Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
Lieve jongen, ik noem je naam niet, maar ik ben nu al blj! Jij hebt een veel grotere stap gezet dan je nu kan overzien en je zult je de eerste weken nog best afvragen waar je in godsnaam aan begonnen bent. En nu nog klinkt het pathetisch als ik zeg, een leven waarin je de bslissingen weer zelf kunt nemen, zónder en zonder angst. Vrijheid, man. Het is geen loze belofte, vertrouw mij! Ik lees, hoor en zie je straks weer. In herstel & vrij om keuzes te maken die je gelukkiger kunnen maken. Dat feestje is nu al begonnen, al voelt dat vandaag nog ver weg. Hou je!
Waarom ik dit bericht toch pregnant op mijn walletje plaats. Tot nu toe was je mijn 'kunstbroertje', ook heel leuk, maar nu heb jij mijn vijand ook tot de jouwe gemaakt. Van nu af aan hoef en doe je het niet meer alleen! Want jij bent met velen. Ik noem het fellows, je mag het ook broers en zussen noemen. Daarom schrijf ik het nog eens hier op... ook voor mijzelf, enerzijds uit dankbaarheid voor de stap die ik een kleine 10 jaar geleden maakte; anderzijds, belangrijker, dat vandaag naast jou veel meer jongens en meisjes aanhikken tegen die stap die vandaag of morgen gezet wordt. Weet, jij bent vandaag niet alleen in het lijden en nog zekerder, nooit meer alleen in herstel. Voor jou en anderen dus, de lente van 2016 is nu al memorabel!
***
Geweldig
hoe steek je iemand de hart onder de riem he
super Joop, zo doe je dat ja en hebben we allemaal wel de ene of andere verslaving ooit gevonden als troost, maar t is NU tijd om onszelf te gaan verwennen.
Mijn suiker en zout minderen al gestaag
en eind april doe ik een fijne rokers stoppoging
daar ben ik allanger mee bezig
afbouwen als stappenplan
van 1 pot zware shag per week, naar die ene pot in de maand gegaan en daarna als ik een shagje rook, alleen nog maar 2 a 3 trekjes
in overleg geweest met mijn huisarts,
die had liever dat ik er niet mee zou stoppen
toch ga ik t aankijken en zien wat de darm accepteren zal
wedden dat t toch kan
In voorbereiding al veel lekkere gezonde zaken aan t eten
Dadels-advocado's en ga zo maar door
over schotels met vergeten groentes
zelfs Micha vind het een super gedoetje
wij verwennen onszelf steeds beter
iedereen die nog ergens mee zit
go for it
advocado s zijn lekkerder dan verwacht
in salades bv
Laat het vermogen om van jezelf te houden nooit afhangen van andermans vermogen om van jou te houden.
Paul Ferrini
Senne, die met haar ouders en hun vrienden een weekendje weg is
Ons is geleerd om altijd klaar te staan voor anderen en om behulpzaam te zijn.
Maar we kunnen ons afvragen of iemand helpen altijd zinvol is.
Het is verstandig om eerst eens te kijken naar wat de ander nodig heeft.
Soms is dat alleen een luisterend oor…
Een ander wil graag ondersteuning en advies…
Weer een ander wil actief en bewust aan zichzelf of aan zijn problemen werken….
Soms is helpen niet zinvol…want je mag iemand zijn karma en verantwoordelijkheden niet overnemen.
Er zijn voor ieder persoonlijk soms levenslessen te leren.
Dan kun je behulpzaam zijn in de vorm van mogelijkheden aanreiken of inzichten bieden, zodat de kennis over de eigen persoon vermeerdert.
Iedereen heeft altijd zelf de keuze wat hij met de aangeboden hulp wil, kan of doet.
Wanneer je hulp aanbiedt is het altijd verstandig om in je eigen kracht te blijven de hulp te doseren en ook het proces weer los te laten…
Zo kun je (met liefde voor jezelf) het meeste voor de ander betekenen.
Soms merken we, dat we met al onze inzet en liefde de ander niet kunnen helpen.
Dan kan het soms raadzaam zijn om deskundige hulp in te schakelen.
Sta jij altijd klaar om anderen te helpen ?
De mooiste mensen, die we hebben gekend zijn zij die verslagenheid hebben gekend en die pijn hebben doorgemaakt die strijd hebben gekend en verlies hebben geleden en hun weg hebben gevonden uit de diepte Zij hebben een waardering voor sensitiviteit en een begrip van het leven dat hen vult met compassie, tederheid en een diep gevoelde liefde
Mooie mensen, worden niet zomaar mooie mensen...
Bewustwording
Het proces van bewustwording is een voortdurende ontwikkeling.
Het is een spirituele reis die een levenlang duurt.
Het is niet een kwestie van een seminar bezoeken, een healing ondergaan of een boek lezen en je dan in een staat van verlichting bevinden.
Veel goeroes beloven dat wel (als ze inmiddels ook veel geld aan jou verdiend hebben) maar dat is niet realistisch.
Geheeld worden op emotioneel niveau is een diepgaand proces van jaren.
Het is hard werken aan jezelf….jezelf verbeteren en verwerkelijken.
Het proces bestaat uit verwerken en integreren,visualiseren, op jezelf leren vertrouwen, loslaten van blokkades, je intuïtie ontwikkelen en volgen en het Goddelijke in jezelf ontdekken.
Een proces met diepgang, waarbij we hulp mogen vragen van de Goddelijke wereld.
Als een ui de laagjes van ons innerlijk afpellen.
We blijven leren, onszelf verkennen en uitbreiden in ons persoonlijk bewustzijn naar een opperste staat van geluk en harmonie.
Mijn moeder leefde voor zichzelf te lang; Vandaar dat zij haar laatste grijze dagen Veelal verdeed met mopperen en klagen, Een vruchteloze, zure zwanenzang.
Toch schepte zij een kinderlijk behagen In onze dagelijkse ommegang Als ik weg uit het huis, uit haar gevang Haar rondreed in haar invalidenwagen.
De vreugde was niet altijd onverdeeld: Ik deed het half uit liefde, half verveeld, Maar ik kwam in het park soms halverwege Een moeder met een kinderwagen tegen En zag dan het verdraaide spiegelbeeld Hoe ik ooit in haar wagen had gelegen.
Een impressie van onze zeer heftige klim, in zeer heftige temperaturen. Morgen bezoeken wij het project en onze sponsormeisjes.
Uiteindelijk is dat het doel.
Een betere toekomst ...onderweg gezien, gevoeld, geroken dat deze pittige uitdaging, waarbij de pijntjes inmiddels voelbaar zijn, zeer de moeite waard is..
Nichtje Nathalie en de meiden groep flink aan het fietsen in Vietnam
opkomende voor de rechten van de vrouwen daar
dag 1: Yeahh done!
De eerste 110 km in de benen.
Het was pittig. Bloed, zweet en tranen, bijzonder & bijzonder warm.
Eerst maar een koud biertje drinken!
Power woman
Dag 2: Phadinh pas......
ik wist dat het pittig zou zijn, maar zo heftig
Wat een ontlading als de top bereikt is....wauw!!!
Met recht als een berg tegenop zien en dan fixen.
Ge-Wel-Dig gevoel.
Dag 3 op de fiets...
traplopen gaat inmiddels wat minder soepel 😂
75 km, 40 graden, 8 km klim, hellingspercentage 2 X 6%, daarna 10%. Gelukkig wederom beklommen .
Heerlijk afkoelen in het zwembad en de verzachtende omstandigheden geblust met een wiskey cola.
Het is maar een impressie.
Vanaf de fiets al niet te bevatten wat er allemaal voorbij komt.
Per dag zien we de omgeving veranderen en de armoede toenemen.
Ik ben onder de indruk van dit mooie Vietnam en de enorm lieve mensen.
'Vrijheid: het is naast de liefde het grootste geschenk dat wij ooit mochten ontvangen. Vrijheid maakt het mogelijk trouw aan onszelf te zijn en ons ieder te ontwikkelen op de manier die bij ons en bij onze levensopdracht past.'
De kinderen van een nieuwe tijd zijn gekomen om ons een nieuwe tijd binnen te leiden, een tijd van echte vrede en ware liefde; ze leren ons elkaar zonder woorden te verstaan en helpen ons onze eigen wijsheid weer te herinneren. Hun ziel is wijs, maar hun hart is jong en speels. Ze dragen een tijdloos weten in zich mee, dat verrassend is, vernieuwend en ongehoord. Met dát weten komen ze het leven op aarde vernieuwen. Neem dan hun weten serieus, ook dan als je het zelf niet altijd begrijpen kunt. Ze horen achter de woorden die je spreekt, wat je eigenlijk bedoelt. Wees daarom oprecht en eerlijk naar hen toe, zonder dubbele bodems. Ze willen in vrijheid kun eigen keuzes maken en hun eigen wezen ontdekken. Geef ze dan ook die vrijheid en behandel hen niet als onmondige kinderen. Zoals planten water nodig hebben om te kunnen groeien, zo hebben de kinderen van een nieuwe tijd respect nodig om te kunnen groeien. Gééf ze dan dat respect; ze verdienen het alleen al vanwege de puurheid van hun wezen en vanwege de fijnzinnige liefdeskracht waarmee zij ieder mens, elk dier en elke plant tegemoet treden. De kinderen van een nieuwe tijd passen zich niet aan aan systemen of aan methoden die jíj nu toevallig zinvol vindt. Ze doorbreken daarentegen alle oude structuren om zo de ruimte te scheppen voor een nieuwe aarde, waar liefde woont. Opdrachten zonder uitleg zullen ze niet klakkeloos uitvoeren: ze willen de zin begrijpen van wat ze doen. Neem hen dus serieus en leg hen als een gelijkwaardig mens uit waarom jij hen die opdracht geeft. Met hun eindeloze energie, hun weinige geduld en hun problemen met mensen die autoriteit spelen zonder het te zijn, stellen ze hun omgeving wel eens voor problemen. Maar vergeet niet: zij leven al vanuit de energie van een nieuwe tijd, en zullen daarom alles, wat nog op de oude energie gebouwd is, ondermijnen en aan de kaak stellen. Of ze dat nu willen of niet, het overkomt hen gewoon, omdat ze nu eenmaal een kind van de nieuwe tijd zijn. Zoals alle kinderen hebben ook de kinderen van een nieuwe tijd liefde nodig, veel liefde en aandacht. Geef hen die dan ook. Maar besef daarbij wel, dat ze haarscherp doorhebben of die liefde en aandacht écht zijn, onbaatzuchtig, onvoorwaardelijk en belangeloos. Ze dwingen de mensen in hun omgeving dan ook om zuiver te worden en te zijn in hun liefde. De kinderen van een nieuwe tijd zijn gewoon kinderen. Behandel hen dus ook gewoon als kinderen en maak hen niet bijzonder, maar houd van hen en respecteer hen zoals je van alle kinderen houdt en hen respecteert. De kinderen van een nieuwe tijd komen met een heel bijzondere opdracht naar de aarde. Want zíj zijn het die ons komen leren hoe ook wij de verbinding kunnen vinden met ons eigen weten, hoe ook wij ons die belangeloze en onvoorwaardelijke liefde eigen kunnen maken, en hoe ook wij mogen leren open, kwetsbaar en dus: onbevangen onszelf te zijn. Voor hun opdracht nemen de kinderen van een nieuwe tijd geen ander materiaal, geen andere techniek en geen andere vaardigheden mee dan gewoon zichzelf. Door wie ze zijn en door zichzelf te zijn, zullen ze op een stormachtige wijze alle grote veranderingen op de planeet aarde tot stand brengen. De kinderen van een nieuwe tijd: het grootste geschenk dat wij hen geven kunnen is om hen gewoon zichzelf te laten zijn. Want dán kunnen zij de opdracht waarvoor zij gekomen zijn ook werkelijk vervullen.
Al die levens die ik leefde
Soms is het, als kijk ik van verre naar mijzelf. Ik zie mezelf bewegen, lopen, praten. Het is, als kijk ik naar een vreemde die daar, op aarde, lijkt opgesloten in zijn eigen leven.
Met een glimlach vol mededogen kijk ik naar die vertrouwde vreemde die zich zo druk maakt dat hij niet schijnt te merken dat de wereld zo veel groter is dan de beperkte wereld waarin hij leeft.
Die drukteschopper daar, naar wie ik vol verbazing kijk, ik ben het wel, maar eigenlijk ook niet. In een serene rust toekijkend voel ik, hoe een groter wezen mij nu doorstroomt. Ik word mij bewust dat ik in wezen dit grotere wezen ben en niet zozeer die drukteschopper naar wie ik kijk en om wie ik glimlach.
Kijkend naar mijn alledaagse ik word ik mij bewust dat ik al zoveel vaker keek naar de mens die ik in dat bepaalde leven op aarde was. Ik heb mezelf in zoveel rollen al gezien: als man en als vrouw, als een kind dat jong stierf en als een stokoude grijsaard. Ik zag mezelf als een mismaakte armoedzaaier, maar ook als een priester op het altaar. In al die rollen bracht ik facetten van mijn grotere wezen tot uitdrukking en leefde die.
Terwijl ik kijk naar mezelf, voel ik hoe ik verbonden ben met grotere krachten uit een andere, hogere wereld: de wereld van mijn herkomst en mijn toekomst. Ik ervaar, dat mijn diepste, mijn ware ik een wezen van licht is, alleen maar licht. Nu weet ik hoe waar het is dat ik uit God geboren ben en dat ik groeiend, lerend onderweg ben naar Hem toe: mijn herkomst en bestemming.
Ze had zich diep in zichzelf teruggetrokken. De namen van haar kinderen wist ze niet meer en tegen haar man zei ze beleefd:'Dag meneer.'
Ja, ver weg was ze, alsof ze alleen nog maar door een heel dun draadje met het aardse leven was verbonden. Haar ogen waren leeg. Als je daarin keek, kon je haar er niet meer vinden.
Vanaf haar vroegste jeugd waren er heftige beproevingen op haar weg gekomen. Ze had er nooit over willen praten, alsof ze het niet verdragen kon om
die oude beproevingen met woorden weer tot leven te wekken. Zelfs haar kinderen kenden haar diepste geheimen niet.
Soms leek het, alsof ze zich bewust had teruggetrokken in zichzelf om daar de veiligheid en geborgenheid te zoeken die ze op aarde maar niet vinden kon.
Met een zekere regelmaat begonnen haar vingers onrustig te plukken en te trekken aan de knopen van haar vest, alsof ze zichzelf losmaken en bevrijden wilde.
Als je innerlijk contact maakte met haar hoger wezen, vertelde haar hoger zelf wat ze nu deed: die oude pijn in stilte herbeleven om het los te kunnen laten voordat ze sterven zou. Ze wilde straks zo graag vrij en onbelemmerd de geestelijke wereld binnengaan. Daarom moest ze zich nu, in het verborgene, bewust worden van wat die donkere ervaringen haar nu eigenlijk geleerd en aan geestelijke winst hadden meegegeven.
Ze wist dat ze dat alleen maar in een sfeer van volkomen veiligheid kon ontdekken en het was daarom dat ze zich tot in die andere wereld, waar niemand haar kon volgen, had teruggetrokken.
Maar wat was ze al die mensen dankbaar die haar een knuffel gaven en die haar met respect de tijd schonken om haar stille werk te volbrengen, ook al begrepen ze niet, waarom deze tijd nu eigenlijk zo belangrijk was voor haar en waarom haar ziekte niet alleen maar afbraak was, maar haar ook iets gaf.
Zo gebeurde het dat ze later, toen ze, gedragen door de engelen, de aarde voorgoed verlaten had, als een rijk en geheeld mens thuis kwam.
'Je weet zelf niet hoe mooi je bent vanbinnen, hoe groot de stralende kracht is van je innerlijk wezen.'
"De bijzondere tijd waarin wij leven"
Hans Stolp schreef samen met Margarete van den Brink in 2004 een boek “De Bijzondere tijd waarin wij leven.”
In deze lezing actualiseert Hans Stolp het thema van onze bijzondere tijd. In 2012 gingen we van een drie-dimensionaal naar een vier-dimensionaal niveau, waar tijd en ruimte geen rol meer spelen.
Er ontstaan heel nieuwe perspectieven, zoals:
-kosmische krachten worden geneesmiddelen
-telepatisch communiceren wordt mogelijk op voorwaarde, dat we eerlijk zijn naar elkaar.
-We kunen onszelf voortbewegen via geesteskracht en uittredingen.
Alle tradities zeggen dat in de overgangsfase, waar we nu in zitten, de sluier lichter wordt.
We krijgen steeds meer contact met waar we heen gaan, ervaringen met de geestelijke wereld, zoals BDE, helder zien en helder horen, tekenen van leven van gestorvenen (meer dan 50% van de mensen maakt dit mee).
Het oplichten van de sluier gaat gepaard met inwerking van de duistere wereld. Als mensen buiten zichzelf raken (bv. bij boosheid), slaan duistere krachten toe, hetgeen kan leiden tot zinloos geweld.
We moeten dagelijks de strijd aangaan met de duistere krachten die op ons ego inwerken. We moeten blijven werken aan onszelf; zo raken we immuun.
Mensen die zichzelf vergeten en geen nee kunnen zeggen (-hetgeen henzelf ondermijnt-) zijn vatbaar voor donkere krachten.
Want wie geen “nee” kan zeggen tegen anderen, kan ook geen “nee” zeggen tegen de donkere krachten.
In het Hindoeïsme en het Boeddhisme is 12.000 jaar geleden al een voorspelling gedaan over tijdperken. Er zijn een gouden – koperen – zilveren – bronzen – ijzeren tijdperk ((Koper was in die streken schaarser en dus kostbaarder dan zilver). De mens wordt steeds aardser (botter en egoïs-ti-scher) en de tijd versnelt. Het zilveren tijdperk is twee keer zo kort als het gouden, het bronzen twee keer zo kort als het zilveren, etc.
In het ijzeren tijdperk, begonnen in 1939, gebeurt ontzettend veel.
Al het onverwerkte, oude karma komt naar boven en moet verwerkt worden.
De Egyptenaren voorspelden, dat de mensheid op 17 sept. 2001 de drempel overschrijdt en de transformatie begint.
We zullen door het donker heen de weg naar het licht vinden.
Volgens de Hopi-Indianen staat onze 4e wereld op het punt gelouterd te worden; dat begint als: Bomen overal sterven Er een schip de ruimte in gaat Als koude plaatsen heet worden en andersom Als land onder zee verdwijnt.
De Christelijke traditie zegt: aan het einde der tijden, (d.i aan het einde van dit tijdperk) zal Christus verschijnen en zal er een nieuwe aarde zijn. De kosmische geest van liefde, d.i. ons hogere Zelf, wordt in ons geboren. Als die zich in ons ontwikkelt, zullen we de ego-krachten in toom kunnen houden. We kunnen onze angst dan loslaten, ons overgeven en vrij worden.
In deze tijd, als de heilige energieën gaan stromen, zijn er twee opties: Onszelf overgeven en het laten gebeuren.
Dan gaan we het groeiproces in, van leermoment naar leermoment.
Of: We sluiten onze ogen en leven voor onszelf en gaan daarmee de weg van de verharding in.
We lopen dan het risico dat ons geweten afsterft en ons gevoel dood gaat. Dat zie je nu gebeuren bij een aantal mensen.
Tegenwoordig hebben mensen vaak een kort lontje.
In de beslissende overgangstijd wordt ons ego sterker gemaakt en schoongemaakt door de heilige energieën.
Je hebt een sterk ego nodig (stevig geaard) om de Goddelijke kracht aan te kunnen. Je kunt in dat sterke ego meegaan en je daarin verliezen; dat geeft dan een plat en onbezield ego.
Je kunt het ook ombuigen naar een hoger niveau van zelfbewustzijn, naar een bezield ego, dat als voertuig van de ziel dient.
Dit is moeilijk.
Daarom zijn al die “irritante” leermomenten en levenslessen nodig.
Als de heilige energieën gaan stromen, zal de tijd versnellen, hetgeen al te zien was in de stelselmatige verkorting van de tijperken, van 1 naar ½, naar ¼ , naar ⅛ lengte. We zullen van het weten in het hoofd naar het weten van het hart gaan.
De Bron van het innerlijk weten zal open gaan, zoals weten dat de dood niet het einde is, enz. etc. , etc.. Samenvattend: In deze tijd gaat het om ontwikkeling van jezelf, van ons ego als voertuig van de ziel.
Het gaat om bewust zijn van levenslessen, door vallen en weer opstaan. Het gaat om overgeven en vertrouwen hebben. Wie werkt aan zichzelf is dienstbaar aan de ander. De kracht van de liefde is de kracht van het hogere Zelf. Er komt een tijd van licht en liefde, zo zeggen de oude tradities.
De weg die we te gaan hebben, is de weg naar binnen. Naar aanleiding van vragen geeft Hans Stolp de volgende aanvulling: Het platte ego houdt van hokjes-denken. Stolp roept op om dat los te laten en ieder mens in zijn/haar unieke schoonheid te zien. De dreiging van de Islam is o.m. een toespitsing naar meer hokjes-denken Door de opkomst van de Islam zijn we juist weer gaan praten over religie. Het geeft de evolutie van de mens een impuls.
De laatste drie godsdiensten, Jodendom (4000 jaar oud), Christendom (2000 jaar oud) en Islam (1400 jaar oud) zijn mono-theïstisch.
De overgang van poly-theïstisch naar mono-theïstisch spiegelt de ontwikkeling van ons mensbeeld: van het wij-denken naar het ik, individu. Tot drie keer toe kreeg de mens zo de impuls het ego te ontwikkelen. Het Hindoeïsme is een “hemelse”godsdienst, de Islam is de meest aardse. Het benadrukt sterk de geboorte van het “ik”.
(In de Koran en in het Oude Testament staan veel verhalen met (aards) geweld. Stolp dringt erop aan, anderen hun eigen tempo van geestelijke ontwikkeling te gunnen! Als je lijdt, onder het aanzien van andermans proces, dan heb je je eigen pijn nog niet verwerkt. Het platte ego is gericht op presteren.
Het onderwijs stimuleert dat.
Ook de hele maatschappij is daarop ingericht.
Die gerichtheid gaat instorten, in de economie, de politiek, etc….. Nederland loopt voor in verloedering, maar deze verloedering gaat gepaard met vrijheid.
In die vrijheid zie je het prille begin van een nieuwe samenleving en openheid naar nieuwe vragen.
Het spiritueel bewustzijn ontwikkelt zich op veel vlakken.
(In gezondheidszorg loopt Nederland wat achter, in andere vlakken juist weer niet) Er is de vraag naar rechtvaardigheid: bij de een gaat alles goed, bij de ander zit alles tegen? Dat alles hoort bij de lange lijn van incarnaties: ieder heeft de ene keer een lang of rijk leven, de ander keer een kort of arm leven, etc… Als je goed met karma en reïncarnatie omgaat, hoef je je nooit meer slachtoffer te voelen.
Je bent zelf verantwoordelijk.
Als jou dingen overkomen, weet je dat je die ooit zelf hebt gekozen om te leren. Gebruik karma nooit om het lot van een ander te verklaren, maar kijk met mededogen naar het lot van anderen.
Karma en reïncarnatie zijn heilige wetten alleen bedoeld voor jezelf. Vroeger waren er veel minder mensen dan nu.
Er zat toen zo’n 500-1000 jaar tussen incarnaties.
In deze tijd is het terugkeer-patroon enorm versneld.
Mensen die in WOII zijn gestorven, zijn nu alweer geboren. We zitten nu op de helft van de evolutie.
We zijn op weg naar de ontwikkeling van een nieuw kosmisch wezen, vol bewustzijn van zichzelf en vol liefde.
Wij leven in een fascinerende tijd. Enerzijds zien we hoe mensen bewuster en spiritueler worden; anderzijds zien we een toenamevan geweld en gewetenloos handelen. Kijkend naar de grote tradities van Oost en West – het hindoeïsme, de Maya’s, het oude Egypte én het christendom – dan zien we hoe eeuwen geleden al de huidige tijd werd aangewezen als de tijd van de beslissende overgang van de gerichtheid op de materie naar gerichtheid op de geest. Meer dan ooit zullen we geconfronteerd worden met het vraagstuk van goed en kwaad, zowel in het eigen innerlijk als op politiek en economisch vlak. Hoe meer we ons van de nieuwe opgaven bewust worden, des te meer kunnen we bijdragen aan de komst van een tijdperk van liefde en vrede op aarde.
De zonsopgang is die schitterende gebeurtenis die iedere morgen plaatsvindt, en het is de moeite waard om deze bij te wonen, ook al is het moeilijk vroeg op te staan en ook al ben je nog slaperig.
Je zult zeggen dat je er in die omstandigheden niets aan zult hebben. Maar hierin vergis je je: ondanks jezelf, en buiten je bewustzijn, gebeurt er een werk, waarvan de resultaten later zichtbaar zullen worden, en waarvan je zelf versteld zult staan.
Iemand die als kind scènes van geweld en tragische gebeurtenissen heeft meegemaakt, was nog niet oud genoeg om te begrijpen wat er zich afspeelde, maar op een dag beginnen deze drama’s in de vorm van angsten en gedragsstoornissen op te duiken, en deze zijn zeer moeilijk te genezen.
Alles, of je het begrijpt of niet, wordt geregistreerd en kan op een dag weer aan de oppervlakte komen.
Stel je dus aan deze heilzame invloeden bloot, ook al ‘begrijp’ je niets van het kosmische fenomeen van een zonsopgang: je geest, je ziel en je lichaam zullen onvermijdelijk enkele elementen ontvangen, die zich later in jou zullen openbaren als harmonie, vrede en licht.
Ik weet mij geroepen. Hoe ik dat weet, kan ik je niet zeggen: ik voel het met mijn hart. Sinds die tijd zie ik het leven als een weg van geestelijke groei, als een inwijdingsweg.
Nu probeer ik in alle gebeurtenissen die mij overkomen, te ontdekken wat zij mij leren willen. Soms duurt het lang, heel lang, voordat ik de zin ervan op het spoor kom. Dan oefen ik mij in geduld en blijf in stilte wachten tot het ware inzicht mij invalt. Maar als ik het dan eindelijk begrijp, schenkt mij dat een diepe vreugde: het is een inzicht dat mij rijker maakt. Op zo’n moment kan ik alleen nog maar dank u zeggen.
In sommige levenslessen ontdek ik de vuurproef: ik zie dat ze mij geduld, een groeiend uithoudings- vermogen en een stil vertrouwen willen leren. Maar gaandeweg ervaar ik ook hoe er daardoor een verbinding groeit met de geestelijke wereld. Hoe meer ik dat ervaar, hoe meer ik het leer: om te vertrouwen op de hulp vanuit die wereld.
In andere lessen herken ik soms de waterproef. Bijvoorbeeld toen ik het gevoel had dat het water mij aan de lippen stond. Maar juist toen, onverwacht, mocht ik ervaren dat mij een onverwachte hulp werd geschonken, een stroom van kracht vanuit hogere werelden. Iedereen die dat mag ontdekken, weet zich voorgoed gedragen, wat er ook gebeurt.
Hoe meer ik leerde, hoe meer ik ook de vele fouten ontdekte die ik in mijn leven maakte. Ik zag, hoe vaak ik de liefde vergeten was en alleen maar op mijzelf gericht was geweest. Een brandende schaamte begon mij te vervullen. Zo werd ik mij bewust van mijn dubbelganger, de kleine wachter op de drempel. Maar toen ik hem aanvaardde als iemand die mijn liefde nodig heeft, gebeurde er iets bijzonders: het was, alsof ik op mijn beurt werd omhuld met een liefde die alle verstand te boven gaat.
En niets, maar dan ook niets, is grootser dan die liefde. De liefde: zij is ons ware levensdoel.
Waarom klampen zoveel mensen zich hopeloos vast aan dit bestaan? Omdat ze niet beseffen dat hun leven niet ophoudt bij wat we de dood noemen.
Zij zijn zelfs in staat alle mogelijke misdaden te plegen om te overleven. Zo gaan ze karmische schulden aan die ze zullen moeten betalen in een volgende incarnatie. De leerling van een Inwijdingsschool heeft echter een andere filosofie. Hij denkt wel eens: ‘Wat een karwei om op aarde te leven waar je beperkt bent, waar je geminacht, misbruikt, gepijnigd en vermorzeld wordt!’ Maar hij weet ook dat hij hier is om een taak te verrichten en om zijn fouten uit het verleden te herstellen. Dus hij aanvaardt de situatie in het besef dat, als hij dit werk heeft volbracht, hij vrij zal kunnen leven in de ruimte en het licht.
Dit is een waarheid die de spiritualisten kennen, en daarom zijn ze ervan overtuigd dat ze iets moeten doen op aarde, ook al weten ze dat het ware leven elders is. Zolang ze hier niet alles hebben geregeld, zolang ze nog niet klaar zijn met het werk dat de Hemel hun heeft opgedragen, is de rest voor hen niet van belang. Zij vragen zich niet af of ze liever leven of sterven, ze willen alleen hun werk afmaken. Maar zodra dit klaar is, zijn ze zo gelukkig om te gaan, omdat ze weten dat de aarde niet de moeite waard is om zich aan vast te klampen.
Van kwetsbare mensen, die door het minste en geringste gekwetst worden, zegt men dat ze gevoelig zijn.
Nee, ... echte gevoeligheid is een totale ontvankelijkheid voor de goddelijke wereld, dat wil zeggen voor schoonheid, liefde en waarheid, en een geslotenheid voor al wat donker en negatief is. Gevoeligheid voor beledigingen en aanvallen is in werkelijkheid slechts lichtgeraaktheid en overgevoeligheid. En wat blijft er over voor al die stakkers, voor wie de hemel niet bestaat, noch de engelen noch de schoonheid, maar alleen de slechte, onrechtvaardige mensen waarover ze dag en nacht klagen?
Verwar gevoeligheid niet met overgevoeligheid die slechts een ongezonde uiting van gevoeligheid is. De ware gevoeligheid is daarentegen een hogere graad van evolutie, die mensen in contact brengt met hemelse gebieden, en die hen in staat stelt daarmee in eenklank te trillen.
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
