Mijn levens... Bomen komen mekaar niet tegen,maar mensen wel.
15-12-2009
seizoen 1983-84 AA GENT( 1 Nat)
Op het einde van het seizoen in FC Ronse,had ik reeds kontakt gekregen van de heer Robert GOETHALS,om bij hem als scout te komen fungeren voor het eerste elftal(bekijken van de tegenstrever voor de volgende wedstrijd).Terzelfdertijd zou ik samen met het jeugdbestuur
een oogje toezien op de evolutie van de jeugdploegen,samen met de heer Roland DEMOL.Speciaal zou ik tweemaal in de week de provinciale kadetten trainen.Ik zou natuurlijk liever zelf terug in de nationale kompetitie starten,en terug op et veld staan met de groten. Ik zou mijn tik wel afwachten,en bleef zodoende toch in beweging in het nationaal voetbalgebeuren.
Op een van de scoutingsopdrachten op FC Brugge kwam ik toevallig naast de heer ARIE HAAN te zitten op de UEFA zitplaatsen. Hij was juist terug van CHINA waar hij de nationale ploeg getraind had.Hij was op zoek naar een belgische ploeg om te trainen. Daar vroeg hij mij wat ik voor het volgende seizoen zou doen.Hij vroeg mij daar of ik het zag zitten hem als assistent te vervoegen bij FC ANTWERP.Ik zei hem dat ik nog steeds in aktieve dienst was bij de Luchtmacht en het zou trachten te regelen.Toen stond mijn visie al vast.Het zou dus FC ANTWERP worden voor het volgende seizoen.
geschreven Joe 15 december 2009
Het seizoen 1982-83 werd er gestart bij FC Ronse.De mogelijkheden toen waren er zeer goed en samen met een collega-trainer,als assistent, werd er gestart in deze provinçiale reeks. Het begin was zeer lastig,doordat sommige spelers zich niet konden vrijmaken voor de 3 trainingsdagen in de week en de wedstrijd dan nog erbij,dat was voor sommigen teveel.Het speelplein en de accomodaties waren ideaal en de mentaliteit was soms moeilijk te verwerken.Toch behaalden wij er een gunstig resultaat.Onze sponser de heer EDDY MERCKX was in zijn nopjes met de gegeven reklame bovenop.Na het beeindigen van dit seizoen zou ik de scouting doen voor het KAA GENT voor de heer Robert GOETHALS.De scouting betrof het verslag uitbrengen van de tegenpartij voor de volgende wedstrijd van het eerste elftal. De nationale kompetitie lag mij beter,niet dat ik "naast mijn schoenen liep", maar het respekt en de eigen voldoening was groter op dit nationaal niveau. geschreven door joe 24 november 2009
Het was dus een tweede maal dat ik terecht kwam bij de Gantoise nu KAAGent.Ik werd er gebriefd door de heer Robert GOETHALS wat in feite mijn taken zouden zijn gedurende het seizoen.Er werd met Uefa's driemaal in de week getraind en dus op natioanaal niveau gespeeld. De zaterdagavond of zondagnamiddag werd de scouting uigevoerd door mij,wat dus niet mocht onderschat worden.De mogelijkheid bestond dat er een wedstrijd was de zaterdagavond in SERAING en de zondagnamiddag in FCLUIK,met alle gevolgen van dien qua verplaatsingen en wedstrijdverslagen die in dubbel moesten gemaakt worden, alles was toen nog zonder PC's en DVD mogelijkheden. Alles gebeurde nog schriftelijk en dan de voorbeschouwingen van de volgende te spelen wedstrijd analiseren bij de hoofdtrainer. Bij de Uefa's had ik het geluk een goede jongerenlichting te treffen qua spelersmateriaal. De resultaten waren ook voortreffelijk en een goed resultaat werd bereikt. Ik kon via het bestuur bekomen dat wij een wedstrijd konden meemaken in England van ARSENAL tegen LIVERPOOL. Dit was voor de spelertjes de kers op de taart van het seizoen,daar wordt nu nog altijd over gepraat wanneer ik spelers van toen tegenkom.De heer GOETHALS heb ik steeds erkentelijk gebleven en hem gewardeerd als voetbalkenner,zowel als lesgever aan de Heyselschool als trainer van KAA GENT. Wij hebben steeds later kontakt blijven houden.
Ik kwam bij Harelbeke dank zij ANDRE Van MALDEGHEM,omdat hij reeds goed wist wat ik tot nu toe al gepresteerd had,en mede ook wat ik al niet gedaan had voor hem.Ik had gemaakt dat hij zijn voetballersloopbaan verder heeft kunnen uitbouwen door hem naar Gavere te helpen posteren i.p.v. in Aarlen waar hij toendertijd geposteerd was.Hij langs zijn kant bewerkte het via de politieke kant, maar de doorslag kwam er toe er een plaats vrij kwam als monitor Lich.Opv. in mijn sportsektie te Gavere.Onder inpuls van Cdt Lippens en Gen.Ververcken was de kogel door de kerk, en kon André verder zijn loopbaan als speler en later als trainer uitbouwen.Maar toe straken we nog van de jaren '60 en '70. Bref ,ik werd aangenomen in Harelbeke,waar ik assistent werd. Het voetbalcomplex was splinternieuw,er werd nog getraind in het oude kleiner pleintje in Deerlijk,en er werden in de beginfazen zelfs enkele competitiesmatchen nog gespeeld in het eerste seizoen. Er werd op professioneel vlak gewerkt,enkel de trainingen vonden nog 's avonds plaats met aanvang 19.00u.Maar de zondag werd er reeds verzameld in de voormiddag bij thuiswedstrijden en een licht middagmaal om 11.00u;en bij uitwedstrijden vroeg vertrokken en ook in gekende restaurants afgehuurd voor de maaltijd.Van Maldeghem kende het reilen en zeilen van het proffesionalisme in het voetbal. Had jaren lang gespeel in KV Kortrijk en SV Waregem en tevens met Waregem op internationaal niveau. Ons eerste jaar verliep uitstekend, bestuur en supporters waren in een euforie voor hun KRC Harelbeke in 2eNat.Een inpuls steeds van een optimistische voorzitter de heer Pierre LANOO. Wij eindigden eervol het eerste jaar,en startten opnieuw voor een nieuw seizoen. Het tweede jaar was minder,er waren toen meer gekwetste spelers en ook door tegenslagen bij de seizoenaanhef qua rangschikking die niet meer kon overbrugd worden. Wij eindigden dit jaar in de lagere rangschikking.Mijn kontrakt werd niet verlengd,maar ik had reeds kontakten gelegd en bekomen bij KAA GENT(1eNat) bij ROBERT GOETHALS als UEFA's trainer en scout voor het eerste elftal. Het volgend seizoen 1981-82 kon aanvangen.
Na het beeindigen van de specialisatie periode Voetbal onder leiding van de heer HELMUT SCHON te GENK,had ik mij kandidaat gesteld om hulptrainer te worden in II Nat bij EENDRACHT AALST. In het seizoen 1977-78 werd ik aangenomen om er de nationale UEFA's van Aalst te trainen en terzelfdertijd aasistent-trainer te zijn van het eerste elftal dat geleid werd door de heer GASTON VAN DER ELST.Samen met hem werd er driemaal in de week getraind zowel de Uefa's als de 1steploeg. Gedurende de W.Ends nam ik dan nog de scouting erbij voor mijn rekening,dat was ofwel de zaterdagavond of naargelang de zondagnamiddag. Alles was goed gecoordineerd en verliep feilloos,zoals wij het hadden gepland. Ik werd gewaardeerd door de spelers om mijn inzet en vakkennis en routine.Wij behaalden voor het eerste seizoen in de Nationale reeks een zeer mooi resultaat bij het afsluiten van het seizoen. Er deden toen al geruchten de ronde dat mijn kontrakt niet zou verlengd worden,omdat ik zekere zaken zou willen vernieuwen,en dat er zekere misnoegde spelers zich zouden gaan beklaagd hebben over de harde trainingen bij het oudere bestuur. De ouders van de Uefa's hadden een petitie opgesteld voor mij,en hadden het zelfs zover gedreven dat er een vliegtuigje over de stad AALST vloog met een spandoek met: "LAUWAERT MOET BLIJVEN..." Dit was voor het kleinschalig bestuur iets te ver gegrepen,en mijn kontrakt werd niet verlengd,met de misnoegdheid van alle spelers,ook die van het fanionelftal. Toen ik jaren later een uitnodiging kreeg van alle spelers van de Uefa's om een reunie te willen bijwonen ter mijner eer,was dit voormij een hartelijk weerzien en een beloning van mijn verdienst. Sommige van mijn Uefa's haden het zelfs tot de 1ste ploeg geschopt zoals ERIC VERHOEVEN,LUC Van HAUWERMEIREN,BAETEN e;a.. Ik had toen al kontakten gelegd met het bestuur en hoofdtrainer van KRC HARELBEKE en zou de seizoenen 1979-80 en 1980-81 als assistent-trainer en scout voor het eerste elftal aanvangen. geschreven JOE 09 September 2009
Trainersloopbaan. Nadat er kampioen gespeeld werd in 4de Prov. bij FC DIKKELVENNE,vroeg men mij nog een jaartje te blijven om de eventuele versterkingen die aangekocht werden, in de ploeg te integreren. Dat jaar werd er zelfs in de eindronden meegespeeld in de beker voor de kampioenen van de verschillende provinciale reeksen.We verloren toen enkel tegen een ploeg uit 1ste provinciale(Ganda Gent). In 1972 werd me gevraagd door de heer GOETHALS,Robert hem op te volgen als lesgever aan de Heyselschool,afdeling Westvlaanderen te ROESELAERE. Die lessen vonden plaats de zaterdagvoormiddag.Ik gaf daar gedurende 2jaar de kursusen Lichamelijke Voorbereidingen.Daarna vroeg men mij deze kursussen te willen geven in Oostvlaanderen te LOVENDEGEM. Onderandere een van die leerlingen was de huidige manager van Sporting Lokeren,Patrick Orlans,toen speler van Gantoise en later Racing Heirnis.Nog andere gekende spelers zoals Eric Delmulle,Aad Koudijzer,Jaak Dresen,Norbert Deviaene enz..waren indertijd toegewijde leerlingen. In 1974 werd ik oefenmeester te StMartens-Latem dat toen in 2de Prov.speelde,mijn assistent was toen de gekende oudspeler Philip Lejour(oudspeler Brugge) Toen de jeugselekties in de provincies zijn uitbreiding kreeg,had deze selektie ook plaats in die periode in Latem.Toen kwam ik in kontakt met bestuursleden van AAGent.En in 1975-76 werd ik jeugdtrainer en terzelfdertijd scout voor AA GENT.De hoofdtrainer was toen Rich.ORLANS. Ik trainde toen de provinciale juniors,waar ik de eindronde meespeelde tegen Beerschot. In het seizoen 1976-77 werd ik oefenmeester bij 1ste Prov.Sparta PETEGEM, daar had ik de heer D'Haenens als speler ,die later manager zou worden van SV Waregem en Zulte-Waregem . In Mei 1977 volgde ik de Specialisatieperiode Voetbal te GENK onder leiding van de Nationale Duitse Bondscoach de heer HELMUT SCHON.
Doordat ik het voetballen nooit had opgegeven,en men toen de ouderdom van 35j moest zijn om de kursus van Gediplomeerd Voetbaloefenmeester te volgen,had ik mij voorgenomen om deze kursus te volgen en ook, op aanraden van mijn vriend André,die toen nog voetbalde in SV Waregem..Hij zei:"daar kun je nog iets mee bij verdienen als alles goed gaat". Samen met de toenmalige sportofficier de Cdt Jacobs,T.had ik een afspraak met Burgemeester DE ROUCK,A. van Dikkelvenne. Men stelde mij daar voor om de nieuw gestichte voetbalploeg FC.Dikkelvenne te trainen. Een van mijn voorwaarden was dat ik een woonst moest hebben in de omgeving;maar dat leek geen enkel probleem te zijn voor de burgemeester.Hij liet mij 's anderendaags een appartement optrekken boven een van zijn bestaande firmas aldaar.Finantieel kwam mij dat toen ook zeer goed uit, geen verplaatsingen meer heen en terug Lokeren.Ik had toen wel het lesgeven in de turnkring op gegeven. Ik werd aangenomen om de kursussen te volgen, iedere zaterdagmorgen gedurende twee jaar.Samen met F.DenBlauwen van Deinze maakte ik de verplaatsing richting Brussel(Heyselstadion)met de wagen.Veel gekende spelers uit de hogere klassen waren mijn medeleerlingen o.a.Rik Coppens,Richard Orlans,Jean Claes,Firmin De Coster enz.. Ik was toen reeds aan de slag als trainer in Dikkelvenne,en werd na twee jaar met het lukken van de tests en eksamens Gediplomeerd Voetbaloefenmeester.Mijn loopbaan als voetlaltrainer was begonnen. Na drie jaar werden wij kampioen met de club,en was het tijd op iets hoger te mikken.Ik kreeg een aanbod van de toenmalige trainer van AA.Gent om de provinciale junioren te trainen van de "Gantoise". Later zou ik dan de Uefa's jongeren onder mijn hoede krijgen,en dit was dan al op nationaal niveau.En het was nog niet gedaan ermee...
Een van de vele taken die bij onze funktie van LOS bestond er in, de vervolmaking in de kursus van "SURVIVAL-INSTRUCTOR"(overlevingsonderrichter). Wij dienden die kursus te volgen die bestond uit verscheidene proeven waar wij dienden in te lukken. Zoals het behalen van het Para-brevet, de overlevingsstages te CORSICA of in het Noorden op een basis te SYLT. Wij beiden,ik en André Van Maldeghem hebben die proeven en testen glansrijk doorstaan en kregen als thesis te verwerken: het overleven op een plek in een bos in het noordelijk halfrond. Met onze ondervindingen en ons opzoekingswerk dat wij beiden bundelden tot een thesiswerk van verscheidene bladzijden,met fotos, verdedigden wij ons werk tegenover de jury op het hoger echelon van Comdo TAF en VDI(E),dat bestond uit de hogere officieren zowel piloten als niet-varend personeel.Uiteindelijk zijn wij daar uit gekomen met grote onderscheiding,en werden ons werken doorgespeeld naar de verschillende luchtmachteenheden,waar er vliegbassisen waren en sekties LOS. Wij zijn daarna, na het behalen van het parabrevet,benoemd tot Overlevingsinstructeurs, waarna wij nog verscheidene malen naar Corsica gedetacheerd werden in de franse basis van SOLENZARA. Daar werd er gewerkt hetzij als overlevingsonderrichter bij het smaldeel piloten of als zwem-en reddersopdracht op de basis. Persoonlijk heb ik die opdrachten een 14-tal keren uitgevoerd in mijn laatste dienstjaren.Ik nam verschillende keren de taak over van André ,die toen al verplichtingen had als voetbaltrainer in de hogere afdelingen. Daardoor kwam ik in kontakten met verscheidene piloot-vliegers en franse collegas. Wij werden ook ingewijd in het afdalen langs de kabel vanuit de helikopter. Deze bijscholing volgden we te KOKSIJDE,waar de Heli-Fligt gestationeerd was. Wij hebben daar ook het ongeval meegemaakt,zeer driestig en fataal ongeluk, van de collega PIEDSEL Victor,die van een hoogte van 90m zijn greep loste op de kabel,en naar beneden stortte met alle gevolgen vandien. De jongen is toen nog overgebracht naar het AZ van Gent,waar hij enkele weken later overleden is aan zijn verschillende breuken en inwendige verwondingen.. Dit zijn dan een van de weinige slechte beelden die je overhoud in je leven. 26 mei 2009
Doordat wij (André en ik) gekozen hadden voor de funktie van Onderrichter Lichamelijk Opvoeding en Sport;waren wij ook verplicht van ons steeds op de hoogte te houden van de evolutie in de sporttakken en zijn aanverwanten.Daarom moesten wij ons toeleggen op het halen van het Reddersbrevet in de discipline "zwemmend redden".Daarvoor moesten wij gedurende een jaar de wekelijkse maandagkursussen volgen in het Stedelijk Zwembad te Schaerbeek.Wij verplaatsten ons samen per voertuig vanuit Gavere.De lessen werden gegeven door de ervaren en gediplomeerde lesgever BOCQUET,Marc, die aangeduid was van de KBZRB van Belgie om de lessen te geven. Deze bestonden natuurlijk voornamelijk uit de verscheidene zwemstijlen die moesten kunnen toegepast worden.Het aanleren van de duiksprongen,voornamijk de redderssprong, en dan het moeilijkste van al, het bovenbrengen van de loodzware houten pop,waar loodjes konden bij gedaan worden om deze te verzwaren. beginnend oplage dieptes, om de speciale handelingen aan te leren van het vastgrijpen van de pop; om later naar het diepere gedeelte van het zwembad over te gaan. Het lukte niet altijd dat men in zijn dagje was, hetzij om lange baantjes af te leggen,of om verscheidene malen kopje onder te gaan, of als het niet lukte dat de pop uit je handen glipte. Het is in dit jaar dat wij beiden de perfekte zwemstijl van het streekzwemmen geleerd hebben,dat ons later, toen wij begonnen met de zwemlesen te geven aan al ons personeel; dat uiteindelijk verplicht was ieder jaar 25m te kunnen lukken in zijn zwemproef.Het ligt ook aan de basis van de verschillende deelnames van de Militaire Zwemkampioenschappen waaraan de eenheid ieder jaar aan deelnam. Uiteindelijk zijn wij beiden dan met onderscheiding beloond bij het halen van ons Reddersbrevet van de KBZRB. .Maar daar bleef het ook allemaal niet bij,wij schakelden de zwemlessen in aan ons wekelijks programma, de maandagmorgen en de vrijdagnammidag. Het kende een enorm succes,omdat velen in de eenheid niet konden zwemmen,en of niet goed genoeg om hun Zwemproef af te leggen. Tientallen zoniet honderden collega's miitairen hebben wij ooit leren zwemmen 07/12/2008
In de loop der jaren is de naam van de eenheid een paar maal veranderd.Na C(R)C1 werd de naam C(R)P-SEMMERZ voorop gezet, en nadien toen de school van TCC werd bijgenomen onstond de naam van Air Traffic Center Control, zoals hij ten huidige dag nog steeds is. Toen uiteindelijk André Van Maldeghem bij mij in de sportsektie geposteerd werd, hebben wij beiden een Sportsektie op punt gesteld en een naam verwezenlijkt in de Luchtmacht en zelfs in het leger in het algemeen.André kwam op een aardige manier bij mij terecht.Toen was er een zekere Michel DeBree bij ons in de sektie,en die werd slapend aangetroffen in de plint door de korpsoverste en kwartiersadjudant Raymaeckers.Michel diende de eenheid te verlaten en zodus kwam André deze plaats op de organieke tabel innemen.Samen hebben wij onze sportsektie een naam toegemeten die bekendheid verwierf in gans de Luchtmacht en zelfs in gans het leger.Tijdens de bevelperiode van Majoor DE SOOMER hebben wij zelfs het Belgisch Wielerkampioenschap Veldrijden georganiseerd in samenwerking met de Gentse Wielrijdersbond en met de Gaverse Wielerclub. Het was voor het eerst in de geschiedenis van de eenheid dat er een 20.000 toeschouwers in en rond de eenheid waren om dit kampioenschap te volgen en met uitzending op de televisie dan nog.Het was een grote dag voor de eenheid.De gelden werden dan ook in drie verdeeld, ons deel werd gestort in de Kas Bijzondere Diensten van de eenheid, die ten goede zorgt voor de militairen van de eenheid o.a. sinter klaasfeest en dergelijken.Ieder jaar rond hetzelfde tijdstip ongeveer organiseerden wij het Belgisch Militair Wielerkampioenschap op de Baan.Dit gaf ons een bekendheid op alle vlakken.Vele bekende sportmannen zijn bij ons in de eenheid gepasseerd,omdat er geweten was dat deze in een sportieve eenheid terecht kwamen.. joe 28/09/2008
Zoals ik al zei deden de verplaatsingen zich voor per trein en legerkamion.Ik vertrok in Lokeren om 07.10u en kwamen via de bommeltrein, die14 keer stopte onder de baan aan in Gent St Pieters en vandaar per kamion naar het kamp te Gavere via Semmerzake. De dienst ving aan om 08.15u tot 16.45u en dan weer terug via Gent naar huis.Ik woonde toen in de Jasmijnstraat en samen met adjFons Huybrechts(khaki) keerden wij te voet van het station naar huis.Mijn zoon Geert werd daar geboren in 1959.Er zou natuurlijk verandering in komen door te verhuizen,doordat mijn schoonmoeder de kleine zou helpen grootbrengen,en mijn vrouw nog bleef werken.Ik verhuisde naar de Heilig Hartlaan,in een groter en mooier huis,en had achteraan plaats om mijn vespa te gareren.Ik woonde toen ook dichter tegen de ouders,en kon vandaar beter de traingen volgen van het voetbal,en de turnlessen die ik nog gaf aan de turnvereniging.Rond die periode gaf ik ook soms conditietraining voor Julien Labeau,die toen trainer was bij RC.Lokeren.
Toen mettertijd stilaan de werken vlot verliepen,want alles gebeurde via de militaire gebouwen,en met de nodige hierarische aanvragen en tijdsverloop.Er moest een verwarmingsinstallatie geplaatst,nieuwe ketel en brander. Er moest binnen en buiten geverfd worden.Dus daar verliepen in totaal een tweetal jaren over.Intussentijd had ik va vrienden een wasinstelling kunnen recupereren in de Leopldskazerne in Gent, en werd dat geinstalleerd in een van die beneden kamertjes.In het andere kamer was mijn groot materiaal gestokeerd,zoals de plint, de bok, de evenwichtsbalken, de klimrekken, de koorden en toggels, de medecinsballen, de atletiekbenodigheden,enz..;Trap op had twee ruimten, links organiseerde ik het kleine sportmateriaal in kasten, en de eventuele kasten voor het sportpersoneel.Rechts gelegen was mijn bureel in te richten.Telefoonleiding moest gelegd worden.Een collega Fernand DeDoncker regelde dat.Het bureel en de stoelen werd door Lt Jacobs bezorgd, want die was tevens kazerneringsofficier.De schilderwerken werden uitbesteed aan een burgerfirma. Er moest ook een nieuwe dakbedekking komen. En later zou er een nieuwe grondbedekking gelegd.De houten plankenvloer zou dan uitgebroken worden,opgevuld worden en chappen en rubberen vloerbekleding zou voorzien worden. Maar intussen gingen steeds de lessen in turnen verder,ook werd er lijf aan lijf onderricht gegeven aan het verdedigingspersoneel, dat VVE werd genoemd. Dit personeel moest physisch voorbereid worden op hun proeven om het VVE-brevet te bekomen, dat zij in een andere eenheid toen moesten gaan afleggen.Ik was toen ook begonnen met het aanleggen van een verkleind voetbalveld.Het kamp bestond meestal uit ijzeren barakken.Zowel wat refter,keukens,slaapzalen, verpleegzaal,alles was in die barakken geinstalleerd. Er werd mij wel een magazijnier-militiaan toegekend,die in mijn sportmagazijn zijn werk had. Een daarvan was ooit Willy Planckaert, de toen zeer gekende wielrenner.Ik kreeg ook een assitent toegewezen kpl Lepez,Henri.Een zeer bekwame jongen waar ik zeer veel werk mee verricht heb.Toen was er nog geen sprake van André Van Maldeghem bij mij in de Sportsektie.Die zou later, jaren met mij de sportsektie leiden,toch een twintig jaar lang;tot mijn op pensioenstelling,en hij zou later dit bevel overnemen.Maar zover zijn we nog niet.André moest nog eerst in de Lichamelijk Opvoeding afdeling geraken ;want hij was toen nog gekazerneerd in Aarlen,als gewone onderrichter,onder de leiding van een zekere strenge Kapt.Niederprun.Dus er moest gezorgd worden dat André naar Eupen kon voor de jaarkursus,daarvoor zijn er stappen moeten gezet worden via het hoger echelon. Persoonlijk zijn wij daar nu een Cdt Lippens en Gen VERVERCKEN nog steeds dankbaar voor.André trachte ook via de politieke weg met een senator te werken.Uitendelijk is alles daarvoor toch in orde gekomen. joe 16.08.08
Ik had toch kunnen bewerkstelligen dat ik niet in het KMILO moest blijven als lesgever.Ik moest ook niet meer terug naar de Technische School te Safraenberg. Mijn nieuwe eenheid was gelegen te GAVERE en was de eenheid C.R.C 1( Control en Reporting Centrum 1). Ik mocht die eenheid vervoegen op 01 september 1957, dus kon ik nog een periode in verlof blijven in augustus. De toenmalige Korpsoverste was Maj.DE SOOMER,F. broer van de befaamde Generaal DE SOOMER. Werd daar door de korpsoverste goed ontvangen en samen met de toemalige korpsadjudant L.RAYMAEKERS voorgesteld en rondgeleid in de eenheid.Raymaekers was ook in dezelde funktie geweest in het OC. Dus wij kenden elkaar.Wij reisden ook samen met de trein. Er werd met legerkamion vanuit het kamp richting station Gent StPieters gereden,en 's morgens terug gebracht naar Gavere,via Semmerzake,waar het grootste gedeelte van de militairen tewerk gesteld waren in een vier verdiepingen diepe bunker, waar de radarposten zich bevonden,met al hun bij behoren.Een sportsektie moest nog uit de grond gestampt worden,maar dat waren zorgen voor de toekomst.Ik had een kamer en van daaruit vertrok ik om les te geven,hetzij in de refter,rond de grote tafel,of op de site boven de bunker.In MUNTE waren evenens stations gevestigd die resorteerden onder de eenheid.Daar ook gaf ik soms turnen ronde de tapbiljart,of volley-ball op de site.Ik had toen een zeer sportieve,goede sportofficier een zekere Lt JACOBS,die later een van mijn naaste medewerkers zou worden en de ideale officier was om mee samen te werken. Het was ook hij die de eerste mogelijkheden verwezenlijkt heeft om een sportsektie uit de grond te stampen.Wij mochten beschikken over de oude OPS-room op de site in Semmerzake.Die houten barak werd volledig in panelen afgebroken en terug opgemonteerd te Gavere naast het garagecomplex.Dat vergde verschillende maanden aktieve arbeid met behulp van verscheidene andere diensten zoals,kazerneringdienst,bureel Milit.Bouwwerken,enz..Dat alles is niet zomaar op een paar dagen verwezenlijkt geworden.Daar zijn een paar maanden overheen gegaan. joe 13.08.08
Toen ik terug goed ingeburgerd was in StNiklaas,in het opleidingscentrum kreeg ik als opdracht mij bezig te houden met de zwemlessen die moesten gegeven worden aan de rekruten.Wij waren toen in de sportsektie met een vijftal lesgevers, en ieder had zo zijn specialiteit.Er was maitre MARTENS,A. die de overleden maitre CLAESSENS opgevolgd was, erwas WILLEMS,DIMIAUX,VERHAERT,IMPENS,en ikzelf. Vroeger werd er per peleton naar het zwembad StMichel gegaan.Daar werd er ontkleed en de zwembroek aangetrokken.De mannen werden ingedeeld in de zwemmers, ook een paar goede zwemmers als redders ook aangeduid, en de beginnelingen,die moesten leren zwemmen.Ik gebruikte ook veel regenten of licentiaten LO.die toen ook hun dienst deden, om mij te helpen.Dat was een plezante periode.Later toen het zwembad van StNiklaas,aan de Gentse steenweg, open gegaan is,werd er naar daar gegaan. Dat was natuurlijk mooier en nieuwer, en hadden we meer mogelijkheden.Ik kon toen rechtstreeks van huis naar het zwembad komen,ik had toen een mooie vespa.. Gedurende dat jaar werd ik ook opgenomen in het beroepskader van de onderoffcieren,en moest er toen ook de eed voor afleggen.Het stond toen ook vast dat ik daardoor het leger zomaar niet meer kon verlaten.Ik bereidde mij intussen opnieuw voor om weer naar Eupen te vertrekken en opnieuw te beginnen .Dat stond toen al vast. Ik trouwde op 6 augustus 1955 te Lokeren , en zou diezelfde maand nog vertrekken naar Eupen.Geen huwelijksverlof dan maar. Ik begon de nieuwe sessie in augustus 1955.En weer waren er luchtmachtcollegas mee met mij;er waren Jan GOMMERS,Serge CARLIER,JosDE KINDER,Sus SWINNEN. Gedurende dat zelfde jaar werd ik daar ook benoemd in een hogere graad.Maar dat was daar van minder belang,men liep daar nooit in uniform,maar altijd in training.En de rest was men in burgerkledij,zowel in de bar als mess,of als men in W.End ging.Alles verliep daar naar wens, de tijd vloog voorbij,was veel vooruit op de andere collegas en eindigde dat jaar als tweede best gerangschikte,met grote onderscheiding. Men had zelfs met mij voor,om mij daar te houden als lesgever keurturnen,in opvolging van maitre SONNEN,die op pensioen zou vertrekken.Maar daar zou nog een hartig woordje over gesproken en geschreven worden.Uiteindelijk kon ik toch terugkeren naar het OC te StNiklaas, en dat was natuurlijk wat men thuis ook het liefst had. Mijn vrouw zag die verplaatsing ook niet zitten,zij werkte ook indertijd. Wij hadden van het KMILO ook eenn maand schoolverlof gekregen en daar zou ik natuurlijk van genieten.Ik vervoegde op tijd en stond de eenheid, en kon weer aan de slag in de sportsektie.Er deden geruchten de ronde dat er sprake was van de eenheid te ontbinden,en het OC te verplaatsen naar Koksijde.En waar rook is, is er ook vuur.De eenheid werd ontbonden in april 1957,en stelselmatig kwamen de telegrammen toe van de verplaatsing van het personeel naar verschillende eenheden.Ik, samen met Verhaert,A.werden geposteerd naar de Technische School te Safraenberg te StTRUIDEN.Dat was andere koek,gelukkiglijk weer in de sportsektie,maar met andere bazen en collegas.Ik werd er living-in,en kon enkel in de WEnds naar huis.Ik zocht om dichter bij thuis te kunnen liggen ,en dat was dus Gavere of Koksijde of Zellik.Uiteindelijk kon ik permuteren met een collega Jos DE KINDER,die weg wilde in Gavere.Op hoger echelon kende ik iemand (Walschaert)en die kon ik overhalen dat de mutatie in kannen en kruiken kwam.Ik zou vertrekken op 1september naar het CRC1 te GAVERE. joe 12.08.08
Toen de ambulancewagen vertrok met mij,stond gans de sessie buiten om mij "veel geluk" te wensen. Ik zag geweldig af in mijn buikstreek,en ook van het braken.dr GEUNENS had mij ook al een paar pikuren gegeven ,ik denk tegen de pijn Toen onderweg voelde ik ieder schokje van de baan.Aangekomen in het Militair Hospitaal te Luik stelde men onmiddellijk de diagnose vast.Gesprongen appenditis. Ik werd direkt onder narcose gezet,dat was toen nog met chloroform op een prop watten.Verder wist ik niets meer. Werd wakker in een grote kamer met vier bedden.Had natuurlijk veel pijn.Een zuster-verpleegster kwam me vertellen dat mijn appenditis gesprongen was en dat de inhoud gans mijn buik aangetast had en besmet was.Er zaten niks anders dan afgebeten nagels in de appenditis.Ik was een hevige nagelbijter altijd geweest, dat was nu het resultaat.Ik heb in die periode in het hospitaal gedurende die 23 dagen dat ik er moest verlijven 144 inspuitingen gekregen in de buikstreek.Op het einde toen de zuiveringssonde verwijderd was,zag ik het resultaat.Een lelijk lidteken,en het vel was niet netjes aan elkaar gegroeid.Er werd een groot verband opgeplakt,en ik mocht in herstelverlof voor een maand vertrekken naar huis.Ben niet naar huis vertrokken ,maar naar Eupen,naar school. Ik vroeg daar of ik verder mocht doen,en mocht het doen op eigen verantwoordelijkheid.Ik volgde verder de kursussen,en deed de lichamelijke oefeningen mee die ik kon.Ik was toen al drie weken ver in mijn herstelperiode. Ik riskeerde mij in de les van keurturnen,dat gegeven werd door maitre SONNEN, aan een oefening met zwaai aan het rek,en probeerde er de kleine"kiep",daardoor belast men zijn buikspieren,en armen,en het was zover.De wonde sprong volledig weer open,met alle gevolgen vandien. Ik moest de school met veel verdriet verlaten,nam met veel tranen in d'ogen afscheid van mijn vrienden en leraars.Ik moest mijn vroegere eenheid StNiklaas terug vervoegen,en kreeg nog 14 dagen herstlelverlof.Ik kon opnieuw mijn job als assistent PTI(PhysicalTrainingInstructor) hervatten. Ik zou mijn tik afwachten en zeker het jaar daarop volgend herbeginnen en verder doen,opgeven was iets dat ik niet kende.Ik wilde en zou mijn doel bereiken. joe 04.08.2008
Wat mij het moeilijkste trof in gans mijn periode in de school waren de loopoefeningen,zeker mijn drie eerste maanden,toen werd er wat gecrost in de omgeving van de vesdre enkele kilometers verder gelegen lag daar de afdamming van de vesder. Daar rond en op de flanken van de heuvels er rond denk ik dat wij daar iedere vierkante meter geraakt hebben.Men had daar ook de loflijke gewoonte, het laatste lesuur de zatervoormiddag om 11u ons de afstand afdamming vesder naar de eenheid te laten afleggen,in het begin,in sportkledij en progressief werd het iedere week verzwaard van kledij,dan met de botinnen,daarna met de rugzak,en op 't laatst in gevechtskledij.En dat deden ze dan express,omdat men wel moest lopen,want als je in WEnd wilde gaan ,ja, dat moest je de bus nog kunnen halen om 12.00u voor de ingangspoort.Je kwam dan bezweet toe,wilde rap nog eens douchen,aankleden,valies pakken en wegwezen.En de afstanden vermeerderden ook progressief.Dus,conclusie ik ben daar in het begin dikwijls moeten blijven want ik kwam altijd te laat voor den bus.Van toen af had ik gezworen dat dit zou veranderen,en dat ik meer zou trainen op het lopen,uithouding, dieeten,vermageren,op mijn gewicht letten enz..Roken deed ik toch niet.En ik moest vaststellen dat ik verbeterde stelselmatig, in plaats van aan de staart te lopen in het begin,zat ik nu al halfweg in de groep na een paar maanden,na zes maanden liep ik al mee met de kop. Zwemmen werd er gedaan in het zwembad te Verviers onder leiding van maitre WEGNEZ,frans-talig. Ik heb daar perfekt leren streekzwemmen. Mijn lievelingsvakken waren natuurlijk buiten het Turnen,zeker de kennis van het spierstelsel en zijn bewegingsleer ervan.Ik had één handicap,ik had vroeger in het middelbaar onderwijs niet gekozen voor de Grieks-Latijnse afdeling, en dat bekloeg ik mij nu,doordat de benamingen van de spieren in het latijn gegeven werden,en wij telkens deze moesten laten vertalen door de lesgever dr.GEUNENS.En ik zou zo graag in de branche van de gezonheidssector terecht gekomen zijn,hetzij in de Kiné of de L.O.en het is dan uiteindelijk toch de L.O. geworden.De lessen en kursussen stapelden zich op, gelukkiglijk moest er niet voor betaald worden. Tot op die ongelukkige vrijdagavond,toen ik na het avondmaal opgenomen werd in de plaatselijke infirmerie met braken en maagklachten.Bloedonderzoek door dr GEUNENS liet uitschemeren dat de verhouding van de rode en witte bloedcellen niet correct was en dat er iets abnormaals aan het gebeuren was.Maar het vervoer naar de luikse kliniek stond onmiddellijk op het programma.Dus werd ik in allerijl naar Luik vervoerd. joe 03.08.2008
Toen ik benoemd werd als o/off. was ik in de voorwaarden om mijn aanvraag te doen om de lessen te volgen in het Koninklijk Militair Instituut Lichamelijke Opvoeding. De school was gelegen te Eupen en was een van de verst gelegen eenheid in ons kleine Belgie.Ik deed mijn aanvraag voor het eerst in 1953,volgde dan de eerste inwijdingssessie die ongeveer 2maand duurde,en vertrok dan voor voorgoed naar Eupen in 1954, inde maand augustus.Ik ontmoette er nog en paar collegas van de LuM,onder andere Ch.HAESEVOETS, Fons DANCKAERTS.Doordat het een intermachtenschool was waren de drie legertypes vertegenwoordigd,maar landleger was het best vertegenwoordigd.We waren met ongeveer een twintigtal leerlingen,wat de vlamingen beteft,en hetzelde aantal bij de franstaligen.Er waren ook een drietal officieren in onze groep, maar daar bestond geen onderscheid van graad of stand in,men was leerling en allen hetzelfde gekleed in training.De lessen vingen aan om 08.00u en eindigden 's avonds te 17.00u. Dan was er studie tot 19.00u en toen was men vrij tot 22.00u. Van uitgaan was niet veel sprake.Het was zodanig geregeld dat er toch moest geblokt worden, wilde men 's anderendaags meekunnen, zowel op theoretisch vlak als op lichamelijk vlak, want men was vermoeid in het begin van het ongewone ritme, en van de moeilijkheidsgraad.van de soort lessen,waar men in het begin niet veel van verstond.Van toegepaste scheikunde,bewegingsleer,kennis van het menselijk lichaam,zowel gans het beenderstelsel van het geraamte, en de aangehechte spieren enz..Daarbij kwamen dan nog alle sporttakken ter sprake en zijn reglementering. Ook de praktijkoefeningen waren niet van de poes,zweeds turnen, toestelturnen,atletiek,zwemmen, basket enz... De W.Ends waren van zaterdagmidag 12.00u tot 'szondagsavond 24.00u. Ik heb gedurende dat eerste jaar niet veel naar huis geweest. Ten eerste de verbindingen, met de bus van Eupen naar Welkenraedt, via Verviers naar Luik, zo Brussel en via Dendermonde naar Lokeren. Toen arriveerde ik daar om 6u 'savonds de zaterdag en de zondag terug naar school en vertrekken om 4u in de namiddag.Dat was de moeite niet.
Toen wij van de trein stapten in Charleroi zagen wij op het perron voor Philippeville veel bekende gezichten van onze tijd in de opleiding in de beginjaren, vrienden die allemaal de school wilden volgen voor o/off. Natuurlijk waren er nu twee mogelijkheden om te volgen; er waren er die de sessie administratie en logistiek gingen volgen,en dan de anderen zoals ik de afdeling onderrichter. Nadat wij in de kazerne in Philippeville toekwamen,bevonden wij ons in de benedenkazerne,daar werden de lessen gegeven,en waren ook de slaapkamers gelegen. In de bovenkazerne hoger in het dorp gelegen,daar bevond zich de eetzaal en keuken. Wij sliepen op het eerste verdiep,en zoals gewoonte sliep ik onderaan en mijn kameraad André Vercauteren nam het bovenbed.De eerste dagen verliepen zoals verwacht met veel inschrijvingen,installaties,les-en leerboeken ophalen enz. Vanaf de tweede week begon pas de les en oefeningen.'sMorgens om 8u was er telkens de vlaggegroet op het marktplein van het dorp, en daarna vertrok men naar het klaslokaal.Iedere dag werd er gewoonlijk een achttal uur doorgebracht in de klas.Wanneer buitenoefeningen en drilloefeningen gegeven werd,werd dit gewoonlijk ver uit de dorpskom gedaan.De kursussen bestonden uit dezelfde stof als uit de periode voor korporaal, maar dan meer uitgebreider en meer gericht op bevelvoering en lesgeven in een zeker vak.Ik had het steeds moeilijk met de vroegste uren,opstaan te 6u.,buiten op de binnenplaats zich wassen en scheren en dat terwijl de temperatuur onder nul kwam.Om 7u was het ontbijt naar de andere kazerne ,verplaatsing telkens per peleton.Gedurende die 6 à 7 maanden die wie daar doorbrachten hadden we natuurljk praktisch iedere week ondervragingen,hetzij schriftelijk hetzij mondelings over de voorbije lessen. Indien er niet genoeg punten gehaald werden,kon je natuurlijk fluiten naar je W-End naar huis,en dat was al maar van de zatermiddag tot de zondagavond.Ik heb daar niet teveel naar huis geweest,omdat het de moeite niet was en te duur voor mijn portemonee.Halfweg de sessie zijn een paar collegas moeten vertrekken,wegens onvoldoende punten en prestaties en qua gedragscode.Er werden ook strafpunten uitgedeeld,bijv.telaat op de les of verzameling,of onbeleefdheid tegen de oversten,of slechte inspektiepunten zowel op het wapen als de kledij.Al die strafpunten samen leiden dan soms tot sankties.Indien men 2 sankties had kon men de school verlaten,en terug- gestuurd naar zijn eenheid.Maar ik en mijn vriend zijn er goed en glansrijk uitgekomen.De school stond ongeveer gelijk met een hogermiddelbaar onderwijs.Wij beiden zijn teruggekeerd naar onze eenheid te StNiklaas als onderrichter,en in afwachting van ons benoeming tot sergeant. Wij werden sergeant benoemd op26 decemer 1952.Om toch het niveau te halen moest er na een termijn van een drietal jaar terug naar de school gekomen worden,om gebreveteerde o/off te worden,om later automatisch telkens in een hogere graad en niveau benoemd te worden.Maar dat was nog ver af. 20.07.08
Na die eerste opleidng werd ik geposteerd in het OC StNikaas, dat was op mijn eigen aanvraag, en het dichtst tegen thuis.Ik speelde in die periode ook nog in de voetbal bij RC Lokeren en kon zo ook 's avonds de trainingen mee maken,want ik had ook een nieuwe Vespa kunnen kopen,om mij te verplaatsen. De zondagvoormiddag gaf ik ook nog turnles in een Turnkring"Voor Geest en Lichaam". Zoals ik zei ik bleef in StNiklaas als "foet-foet"dat is in militaire termen,iemand die uit opleiding gekomen is en kandidaat voor een volgende school voor bevordering.Ik moest nog eerst de opleiding volgen voor korporaal. Dat was terplaatse,en duurde ongeveer zes maanden.In afwachting werd ik op het bureel geplaatst van Kapt.JONGEN,J.waar ik wat bureelwerk moest doen,zoals vergunningen invullen,de dagelijkse getalsterkte bijhouden van de P.S.(Peleton Speciale) en de huishouding voorlichten voor de ingeschrevenen voor het eten.Na een paar maanden was het mijn beurt om de opleiding van de P.S. te volgen. Dit verliep allemaal naar wens en had geen enkel probleem,en was goed voorbereid geweest.Na deze kursussen werden wij korporaal benoemd op 01 september 1951;en werd ik ingedeeld in een smaldeel als onderrichter.Dat bestond er in om de schachten die binnen kwamen om hun diensttermijn te doen, gedurende ongeveer 6 weken een eerste opleiding te geven als soldaatje.In die periode kwam ik verschillende mensen tegen die ik later nog zou ontmoeten in het burgerleven. Na ongeveer een jaar StNiklaas werd ik opgeroepen om als kadidaat-onderofficier school te gaan volgen in PHILIPPEVILLE. Want om ooit te kunnen komen tot mijn wens om in de Lichameljke Opvoeding terecht te komen,moest ik eerst onderofficier worden. Dus vertrok ik richting de walen naar Philippeville,samen met mijn vriend André Vercauteren.Het schone leven was voorlopig voorbij... 16/07/08
2 OKTOBER 1950. Bij mijn vertrek uit het station in Lokeren,ging er van alles door mijn hoofd. Verscheidene vrienden die eveneens met mij zouden vertrekken waren er niet en hadden hun kat gestuurd;wat ik zeer flauw, zoniet laf van hun vond.Ik vertrok richting klein Kasteeltje voor de proeven en onderzoeken. In die periode ging dat allemaal zeer vlug en werd er niet zo nauw gekeken,er moesten vrijwilligers binnen komen.Na mijn goedkeuring,had ik gekozen voor de Luchtmacht,niet varend personeel,omdat ik lichamelijke opvoeding wilde volgen ,hoe dan ook. Ik moest me aanmelden begin oktober in Melsbroek,toen de 15e Vervoer en Verbindingswing. Wij waren in een peletonnetje van 6 of 8 man,onder leiding van een oude korporal STOFFELS,en in afwachting van ons overplaatsing naar het Opleidingscnetrum in StNIKLAAS,moesten wij maar wat karweitjes doen.Paden proper maken en wat helpen in de keuken enz. Uiteindelijk werd er vertrokken naar het OC StNiklaas. Er was intussentijd een gans groot peleton van zo'n 60 man samen om te starten met de opleiding.We werden er gelegerd in een grote slaapkamer op een eerste verdiep in verbouwde stallen.We sliepen in stapelbedjes per twee, ik onder en boven mij een vriend uit StNiklaas,VERCAUTEREN André.Daar zou ik later verschillende opleidingen en vervolmakingen mee doormaken. De basisopleiding bestond er in de kennis van de Militaire Wetten, de Inwendige Dienst, Drill, Bewapening, Tucht,enz.. We werden 's morgens gewekt te 6u door de trompetsonnerie "Opstaan".We hadden toen een uur om zich te wassen, het bed terug oplijnen,aankleden met de webbing, en klaar beneden staan om naar de refter voor het ontbijt.Daarna begon de respektievelijk alledaagse vlaggegroet op het paradeplein, met alle serimoniele gedoe van bevelsovergave en overname. Om uiteindelijk van een sergeant of korporaal les te krijgen volgens de lesrooster, hetzij in een klaslokaal of op het terrein.In het begin had iedereen heimwee naar thuis,'savonds hoorde men menig gesnotter in bed. Ik was daarin zeer gehard van thuis uit,door de strenge vaderlijke opvoeding.Die dagen gingen vlug voorbij. 's Avonds moesten er ook nog karweien gedaan worden,zoals de kamer schuren met 4 man, zijn webbing bleucoteren,koper kuisen,hemd soms wassen,kostuum strijken, alleen de vest,want de broek werd gestreken onder het laken in bed door er op te slapen,dan had men een scherpe plooi in de broek. Van uitgaan was er in die periode niet veel sprake,ten eerste hadden wij niet zoveel geld,wij kregen toen 20Bfr per dag ,tweemaal in de maand uitbetaald,de 15de en de 1st van de maand..Eenmaal in die opleiding van 6 weken zijn we naar huis mogen gaan. Vertrek de zaterdagmiddag,en de zondagnacht terug binnen zijn om 22.00u. In die opleidingsperiode zijn er vriendschapsbanden gesmeed die jaar in jaar uit blijven bestaan zijn tot op heden.Men leert mensen kennen en waarderen door pijn en smart,door te leren door smaad en schande.Vrienden maken die voor mekaar door het vuur gingen, ze zijn raar, maar ze zijn er. 05/07/08
