Zaterdag 17 september 2011. Het is bewolkt. De zon doet zelfs geen moeite om er door te geraken. We gaan na het ontbijt een boswandeling maken. We trekken onze stevige schoenen aan en stappen tot aan de kerk. Vanaf hier vertrekken verschillende wandelingen. Wij gaan voor "Auf der Eckken". Een wandeling van 1,5 km. Om 09:30u. starten we de wandeling. We moeten onmiddellijk beginnen met klimmen. Rechts van ons de begraafplaats. Daarachter duiken we het bos in. Omdat de zon niet schijnt hebben we een truitje aangedaan, maar dat moeten we na enkele ogenblikken om ons middel binden. Klimmen en klimmen. Tot ons tong op onze schoenen hangt. Af en toe eens stoppen om op adem te komen. Dat heb je met die plattelandsmensen. De zon doet toch een poging om door de wolken te breken. Het is rustig en stil in het bos. Overwegend spar en dennen groeien hier. Na een half uur komen we uit het bos op een open vlakte. De zon verwelkomt ons. Het wordt direct een paar graden warmer. Rechts een paaltje met nieuwe wandelrichtingen. Onze wandeling was hier ten einde. We staan middenin "Auf der Eckken". We oriënteren ons op de kaart en besluiten om naar "Vorenbach" te stappen. Nog een wandeling van 1,5km. Een peulschil. We drinken eerst een koffietje en wandelen een tijdje op een boomloze vlakte. Naar mijn gevoel zelfs licht afdalend. Het is 11u als we aan een driesprong komen zonder bordje. Welke kant moeten we nu uit? Links? Of rechts?

Op een nabijgelegen bankje discuteren we erover, weer met een kopje koffie. Gelukkig hebben we dat toch bij. Ons kopje troost. Na onze rustpauze slaan we linksaf op een asfaltbaan. We zijn terug in de bewoonde wereld. Rondom ons weiland met koeien. Zonder koebellen. Eureka! Enkele stappen verder een nieuw wandelpaaltje. Onze wandeling is weer gedaan. We gaan voor Langenschiltach, met 2,2km. Een glooiend landschap zonder huizen of boerderijen. We beginnen aan de afdaling. Niet voor lang. We verlaten het landschap en stappen terug het bos in. Rechts van ons, afgebakend met een houten reling, een kweekvijver. Honderden kleine visjes van ongeveer 15 à 20 cm zwemmen in koud bergwater rustig rond. Dat het water koud is moet ik niet voelen. Dat ligt voor de hand.

De rest van de wandeling verloopt uitstekend. Langzaam dalen of stijgen. In totaal hebben we zo een 5km gewandeld, denk ik. Op de middag zijn we terug in ons chalet voor het middageten. Na de middag willen we naar het bijgelegen St. Georgen rijden voor een stadsbezoek.

Sankt Georgen ligt in het dal van de Brigach. Een bedrijvig stadje op een hoogte van 862m. De plaats ontwikkelde zich als uurwerkindustrie. We kunnen het dan ook niet nalaten om een bezoek te brengen aan het Phonomuseum. We zien er een collectie geluidsapparatuur tentoongesteld, waaronder een model van de eerste spreekmachine die Edison maakte in 1877. We zien er zelfs nog een bandopnemer die ik vroeger had. Of een klein platenspeler van ons Rina waar ze haar eerste 45 toeren plaatje afspeelde van Will Tura.

Na het Museumbezoek slenterden we naar de Marktplatz, aan het beeldhouwwerk van de klokkenmaker. Even verder een minigolf van 18 holes. De zon schijnt mooi en we spelen dan een partijtje golf. Uiteraard heeft de beste gewonnen. Nadien nog door het stadje op ons dooie gemak gewandeld. Om 5uur zijn we terug aan ons chalet, op het terras, om na te genieten met een stevige Duitse pint. Om 18:15u is het zwaar bewolkt. Heel in de verte is het zelfs zwart. Maar wat wil je in het zwarte woud? Het weer kondigt het einde van de vakantie aan. Morgen naar huis. De zomer is weer voorbij. Tekst: Luc Verschooten. Foto’s: Rina Meurs.