Ik ben Jean-Pierre Cornelis, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jepico.
Ik ben een man en woon in Zelzate (België) en mijn beroep is minder-valide( vroeger bedrijfsleider).
Ik ben geboren op 08/01/1951 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc's, muziek, romantiek, liefde enz..
ik geboren te Assenede op 08/01/1951 en dus een echte steenbok. Ik tracht op mijn blog een zo groot mogelijke diversiteit van alle onderwerpen te brengen.
ben zoals ik ben
carpe diem ut ameris ama
om bemind te worden moet je liefde kunnen geven
18-12-2005
gedichten
Zeehond
Het toegeefslijkste lichaam, het ontoegankelijkste voor de zee; zijn oren zijn verzonken schelpen, zijn kijken is nooit afgerond, hij zwemt in donker water waar onraad is en prooi; de leegte van de zee erkent hij niet, behaaglijk wentelt hij zich om. ----------------------------
De Maki
vlooi de mandril vlooi de chimpansee vlooi de maki als hij dat wil en de oetangs doen niet meer mee.
Die wilden na het apenkooien niet de chimpansee, maar liever de gorilla's vlooien en niemand anders wilde met de gorilla in zee.
Nu vlooit de maki de mandril en die vlooit de chimpansee ------------------- jepico
Bij dat van mensen vergeleken, is het denken van honden beperkt, en hun dromen daaruit slechts een verwarde keus.
Overdag in de onrust valt het niet op maar in windstille nachten, als niets beweegt, beweegt in mij nog de onzekerheid, een hond die huivert in zijn droom. ------------------------------------------
Zeehond
Het toegeefslijkste lichaam, het ontoegankelijkste voor de zee; zijn oren zijn verzonken schelpen, zijn kijken is nooit afgerond, hij zwemt in donker water waar onraad is en prooi; de leegte van de zee erkent hij niet, behaaglijk wentelt hij zich om.
de rups kruipt over loof en doorn korte sprieten keuren alles wat haar maag verdraagt tot zij uit haar jas groeit
kaken malen in het pantser van de kop zij hult zich in een rode pop
vier vleugels van geel en grijsbruin loodsen haar voorbij een bries een inktvlek siert de pijlstaart
zij warrelt rond een lamp strijkt neer met kleefklauwen
straks is haar lied uit wordt zij ijler dan damp -----------------------------------
Zwarte Zwanen
Een vlugge glimp van witte lingerie onder roetwolk van rokken: zwarte zwanen die, gekoppeld in eenzelfde rêverie, als kanten schuitjes door de vijver varen: kokette weduwen die niet om hun doden blijven treuren - zwart is in de mode. Eén kijkt soms even of haar spiegelbeeld zich onder water net zo erg verveelt.
De rups trekt zichzelf in twijfel steigert op de twijg, lijkt blind rond te tasten in de richting van de vlinder die hij wil stort dan neer recht voor de bek van de merel. Hap! Weg vlinder ------------------------------------------------------------
Fragiel
Lathyrus, mijn moeders bruids-boeket het kindjes engelen-boeket
zachte geur in tinten licht pastel fijne breekbaarheid toont het vaarwel
als de eerste liefde, vol verlangen als t engelenkind op aarde, onbevangen
Lathyrus, het dierbaar allerliefst boeket bij de allerliefste neergezet.
Geen wolkje tussen de strepen van einderreizen in de lucht geen vlaagje wind doortrok de bladeren tot fluister, geen zucht vergezelde mijn gedachten die keer op keer verder weg waren dan dwalend
over bruggen die beter zouden branden dan ooit gebouwd doelloos heb ik ze tot kraken toe heen gesjouwd niet bewust van het mooie weer ontluikend stralend
Op zoek naar het vuur dat me in staat zou stellen om het gespannen oordeel voor eens en altijd te vellen daar ik dacht me wel verlost te gaan voelen als er eenmaal as zijn zou
na het heftige fikken zouden alleen nog de smeulende plekken mijn nachtmerries in dikke rook kunnen rekken tot een hoop die niet zou zijn te koelen gelukkig wees jij me het ongenaakte blauw ----------------------------------------------------------------------------------
Het is heel koud in dit gedicht. Zo koud - voorzichtig met je netvlies - dat je blij mag zijn om het alleen te hoeven lezen.
Het is gemaakt van zwarte vingers en bevroren inkt. Het staat in gletsjers om me heen verrezen.
Ik heb er lang in rondgedwaald. Ten slotte ben ik opgegeven, door de wind in slaap gefluisterd, weggedoken in de tijd -
Sindsdien kijk ik omhoog door ijs en luister naar de eeuwigheid. -------------------------------------
Dierbaar
Niet de aap maar het paard lijkt het meest op de mens, als je 't in de ogen kijkt.
Of sla de boeken erop na, veldslagen, ontdekkingsreizen, de melkboer in de straat.
Held van 't wilde Westen, ruilobject voor koninkrijken, verlosser van de filosoof.
Hier en daar staat op een plein in brons een krijgsheer op zijn paard, - dat zou andersom moeten zijn.
-----------------------------------------
Sonnet
Beer is huid Slang is leer Struis is veer Vis is kuit
Schaap is wol Os is haas Geit is kaas Paard is knol
Kip is ei Bij is was Das is das Vogel vrij
Flamingo Flamingo
-----------------
Zwarte Panter
Zijn neefje is van oudsher onheilsbode als hij je pad kruist. Maar dit grote kwaad is zwartfluwelen pech in het kwadraat: waar hij passeert, valt altijd wel een dode.
Lui ligt hij op een tak, een jachtmethode waarbij hij zich alleen maar vallen laat. De dolken in hun schedes, maar paraat te doden om den vleesbeladen brode.
Hij heeft zijn koplampen nu uitgedaan en slaapt net als een grote poes, geduldig, terwijl de oortjes nog in waakstand staan.
Het kwaad is altijd zwart, de goedheid wit. En toch, en toch. Hier is het zwart onschuldig. Maar hoed je voor het lelieblank gebit.
God, have I been the Mother you wanted me to be. Have I held my children up and taught them to see. Have I shown them that love should always be shared Have I taught them compassion and reasons to care... Have I explained the values by which You want us to live. Have I taught them humility and reasons to give.. Have I shown them that life can't always be fair.. Have I taught them that You will always be there. As I glance through the window You help me to see That I am being the best mother that I can possibly jepico
Enkele jaren geleden strafte een vader zijn dochtertje omdat ze overbodig gebruik had gemaakt van mooi verguld papier. Hij kon niet verdragen dat zij dit duur papier gebruikte om cadeautjes in te pakken om onder de kerstboom te leggen. De volgende morgen bracht het kind het verguld cadeautje naar haar vader en zei "hier papa voor jou" met stomheid verslagen en aangegrepen door het voorval beklaagde de vader zich zijn sterke reactie van de dag voordien. Het kind aanvaardde zijn excuses maar al te graag. Hij opende de doos maar ontdekte dat er niets inzat, hij schreeuwde naar haar , weet je dan niet dat het heel wreed is iemand een lege doos te geven als cadeau, er moet altijd iets in zitten. Het meisje kreeg tranen in de ogen en zei , maar papa de doos is niet leeg ik heb hem gevuld met kusjes enkel voor jou. De vader was volledig van de kaart en omarmde zijn dochter hopende dat ze hem zijn opwindende reactie zou kunnen vergeven. Enige tijd later werd het meisje door een ziekte getroffen en stierf. De vader heeft de doos nog steeds dichtbij zijn bed staan en telkens wanneer het verdriet de bovenhand neemt, neemt hij de doos vast en neemt een verbeelde kus uit de doos en herinnert zich aan de liefde dat zijn dochtertje in het cadeau had gestoken. Tot slot herinnert ons dit verhaal aan het feit dat iedereen als mens zo een vergulde doos zou moeten bezitten, vol met onvoorwaardelijke liefde en kusjes voor familie en vrienden. Bestaat er eigenlijk wel een beter cadeau? jepico
Ik ben Jean-Pierre Cornelis, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jepico.
