het hier nog niet warm genoeg is). Op een hoog plateau ligt een lodge, annex primitieve camping, helaas onbereikbaar voor onze RV. Enkel te voet (2 dagen) of per 4 x 4 kan je tot daar geraken.
*  Een woestijngebied, droog en warm enkel bereikbaar via stoffige zandwegen, die we wel gedaan hebben alhoewel het ten stelligste wordt afgeraden  voor RV's boven de 20 voet. Op zich was dat ook al een avontuur : we rijden nu in een okerkleurige RV met roodbruine camoeflagevlekken.
In totaal zijn we 4 dagen en nachten in dit prachtige woeste gebied gebleven. Twee nachten op de enige camping die voor RV's toegankelijk is, de "Rio Grande Village RV Park", met 25 staanplaatsen, waarvan er 4 bezet waren.
Het woord village betekent in dit geval 1 houten huis met 2 rangers, waar je water, brood, bonen, ijs en benzine kon kopen + 1 ruine van een meloenkweker die het hier in 1960 voor gezien hield.
De Rio is hier niet zo Grande, toch niet in dit seizoen. Je kan gewoon naar Mexico wandelen zonder je borst nat te maken. Op je terugweg loop je wel het risiko om gevat te worden door de Border Patrol wegens illegale grensoverschrijding.  De enkele mensen die we op onze diverse tochten zijn tegengekomen deden het allemaal, dus wij ook.
Trouwens aan de overkant zit hier en daar een Mexicaan op zijn muilezel schorpioenen en zeldzame kristallen te verkopen (en ook drugs, maar dat hebben we niet gezien)
De 4 dagen Big Bend waren puur genot : luieren (voeten in het water), zwemmen (in de rio, niet ongevaarlijk), wandelen, koken (diepvries en blikjes), slapen (heel de nacht met airco op max) zonnen, birdwatchen, slangen ontwijken en rondlopen achter de "roadrunners".
Die roadrunners (renkoekoeken) zijn wel de meest gekke vogels die we ooit hebben gezien hebben. We stonden nog niet stil op onze campsite, of d'er sprong er al een op onze motorkap om de meest recent verpletterde insekten op te eten (er was trouwens keuze in overvloed). Die dieren kunnen wel vliegen, maar voelen zich veel veiliger op de grond.  Ze lopen op een zeer koddige manier, maar aan een enorme snelheid als het nodig is. Als je ze achternaloopt houden ze zich gelukkig voldoende in, zodat je ze van heel nabij kan observeren.
Wat het wandelen betreft : meestal waren dat korte gedocumenteerde natuurwandelingen (self-guided tours). Je gaat gewoon naar het startpunt van zo'n wandeling, neemt een brochuurtje uit een brievenbus en steekt er $1 voor in de plaats en je krijgt een uitgebreide omschrijving  van de route en de wetenswaardigheden. Geen mens die eraan denkt om te poteren (alhoewel de gedachte wel even door mijn hoofd speelde)
Er zijn natuurlijk ook zware hikes : we hebben er één van gedaan : HOT SPRING...