Zestien moedige wandelaars wagen zich zondagnamiddag met hun gids Theo aan een tweede wandeling in de duinen van de Westhoek.Onder een stralend blauwe hemel starten we aan het infopunt waar Theo ons het wandeltraject toont en ook wat interessante info geeft over het wandelgebied.het Westhoekreservaat is n.. 340 ha groot en maakt deel uit van de grootste aaneengesloten duinengordel van België.Ondanks het feit dat het een beschermd natuurgebied is sinds 1935 werden er toch nog enkele grote appartsgebouwen ingepland in de nabijheid van de vissershuisjes. We vertrekken via het Oostergrenspad naar het helmpad.Theo geeft ondertussen ook wat informatie over de Fauna en Flora in dit prachtige duinenland.We passeren in de diepte een duinpanne,waarvan het zicht je meteen een verklaring geeft hoe de naam"De panne" ontstaan is.Verder stappen we door de Romeinse vlaktenook nog een Sahara genoemd.Ondanks ons geploeter in het mulle zand,hebben we toch nog de moed om naar een uitkijkpost te klimmen om van het prachtige panorama te genieten.Aan het Grenspad slaan we richting in naar de Franse grens om daar van onze welverdiende Picon Maison(Picon,schuimwijn,partje appelsien en ijsblokjes) te genieten.Dit is dan ook het verste punt van onze uitstap.Terug langs het Grenspad bereiken we uiteindelijk het strand en zien in de verte de haven van Duinkerke. Het strand van De panne,zonder golfbrekers en met een zeer kleine hellingsgraad,is één van de breedste stranden van de Belgische Kust. Het is laagtij en we zetten onze wandeling verder op de immense strandvlakte gefascineerd door het schouwspel van de strandzeilers.De Panne is trouwens de bakermat van deze sport. Na het passeren van de twee"Slufters"(inbraakgeulen) die ervoor zorgen dat de zee weer toegang krijgt tot de duinen,komen we moe maar heel voldaan terug aan onze startplaats.
