Een klein meisje wandelde dagelijks naar school en weer naar huis. Al zag het weer er deze dag twijfelachtig uit, en vormden zich dikke wolken, toch maakte zij haar dagelijkse trip naar school.
In de loop van de namiddag nam de wind toe, en begon het te onweren.
De moeder van het meisje werd bezorgd, dat haar dochtertje bang zou zijn, als zij door dit weer naar huis moest komen; en ze vreesde dat haar kind iets zou overkomen.
Gevolgd door de donder, sneed de bliksem als een vlammend zwaard door de hemel.
Vol zorg stapte zij in haar auto en reed haar kind tegemoet. Toen zag ze het meisje wandelen;
Bij elke bliksemflits stopte het kind, keek op en glimlachte.
De bliksems volgde elkaar snel op nu; Het meisje keek naar de flits en glimlachte, elke keer opnieuw.
De moeder stopte haar auto naast haar dochter en vroeg: "Wat ben je aan het doen, waarom stop je altijd"?
Ik probeer er mooi uit te zien God blijft maar fotos nemen van mij.
Toen ik de reactie van mare las; op mijn uitdrukking: "beauty is in the eye of the beholder" moest ik weer aan Schrek denken. Een paar jaar geleden gaf de dochter van onze vrienden me die video, met de woorden. Dat moet ge zien; kei cool!
Wel wij vonden dat ook, en met die ezel hebben we goed gelachen. Maar op het einde is het zo ontroerend. De betoverde princes wordt vrij, en mooi. Maar niet zoals zij het gedacht had, zij wordt zoals Shrek die nu niet bepaald moeders mooiste is in onze ogen. Haar "menselijke"schoonheid is ze kwijt; Maar in zijn ogen is zij prachtig.
Wat kan het ons dus schelen wat de mensen zeggen, zolang we mooi zijn in de ogen van wie ons liefheeft!
Zo'n 20 jaar geleden tijdens een optreden van een barbershop quartet zongen ze dit lied. daar zaten we dan tussen de mensen en de tranen liepen over onze kaken; Tranen van dankbaarheid en ontroering. Want één ding was zeker Hij had iets heel mooi gemaakt van ons leven. Nu zoveel jaren later kunnen we zeggen dat het alleen maar beter wordt! Ik zet de midi er ook maar op
Something beautiful, Something good, All my confusion, He understood, All I had to offer Him, Was brokenness and strife, But He made something beautiful, Of my life.
Ik zet hier toch ook maar de woorden van het couplet:
When there ever were dreams that were lofty and nobel this were my dreams from the start.
And the hopes for life's best were the hopes that I harbored deep down in my heart
But my dreams turned to ashes my castles were crumbled my fortune turned to los
So I wrapped it all in the raggs of my life and laid it at the cross.
Ik heb zo het gevoel dat ik goed bezig ben vandaag. Acht broden heb ik gebakken die ik straks ga invriezen. Twee vliegen in één klap dus: maar één dag de oven gebruiken, en ik moet niet bakken als het weer zo heet wordt. Het snijden doe ik ni zo graag maar dat pak ik er dan maar bij. Alleen ziet mijn tafel er niet zo ordelijk uit.
Toen ik juist nog eens ging kijken op de blog van redpoppy; kreeg ik een zwart scherm. Ik kreeg het in orde; maar alle favorieten weg en ik type nu op een qzuerty keyboard.Makkelijk is anders zenne. Ik vind dit erg want ik ben zoveel kwijt en vind mijn weg ni goed op mijn bakske. Nu zal ik maar naar mijn bedje gaan. Het komt wel goed.
Onze Sven was hier vandaag, en hij heeft een hele tijd aan 't pc-ke bezig geweest. Nu is het weer aan mij, en ik weet niet echt wat ik moet zeggen. Behalve dat ik graag een goedkoper huis zou willen huren, wat een moeilijke onderneming blijkt te worden.
Gisteravond ben ik nog wat op andere blogs gaan piepen. Ik heb genoten van de verschillen. Het ene moment had ik tranen in mijn ogen, daarna zat ik hier te giechelen.Bloggen wordt leuker met de dag!
Even meer over dit liedje: Op een avond toen ik alleen thuis was, luisterde ik naar dit lied een keer of vijf. Ik stond daar in mijn afgedragen trainingspak, ogen dicht, aanbiddend. Plots leek het of ik daar stond in het mooiste kleed, helemaal klaar voor het feest. God is zo goed; en bidden is niet saai, bijlange ni!
Zingen doe ik al zolang ik kan spreken; en ik doe het graag. Ik zong altijd, maar ben nooit naar een muziekschool geweest, tot verleden jaar. Ik heb nu mijn eerste jaar achter de rug, met een goed resultaat. Mijn man is fantastisch, hij heeft graag dat ik heel de dag loop te zingen. Hij maakt ook geen bezwaar als ik om te oefenen, twintig keer hetzelfde liedje zing. Ik moet er wel rekening mee houden dat niet iedereen mijn zingen op prijs kan stellen. Moeilijk is dat want altijd is daar in mij een liedje, en dan wil ik dat o zo graag zingen. Nou ja ik ga proberen om er op te letten, meer kan ik niet doen. Of toch?
Regen, donder, bliksem; de afkoeling is wel heel drastisch. Een herinnering aan welk een wonder ons lichaam is, om zich elke keer opnieuw aan te passen aan het verschil in temperatuur.
Gisteren moesten we in Deurne zijn om een cd rom terug te halen. Denkende aan de werken aan de ring zijn we op tijd vertrokken...........................dachten we toch. We hebben meer dan DRIE UUR gedaan over Merelbeke - Deurne: De file begon in Kruibeke, gewoon ni te doen. Het was warm in de auto, zelfs met de raampjes open, en onze kleren plakten aan ons lijf. Tenzij er iets héél dringend is zien ze mij daar niet meer, tot de afritten weer open zijn; zeker weten.
Voor mij geen Swiffer meer, en ik zal je vertellen waarom!
Het komt door de slogan "stof verdwijnt waar Swiffer verschijnt"
Dat leek me heel erg gemakkelijk, dus ik als de bliksem naar Blokker om zo'n ding te kopen. 'k Heb er 2 gekocht, 1 voor boven en 1 voor beneden, het was nogal prijzig, maar dan heb je ook wat.
Eindelijk zou ik vrij tijd hebben, kon ik weer gaan winkelen. Afstoffen en stofzuigen hoeft niet meer.
Affijn, ik zette de Swiffer in huis, midden in de kamer, en 1 op de overloop boven. Alle deuren goed open, zodat als je in 1 van de kamers stond de Swiffer kon zien.
Toen ik dat allemaal voor elkaar had, ging ik naar buiten, starte mijn auto. Op naar het winkelcentrum. Na een paar uur gewinkeld te hebben ging ik weer voldaan naar huis.
Toen ik naar de doekjes van de Swiffers keek waren die nog brandschoon. Ik hield mijn vinger over de kast. "Stof" Overal waar ik kwam was nog stof! Ik raakte volledig in paniek, en toen ging die emotie over in boosheid. Ik was gefopt, gefopt door de t.v, gefopt door Blokker. Dus ik met mijn kwaaie kop naar Blokker. " De Swiffer doet het niet, ik wil mijn geld terug. Ik zet dat ding in de kamer, en geen enkel stofje verdwijnt. Stof verdwijnt niet als Swiffer verschijnt. Die Swiffer bijt het stof en ander vuil in de neus, maar het verdwijnt niet!"
De kassiere zat me schaapachtig aan te kijken. Ze opende haar mond langzaam en zei " Tuurlijk niet muts! Je moet zelf de Swiffer overal langs halen. En je weet dat die dingen op t.v allemaal trucage zijn. Het stof vliegt niet naar de Swiffer toe; 't is geen toverstaf!"
Beledigd door haar opmerkingen draaide ik me om en ging snel naar huis om dan maar zelf het stof te stoffen en te stofzuigen.
