Hier ben ik weer, beste vrienden!  Net terug van de hondenwei!  Ik heb wéér een nieuwe vriend: Wodan, een schnauzer van 11 maanden.  Maar wild!  En onopgevoed!  Ik kom tenminste als mijn vrouwtje roept, maar Wodan! Die durft hoor!  Die loopt gewoon weg!

 

Deze voormiddag heeft het gegoooooooten, maar mijn vrouwtje moet toch werken de vrijdagvoormiddag, dus dat gaf niet.  Ik heb gespeeld met het roze pluchen konijn, dat ik meegekregen heb van mijn pleegmama Rita.  Die harde roze neus heb ik er bijna af, die staat al vol puppytanden!  Ook had ik een grote kartonnen doos gekregen en die heb ik helemaal in stukken gebeten: je ziet, ik ben een grote hulp in de huishouding!

 

O ja, ik ben heel fier, want op de hondenwei staat een soort 'troon' en daar kan ik alléén op en af!  Dan zit je hoog, joh, dan ben je precies de baas van de hondenwei!  Ik ga er altijd vlug opstaan, als één van mijn vrienden te wild wordt.

En ik ben wéér een half uur alléén thuis gebleven gisterenavond.  Ik vind dat zelf niet zo speciaal, maar hier doen ze altijd zooooo wild enthousiast als ze thuiskomen, dat ik denk dat ik een soort olympisch record gebroken heb!  En de vleesbrokjes zijn natuurlijk mooi meegenomen!

 

Mijn vrouwtje zegt dat mijn liefde door mijn maagje gaat en dat is ook wel een beetje zo.  Gisteren was ze aan de tafel gehaktballetjes aan het rollen en toen ze eventjes naar de keuken was, ben ik eerst op haar stoel geklommen en dan op de tafel.  Dat was leuk!  Ik heb wel niet van de reeds gerolde gehaktballetjes gegeten, alleen een goeie hap genomen uit het gehakt dat nog niet gerold was.

Ik schrok niet eens toen het vrouwtje ineens terug was: wist ik veel dat dat ook alweer 'foei' is!!!

En vanmiddag heb ik een klein boterhammetje met eiwit gekregen, ik weet niet wat ik het lekkerste vind van al wat ik al geproefd heb!  Ik schrok alles werkelijk naar binnen: ze moesten zich eens bedenken en het zèlf opeten!

 

Morgen begint het weekend en dan ga ik weer naar school. Met dat gele doosje van Pedigree... Weet je nog?  Ik lig nu te slapen en ik droom dat dat doosje vanzelf openvliegt en àl die  vleesbrokjes recht in mijn bekje vliegen.  En dat de deur van de koelkast openvliegt en die héle worst mijn richting uitkomt!  Wat een droom!

 

Maar helaas, beste vriendjes, dromen zijn bedrog en ik zal tot morgen moeten wachten om dat gele doosje nog 's te zien opengaan...

 

Daàààààg allemaal, vele likjes van de modderpup (gespeeld in een héél vuile, héééél leuke, héééééééééél grote plas!),

 

Lady Lissa Monchou