deze nacht - het uitspansel gescheurd,
de hemel geopend – is het begin:
kind in een kribbe, ten hemel schreiend.

want hij kiest deze kant van bestaan:
het gebroken riet, de geknakte bloem,
de geslagen mens, ter aarde geworpen.

na dit begin zal hij hemel en aarde
bewegen, geen steen op de andere laten,
geen doek ongescheurd.

25-12-2006 om 00:00 geschreven door jovo

Mensen, put bij de kerststal
de kracht om te geloven
dat niet alles om zeep is en
dat onze kinderen zullen overleven
zonder gasmaskers te moeten dragen.

op kerstnacht, klokslag middernacht,
zal ik de heldere hemel aanschouwen
en me één voelen met alle mensen.

ik zal bidden tot het kind jezus
opdat we verbeten zouden blijven vechten voor het leven.
je hoeft geen christen te zijn om dat gevecht te kunnen leveren,
maar een gelovige die het niet doet, heeft helemaal geen excuus.

de wereld heeft zó'n behoefte aan vrede.
kerstavond is hét moment om je te verzoenen,
vergiffenis te vragen of te schenken.
nodig je grootouders uit,
geef en voel liefde,
laat al je beslommeringen vallen en
probeer een nieuwe mens te worden.

maak van je hart een tempel van goedheid en genade.
wie liefde voelt, straalt dat ook uit.
het getuigenis van een christen behoeft geen trompetgeschal.
je stilte en de rust op je gelaat zeggen alles.

moge de kerstnacht je naar het hart van de allerarmsten leiden.
afspraak om klokslag middernacht in een communie van liefde.
zalig kerstfeest!

24-12-2006 om 08:37 geschreven door jovo

de dagen

voor de donkerste dag

van het jaar

komen er aan

de dagen

die ik niet

meer ken

die ik niet

meer hoor

de boom opgezet

er klinkt

heel zachtjes

een engelen koor

23-12-2006 om 00:00 geschreven door jovo

wat vrouwen van alle kleuren kunnen

maken uit één groot wit laken:

doeken voor de kinderen,

doeken voor de neus en

voor de tranen uit je ogen -

verband voor de wonden,

een sluier voor de zonden -

een rok, een hemd,

een broek, een hoes voor

een verboden boek,

een handdoek voor de vaat

of iets dat nog niet bestaat -

doeken om te zeven,

doeken voor nieuw leven,

slingers voor een feest -

stroken om iets te binden,

linten om je weg te vinden -

sterke touwen voor de vlucht,

doeken om een kind te dragen -

lappen om alles schoon te

vegen, proppen om te stelpen -

alles om te helpen -

en voor de donkerste dag:

een witte vlag

21-12-2006 om 22:21 geschreven door jovo

elk moment telt

20-12-2006 om 22:09 geschreven door jovo

just when the gods had ceased to be
and the christ had not yet come,
there was a unique moment in history,
between cicero and marcus aurelius,
when man stood alone.

nowhere else do i find that particular grandeur.

18-12-2006 om 23:20 geschreven door jovo

wat is een mens gezegend

als hij uit ontelbare mensen

zijn zielsverwant ontmoet

16-12-2006 om 22:54 geschreven door jovo

l'homme pressé
cherche aujourd'hui à retrouver ses racines
et à se ressourcer dans un isolement profond -


dans un monde de plus en plus agité
et de moins en moins poétique,
regarder vivre les oiseaux
apporte l'évasion et la paix
et nous renvoie à notre condition originelle,
le contact avec la nature. 

il y a toujours un oiseau pour nous rassurer.

15-12-2006 om 21:13 geschreven door jovo

muziek is een morele wet.-


zij geeft ziel aan het universum,
vleugels aan de geest,
vlucht aan de verbeelding,
charme aan het verdriet
en leven aan alles.

15-12-2006 om 20:22 geschreven door jovo

als sterrenstof
daalt stil
in mezelf
tijdloos ontzag

wensloos verschiet
een vallende ster stil
in nachtplooien
van oneindigheid

dingen in de tijd
lijken buiten mezelf
stil voort te glijden

als die bezielde energie door een gebeurtenis
is opgebruikt zinkt het in mezelf
stil weg

14-12-2006 om 20:53 geschreven door jovo

Wat gek, je hebt geen lichaam meer;
ik kan nog steeds er niet aan wennen
dat het zo is en ik vraag je weer:
'hoe ik je moet herkennen

als je plotseling voor me staat
en je stralend aan mij toont,
thuis, in de winkels of op straat
en ik niet zie waarin je woont?'

voor wat het denken aan sluiers weeft
en mij belet naar jou te kijken
en niet ontvangt wat je aan mij geeft:

een hart zo vol van liefdelicht,
het leven dat zichzelf leeft,
stralend geluk, oneindig zicht.

13-12-2006 om 21:05 geschreven door jovo

c'est parfois dans un regard,

dans un sourire, que sont cachés

les mots qu'on n'a jamais su dire

12-12-2006 om 23:25 geschreven door jovo

spending time with creatures
who are completely indifferent to our species,
who expect nothing from us and
accept whatever happens to them
with equanimity and grace,
is a profoundly moving and spiritual experience

12-12-2006 om 00:27 geschreven door jovo

il est des sourires
qui ne savent qu'avouer
la tristesse du coeur

12-12-2006 om 00:24 geschreven door jovo

herfst


bla'dren verdwijnen

maken schichtige eekhoorns zichtbaar

10-12-2006 om 19:23 geschreven door jovo

tout au fond de votre coeur,
un germe de tendresse n'attend
qu'un sourire chaleureux pour se développer

08-12-2006 om 23:30 geschreven door jovo

hope is like a road in the country;

there was never a road,

but when many people walk on it,

the road comes into existence

05-12-2006 om 23:27 geschreven door jovo

hij was op pad gegaan. de weg lag vast
dacht hij de kathedraal met de reliekenschrijn
die naar honing geurde, had hij zich laten vertellen.
zijn hoed was leeg, hij hield zijn pelgrimsstaf.

hij ging het pad met doelgerichte pas
zeven malen zou hij om de kerk schrijden
de priester zou de insigne op zijn hoed spelden
heiligheid en wonder straalden op hem af.

maar hoe langer hij op weg was hoe langer
de weg werd. en toen hij zijn ogen afwendde
van het doel dat uit zicht raakte - zag hij ineens
de randen van de weg, de berm, het land.

zijn pas vertraagde wat. zijn hoed kwam
als vanzelf in zijn hand, de landman
knikte terug, hij zag de akkers waar
hij zoveel dagen al aan was voorbij gegaan.

hij wist niet meer wie hij was. vreemdeling,
reiziger, zwerver van een vreemde bedevaart.
hij bleef toeven in het eerstvolgende gehucht
en sprak met vrouwen aan de waterput.

hij vergat zijn reis, bleef dralen, tot het leek
of de wereld naar hèm op weg was en dwars
door hem heen ging, als een verborgen pad
dat eindeloos zich uitstrekte - tot op een dag

hij stond bloothoofds, hij was een oude man,
de vergeten kathedraal voor hem verscheen.
zijn gezicht en handen lichtten op, zo gaan althans
verhalen. hij stierf daar niet veel later.

niemand wist nog wie hij was. men maakte
een eenvoudig graf en legde daar in steen
het bedevaartsinsigne. naar men zegt
geurt die plek nog steeds naar hooi en lentegras.

05-12-2006 om 00:00 geschreven door jovo

geluk......

babysitten op de hond
van m'n ex en ervaren
dat een oude verbondenheid
niet helemaal teloor ging......

03-12-2006 om 15:59 geschreven door jovo

alleen met het hart
 kan men goed zien;

wat wezenlijk is,
is onzichtbaar voor het oog

30-11-2006 om 22:34 geschreven door jovo