Joepiejoepie!

 

Hier ben ik nog eens!  De internetverbinding was hier meer dan een week stuk.  Vandaag zijn er wat stukken vervangen en voilà: ik kan weer schrijven!

 

Amai, als je zo eventjes eens niet op je blog kan gaan kijken, dan schrik je nogal!  Een berichtje van mijn broertje Tilton en van mijn zusje Jentel!  Die gaan alletwee onder 't mes: onze Tilton is al gecastreerd en onze Jentel wordt in juni gesteriliseerd.  En dan nog een berichtje van mijn opvangmama Rita!  Zeg mama Rita, mijn vrouwtje wist helemaal niet dat het beter is om gesteriliseerd te worden voor je loops geweest bent!  Moest je dat nu verklapppen?  Nu zal ik binnenkort ook wel naar de dokter vliegen!

 

Mijn liefste hobby is nog altijd eten, maar ik weet wèl dat ik niet aan de tafel mag bedelen: dat is ongemanierd, wisten jullie dat?  Pas op, ik krijg échte stadsmanieren hoor!  Als de tafel gedekt wordt, ga ik mooi in mijn zetel liggen (van daar kan ik al 's kijken wat er allemaal op tafel komt en of het de moeite is om naar uit te kijken!) en daar blijf ik tot mijn baasjes de tafel afruimen.  Ik ben dan meestal ook heel moe van de hele voormiddag te spelen op de hondenwei, maar slàpen doe ik niet, ik kijk te graag naar het eten!  En als de borden naar de keuken verhuisd zijn, verhuis ik mee en ga languit op de keukenvloer liggen om te  controleren hoe mijn vrouwtje mijn pot met eten klaarmaakt.  Ik lust àlles en het liefst eet ik mee van de tafel!  Je kan niet geloven wat ze in België allemaal eten: kip, biefstuk, blinde vinken, worst, koteletten, boontjes, erwtjes, worteltjes, witlof, broccoli (mjam!), rijst, wokgroenten, deegwaren, lekkere bouillonsoep met heerlijk vlees... enfin, 't is teveel om op te noemen!  Maar ik speel het allemaal naar binnen, ik lik mijn pot uit tot er geen snippertje meer inzit.  Ik weeg dan ook al 28 kg en mijn vrouwtje heeft mijn halsband al 2 x groter moeten maken, zo'n dikke nek heb ik gekregen (hihi!). 

 

In de jeep  spring ik gewoon NIET!  Ik vind het leuk om lekker te gaan doorhangen als mijn vrouwtje mijn 28 kg erin moet tillen.  Nu gooit ze er eerst een stukje vlees in, ZO dat ik het héél goed gezien heb!   En dan ben ik het natuurlijk aan mijzelf verplicht om 's te gaan kijken waar het heen gevlogen is en dus zet ik mijn voorste pootjes op de kofferbak.  En dan tilt ze er gauw mijn poepje in!  Dat is natuurlijk slim van mijn vrouwtje, maar ik heb dan toch mijn vleesbrokje!

 

Naar de les ben ik nog maar 1 keer terug geweest, want mijn vrouwtje moet nu met de examens op haar school hard werken, en dan wil ze de vrije momenten liever met me gaan spelen op de hondenwei dan weer aan de leiband in de hondenschool!  Maar Jos (van Urko) heeft al gezegd dat we in juli en augustus serieus beginnen te  trainen (ik en Urko).  Mijn vriend Urko weegt al 42 kg en trekt zijn baasje Jos gewoon omver.  En dat gaan we in juli afleren en ik ga leren direct te luisteren als ze mij roepen en niet nog eerst een paar (of veel) toertjes te doen voor ik écht kom.  Hihi, we zullen nog wel zien, als 't kop tegen kop moet: ik heb een harde, hoor!

 

O, ik heb ook een nieuwe vriend op de hondenwei: Daron!  Dat is een kruising van vanalles en nog wat (zoals ik!) en hij is 9 maanden en héél lief.  Een beetje groter dan ik en héél wild.  Zijn baasje Jef heeft hem 2 maanden geleden 's nachts op straat gevonden toen Daron uit een auto gegooid werd.  Gelukkig heeft hij een chip, maar zijn baasjes wilden hem niet terug, dus nu is hij helemaal verliefd op zijn nieuwe baasje Jef.  Hij wijkt voor geen meter van zijn zijde en als er een andere hond te dicht bij Jef komt, begint hij te grommen (de hond, hè, niet Jef).  Niet tegen mij, hoor, ik ben zijn liefje, maar tegen vreemde honden die ook komen spelen.  En Urko is lekker jaloers als ik met Daron speel: dan probeert hij Daron weg te jagen.  Da's wel fijn, zo'n twee knappe aanbidders!  En als mijn vrouwtje een emmer water gaat halen aan het kraantje van de hondenschool en die op de wei zet, wil ik altijd eerst drinken en als Daron of Urko me dan willen wegduwen, zet ik gewoon mijn poot op hun kop.  Ik heb ook al 's mijn poot in de emmer gestoken en de hele emmer omgetrokken.  Dat hebben ze gesnapt hoor: ik niet eerst drinken? Dan niemand drinken!  En die twee gentlemen wachten geduldig tot ik klaar ben.

 

Zo, lieve schatten, ik ben zojuist nog een avondwandeling naar het park gaan maken (weer veel opmerkingen over mijn mooie maanoogje!), maar het was te koud om op het grote terras iets te gaan drinken.  Dat kan ik nochtans héél keurig!  Jaja, ik begin echt goeie manieren te krijgen!   Als ik nog een beetje meer stijl gekregen heb, mogen jullie heel eerbiedig mijn pootje kussen!

 

Kusjes van

 

Lady Lissa Monchou