Goeienavond allemaal!

 

Deze namiddag ben ik naar de dierenarts geweest voor mijn laatste inenting.  Ik moet nu pas terugkomen in juli!

 

Niet dat ik het erg vond, hoor!  't Was best tof!

 

Ik kom binnen in dat huis en wat zit daar op de trap in de gang?  Iets heel vreemds, een soort hond, maar toch helemaal anders...  De dierenarts zei: 'Lissa  is precies niet bang voor poezen!'  Poezen!  Kennen jullie dat?  Dat is raar!  En dat kijkt zo naar je!  En daar zou ik bang voor moeten zijn!  Zij voor mij, ja!  Ik ben véééél groter!

 

En binnenin de praktijk zie ik daar onmiddellijk een bakje eten staan!  Ik daar naartoe: mjammie, mjammie!  't Waren de korrels van de poes, maar: te laat!  't Was al binnen!  En terwijl ik aan het eten was, heb ik blijkbaar een spuitje gekregen??? Niks van gemerkt!  Ik was nochtans van plan om héél luid en zielig te piepen, maar ja, je moet het wel eerst voelen, hè!

 

Ik weeg 17,6 kg, zie er verdomd gezond uit en heb hele goeie tanden!!! Dat heeft de dierenarts ook wel gevoeld!  Zomaar in mijn bekje kijken zonder vragen!!!

 

Ze woont vlakbij een prachtig park en daar zijn we daarna nog een wandeling gaan maken.  Toen ik terug thuis kwam, viel ik als een blok in slaap.  Wat denken ze wel?  Eerst 's morgens anderhalf uur naar de hondenwei, dan thuis gaan eten, dan komt de poetsvrouw en heb ik geen moment rust en dàn moet je tenslotte ook nog naar die dierenarts!!!

 

Maar nu is het avond en ben ik weer in dromenland:  ik heb een héle grote spuit vast en prik iedereen die ik tegenkom, ook de poezen, in hun billen. Iedereen loopt weg voor mijn spuit en mijn gevaarlijke tanden!  Ik jank van plezier bij deze wraakzuchtige droom!  O, wat is het leven mooi!

 

Slaap lekker iedereen en tot morgen of zo!

 

Lissa Monchou, de prachtige Griekse.