Lucas
9, 18-22

Toen Jezus eens aan het bidden was en alleen de leerlingen bij Hem waren, stelde hij hun de vraag: ‘Wie zeggen de mensen dat Ik ben?’
Ze antwoordden: ‘Johannes de Doper, maar anderen zeggen Elia, en weer anderen beweren dat een van de oude profeten is opgestaan.’
Hij zei tegen hen: ‘En wie ben Ik volgens jullie?’
Petrus antwoordde: ‘De door God gezonden messias.’ Hij beval hun op strenge toon dat tegen niemand te zeggen.
Hij zei: ‘De Mensenzoon zal veel moeten lijden en door de oudsten, de hogepriesters en de schriftgeleerden worden verworpen en gedood, maar op de derde dag zal Hij uit de dood worden opgewekt.’

De leerlingen hadden tot het midden van Jezus' openbaar leven het geheim van zijn zending nog niet begrepen. Nu daagt Hij hen uit tot een standpunt in te nemen tegenover Hem en de gangbare meningen. Als zij hebben bekend dat Hij de messias is, dan insisteert Hij dat Hij zijn taak zal uitoefenen door te dienen ten einde toe.

Hij zei tegen hen: ‘En wie ben Ik volgens jullie?’

Ook aan ons, aan ieder van ons persoonlijk, vraagt Jezus: ‘Wie ben Ik volgens jullie?’. Hij weet hoe velen over Hem denken, maar Hij vraagt het aan ons persoonlijk, met de bedoeling een persoonlijk antwoord te geven.
Kunnen wij zeggen, met ons hart, in een diep geloof: ‘Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God’. Als christen zou het zo mogen klinken.
Maar zijn we er ons van bewust dat de inhoud van deze woorden ons bij het kruis van de Heer brengen, de weg van de Liefde tot het uiterste. Geen romantische liefde, maar een gevende liefde, een lijdens-liefde; een weg die Christus ons niet enkel is voorgegaan, maar waartoe wij ook worden uitgenodigd hem te gaan, en wel mét Hem.

Laat ons – terwijl we ons antwoord geven aan de Heer – het kruis met liefde aanschouwen. In zijn Geest zal Hij ons vanaf het kruis vele genadegaven schenken opdat we ‘àlles’ in Hem zouden dragen, opdragen, en gaan.

28-09-2012 om 07:23 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Lucas
9, 7-9

In de dagen hoorde Herodes, de tetrarch, wat er allemaal gebeurde en raakte in grote verwarring omdat sommigen zeiden dat Johannes uit de dood was opgestaan, terwijl anderen beweerden dat Elia was verschenen, en weer anderen dat een van de oude profeten was opgestaan.
Herodes zei: ‘Johannes heb ik laten onthoofden; wie is dan degene over wie ik dergelijke dingen hoor?’ Hij zocht naar een gelegenheid om Jezus te ontmoeten.

Johannes de Doper had Herodes heel wat last bezorgd door hem te wijzen op zijn onregelmatig leven. Daarom had hij hem doen onthoofden. Johannes lijkt wel herboren nu Herodes voortdurend hoort vertellen van Jezus die veel gelijkenis vertoont met de Doper. Daarom wil de koning Jezus zien

Herodes zocht naar een gelegenheid om Jezus te ontmoeten.

Herodes is niet dood. Hij leeft midden tussen ons, meer: in ons. Want ook wij zijn geen mensen uit één stuk. Ons hart is een weefsel van zwak en sterk, van goed en kwaad. Op het podium van het leven spelen wij vaak dubbelrollen: de rol van de heilige of van de duivel, of ergens daar tussenin met ingrediënten van beiden.

Het verhaal van Herodes gaat over die eeuwige slingerbeweging tussen goed en kwaad; een beweging waarvan ook wij af en toe zeeziek worden.
Laten we dan niet in slaap vallen, maar er werkelijk wakker van liggen, zodat we door alles heen Jezus mogen blijven zien, naar Hem blijven verlangen, Hem willen ontmoeten.

Dat dit verlangen puur gebed mag zijn...

27-09-2012 om 06:00 geschreven door lucky  

Uit het boek Spreuken
30, 5-9

Elk woord van God is getoetst, Hij is een schild voor wie bij Hem hun toevlucht zoeken. Voeg niets aan zijn woorden toe, anders straft Hij je en blijk je een leugenaar.
Twee dingen vraag ik U, gun ze me zolang ik leef: Houd me ver van leugen en bedrog. Maak me niet arm, maar ook niet rijk, voed me slechts met wat ik nodig heb. Want als ik rijk zou zijn, zou ik U wellicht verloochenen, zou ik kunnen zeggen: ‘Wie is de Heer?’ En als ik arm zou zijn, zou ik stelen en de naam van mijn God te schande maken.

Zowel armoede als rijkdom zijn gevaarlijke situaties om God uit het oog te verliezen. Daarom bidt de wijze dat God hem het nodige zou geven en dat hij daarmee vrede zou nemen. Dan loopt hij geen kans uit nood of uit overmoed God te loochenen.

26-09-2012 om 06:22 geschreven door lucky  

 Lucas
8, 19-21

In die dagen kwamen zijn moeder en zijn broers naar Jezus toe, maar ze konden niet bij Hem komen vanwege de menigte.
Zijn toehoorders zeiden tegen Hem: ‘Uw moeder en uw broers staan buiten, ze willen U spreken.’
Maar Hij antwoordde: ‘Mijn moeder en mijn broers zijn degenen die naar het woord van God luisteren en ernaar handelen.

‘Mijn moeder en mijn broers zijn degenen die naar het woord van God luisteren en ernaar handelen.’

Jezus vraagt ons om ons onder zijn Woord te stellen, het Woord van Vader. Eigenlijk vraagt Hij om dàt te kiezen als het centrum van ons bestaan en al het andere van daaruit te beleven.

Je onder Gods Woord plaatsen betekent God kiezen als het allerhoogste in je leven, als dé Allerhoogste. Het betekent voortdurend knielen voor zijn grootsheid, zijn majesteit. Hij is immers God: maker, gever, volheid en zin van alle leven. Je onder zijn Woord plaatsen betekent Hem welkom heten in je hart met al wat Hij geeft. Zijn Woord is immers zoveel meer dan 'woorden'; het is àlles wat Hij geeft en àl wat Hij doet.

Op deze wijze mogen we moeder, broeder en zuster zijn van elkaar; wij allen die bewoond zijn door Jezus.
We mogen moeder zijn van elkaar door elkaar te brengen naar het hart van het bestaan: God. Zoals een goede moeder waakt over de diepste geheimen van haar kind, zo mogen wij waken voor elkaar dat we onder Gods Woord blijven, in dat wat waar is, los van de leugen, los van het kwaad. We mogen broeders en zusters zijn van elkaar om het feest van de vrede met elkaar te delen, van Hem ontvangend, aan elkaar schenkend.

Laten we ons plaatsen onder Gods Woord, het be-amen, er gehoor aan geven, om dan samen als een warme gemeenschap Gods liefde te belichamen.

25-09-2012 om 06:17 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Lucas
8, 16-18

Jezus sprak tot de menigte:
'Wie een lamp heeft aangestoken, dooft hem niet meteen weer door hem te bedekken en zet hem ook niet onder een bed, nee, hij plaatst hem op een standaard, zodat iedereen die binnenkomt het licht ziet. Want niets dat verborgen is blijft geheim; alles wat verborgen is zal bekend worden en aan het licht komen.
Let dus goed op hoe jullie luisteren: want wie iets heeft zal nog meer krijgen; maar wie niets heeft, hem zal zelfs wat hij denkt te hebben worden ontnomen.'

Als God ons zijn licht heeft geschonken, is het niet de bedoeling dat we het bedekken. Nee, het mag, het moet schijnen... opdat alles aan het licht zou komen.

Jezus is het licht. Hij heeft het licht van de Vader doen schijnen, meer: Hij geeft zich zo aan ons dat wij in zijn naam het licht van de Vader mogen zijn. Bedoeling is dat wij in ons leven beeld en gelijkenis zijn van de Vader; zijn licht, zijn vrede, zijn liefde. Jezus met ons, door ons, in ons...

Wanneer wij hier op aarde zullen sterven zullen we wéér Jezus ontmoeten, anders dan hier op aarde. Maar Hij zal er staan met hetzelfde licht. Heel ons leven zullen we kunnen overzien vanuit zijn licht, het goede en het zogenaamde slechte. Alles zal aan het licht komen.
Dit hoeft ons geen angst in te boezemen, integendeel. Het zou ons juist vertrouwen moeten geven en vooral een geest van overgave aan zijn tegenwoordigheid. Ja, vandaag, en morgen en alle dagen van ons verdere leven.

Dat Jezus ons mag opnemen in Gods licht om zelf dat licht te worden.

24-09-2012 om 06:18 geschreven door lucky  

Jakobus
3, 16 - 4, 3

Broeders en zusters,
waar jaloezie en egoïsme heersen, vieren wanorde en allerlei kwaad hoogtij. De wijsheid van boven daarentegen is vóór alles zuiver, en verder vredelievend, mild en meegaand; ze is rijk aan ontferming en brengt niets dan goede vruchten voort, ze is onpartijdig en oprecht. Waar in vrede wordt gezaaid, brengt gerechtigheid haar vruchten voort voor hen die vrede stichten.
Waar komt al die strijd, waar komen al die conflicten bij u toch uit voort? Is het niet uit de hartstochten die strijd leveren in uw binnenste? U verlangt naar iets, maar krijgt het niet. U bent jaloers en moordlustig, maar bereikt uw doel niet. U bekvecht en twist met elkaar.
U krijgt niets omdat u niet bidt. En als u bidt ontvangt u niets, omdat u verkeerd bidt: u wilt alleen uw eigen hartstochten bevredigen.

Jakobus ziet een scherp contrast tussen de 'wijsheid van beneden', die wanorde, jaloezie en egoïsme voedt in het leven van de mensen, en de 'wijsheid van boven', die 'voor alles zuiver is en niets dan goede vruchten voortbrengt'. Jakobus zoekt de oorsprong van het kwaad in de slechte hartstochten van goddeloze mensen

23-09-2012 om 07:28 geschreven door lucky  

20-09-2012 om 00:00 geschreven door lucky  

20-09-2012 om 00:00 geschreven door lucky  

eerste brief van Paulus aan de Korintiërs
12, 31 - 13, 13

Broeders en zusters,
richt u op de hoogste gaven. Maar eerst wijs ik u een weg die nog voortreffelijker is.
Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen; had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal.
Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen; had ik de liefde niet, ik zou niets zijn.
Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn; had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.
De liefde is geduldig en vol goedheid.
De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid.
Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid.
Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
De liefde zal nooit vergaan. Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan; want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt. Wanneer het volmaakte komt zal wat beperkt is verdwijnen.
Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten. Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben.
Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde

De leden van een christengemeenschap krijgen verschillende genadegaven tot opbouw van het geheel. Maar zonder de liefde dient dit alles tot niets. De liefde bezielt alle gedragingen. Ze zal ook blijven als wij God definitief zullen ontmoeten

19-09-2012 om 06:18 geschreven door lucky  

Lucas 7, 11-17

Jezus ging naar een stad die Naïn heet, en zijn leerlingen en een grote menigte gingen met Hem mee.
Toen Hij de poort van de stad naderde, werd er net een dode naar buiten gedragen, de enige zoon van een weduwe. Een groot aantal mensen vergezelde haar.
Toen de Heer haar zag, werd Hij door medelijden bewogen en zei tegen haar: ‘Weeklaag niet meer.’
Hij kwam dichterbij, raakte de lijkbaar aan – de dragers bleven stilstaan – en zei: ‘Jongeman, Ik zeg je: sta op!’
De dode richtte zich op en begon te spreken, en Jezus gaf hem terug aan zijn moeder.
Allen werden vervuld van ontzag en loofden God met de woorden: ‘Een groot profeet is onder ons opgestaan’, en: ‘God heeft zich om zijn volk bekommerd!’
Het nieuws over Hem verspreidde zich in heel Judea en in de wijde omtrek.

God is geen God van doden, maar van levenden. De weduwe van Naïn heeft haar enige zoon verloren. Jezus heeft medelijden met haar. Zoals aangekondigd door Jesaja, zal de Messias zieken genezen, doven doen horen, kreupelen doen gaan, en doden ten leven wekken. Door het leven terug te schenken aan de jongeling werd het de omstaanders duidelijk dat een grote profeet onder hen was opgestaan.

18-09-2012 om 06:23 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Lucas
7, 1-10

Toen Jezus aan het eind was gekomen van zijn toespraak tot de menigte ging Hij Kafarnaüm in. Een centurio die daar woonde had een slaaf die ernstig ziek was en op sterven lag; de centurio was erg op deze slaaf gesteld. Toen hij over Jezus hoorde, zond hij enkele Joodse leiders naar Hem toe om Hem te vragen bij Hem te komen en zijn slaaf van de dood te redden.
Toen ze bij Jezus waren gekomen, drongen ze er bij Hem op aan mee te gaan. Ze zeiden: ‘De man die u dit verzoekt, verdient het dat u hem deze gunst bewijst. Want hij is ons volk goedgezind en heeft voor ons de synagoge laten bouwen.’
Jezus ging samen met hen op weg. Hij was al niet ver meer van het huis verwijderd, toen de centurio enkele vrienden naar Hem toe stuurde met de mededeling: ‘Heer, spaar U de moeite, want ik ben het niet waard dat U onder mijn dak komt. Daarom ook achtte ik mij niet waardig om zelf naar U toe te gaan. Maar U hoeft maar te spreken en mijn knecht zal genezen zijn. Ook ik ben iemand die onder andermans gezag staat en zelf weer soldaten onder zich heeft, en als ik tegen een soldaat zeg: “Ga!” dan gaat hij, en tegen een andere: “Kom!” dan komt hij, en als ik tegen mijn slaaf zeg: “Doe dit!” dan doet hij het.’
Toen Jezus dit hoorde, verbaasde Hij zich over hem; Hij keerde zich om naar de menigte die Hem volgde en zei: ‘Ik zeg jullie, zelfs in Israël heb ik niet zo’n groot geloof gevonden!’
Toen de vrienden van de centurio terugkeerden naar zijn huis, troffen ze daar de slaaf in goede gezondheid aan.

Er is maar één voorwaarde nodig om deel te krijgen aan Jezus' goedheid en genade, en dat is niet dat je tot een bepaald volk behoort en ook niet aan bepaalde morele kwaliteiten voldoet, of bepaalde deugden hebt, of gerechtigheid nastreeft, nee, er is maar één ding voor nodig en dat is: geloof. Dat je gelooft in de goedheid van God en dat je gelooft dat zijn genade niet aan willekeur onderhevig is. Dat Hij het in zijn macht heeft om te kunnen doen wat Hij wil.
Precies zoals de centurio. Hij weet ook wat macht is, want hij heeft zelf macht over anderen, ook al is hij zich ervan bewust dat de macht van Jezus van een totaal andere aard is dan de wereldse macht. Nu echter weet hij zichzelf een ondergeschikte tegenover Jezus, als tegenover een superieur die de macht heeft om te bevelen en om die bevelen ook tot uitvoering te kunnen laten komen. Met een enkel woord, zo gelooft hij, kan Jezus gebieden. Alleen maar één woord, één enkel woord hoeft Hij maar te zeggen en dan gebeurt wat er in het Oude Verbond in de belofte ook al gebeurde. Voor God is niets te moeilijk! Geen ongelovig lachen bij wat God belooft, maar achter zijn machtige arm zijn goede hart zien. Je gelooft in de goedheid van God, in zijn liefde, en dat brengt mee, dat je gelooft in zijn macht.

Wij geloven in God die liefde is en die de macht heeft om wat Hij in zijn liefde heeft besloten ook tot uitvoering te brengen. Is dat niet wat wij in de eucharistie vieren? Liefde geeft daar de toon aan en Hij heeft de macht om te doen wat Hij in zijn liefde heeft besloten. Hij laat brood en wijn worden tot het Lichaam en Bloed van Christus, én een nog veel groter wonder: Hij verandert mensen die betrokken zijn op zichzelf tot mensen die betrokken zijn op de ander, op God en op de naasten.

17-09-2012 om 06:27 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Marcus
8, 34-35

Jezus riep de menigte samen met de leerlingen
bij zich en zei: 'Wie mijn volgeling wil zijn, moet
zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen
en zo achter mij aan komen. Want ieder die zijn
leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie
zijn leven verliest omwille van mij en het evangelie,
zal het behouden.'

16-09-2012 om 07:51 geschreven door lucky  

15-09-2012 om 08:01 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Johannes
3, 13-17

'Er is nooit iemand opgestegen naar de hemel behalve degene die uit de hemel is neergedaald: de Mensenzoon.
Deze moet hoog verheven worden, zoals Mozes in de woestijn de slang omhooggeheven heeft, opdat iedereen die gelooft, in Hem eeuwig leven heeft.
Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om een oordeel over haar te vellen, maar om de wereld door Hem te redden.'

14-09-2012 om 06:14 geschreven door lucky  

Lucas 6.36-38

Wees barmhartig zoals jullie Vader barmhartig is.
Oordeel niet, dan zal er niet over je geoordeeld worden. Veroordeel niet, dan zul je niet veroordeeld worden. Vergeef, dan zal je vergeven worden. Geef, dan zal je gegeven worden; een goede, stevig aangedrukte, goed geschudde en overvolle maat zal je worden toebedeeld. Want de maat die je voor anderen gebruikt, zal ook voor jullie worden gebruikt.’

13-09-2012 om 06:14 geschreven door lucky  

12-09-2012 om 06:24 geschreven door lucky  

10-09-2012 om 11:23 geschreven door lucky  

 Lucas 5, 1-

Toen Jezus eens aan de oever van het Meer van Gennesaret stond en het volk zich om Hem verdrong om naar het woord van God te luisteren, zag Hij twee boten aan de oever van het meer liggen; de vissers waren eruit gestapt, ze waren bezig de netten te spoelen.
Hij stapte in een van de boten, die van Simon was, en vroeg hem een eindje van het land weg te varen; Hij ging zitten en gaf de menigte onderricht vanuit de boot.
Toen Hij was opgehouden met spreken, zei Hij tegen Simon: ‘Vaar naar diep water en gooi jullie netten uit om vis te vangen.’
Simon antwoordde: ‘Meester, de hele nacht hebben we ons ingespannen en niets gevangen. Maar als U het zegt, zal ik de netten uitwerpen.’
En toen ze dat gedaan hadden, zwom er zo’n enorme school vissen in de netten dat die dreigden te scheuren. Ze gebaarden naar de mannen in de andere boot dat die hen moesten komen helpen; nadat dezen bij hen waren gekomen, vulden ze de beide boten met zo veel vis dat ze bijna zonken.
Toen Simon Petrus dat zag, viel hij op zijn knieën voor Jezus neer en zei: ‘Ga weg van mij, Heer, want ik ben een zondig mens.’
Hij was verbijsterd, net als allen die bij hem waren, over de enorme hoeveelheid vis die ze gevangen hadden; zo verging het ook Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs, die met Simon samenwerkten.
Jezus zei tegen Simon: ‘Wees niet bang, voortaan zul je mensen vangen.’
En nadat ze de boten aan land hadden gebracht, lieten ze alles achter en volgden Hem.

Wij kunnen de Heer ontmoeten in tekenen. Eén van deze tekenen is het apostolaat. De apostelen kunnen zwoegen en werken, maar dikwijls zonder merkbaar resultaat. Op een teken van de Heer wierpen zij hun netten uit. En het lukte. Zo geeft Christus stuwkracht aan alwie Hem volgt.

Geloven kunnen we moeilijk wanneer we ons laten drijven op de wind van onze lust, op de stroming van genot en eigenzin, door onze zeilen gewoon naar de wind te zetten.
We hebben iemand nodig die ons zegt: 'Vaar naar diep water'. Durf je netten daar uit te werpen. Gooi het met je leven over een andere boeg. We hebben een gids nodig, een loods, een compas waar we gelovig op aansturen: Jezus.

Jezus koos als zijn eerste leerlingen mensen van de zee en van het strand, mensen zoals wij, met haken en ogen, met stormschade en met breekbare netten. Hij roept ons om te luisteren naar zijn Woord, om zijn Boodschap te beminnen, om ons te schenken aan Hem.

Laten we deze trein van genade niet missen.

06-09-2012 om 06:33 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Lucas
4, 38-44

Na het verlaten van de synagoge ging Jezus naar het huis van Simon. Simons schoonmoeder had hoge koorts, en ze vroegen Hem om haar te helpen.
Hij boog zich over haar heen en sprak de koorts bestraffend toe. Die verliet haar, en meteen stond ze op en begon voor hen te zorgen.
Toen de zon was ondergegaan, brachten de mensen al hun zieken naar Hem toe, aan welke kwaal ze ook leden. Hij legde hun een voor een de hand op en genas hen. Hij dreef ook veel demonen uit, die schreeuwden: ‘Jij bent de Zoon van God!’ Hij sprak hen bestraffend toe en verbood hun iets te zeggen; ze wisten immers dat Hij de messias was.
Bij het aanbreken van de dag vertrok Hij en ging naar een eenzame plaats. De mensen gingen Hem zoeken, en toen ze Hem gevonden hadden probeerden ze Hem ervan te weerhouden bij hen weg te gaan. Maar Hij zei tegen hen: ‘Ook in de andere steden moet Ik het goede nieuws over het koninkrijk van God brengen, want daarvoor ben Ik gezonden.’
En Hij maakte dat goede nieuws bekend in de synagogen van Judea.

De mensen wilden Jezus, de wonderdoener, vasthouden voor zichzelf. De genezingen die Hij verrichtte gaven daar schijnbaar aanleiding toe. Maar Jezus was gekomen voor alle mensen en niet slechts voor een kleine groep.

Simons schoonmoeder had hoge koorts, en ze vroegen Jezus om haar te helpen. Hij boog zich over haar heen en sprak de koorts bestraffend toe. Die verliet haar, en meteen stond ze op en begon voor hen te zorgen.

Meteen stond ze op en begon voor hen te zorgen...
Wie geraakt wordt door de Heer, wie door Hem genezen wordt staat op, bij de schoonmoeder van Petrus letterlijk, maar ook in het hart. Zij mocht bij wijze van spreken al even proeven van de genade van Jezus' opstanding die korte tijd later zou plaatsvinden.

Zo is het ook met ons. Wanneer wij ons laten raken door Jezus, ons laten genezen door Hem, maakt Jezus ons deelgenoot van zijn opstanding, deelgenoot van zijn verrijzenisvreugde en -vrede waarvan we drager worden en als het goed is ook uitdrager.

Wanneer we biddend terugblikken op ons leven zullen we zeker momenten bespeuren waarin we ons aangeraakt wisten door de Heer, op welke wijze ook. Het is goed dat we deze momenten her-inneren, ze een plaats geven in ons innerlijk, opdat ze een blijvende bron mogen zijn van genade, een bron van levengevend water waar Jezus zelf de oorzaak van is.
We kunnen deze genade ook wegduwen, ze wegdringen naar ons onderbewuste, waar haar vlammetje langzaam maar zeker uitdooft en alle kracht verliest. Dat zou jammer zijn.
Wanneer Jezus ons aanraakt is dat altijd met de bedoeling dat we innerlijk zouden opstaan, verenigd met Hem kijkend naar de Vader van wie alle genade komt. In Hem zal Jezus ons ja-woord tot de Vader bezielen met de liefde van de heilige Geest opdat het in waarheid mag gezegd worden en vruchten mag afwerpen die haar oorsprong vinden in God zelf.

Laten we de Heer in ons leven her-inneren. Dat dit ons blij en dankbaar mag stemmen. Dat de her-innering ons mag doen opstaan, het Pasen uitdragend naar allen die God op ons levenspad brengt.

Simons schoonmoeder, zo lezen we, begon nadat ze opstond voor hen te zorgen. Zo mooi. Laten we niet opstaan en zomaar wat rondkijken. Laten we zorgend gaan leven, met zorg voor elkaar: thuis, op school, op het werk, in de buurt, naar de armen toe, naar hen die geen licht meer zien,...

Laat ons opstaan en Paasmensen worden: vanuit Gods vrede zorg dragen voor onze samenleving.

05-09-2012 om 06:29 geschreven door lucky  

Jesaja 5-20

 Wee degenen die het kwade goed noemen

en het goede kwaad,

die het licht tot duisternis maken

en het duister tot licht,

die van zoet bitter maken

en van bitter zoet.

04-09-2012 om 06:21 geschreven door lucky