|
Olalalala!
Vandaag ben ik op de hondenwei overhoop gelopen door Duc, een prachtige Mechelse herder, waar Kwibbe nog mee in de puppyklas gezeten heeft. Die was aan het rennen met Urko, mijn Duitse herdersvriend. En ik wilde goeiedag gaan zeggen tegen die 2 knappe gasten. Maar ze hadden mij niet zien aankomen en boem! Duc loopt recht tegen mij. Ik ging nogal een gang! Een vijfvoudige koprol en héél luide kajietjes!!!! Ik ging onmiddellijk luid piepend in de grote holle pijp zitten: daar kon niemand mij pakken en ik huilde erop los. Mijn vrouwtje was in alle staten: die dacht dat ik een poot gebroken had, hihi!
Maar toen ik een VLEESBROKJE zag, ben ik er toch maar uitgekomen. Ik ben zelfs vergeten een beetje te manken. Jammer, want al die aandacht was wel leuk. ALLE baasjes hadden hondenkoekjes in hun hand om mij te lokken, zodat ze mij konden zien lopen. Mijn vrouwtje heeft mij dan opgepakt en de grote sloebers werden aangelijnd (hihi!).
Maar toen wilde ik al wel terug op mijn eigen pootjes staan, want niks is leuker dan grote aangelijnde honden een beetje pesten en dan weglopen!!! En, beste vrienden, IK MANKEER DUS NIKS!!! Mijn motto is: 'PIEPEN VOOR JE PIJN GEDAAN WORDT!'
En ik heb Zigo leren kennen, een leuke hond, die heel graag met mij speelt. Hij is een kruising border collie en ik mag ALLES van hem: ik bijt in zijn oren en in zijn wangen en hij is helemaal wèg van mij!!! Mijn vrouwtje zou graag 's een foto van ons maken, maar we zijn veel te snel en lopen altijd uit het beeld!
Gisterenavond heb ik wel vijf keer moeten overgeven: ik had stiekem in de tuin een stukje stok gegeten en dat was op mijn maagje blijven liggen. Pfff! Niet zo erg, maar nu pakt het vrouwtje alle stokken waaraan ik bijt, gewoon àf!
O, voor ik het vergeet: ze mogen hier wel blij zijn met mij, want ik ben een fantastische hulp! Ik lik lege bordjes helemaal proper (geen afwas meer!), ik laad de wasmachine uit en spreid de natte was goed uit, zodat hij kan drogen, ik laad de boodschappentas uit en gisteren heb ik geholpen om nieuwe lakens op MIJN grote bed te leggen. Dat is leuk! Dan trekken we eerst alle lakens eraf en halen de donsdekens uit de overtrekken. En op die berg lakens kan je dan met je 4 puppypoten tegelijk dansen! Dat mag, want die zijn toch vuil! Ook heel leuk is: op de matras springen terwijl het vrouwtje probeert er een vers hoeslaken over te trekken! En dan, samen het het donsdeken, in de nieuwe overtrek te kruipen! Blijkbaar is dat 'foei', maar wel 'foei' met veel gelach, dus geen écht érge foei zoals proberen te bijten op de draad van de computer.
Ik heb vandaag per mail een héle mooie tekst van mijn pleegmama Rita gekregen. Daar ben ik heel blij mee!!!
Ik heb ook een tekst voor mama Rita. Hij is van een echte grote dichter uit Nederland, Rutger Kopland. Maar, een beetje pochen mag wel, ik zou hem zélf geschreven kunnen hebben! Het heet 'Weggaan':
Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.
Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
Want je gaat niet weg.
Mooi hè? Nu ga ik slapen en misschien wel dromen van al mijn Gentse vriendjes, mensen en honden, waar ik zoveel van geleerd heb.
Kusje kusje van het schattigste pupje van de hééééle wereld,
Lissa Monchou
|
