|
Onze "Hot Spring" hike was duidelijk een hike te ver. Diezelfde avond nog kreeg Dien een rash op haar beide onderbenen en we kropen alletwee in ons bed met een zeurende hoofdpijn. De volgende morgen was de uitslag op haar benen onrustwekkend toegenomen en we besloten advies te vragen aan de Rangers. Op de rangerspost werd onmiddellijk een medisch geschoolde collega opgetrommeld, die 15 minuten later arriveerde, maar ook hij wist, na onderzoek geen duidelijke diagnose te stellen. Vermits er 200 mijl in de omtrek geen dokter of ziekenhuis te vinden was, stelde de man voor om naar Lajitas (La-chi-tas) te rijden. Daar was een degelijke infirmerie met een "physicians assistent".
Nu is Lajitas een onooglijk dorpje, aan de rand van het nationaal park, op een 40tal mijl van de rangerspost verwijderd. De (overigens zeer schilderachtige ) weg daarnaartoe loopt dood op enkele barakken en op de Rio Grande. Geen brug, geen overzet, niks, "the end of nowhere" Maar veel keus hadden we niet, dus wij naar Lajitas. We kwamen aan de 2 huizen, 1 trading post en een weggetje dat zich in een bocht te pletter liep op de Rio.
Verrek, dacht ik, dan rijd ik maar los de rivier in. Ik nam toch maar de bocht net voor de rivier en reed recht een schitterend resort binnen. Een ***** hotel met volledig nagebouwd cowboy dorp, een 18 holes golfterrein, een sterrenrestaurant, fitness, massage, spa, eigen vliegveld met Learjets, manege en..... een infirmerie met een "physicians assistent", die juist zijn siesta deed toen we d'er aankwamen. Maar de man was 'k weet niet hoe blij om eindelijk eens al zijn medische apparatuur op Dien te kunnen uittesten : bloed- en urineonderzoek, perifere zuurstof- en bloeddoorstroming, kniepeesreflexen, oto- laryngo- en stetoscoop.... enfin een volledige checkup. En omdat hij toch niedt veel te doen had, heeft hij mij d'er gratis bijgenomen.
Diagnose: Dien had een "heath rash" en we waren allebei ernstig gedehydrateerd
Therapie : een volledige dag rust en minstens 4 liter water bovenop de normale vochtinname. En een cortisonebehandeling voor de benen van Dien.
Prijs : $30, follow-up de volgende dag en medicatie inbegrepen.
"Nice" zei ik, "but we don't stay in the hotel, we're camping with an RV"
"No problem man" antwoordde hij " we've got some fully equiped campsites for $80 a nite, but wait a second..."
Na zijn telefoontje kregen we een plaats op de meest luxueuze en volledig verlaten camping, vlak naast een mooi gebouwtje , opgetrokken in Mexicaanse stijl, sfeervolle meubeltjes en verlichting, airco, super sanitair en een prachtig zwembad helemaal voor ons alleen, voor maar $30 per nacht, Financial Times 'smorgens aan de deur !
We voelden ons al direct beter, maar toch hebben we er nog een tweede nacht bijgekregen, aan dezelfde prijs, omdat we patiënten waren van de "physicians assistent".
En we hebben gerust, gezwommen, gezond, gedronken (5 liter per kop) en ons zeer deskundig laten masseren (Agave full body massage).
'sAvonds zijn we uit eerlijke schaamte goed opgetut sjiek gaan eten : Bij de margherita's kregen we Merxicaanse hapjes, net niet tè hot. Als voorgerecht koos Dien een trio van wild (fazant, jackrabbit en javelina = een soort everzwijn) in getomateerde spirelli's en ik wou absoluut de echte rattlesnake proeven (licht pikant, met maisaardappeltjes : ten zeerste aanbevolen)
Als hoofdgerecht nam Dien een Buffalofilet met brocolli en Mexicaanse aardappeltjes en ik een jackrabbitrug (= wild konijn dat hier massaal rondhuppelt) met groentenkrans. Het advies van onze "physicians assistent" indachtig hebben we ieder onze fles wijn uitgedronken.
Een ding is zeker : toen we (of liever ik) meezongen met de (alleen voor ons) guitarspelende cowboy naast het haardvuur, een nieuwe drambuie in onze hand, waren we absoluut niet meer gedehydrateerd...
|
