Vertrek: 08.00u Aankomst: 18.00u Afstand: 98 km Totaal: 3320 km Gemiddelde: 13,87 km/u
Derde dag in Engeland en derde dag droog, wat een luxe ! Ik begin die Britse fietskaarten te begrijpen: fietsroutes met blauwe stippen zijn "off-road" of MTB, met rode stippen zijn ze in asfalt .
In Brighton (het Knokke van Engeland) was er op de strandpromenade juist een grote fietshappening, dus het was drummen om door die hoop deelnemers en toeschouwers zonder kleerscheuren te geraken . Spijtig van de eens zo mooie oude pier, die een paar jaar geleden is afgebrand. Zo'n prachtstuk, nu staat enkel nog een roestig stalen gebinte in het water te verkommeren .
De krijtrotsen kwamen in zicht en ik kreeg hellingen tot 16% te verwerken.
Het openbaar vervoer, zowel bus als trein, lijkt hier vlot en regelmatig te draaien. De dieselprijs staat hier hoger dan de benzine: 1,20 Pond / l Diesel tegen 1,15 Pond / l benzine. Lidl en Aldi zijn hier ook al aanwezig en een oude bekende uit Shanghai: B & Q (doe het zelfmarkt). 's Zondags was hier alles open, er zijn zelfs winkels 24 op 24 u open, 7 op 7, Amerikaanse toestanden...
Wel zeker 8 golfterreinen tegen gekomen, en volk erop, amaai . Ook enorm veel wandelaars, fietsers, jong en oud. 't Is ook een mooie streek.
Vertrek: 08.00u Aankomst : 16.00u Afstand: 92 km Totaal: 3222 km Gemiddelde: 13,02 km/u
Deze morgen was er op de camping in Portsmouth nog een Duitser vanuit Saksen-Anhallt en deze was van bij hem thuis vertrokken, dwars door Frankrijk tot in Saint-Malo en daar met de ferry naar Portsmouth. Hij gaat verder richting London.
Ik moest nu rond de mooie baai van Portsmouth geraken en na een tijdje is dat linksrijden er wel ingekomen. Enkel op rotondes heb ik nog veel de neiging om naar links te kijken om voorrang te geven ipv naar rechts.
Voor mijn tocht richting Dover heb ik Engelse fietskaarten gekocht, maar nu zie je toch duidelijk het normverschil voor wat betreft het begrip "fietspad", hoor . Op deze kaart staat een lange afstands fietsroute, de nr. 89. Wel, die kan je eigenlijk enkel met een MTB doen en liefst zonder bagage . Ik heb er mij 5 km stuk op gereden , zo'n rotpad. Gelukkig geen schade of lekke band, maar zodra ik weer een gewone weg kruis, heb ik het wijselijk voor bekeken gehouden .
Nu volg ik steeds A- en B-wegen (provinciebanen). En de Britten zijn héél hoffelijk in het verkeer. Maar wat een duur land! 4 Kellog's-mueslirepen, 2 flessen limo en 4 bananen: 10 Pond (= 13 Euro). Maar wel mooie tuinen, veel schapen, paarden en mooie landschappen.
Dag 40 en 41: Ferry van Santurtzi (Bilbao) - Portsmouth (GB)
Luxe, luxe, het regent (nog) niet . Rond 8u verliet ik het hotel en werd de fiets weer opgezadeld. Eerst mijn dagelijks ritueel: een lekkere kop koffie met een broodje. 'k Ga hier in Bilbao eerst een paar sportschoenen kopen want mijn fiets- (en wandel-)schoenen zijn eerder dweilen ipv schoenen. Ik ga proberen op het schip om er krantenpapier in te duwen zodat ze sneller drogen. De fietskledij valt nog best mee plus ik heb nog een kurkdroge training en T-shirt in mijn fietstassen.
Rond 9u was ik dicht bij de steiger en stelde al sinds gisteren in de bergen een schurend geluid aan mijn achterwiel vast bij het remmen . Nu het droog is moest ik dit toch eerst eens nakijken. Wat bleek: 1 remblokje was volledig op en het was aluminium van het blokje tegen het alu van mijn achtervelg. In Santiago, dus ongeveer 600 km geleden, had ik de 4 remblokjes door nieuwe vervangen maar door dit noodweer met het slijkwater versleten ze veel sneller. Gelukkig had ik de oude, die nog niet op waren, bijgehouden want om hier een fietswinkel in dit stierenland te vinden ... . Na een kwartiertje werk en enkele nieuwsgierige Spanjaarden om me heen was de klus geklaard .
Het inchecken ging heel snel maar dan was het wachten op de parkeerstroken voordat ik op het schip mocht. Ik met mijn fiets tussen Harley's, BMW's en andere Gold Wings. Maar ik had snel een babbel met de motards .
Het schip is geweldig: mooie binnenkajuit met WC en douche. Op het schip zijn 7 restaurants, 2 cinemas, 1 casino, 9 dekken en een paar liften. 'k Ben dat niet gewoon. Ik moest aan de film "Titanic" denken, zo onder de indruk ben ik. Het schip werd in 1986 in Finland gebouwd, meet 177 m lang, 29 m breed en 37500 ton. 4 Wärtsilä-motoren, samen goed voor 31500 PK en 22 knopen/uur, drijven het aan. Het kan 2500 passagiers vervoeren, 600 wagens (haast de hele parking van de Vrijdagmarkt in Gent) en 62 trucks .
Spijtig genoeg was er ook aan boord geen WiFi, ik zou mijn "dode" uurtjes goed hebben kunnen vullen.
13.17u en de Pride of Bilbao licht het anker. Wat een gevoel om met zo'n beest de oceaan op te gaan. Na 21 dagen verlaat ik Spanje. De heenreis was een droom, tot ik vanaf Santiago alles over mijn ketel kreeg, onbeschrijflijk. Ik weet niet of jullie TV-beelden hierover hebben gezien, maar dit was 10 dagen de sluizen open, met alle gevolgen vandien. Maar nog steeds optimist .
Deze avond zag ik een prachtige zonsondergang op zee, dit zag ik in geen dagen. Er volgden tientallen kleine dolfijnen het schip. Het schip is ook uitgerust met meetapparatuur voor een biologisch instituut in Southampton. Zo kon je op een scherm volgen hoeveel micro-organismen en algen er in zee zijn, zoutgraad enz. Op een bepaald moment was de zee 3819 m diep, ergens in de Golf van Gascogne.
Op het schip waren ook vele oudere Britse koppels en soms moest ik aan de TV-serie "Schone Schijn" denken : "This is Mrs. Hyacint Boucquet, the lady of the house speaking" . De Britten hier op het schip waren dol van blijdschap dat Duitsland tegen Servië verloor op het WK-voetbal.
Rond 17u (eigenlijk 16u GMT) goed aangekomen in Portsmouth met een blakende zon . 't Was wel een aanpassing om hier links te rijden. Even buiten de stad was een camping maar ik verschoot mij een bult: ze vroegen hier 19 Pond (1 Pond = 1,34 Euro) voor 1 nacht, santé mijn ratje . Mijn duurste camping tot nog toe was 12,5 Euro, wat een verschil !
Vertrek: 08.05 u Aankomst: 16u Afstand: 109 km Tot.: 3130 km Gem.: 14 km/u
De laatste loodjes wegen het zwaarst, zegt het spreekwoord. En voor mijn tocht hier op Spaanse bodem is dit ontegensprekelijk de waarheid.
Het was een echte helletocht, zo'n zondvloed had ik nog nooit meegemaakt. Riooldeksels die opensprongen door de druk van het kolkende water, ondergelopen straten en huizen. Op een gegeven moment heb ik 300 à 400 m door een straat "gefietst" die 30 cm in het slijkwater lag. Iedere pedaalslag weer met mijn voet in dat bruine water. Om de vaart van die Spaanse cowboy's wat af te remmen ben ik op dat moment gewoon pal in het midden van de straat gaan fietsen.
Tegen de middag bestelde ik mijn koffie en een warme tortilla met ham, maar de waardin was niet happy omdat ik een serieuze plas water op haar stenen vloer achterliet, precies een paard dat daar had geplast. Een Britse en Nederlandse pelgrim-stapper (vandaag niet gestart trouwens) moesten erom lachen, vooral omdat de Spanjaarden (in iedere bar) hun peukjes, asse en papiertjes gewoon onder de toog laten vallen en daarop zegt niemand iiets, smerige gewoonten zeg ik. Vooral omdat er steeds genoeg asbakken en tafelvuilbakjes voorhande zijn.
Hoe dichter ik Bilbao naderde, des te steviger de klimmen, zelfs 2 van 4 km aan 10% gehad! Gelukkig stond een zeer stevige wind in de rug.
Omdat mijn smartphone en mijn "kodakske" nog nieuw zijn en geen goedkope spullen, heb ik in dit hondenweer geen foto's gemaakt, uit angst voor schade door vocht. Sorry.
Rond 16u reek ik Santurtzi binnen, een voorstad van Bilbao en ook de ferryhaven. 'k Wou eerst eens poolshoogte gaan nemen waar ik me morgen moet aanmelden. Morgen vanaf 9u gaat het bureel open en inchecken kan tot 12u.
Nu zit ik in hotel San Jorge, 2 sterren maar ferm uitgerust en zuiver. 't Is nog 1 km fietsen tot aan het schip, The Pride of Bilbao, van P & O Ferries. Je kan hem op hun website zien.
Vertrek: 7.15u Aankomst: 18u Afstand: 134 km Tot.: 3021 km Gem.: 15,54 km/u
Deze morgen in een stortbui zitten opkramen. Een mens gaat dan eens naar Spanje en heeft hier al meer regen gezien als in België. Maar er was al een bar open na 1 km fietsen, dus eerst een lekkere koffie en een broodje en dan vooruit met de geit.
Onderweg zag ik veel ellende: ondergelopen huizen met een roestbruine modderbrei erbinnen. Terwijl de betonbaronnen maar nieuwe wegen in de uitgeschraapte heuvels bouwen . De natuur geeft, maar de natuur neemt ook. Ik zag riolen onder de in aanbouw zijnde snelweg van 2m op 2m, maar deze komen uit op de gemeenteriool van amper 50 cm, wraakroepend is dat .
De rivierbeddingen waren ook zwellend, het vee moest weg van de lagergelegen weiden, brandweer met motorbootjes, een en al ellende. Ik betrouwde het niet meer en ben deze avond niet meer op een camping maar op een hogergelegen baanhotel gegaan.
En vandaag mijn langste rit tot nu toe gedaan: 134 km, ik ruik mijn stal. Nog 100 km en ik ben aan de steiger in Bilbao, jieeehhhaaaa ! En vandaag ook de kaap van 3000 km over ,
Vertrek: 7.40u Aankomst: 19u Afstand: 129 km Tot.: 2887 km Gem.: 14,11 km/u
Deze morgen moest ik de tent weer nat opbergen. 't Is eigenlijk geen moeilijkere klus als droog, maar het scheelt hem merkelijk in gewicht op de fiets .
Onderweg, tussen Avilés en Gijón, kwam ik de zware industrie tegen. Moesten hier onze milieu-inspecteurs met hun Vlarem III en IV voorbij komen denk ik dat ze een hartaanval krijgen. Sidmar is maar klein bier daartegen.
Gijón ziet er ook mooi uit maar 'k had spijtig genoeg te weinig tijd. Een mooie strandpromenade à la Knokke en ook een mooi museum van oude treinen.
In de bergen was ik weer eens getuige van aardverschuivingen. Alle verkeer moest rechtsomkeer, maar ik als fietser kon toch nog door. Heb zelfs hierdoor 20 km op de snelweg (pechstrook) kunnen fietsen zonder péage .
Het weer blijft maar onstabiel. Vandaag bleef het zo goed als droog onderweg, maar ik had pas mijn tent geplaatst en het begon weer te regenen.
Vertrek: 7.30u Aankomst: 17.45u Afstand: 119 km Tot.: 2758 km Gem.: 14,86 km/u
't Is eens droog gebleven deze nacht, enkel condensatie. Kledij droog, joepie .
Onderweg kon ik zelf zien hoe de regen hier lelijk huis heeft gehouden. Een ganse weg weggespoeld. En de Spanjaarden hier maar wegen bijbouwen. 2000 jaar geleden konden de Romeinen meer met hun aquqducten als de Spanjaarden nu met hun waterbeheer, 't zijn echt geen slimme gasten op dat gebied. Ze lokken zelf de bodemerosie uit .
Maar de Asturische kust is prachtig: soms bruut door rotsen, dan weer zacht afdalende grasweiden voor het vee en dan soms baaien met zandstranden.
't Was wel veel klimmen en dalen maar nooit meer dan 7% en nooit langer dan 3-4 km, 't was te doen. 'k Zou anders geen 119 km hebben gedaan.
Onderweg at ik een croque-monsieur en de uitbater had nog in Sankt-Gallen (Zwitserland) gewerkt en kon dus goed Duits. Hij vroeg meer uitleg over mijn fietstocht en ik legde het hem uit. Hij vertaalde het daarop naar zijn stamgasten toe . Daarna gaf hij me nog gratis een portie rijst met currysaus en konijn.
Vertrek: 7.30u Aankomst: 16.30u Afstand: 107 km Tot.: 2639 km Gem.: 14,85 km/u
'k Heb een goede nachtrust gehad, voor het eerst sinds meer dan een maand in een "normaal" bed.
Mijn kledij is nog nat van de stortbuien van gisteren. Even op je tanden bijten en weten dat het toch niet slechter meer kan .
Onderweg kwam ik toch nog stappers-pelgrims tegen die vanuit het Norden naar Santiago gaan, maar minder dan op de Camimino Francès.
Op km 92 zag ik plots weer de oceaan en deze zal ik nog iedere dag van de reis zien en nog wel in 4 verschillende landen: Spanje, Groot-Britannië, Frankrijk en dan de Noordzee in België. Enkel de laatste etappe, Wenduine - Gent, zal ik het moeten stellen met het kanaal Brugge - Gent .
Ik heb nu ettelijke km in bossen en wouden gereden, zoveel schilden voor "groot wild" gezien, maar nooit een hert of everzwijn gezien. Wel soms een mooie Spaanse chica , maar de jacht is nog niet open .
'k Heb hier al mijn vuile was in een wasmachine gestoken, zoals het liedje: "Laat de boel maar draaien" want anders blijven de strontvliegen mij volgen .
Ik probeer om de ferry van 17 juni in Bilbao te halen, anders word het deze van de 21ste. Normaal gezien moet dat lukken, doordat ik de kustlijn blijf volgen en dus geen "echte" bergen meer heb. Volgens mijn GPS is het nog 390 km tot de inscheping.
Deze nacht rond 2 u. begon ik al buikkrampen te krijgen omdat ik straks bij de Spaanse Policia moest gaan voor mijn attest van afwezigheid op de verkiezingen. Gauw naar 't WC geweest en wijselijk een Immodium genomen want anders heb ik straks een bruine ipv een grijze fiets. Dat is zo als je faalangst hebt, hé .
Tijdens het opbreken bleef het droog maar 't was ook maar toen, hoor. Rond 7.20u verliet ik Santiago en de last met het beroepsverkeer richting luchthaven viel nog best mee .
Onderweg bleef het maar bakken water gieten. In Arzúa, de laatste stad die ik doortrok alvorens links naar boven naar de Asturische kust te fietsen, vroeg ik naar het bureel van de Policia. Er was er geen, wel een van Guardia Civil. Daar dan maar naartoe. Ik liet het SMS-je van Jill in het Spaans zien en toen keken ze even op: "Un momento, por favor". Lap, dacht ik, hier begint de burocratie. De wacht van dienst keek naar zijn telefoonlijst en zocht een nummer. Word niet opgenomen. Tweede nummer, derde nummer, idem dito. Er komt een andere flik bij :"Dit moet via het consulaat", versta ik. Deze flik in een andere lijst naar een nummer aan het zoeken en krijgt verbinding. Moet naar een ander nummer bellen. Daarna nog een ander nummer.
En plots komt El Capitano binnen. Ik dacht al dat ik in een moderne versie van Zorro aan het meespelen was en Sergeant Garcia legde het probleem nog eens aan El Capitano uit. Deze tegen mij: "Vous parlez le Français ?" "Ha oui, hein", ik. En hij legde mij uit dat de Guardia Civil eigenlijk hiervoor niet bevoegd was, enkel de Policia. Nu ik me verstaanbaar kon maken, vertelde ik hem dat Arzúa (ongeveer Wetteren) een politiebureel had en dat ik daarna enkel nog bergdorpjes zou tegenkomen. El Capitano deed teken aan Sergeant Garcia dat hij het formulier kon invullen. Ondertussen zat ik een uur aan het rillen met over mijn lijf fietskledij dat moest denken dat het in een verkeerd wasprogramma zonder detergenten was beland.
Eindelijk weg van bij de flikken. Op het einde van de rit stondn 2 campings vermeld op de Michelin-kaarten op 10 km afstand maar beiden waren gesloten. Gelukkig vond ik een Hostal en kon er voor 16 Euro overnachten.
Deze middag, bij mijn broodje, zag ik TV-beelden van het noodweer hier en er zouden doden gevallen zijn door modderlawines. Er viel 40 l water/m2. Wagens meegesleurd enz.
Het weer lijkt een beetje te verbeteren: het regent niet meer doorgaans. Tussen 2 buien door heb ik 4 nieuwe remblokjes gemonteerd en de remkabels aangepast aan de nieuwe blokjes en even een test in de camping gedaan. Tevens de ketting met een oude tandenborstel zitten te reinigen en nieuwe olie op gespoten want morgen vertrek ik eindelijk uit dit natte gat .
Onderweg zal ik in het stadje Arzúa bij de Policia eens binnenspringen om het attest te laten invullen als bewijs van mijn afwezigheid bij de verkiezingen, want 's zondags zal het hier hopeloos gesloten zijn en daarbovenop zal ik weer in de bergen zitten waar geen mens meer woont, laat staan flikken zijn .
Luxe, luxe, 11.47u en de ZON priemt door de grijze wolken. Mijn tent droogt op . 't Was maar voor 10 minuutjes want het druppelt weer.
Vermits ik vanaf morgen de St-Jacobsroute verlaat, ben ik nu in het campingcafé mijn roadbook aan het maken aan de hand van 3 uitstekende Michelin-wegenkaarten (Schaal 1/150.000)waar ook de kleinere wegen op staan vermeld. De eerste 15 km zullen weer een ramp zijn omdat ik langs de luchthaven van Santiago moet en dus veel drukke wegen zal moeten passeren.
Het grijze weer begint stilletjes op te klaren, hopelijk wat meer zon want al mijn kledij is klam. Als het morgen droog blijft zal ik stuk per stuk kledij onder mijn snelbinders foefelen en door de rijwind droogt dit in een mum van tijd.
Hierbij een foto van het campingrestaurant, een uitstekende zaak. De foto stelt een rund voor met alle soorten vlees van dit dier.
Morgen zitten we, hopelijk, tussen Lugo en de noordkust van Spanje.
Gisteravond, toen ik terug uit het campingcafé kwam waar ik mijn blog intikte, vroegen de 2 Nederlanders, die ik reeds op de camping in Portomarin ontmoette, om bij hen een glaasje te komen drinken onder de luifel van hun caravan.
Het toeval wou dat ze dezelfde voornaam hadden als mijn broers: Frans en Paul. Frans (65 j.) is pater en werkt voor een psychiatrische instelling en deed de Santiagoroute ook per fiets. Paul volgde hem met de wagen en caravan en zocht dagelijks een plaats aan iedere etappe.
Ze hadden hier wijn gekocht die hier ter plaatse was gemaakt en deze was heel lekker. Om een rotdag goed te maken hebben we nog tot 23 u. zitten babbelen, tot zelfs over Herman Brusselmans, terwijl het maar bleef doorregenen.
Als er deze middag geen beterschap in het weer komt, dan blijf ik op de camping. Ik kan mijn kleren hier niet wassen want de drooglijnen hangen buiten. In de meeste vorige campings hingen de drooglijnen onder een groot afdak zodat ze snel konden drogen.
Dus al mijn spullen liggen hier wat verstrooid in de tent. Is ook geen ramp hoor want natte fietskledij droogt het snelst als je ze aantrekt tijdens het fietsen.
Intussen zijn mijn Nederlandse vrienden met de wagen en caravan vertrokken, richting Santander, om zo terug naar Roermond te rijden. Nog eens beste dank voor de toffe avond gisteren.
Het had de hele nacht blijven regenen en deze morgen waren er korte opklaringen . Maar lange broek en vest met lange mouwen waren wel nodig om naar de stad te fietsen. Wat een verschil tegenover een paar dagen geleden, toen er ook nog water was, maar van mijn zweet 8-).
In Santiago komen ontelbare fietsers als pelgrim of toerist aan maar nergens zie je een stelplaats waar je je stalen ros veilig kan stallen, behalve aan het busstation, dat dan wel wat uit het centrum ligt .
Dus stelde ik mijn fiets waar ik gisteren waar ik gisteren mijn getuigschrift moest gaan halen. Daar was plaats voor een 10-tal fietsen en nog overdekt ook.
In de kathedraal was de mis juist begonnen en er was enorm veel volk. En op het einde van de dienst werd dan toch het beroemde wierookvat, het grootste ter wereld, in gang getrokken. Indrukwekkend hoe dit van de ene kruisbeuk naar de andere vliegt.
Bij de terugweg naar de camping gingen de hemelsluizen nog eens extra open maar er is beterschap zeggen ze, binnen 3 dagen. Wat ik hier nu op mijn ketel krijg, heb ik niet meer als ik naar Bilbao vertrek.
Op de camping zijn het voor een keer de Duitsers die in de meerderheid zijn ipv de Nederlanders. Opvallend ook veel Oostenrijkers, Zwitsers en Portugezen en slechts 1 Nederlandse caravan, die trouwens gisteren ook op dezelfde camping in Portomarin stond.
Vertrek: 7.45u Aankomst: 17.30u Afstand: 112 km Tot.: 2437 km Gem.: 12,59 km/u
Deze morgen "rook" ik mijn doel. Ik wou er vandaag geraken. Ik herinner mij nog goed de laatste etappe Gent - Duitse Waddeneilanden en terug. Ik ben toen vanuit Den Haag tot in Gent gefietst via het veer van Vlissingen - Breskens met pak en zak : 216 km ! Zot ben ik nog niet, maar wel eens tureluur .
Er zaten weer regelmatig kuitenbijters in het parcours, soms enkele km lang, maar 't is hier ook niet de Vlaamse kust hé.
De laatste 20 km was het beginnen regenen, maar niet om echt nat te worden. Zou het dan toch waar zijn wat men mij in België vertelde, dat Galicië de "pispot" van Spanje zou zijn. En volgens Nederlanders hier op de camping zou het de volgende dagen niet verbeteren.
Bij mijn aankomst in Santiago ben ik aanstonds mijn Compostolaat neven de kathedraal gaan halen, een soort getuigschrift.
Ik blijf tot vrijdag hier. 't Was een enige tocht, van in het begin tot nu, plus wat er nog moet komen met de terugkeer via Bilbao. En thuis had ik 35 fietsdagen uitgerkend, wel ik deed het in 30 dagen, waarvan 27 fietsdagen en 3 rustdagen.
Ik ben Luc Kluge
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is gepensioneerd militair.
Ik ben geboren op 22/07/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Recreatief fietsen, wandelen, koken.
In mei 2010 vertrok ik per fiets vanuit Gent naar Santiago de Compostela (E) om terug te keren tot Bilbao, Portsmouth (GB), Dover, weer per ferry naar Calais (F) en terug per fiets naar Gent.
Mijn volgende fietsreizen komen ook op deze blog.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
! Ik begin die Britse fietskaarten te begrijpen: fietsroutes met blauwe stippen zijn "off-road" of MTB, met rode stippen zijn ze in asfalt 
.
. Spijtig van de eens zo mooie oude pier, die een paar jaar geleden is afgebrand. Zo'n prachtstuk, nu staat enkel nog een roestig stalen gebinte in het water te verkommeren 
.
. Ook enorm veel wandelaars, fietsers, jong en oud. 't Is ook een mooie streek.
, zo'n rotpad. Gelukkig geen schade of lekke band, maar zodra ik weer een gewone weg kruis, heb ik het wijselijk voor bekeken gehouden 
.
.
.
. De natuur geeft, maar de natuur neemt ook. Ik zag riolen onder de in aanbouw zijnde snelweg van 2m op 2m, maar deze komen uit op de gemeenteriool van amper 50 cm, wraakroepend is dat 
.
Ik ben Luc Kluge