We waren er helemaal klaar voor : vroeg gaan slapen, goed uitgerust, vroeg uit de veren, stevig ontbijt, bergschoenen aan, lange broek, lange mouwen, zonnecrème,  huissandwiches en 4 liter water.
De hike die we hadden uitgekozen was 7 mijl (een goeie 11 km) en leidde langs de Rio Grande stroomopwaarts naar een warmwaterbron (117° F).  De bron lag vlak naast de rivier, in de ruines van een "bath house" dat hier tot 1950 had gestaan, in een schuchtere poging om het harde boerenleven iets menselijks te geven.  De muren waren ongeveer 1 meter hoog, en dat was dan ook meteen de diepte van de hot spring.  Het leuke was, dat je over het muurtje direkt in de Rio Grande kon springen, waar je door de sterke stroming een 10tal meter werd meegesleurd, tot je vaste voet aan de grond kreeg.
De weg daarheen (dus een goeie 3,5 mijl) was zwaar, maar te doen. Het pad liep niet langs de rivier (stijle rotsen), maar over en door de canyons die in de rivier uitkwamen. En het waren er veel, tè veel, en ze werden alsmaar hoger en in de diepe dalen, waar geen zuchtje wind te bespeuren viel werd de hitte ondraaglijk!
Al spoedig zaten we door ons rantsoen van 2 liter water, terwijl het bijlange nog niet het heetst van de dag was.
Maar goed, we zijn in "Hot Spring" geraakt en het was er heerlijk.  Echt een paradijs, met een zandstrandje, enkele schaduwrijke palmbomen, de ontspannende warmwaterbron en de verkoelende rivier : "The Garden Of Eden". Ik wou hier echt niet weg, maar ieder kwartier langer betekende een slok water minder en gevaar voor uitdroging op de terugweg.  Het was ondertussen al 13 uur geworden en onmenselijk heet.  Buiten de lommerrijke palmbomen waar we onder zaten, was er op de terugweg geen schaduw noch mogelijkheid om ons te verfrissen in de rivier. Dus, direkt vertrekken en hopen dat we het halen, of wachten op de koelte van de avond en zonder water door de bergen naar onze camping.
Onder druk van mijn licht panikerende achterban kozen we voor een derde mogelijkheid. Er was nog een ander pad, weg van de Rio Grande naar de enige rijweg die door dit natuurgebied liep. Tot aan de rijweg was het een kleine 4 km bergopwaarts. Dat konden we halen, en als we dan geluk hadden om een (zeldzame) auto tegen te komem....
We vulden 3 flessen met ondrinkbaar rivierwater (voor noodgevallen en om ons hoofd en lichaam nat te houden) en met nog 1 liter drinkwater begonnen we eraan.
We hebben het gehaald : we hadden -volledig uitgeput - de hoofdweg amper bereikt of er kwam een pick-up aan die op weg was naar het enige benzinestation, vlak bij onze camping.

"OK guys, hop in the back". We kropen in de laadbak en dronken de laatste slok van het allerbeste water dat er bestaat en lieten ons maar ons huisje voeren. Later op de dag, toen we ons wedervaren aan de ranger/kruidenier/pompbediende vertelden vielen diens ogen zowat uit hun kassen :

"Today" zei hij " has been the hottest day in years. Now y'all look a here" en hij toonde zijn klein weerstationnetje dat ieder rangerpost bezit. Het was 4 uur in de namiddag en de termometer stond op 111 F in de schaduw (zowat 43 C)

"Ye know, we cancel all hikes in the park if the temperature rises over a 100 F. You folks 've been lucky"....